Treatment of patients with Philadelphia positive acute lymphoblastic leukemia

Translokacja (9;22)(q34:q11.2), zwana chromosomem Filadelfia (Ph), jest najczęstszym zaburzeniem cytogenetycznym stwierdzanym u dorosłych chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną (ALL). Przed wprowadzeniem inhibitorów kinazy tyrozynowej (TKI) podtyp ALL Ph+ był obciążony szczególnie złym rokowaniem. Wprowadzenie imatynibu (IM), stosowanego w skojarzeniu z chemioterapią indukującą i konsolidującą, pozwoliło na zwiększenie odsetka całkowitych remisji do ponad 90% i zwiększenie szansy na allogeniczne przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych. Pierwsze doniesienia dotyczące wyników odległych wskazują na poprawę prawdopodobieństwa przeżycia, które w perspektywie 5-letniej wynosi obecnie około 50%. Konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań klinicznych zmierzających do ustalenia optymalnego sposobu stosowania IM oraz określenia ewentualnej roli TKI II generacji w leczeniu I linii. Hematologia 2011; 2, 1: 33–41Translocation (9;22)(q34:q11.2), called Philadelphia chromosome (Ph), is the most frequent cytogenetic aberration among adults with acute lymphoblastic leukemia (ALL). Before the era of tyrosine kinase inhibitors (TKI), ALL Ph+ was associated with particularly poor prognosis. Introduction of imatinib (IM) in combination with induction-consolidation chemotherapy increased complete remission rate to over 90% and allowed application of allogeneic hematopoietic stem cell transplantation to greater proportion of patients. First reports on long term results indicate that 5-year probability of the overall survival is now approximately 50%. Further improvement requires prospective clinical trials aimed to optimize the protocols of IM administration and evaluate potential role of 2nd generation TKI in the up-front therapy of adults with ALL Ph+. Hematologia 2011; 2, 1: 33–4

Prophylaxis and treatment of the central nervous system involvement in lymphoid malignancies

W przebiegu nowotworów układu chłonnego może dojść do pierwotnego lub wtórnego zajęcia ośrodkowego układu nerwowego (OUN) z obecnością komórek chłoniaka w płynie mózgowo-rdzeniowym i/lub ze zmianami o charakterze oponowym, miąższowym lub mieszanym. Ryzyko takiego umiejscowienia choroby jest duże, zwłaszcza w przebiegu ostrej białaczki limfoblastycznej (ALL)/chłoniaka limfoblastycznego (LBL), chłoniaka Burkitta (BL), u niektórych chorych na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL) oraz w przebiegu chłoniaków nieklasyfikowalnych o cechach pośrednich między BL i DLBCL. Rozpoznanie zajęcia OUN implikuje konieczność intensywnej terapii obejmującej chemioterapię dokanałową, stosowanie dużych dawek cytostatyków przekraczających barierę krew–mózg, a w niektórych przypadkach - radioterapię. U chorych, u których doszło do nawrotu w obrębie OUN, rokowanie jest złe. Z tego względu u osób obciążonych wysokim ryzykiem niezbędna jest odpowiednia profilaktyka. W niniejszej pracy przedstawiono zalecenia sformułowane przez Polską Grupę ds. Leczenia Białaczek u Dorosłych (PALG) oraz Polską Grupę Badawczą Chłoniaków (PLRG). Hematologia 2010; 1, 4: 352-358Lymphoid malignancies may be accompanied by primary or secondary involvement of central nervous system (CNS). The risk is particularly high in course acute lymphoblastic leukemia (ALL)/lymphoblastic lymphoma (LBL), Burkitt lymphoma (BL), selected patients with diffuse large B cell lymphoma (DLBCL) and unclassifiable large B cell lymphoma with features between DLBCL and BL. The diagnosis of CNS involvement implicates the need for intensive treatment including intrathecal chemotherapy as well as intravenous infusion of high doses of cytostatics crossing the blood-brain barrier. As the prognosis of patients with CNS relapse is poor, appropriate prophylaxis is required. In this paper we present recommendations of the Polish Adult Leukemia Group (PALG) and the Polish Lymphoma Research Group (PLRG). Hematologia 2010; 1, 4: 352-35

Zalecenia Polskiej Grupy Szpiczakowej dotyczące rozpoznawania i leczenia szpiczaka plazmocytowego oraz innych dyskrazji plazmocytowych na rok 2013

New drugs introduced in recent years to the therapy of multiple myeloma (MM) patients allow to obtain therapeutic responses in the majority of patients. Therapeutic regimens based on thalidomide, lenalidomide and on bortezomib are recommended to the therapy as well of patients being candidates to high dose therapy and autologous stem cell transplantation as unfit to such procedure. In relapsed/refractory patients regimens based on the same dugs in combinations of 2, 3 or 4 drugs are utilized. Integral part of MM therapy is maintenance therapy and supportive care. In this article we described also therapeutic recommendation for Waldenström macroglobulinemia and other plasmocytic dyscrasias

Recommendations of Polish Myeloma Group concerning diagnosis and therapy of multiple myeloma for 2012

