The impact of thyroid function on the occurrence of metabolic syndrome in obese children and adolescents

Wstęp: Zaburzenia funkcji osi tarczycowej są częste u pacjentów otyłych. Ich znaczenie w rozwoju metabolicznych powikłań otyłości pozostaje niejasny. Cel badania: Ocena wpływu zaburzeń funkcji tarczycy u pacjentów otyłych na wystąpienie u nich powikłań metabolicznych. Materiały i metody: Ocena funkcji tarczycy w grupie 100 pacjentów (59 dziewcząt, 41 chłopców; średni wiek 13,5 roku) z otyłością prostą (średni BMI SDS u chłopców 4,175 i u dziewcząt 4,723) z zespołem metabolicznym rozpoznanym na podstawie kryteriów IDF 2007 ZM (ZM, 25 pacjentów) i bez. U wszystkich wykonano oznaczenie stężeń TSH, fT4, fT3 przeciwciał przeciw tyreoperoksydazie tarczycowej (TPOAb) i przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie (TGAb) w pojedynczej próbce krwi. Wyniki: W analizowanej grupie nie stwierdzono przypadku jawnej niedoczynności tarczycy. Nie było istotnych statystycznie różnic (p > 0,05) średniej wartości TSH, fT4 i fT3 u pacjentów z ZM i bez ZM (odpowiednio: 2,7 μIU/ml vs 3,0 μIU/ml, 14,5 vs 14,0 pmol/l i 5,6 vs 6,2 pmol/l). W grupie spełniającej kryteria ZM (n = 25) tylko dwie osoby (2/25; 8%) miały stężenie TSH powyżej górnej granicy normy (N: 0,3-4,0 μIU/ml). W grupie bez ZM zwiększone stężenie TSH stwierdzono u 18 (18/75; 24%) pacjentów. Maksymalną wartość TSH (10,44 μIU/ml) odnotowano u chłopca bez ZM. Dodatnie miano przeciwciał przeciwtarczycowych (TPOAb i/lub TGAb) było obecne u 11% pacjentów: 2 pacjentów (2/25; 8%) z ZM i u 9 (9/75; 12%) bez ZM. Wnioski: Izolowane zwiększenie stężenia TSH jest częste u otyłych nastolatków, chociaż nie występuje zależność pomiędzy stężeniem TSH, fT3 ani fT4 a wartością BMI SDS. Izolowane zwiększenie stężenia TSH nie ma związku z występowaniem ZM u młodzieży.Introduction: Thyroid axis abnormalities are common in obese patients. Their contribution in the development of metabolic obesity complications remains unclear. Aim of study: To assess the influence of thyroid axis dysfunction on the occurrence of metabolic obesity complications. Material and methods: A cross-sectional review of the thyroid function in 100 obese patients (59 girls and 41 boys, mean age 13.5 years) with alimentary obesity (mean standardised body mass index [BMI SDS] in boys 4.175 and girls 4.723) complicated by metabolic syndrome (MS) diagnosed on the basis of the IDF 2006 criteria (MS, 25 patients) and uncomplicated (75 patients). TSH, fT4, fT3 thyroid peroxidase antibodies (TPOAb), and thyroglobulin antibodies (TGAb) were assessed in a single fasting blood sample. Results: There was no case of overt thyroid disease within the whole analysed group. There were no significant differences in mean TSH, fT4, and fT3 levels in patients with and without MS (2.7 μIU/ml vs. 3.0 μIU/ml, 14.5 vs. 14.0 pmol/l, and 5.6 vs. 6.2, respectively; p > 0.05). In the MS group only two patients (8%) presented with a TSH level above the upper limit of the normal range; in the group without MS elevated TSH was noticed in 18 (24%) patients. The maximal value of TSH (10.44 μIU/ml) was noticed in one boy without MS. Positive TPOAb and/or TGAb were present in 11% of all patients: two patients (8%) with MS and nine (12%) without MS. Conclusions: Isolated increased TSH level is common in obese adolescents, although there is no correlation between TSH, fT3, and fT4 levels and BMI SDS value. Isolated increased TSH level is not associated with the occurrence of MS in obese adolescents. The occurrence of asymptomatic autoimmune thyroiditis (AITD) in obese adolescents is more common than in the general population

Evaluation of the usefulness of antymüllerian hormone and inhibin B as markers of ovarian activity in patients with Turner syndrome : preliminary results

