Do coping styles mediate the relationship between disability status and psychosocial loss in people with relapsing remitting multiple sclerosis?

WOS: 000399922400002PubMed ID: 26534918The main aim of this cross-sectional study was to analyse the degree to which coping may act as a mediator between disability and psychosocial loss in people with relapsing remitting multiple sclerosis. Participants (N=158) completed measures of psychosocial loss and ways of coping. Disability status was evaluated by attending neurologists. Coping partially mediated the relationship between disability and psychosocial loss. Disability leads to the experience of psychosocial loss but it is not the sole factor determining the formation of psychosocial loss. Coping is also associated with such losses in multiple sclerosis

Erken Kayıplar, Bağlanma, Mizaç-Karakter Özellikleri ve Duygu Düzenlemenin Psikopatoloji Gelişimi Üzerine Etkisi

Amaç: Yazında ve ruh sağlığı uygulamaları içinde, psikopatolojileri an-larken hem gelişimsel hem de yapısal özelliklerin rolünün büyük olduğu bildirilmektedir. Bu çalışmada araştırılan temel soru erken kayıpların, bağlanma biçimlerinin, duygu düzenlemenin ve mizaç-karakter özel-liklerinin psikopatoloji üzerinde nasıl bir etkisinin olduğunu inceleme-ktir. Ayrıca, duygu düzenleme ve bağlanmanın zarardan kaçınma mizaç boyutu ve psikopatoloji arasındaki aracı rolünün sınanması da bir diğer amaçtır. Yöntem: Araştırmanın örneklemi, klinik grup (n = 224) ve sağlıklı kon-trol grubu (n = 61) olmak üzere iki grupta toplam 285 katılımcıdan oluşmuştur. Klinik grup, majör depresif bozukluk (n = 78), anksiyete bozukluğu (n = 74) ve somatizasyon bozukluğu (n = 72) hastalarını içermiştir. Veri toplama aracı olarak, Duygu Düzenlemede Güçlükler Ölçeği, Bilişsel Duygu Düzenleme Ölçeği, Yakın İlişkilerde Yaşantılar Envanteri-II, Mizaç Karakter Envanteri, Beck Depresyon Envanteri, Beck Anksiyete Envanteri ve Erken Kayıpları Araştırma Formu kullanılmıştır. Bulgular: Klinik grubun erken dönem ebeveyn kaybını kontrol grubu-na göre anlamlı seviyede daha fazla yaşadığı görülmüştür. Bununla birlikte, klinik grubun sağlıkla gruba göre hem kaygılı hem de kaçıngan bağlanma örüntülerinin daha belirgin olduğu; duygu düzenlemede daha fazla güçlük yaşadıkları ve uyuma yönelik bilişsel duygu düzenleme stratejilerini daha az, uyuma yönelik olmayan bilişsel duygu düzen-leme stratejilerini daha fazla kullandıkları; zarardan kaçınma mizaç puanlarının belirgin biçimde daha yüksek olduğu bulunmuştur. Ek olarak, klinik grupta, hem bağlanmanın hem de duygu düzenlemenin zarardan kaçınma ile depresyon ve anksiyete arasında kısmi aracı etkile-rinin olduğu saptanmıştır. Sonuç: Bu araştırmanın bulgularıyla, hem yapısal hem de erken dönem çevresel etmenlerin psikopatolojiye yatkınlaştırıcı etkilerinin olduğu ve özellikle depresyon ve anksiyetenin etiyolojisini anlamada önemli yer tuttuğunu gösterilmiştir.Objective: The role of developmental issues and the constitutional fac-tors are crucial in conceptualization of psychopathology. The main aim of this research was to investigate the impact of early losses, attachment styles, affect regulation and temperament-character traits on psychopa-thology. Furthermore, the other aim was to examine the mediator role of affect regulation and attachment styles between harm avoidance tem-perament trait and psychopathology. Method: The research sample was composed of two groups being clini-cal group (n = 224) and healthy control group (n = 61). The clinical group included major depressive disorder (n = 78), anxiety disorder (n = 74) and somatization disorder (n = 72). Data collection tools in-volved Cognitive Emotion Regulation Questionnaire, Difficulties in Emotion Regulation Scale, The Experiences in Close Relationships-II, Temperament Character Inventory, Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Inventory and Early Losses Search Form. Results: It was found that the losses that the clinical group had ex-perienced during their childhood period were higher than the control group. The clinical group had more anxious and avoidant attachment styles; had more difficulties in emotion regulation; used the adaptation-al cognitive emotion regulation strategies less and the non-adaptational strategies more; had higher harm avoidance scores than the healthy group. Moreover, it was found that both the emotion regulation dif-ficulties and attachment styles had a partial mediating effect between harm avoidance and depression and anxiety. Conclusion: It was shown that the early relationships and experiences have an impact on the further development of psychopathology and take an important place in understanding the etiology of depression and anxiety

Effectiveness of a cognitive behavioral group therapy program for reducing anger and aggression in adolescents [Ergenlerde Öfke ve Saldirganligi Azaltmak için Bilişsel Davranişçi Bir Grup Terapisi Programinin Etkililigi]