Nowe leki wprowadzane do leczenia szpiczaka w ostatnich latach pozwalają uzyskać odpowiedź terapeutyczną u przeważającej większości chorych na szpiczaka plazmocytowego. Schematy oparte na talidomidzie i bortezomibie stosowane są obecnie w leczeniu nowo zdiagnozowanych chorych niezależnie od tego, czy chorzy są kandydatami do chemioterapii dużymi dawkami melfalanu i przeszczepienia krwiotwórczych komórek macierzystych, czy nie. W leczeniu chorych opornych na terapię indukującą stosuje się schematy oparte na lenalidomidzie. Ważną częścią leczenia chorych na szpiczaka jest leczenie wspomagające i podtrzymujące. W artykule tym przedstawiono również zalecenia dotyczące rozpoznania i leczenia innych dyskrazji plazmocytowych.New drugs introduced in recent years to the therapy of multiple myeloma (MM) patients allow to obtain therapeutic responses in the majority of patients. Therapeutic regimens based on thalidomide and on bortezomib are recommended to the therapy as well of patients being candidates to high dose therapy and autologous stem cell transplantation as unfit to such procedure. In relapsed/refractory patients regimens based on lenalidomide are recommended. An integral part of MM therapy is maintenance therapy and supportive care. In this article we described also therapeutic recommendation for other plasmocytic dyscrasia

Zalecenia Polskiej Grupy Szpiczakowej dotyczące rozpoznawania i leczenia szpiczaka plazmocytowego oraz innych dyskrazji plazmocytowych na rok 2015

New drugs introduced in recent years to the therapy of multiple myeloma patients resulted in better responses and prolongation of overall survival. Therapeutic regimens based on bortezomib, thalidomide and lenalidomide are recommended to most patients in first line therapy. Induction therapy should be accompanied with prolonged treatment composed of consolidation and maintenance. Besides the concept of longer treatment, it is recommended to start therapy in some patients earlier, taking into consideration biomarkers of active disease as well as transplantation procedure offered to older, fit patients. In this article we also described therapeutic recommendation for Waldenström macroglobulinemia and other plasmocytic dyscrasias

Rola rytuksymabu w leczeniu pierwszego rzutu chłoniaka rozlanego z dużych komórek B dużego ryzyka : analiza retrospektywna Polskiej Grupy Badawczej Chłoniaków

WPROWADZENIE Immunochemioterapia R‑CHOP (rytuksymab, cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna, prednizon) jest standardem leczenia pierwszego rzutu w przypadku chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (diffuse large B‑cell lymphoma – DLBCL). Żadne z badań randomizowanych nie udowodniło istotnej statystycznie korzyści w zakresie całkowitego przeżycia (overall survival – OS) w podgrupie dużego ryzyka wg Międzynarodowego Wskaźnika Prognostycznego (International Prognostic Index, IPI). CELE Zbadaliśmy retrospektywnie rolę dodania rytuksymabu do chemioterapii opartej na antracyklinie u chorych z DLBCL dużego ryzyka wg IPI. PACJENCI I METODY 371 chorych z DLBCL dużego ryzyka leczonych w 15 polskich ośrodkach hematologicznych poddano retrospektywnie analizie w dwóch odrębnych grupach wiekowych: >60 i ≤60 rż. Porównywano i analizowano odsetki odpowiedzi na leczenie, OS i przeżycie wolne od progresji (progression‑free survival – PFS). WYNIKI Całkowity odsetek odpowiedzi (overall response rate – ORR) u chorych z DLBCL dużego ryzyka istotnie zwiększył się u chorych leczonych rytuksymabem w porównaniu z chorymi leczonymi bez rytuksymabu (76,7% vs 95,6%; p <0,05). Immunochemioterapia R‑CHOP wydłużyła przeżycie zarówno w młodszej, jak i starszej podgrupie chorych. 5‑letnie rzutowane OS i PFS młodszych chorych leczonych rytuksymabem vs samą chemioterapią wynosiły odpowiednio: 42% vs 38% i 46% vs 27% (p <0,05), natomiast 5‑letnie rzutowane OS i PFS starszych chorych leczonych rytuksymabem vs samą chemioterapią wynosiły odpowiednio: 82% vs 52% i 67% vs 45% (p <0,05). WNIOSKI Z uwzględnieniem wszystkich ograniczeń analizy retrospektywnej, przewaga dodania rytuksymabu do chemioterapii skojarzonej CHOP została wyraźnie wykazana odnośnie do ORR, OS i PFS w obu podgrupach wiekowych pacjentów z DLBCL dużego ryzyka.INTRODUCTION R-CHOP immunochemotherapy (rituximab, cyclophosphamide, doxorubicin, vincristine, prednisone) is a standard first-line treatment for diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL). None of the randomized trials have proved a statistically significant overall survival (OS) benefit in high-risk subgroups according to the International Prognostic Index (IPI). OBJECTIVES We retrospectively investigated the role of adding rituximab to anthracycline-based chemotherapy in patients with high-risk DLBCL according to the IPI. PATIENTS AND METHODS A total of 371 patients with high-risk DLBCL treated at 15 Polish hematology centers were retrospectively analyzed in 2 distinct age groups: older than 60 years and 60 years old or younger. Response rates, OS, and progression-free survival (PFS) were compared and analyzed. RESULTS The overall response rate (ORR) of high-risk DLBCL patients significantly improved in rituximabtreated patients compared with patients treated without rituximab (76.7% vs 95.6%; P <0.05). The R-CHOP immunochemotherapy prolonged survival in both older and younger subgroups. The 5-year projected OS and PFS in younger patients treated with rituximab vs chemotherapy alone were 42% vs 38% and 46% vs 27%, respectively (P <0.05), while the 5-year projected OS and PFS in older patients treated with rituximab vs chemotherapy alone were 82% vs 52% and 67% vs 45%, respectively (P <0.05). CONCLUSIONS With all the limitations of a retrospective analysis, the superiority of adding rituximab to CHOP combination chemotherapy has been clearly demonstrated regarding ORR, OS, and PFS in both age subgroups of patients with high-risk DLBCL