Wprowadzenie: Samoistne dojrzewanie występuje u 30% pacjentek z zespołem Turnera (ZT), a jego brak jest wskazaniem do rozpoczęcia hormonalnej terapii zastępczej (HRT). Dotychczas nie określono wiarygodnych markerów określających prawdopodobieństwo wystąpienia samoistnego dojrzewania w tej grupie pacjentek. Cel pracy: Ocena przydatności oznaczeń stężeń hormonu antymüllerowskiego i inhibny B jako markerów czynności jajników i predyktorów wystąpienia samoistnego dojrzewania u pacjentek z ZT. Materiał i metody: Do badania włączono 35 pacjentek z ZT leczonych ludzkim rekombinowanym hormonem wzrostu w wieku fizjologicznego dojrzewania płciowego (10-12 lat, średni wiek 10,5 roku). Przed wprowadzeniem HRT oceniono oś gonadalną (LH, FSH, estradiol). Dodatkowo oznaczono stężenie AMH i inhibiny B. Podczas obserwacji pacjentki podzielono na dwie grupy: z samoistnym początkiem dojrzewania (SP) lub bez (WP). Samoistne dojrzewanie zdefiniowano jako rozwój piersi oceniony na stopień II lub wyższe w skali Tannera. Wyniki: Pacjentki z grupy WP pozostawały w obserwacji do średniego wieku 16 lat. Samoistny początek dojrzewania wystąpił u 16 pacjentek (średni wiek 10 lat). U pacjentek z grupy SP stwierdzono istotnie mniejsze stężenia FSH (1,14-91,1 mIU/ml, śr. 24,5 mIU/ml vs 7,7-196,4 mIU/ml, śr. 66,5 mIU/ml, p = 0,002), większe stężenia estradiolu (10,5-68,8 pg/ml, śr. 28,4 pg/ml vs 6,1-26,0 pg/ml, śr. 14,9 pg/ml, p = 0,005), AMH (0,0-3,11 ng/ml, śr. 0,8 vs 0,0-0,002 ng/ml, śr. 0,003 ng/ml, p = 0,001) i inhibiny B (0,0-110,0 pg/ml, śr. 29,1 pg/ml vs 0,0-11,0 pg/ml, śr. 1,06 pg/ml, p = 0,026). U trzech pacjentek z grupy SP bez zwiększonego stężenia FSH (FSH < 35 mIU/ml) stwierdzono zerowe stężenia AMH i inhibiny B. Kariotyp mozaikowy (nie 45,X) stwierdzono u 87,5% pacjentek z grupy SP i tylko u 47% pacjentek z grupy WP. Wnioski: Ocena stężeń AMH i inhibiny B może być wnieść dodatkową wartość podczas oceny funkcji jajników u pacjentek z ZT. Małe stężenia tych markerów mogą wskazywać na ryzyko niewydolności jajników nawet u pacjentek, które rozpoczęły dojrzewanie samoistnie i u których nie stwierdzono hipogonadyzmu hipergonadotropowego.Introduction: Spontaneous puberty occurs in 30% of patients with Turner Syndrome. Its absence is an indication for hormone replacement therapy (HRT). No reliable markers of spontaneous puberty have been defined to date. Aim of the study: To evaluate the usefulness of antymüllerian hormone (AMH) and inhibin B assessment in predicting ovarian function and spontaneous puberty in girls with TS. Material and methods: The study included 35 TS patients treated with human recombinant growth hormone (rhGH). Gonadal axis function parameters (LH, FSH and estradiol) were evaluated at the age of physiological puberty (10-12 years, mean 10.5 years), before introduction of HRT. Additionally AMH and inhibin B levels were assessed. In follow up patients were divided into 2 groups: with (SP) and without (WP) spontaneous puberty. Spontaneous puberty was defined as Tanner stage 2 or higher breast development. Results: WP patients were observed until the mean age of 16y. SP occurred in 16 patients (mean age 10 years). Patients with SP presented with significantly lower mean FSH level (1.14-91.1 mIU/ml, mean mIU/ml 24.5 vs. 7.7-196.4 mIU/ml, mean 66.5 mIU/ml, p = 0.002), higher mean estradiol (10.5-68.8 pg/ml, mean 28.4 pg/ml vs. 6.1-26.0 pg/ml, mean 14.9 pg/ml, p = 0.005), AMH (0.0-3.11 ng/ml, mean 0.8 ng/ml vs. 0.0-0.002 ng/ml, mean 0.003 ng/ml, p = 0.001) and inhibin B (0.0-110.0 pg/ml, mean 29.1 pg/ml vs. 0.0-11.0 pg/ml, mean 1.06 pg/ml, p = 0.026) levels. In three SP patients without elevated FSH level (FSH < 35 mIU/ml) we found zero concentration levels of AMH and inhibin B. SP patients had mosaic (non 45,X) karyotype in 87.5% and WP patients only in 47%. Conclusions: AMH and inhibin B assessment may be a valuable complement to the diagnosis of ovarian function in patients with TS. Low levels of these parameters may indicate a risk of ovarian failure even in patients with spontaneous puberty and without hypergonadotropic hypogonadism

Kontrola glikemii i jej zmienność głównymi czynnikami ryzyka mikroalbuminurii u dzieci chorych na cukrzycę typu 1

Introduction: To assess in a prospective study the course and the predictors of microalbuminuria in children and adolescents with type 1 diabetes.Material and methods: 438 children and adolescents who developed diabetes in the years 1985–2004 were followed for 9.2 ± 3.4 years from the diagnosis. Microalbuminuria was assessed on the basis of timed overnight urine collections performed once per year. Variability of glycated haemoglobin was expressed as a coefficient of variation (%) calculated by dividing standard deviation (adjusted for the number of measurements) by mean of HbA1c.Results: Microalbuminuria was noted in 99 patients (22.6%) after 8.27 ± 3.3 years of diabetes. In 29 individuals (6.6%), microalbuminuria was persistent. The prevalence of microalbuminuria was not dependent on the period of diabetes diagnosis. During followup, 17 (58.6%) patients with persistent MA reverted to normoalbuminuria. Children without any episodes of microalbuminuria had significantly lower HbA1c variability (8.44%; 95% CI 7.81–9.08%) than those with one (10.28% 95% CI 9.10–11.47%; p = 0.007). The difference of HbA1c variability between patients with and without microalbuminuria persisted after correction by mean HbA1c (p = 0.04). Risk factors for ever developing microalbuminuria during the observation period in multivariate analysis included: mean HbA1c (HR [95% CI]: 1.17 [1.00–1.37; p = 0.05]) and its variability (1.04 [1.00–1.07]; p = 0.05), insulin dose (HR per 0.1 unit*kg- 1*day–1: 0.87 [0.79–0.96]; p = 0.005), presence of arterial hypertension (1.63 [1.07–2.49]; p = 0.02), and age at onset of diabetes (1.15 [1.08–1.21]; p &lt; 0.0001).Conclusions: Children who develop microalbuminuria are characterised by poorer and more variable metabolic control, hinting at the importance of interventions aimed at both improvement and stabilisation of HbA1c levels. (Endokrynol Pol 2014; 65 (2): 83–89)Wstęp: Mikroalbuminuria jest wskaźnikiem wczesnej fazy nefropatii cukrzycowej i czynnikiem ryzyka jej progresji, równocześnie obserwuje się znaczny odsetek samoistnej normalizacji albuminurii. Celem wieloletniego prospektywnego badania była ocena historii naturalnej i czynników ryzyka rozwoju mikroalbuminurii u dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1.Materiał i metody: Przez 9,2 ± 3,4 lat od rozpoznania choroby obserwowano 438 dzieci, które zachorowały na cukrzycę w latach 1985–2005. Mikroalbuminurię oceniano w nocnych zbiórkach moczu wykonywanych każdego roku. Zmienność hemoglobiny glikowanej (HbA1c) wyrażono współczynnikiem zmienności (%) obliczonym jako iloraz odchylenia standardowego (adjustowanego do liczby pomiarów) i średniej HbA1c.Wyniki: Mikroalbuminurię stwierdzono u 99 (22,6%) chorych po 8,27 ± 3,3 latach cukrzycy. U 29 (6,6%) dzieci mikroalbuminuria była obecna przez co najmniej 2 kolejne lata. Częstość mikroalbumiurii nie zależała od okresu rozpoznania cukrzycy. W czasie dalszej obserwacji u 17 (58,6%) badanych albuminuria uległa normalizacji. U dzieci bez epizodu mikroalbuminurii wykazano znamiennie mniejszą zmienność HbA1c (8,44%; 95% CI 7,81–9,08%) w porównaniu z chorymi z mikroalbuminurią (10,28% 95% CI 9,10–11,47%; p = 0,007). Różnica ta była nadal obecna po uwzględnieniu średniej HbA1c (p = 0,04). Czynnikami ryzyka rozwoju mikroalbuminurii u dzieci w okresie wieloletniej obserwacji ujawnionymi w analizie wieloczynnikowej były: średnia HbA1c (HR [95% CI]: 1,17 [(1,00–1,37; p = 0,05]), zmienność HbA1c (1,04 [1,00–1,07]; p = 0,05), dawka insuliny (HR dla 0,1 j.*kg–1*day–1: 0,87 [0,79–0,96); p = 0,005), nadciśnienie tętnicze (1,63 [1,07–2,49]; p = 0,02) i wiek zachorowania na cukrzycę (1,15 [1,08–1,21]; p &lt; 0,0001).Wnioski: Dzieci, u których rozwinęła się mikroalbuminuria charakteryzowały się gorszą i bardziej zmienną kontrolą metaboliczną cukrzycy stąd w leczeniu należy zwrócić uwagę zarównano na poprawę jak i stabilizację HbA1c. (Endokrynol Pol 2014; 65 (2): 83–89

Liver biochemical abnormalities in adolescent patients with Turner syndrome

Objective: Elevated liver function tests (LFTs) are common in adult Turner syndrome (TS) patients. Data regarding children and adolescents are lacking. To investigate the prevalence of abnormal LFTs in children and adolescents with TS during several years of observation; to evaluate the potential impact of increased body mass index (BMI) and sex hormone replacement therapy (HRT) on LFTs. Methods: The analysis included 100 girls with TS, aged 4-16 years, all of whom were receiving recombinant human growth hormone therapy. A longitudinal study was conducted which included 81 patients. Results: Mean BMI-standard deviation (SD) score of the subjects was 0.63 (SD: 1.53). Forty-four were being treated with HRT. Elevated LFTs were found in 34% of the patients overall (32% not receiving HRT vs 36% on HRT). The relative risk of increased LFTs was not higher in obese vs normal weight [odds ratio (OR): 0.2; 95% confidence interval (CI): 0.1-0.36, p=0.38 vs OR: 0.16; 95% CI: 0.08-0.3, p=0.1]. HRT did not increase the risk of abnormal LFTs activity (OR: 0.8; 95% CI: 0.5-1.2, p=0.37 vs OR: 0.7; 95% CI: 0.4-1.1, p=0.27). During the follow-up period (mean±SD=4.31±0.82 years), no patient developed overt liver disease. There was no significant increase nor decrease of abnormal LFT frequency in the subsequent years of follow up. Conclusion: Constantly elevated LFTs in TS are common in children and adolescents with TS. However the causes and clinical significance remain unclear. This study suggests that obesity and HRT do not increase the risk of elevated LFTs

Kwasica ketonowa w przebiegu cukrzycy typu 1 u dzieci. Rozpoznanie i leczenie chorego w pierwszej dobie hospitalizacji

Diabetic ketoacidosis (DKA) is an acute metabolic complication in patients with type 1 diabetes and also in patients with type 2 diabetes. This article shows clinical manifestation, biochemical criteria and algorithm for the immediate assessment and management of diabetic ketoacidosis in children during first day after admission to hospital. The authors stress risk factors of developing cerebral edema in patients with DKA. The article is based on the experience of the authors and the recommendations of the International Society for Pediatric and Adolescent Diabetes, European Society for Pediatric Endocrinology, Lawson Wilkins Pediatric Endocrine Society, Polish Diabetes Association and American Diabetes Association. It is essential to further reduce the number of cases of DKA both among children with newly diagnosed type1 diabetes and those treated earlier with insulin, as well as to administer a safe treatment if DKA occurs.Cukrzycowa kwasica ketonowa (DKA) jest ostrym powikłaniem metabolicznym występującym u chorych w przebiegu cukrzycy typu 1 oraz znacznie rzadziej cukrzycy typu 2. W niniejszej pracy przedstawiono obraz kliniczny, kryteria rozpoznania oraz algorytm postępowania terapeutycznego u chorych z DKA w pierwszej dobie hospitalizacji. Zwrócono uwagę na czynniki ryzyka rozwoju obrzęku mózgu u chorych z DKA. W jej przygotowaniu wykorzystano doświadczenia własne oraz rekomendacje Międzynarodowych Towarzystw: ds. Cukrzycy u Dzieci i Młodzieży, Endokrynologów Dziecięcych, Lawson Wilkins Pediatric Endocrine Society, a także Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego i Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Konieczne jest dalsze ograniczenie liczby przypadków DKA zarówno u dzieci z nowo rozpoznaną cukrzycą, jak i leczonych wcześniej insuliną, a w przypadku wystąpienia DKA - bezpieczne leczenie chorego