The aim of this study was to prepare a cognitive behavioral group therapy program to reduce anger and aggression and evaluate the effectiveness of the program on the adolescents showing anger and aggression. Firstly the therapy program was developed by the authors. Then a pilot study was carried out to evaluate the deficiencies and problems of the therapy program. The program was finalized after that preliminary study. The twelve-session-program included cognitive restructuring, self-instruction, relaxation, and exposure techniques. In the main study, 40 students (treatment = 19, control = 21) who met the inclusion criteria at seventh and eighth grade were included in the participant group. To evaluate the effectiveness of the therapy program State Trait Anger and Expression Inventory (STAXI), STAXI parent form, Children's Action Tendency Scale (CATS), Novaco Anger Inventory short form were administered as pre-test, post-test and 6-month follow-up measures. Results revealed significant improvements in both self report and parent report of anger and aggression measures in therapy group. Intervention gains were largely maintained after 6 months in 8 participants who were available for the follow-up evaluation. The results, limitations and strengths of the study are discussed in the light of the literature

Adaptation of Brown Attention Deficit Disorder Scale for Adults to Turkish

Brown Dikkat Eksikliği Bozukluğu Ölçeği yetişkin formu (Brown Attention Deficit Disorder Scale - BADDS for Adults), kişinin öz bildirimlerinden hareketle, Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) belirtilerini ve ilişkili yürütücü işlev eksikliklerini değerlendirebilen bir ölçme aracıdır. Ölçek, Türkçe’ye uyarlanmış ve psikometrik özellikleri incelenmiştir. Araştırmaya 18 - 41 yaş aralığında; DEHB tanısı alan 101 kişi (48 kadın, 53 erkek) ve DEHB tanısı olmayan 251 kişi (213 kadın, 38 erkek) katılmıştır. Doğrulayıcı faktör analizi, Türkçe ölçek ve orijinal ölçeğin yeterli düzeyde uyumlu olduğunu göstermiştir. Test-tekrar test güvenirlik çalışması, DEHB tanısı olmayan bir grup yetişkinle (n = 53), üç hafta arayla yürütülmüş ve Pearson korelasyon kat sayısı .82 (p < .01) olarak bulunmuştur. Cronbach alfa katsayısı (.95) ve madde toplam puan korelasyonları ile içsel tutarlılık doğrulanmıştır. Ayırt edici geçerlik için, DEHB tanısı olan (n = 92) ile olmayan yetişkinlerin (n = 231), ölçekten aldıkları toplam puanlar ve alt ölçek puanları karşılaştırılmıştır. Sonuçlar DEHB grubunun toplam ölçek ve beş küme puanlarının anlamlı bir biçimde (p < .01) daha yüksek olduğunu göstermiştir. Brown DEBÖ-Y’nin, Türkiye’deki klinik uygulamalarda ve araştırmalarda kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir değerlendirme aracı olduğu görülmektedir.Brown Attention Deficit Disorder Scale (BADDS) for Adults is a tool to assess Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) and related executive function deficit symptoms. the scale was adapted to Turkish and the psychometric characteristics were analyzed. Group with ADHD (N = 101, 48 Female and 53 Male) and a group without ADHD (N = 251; 213 Female and 38 Male) with age range between 18 to 41 year olds, participated. Confirmatory factor analysis demonstrated adequate fit between the two forms. Test-retest reliability on group without ADHD (n = 53), was .82 (p < .01). Cronbach alpha coefficient (.95) and item-total score correlations confirmed internal consistency. Total scores and five cluster scores of ADHD group (n = 92) and control group (n = 231) were compared for the discriminative validity. the results showed that the total and cluster scores of the ADHD group were significantly higher than the control group (p < .01). Turkish form of BADDS for Adults is found to be reliable and valid scale that can be used in Turkey for the practical and research purposes

Evaluation of the effectiveness of a cognitive-behavioral therapy program for alleviating the symptoms of social anxiety in adolescents

PubMed ID: 20204902Objective: The aim of this research project is to investigate the effects of cognitive-behavioral group therapy on adolescents suffering from symptoms of social anxiety. Method: cognitive behavioral group therapy program for reducing social anxiety was developed by the authors, after which a pilot study was conducted, evaluated for deficiencies, finalized, and implemented in the following study. The final program entailed 13 sessions covering relaxation training, cognitive restructuring and exposure components. To recruit the participants for the intervention program screening tests were applied to 711 students of three different junior high schools in Izmir. 44 students (treatment=24, control = 20) who met the inclusion criteria in the seventh and eighth grades participated in the main study. Evaluation of the therapy program was ascertained using the following instruments; for students, Negative Cognitive Errors Questionnaire (CNCEQ), Cape Social Phobia Scale for Children and Adolescents (CSPSCA), Social Anxiety Scale for Adolescents (SAS-A); and for parents, (SAS-P) was used to compare their pre-program and post-program tests results. Results: Repeated measures ANOVAs yielded significant Group × Time interactions for SAS-A (F (1, 42) =7.511, p< 0.01, ?2 =0.15), CSPSCA (F (1, 42) =6.54, p<.05) and CNCEQ (F (1, 42) = 8.295, p<0.01, ?2 =0.16) scores. Results from parents further indicated that social anxiety in the treatment group had decreased after program completion (F (1, 42) = 9.496, p=0.004, ?2 =0.18). Conclusion: Consistent with the literature of school based Cognitive-Behavioral Group Treatment (CBGT) programs for social anxiety, it was found that adolescents in the treatment group exhibited a significant decrease in social anxiety and related cognitive errors

Effectivenes of a cognitive behavioral group therapy program for reducing anger and aggression in adolescents

Bu çalışmanın amacı öfke ve saldırganlığı azaltmaya yönelik bilişsel davranışçı bir grup terapisi programı hazırlamak ve öfke ve saldırganlık gösteren ergenlerde programın etkililiğini değerlendirmektir. İlk olarak yazarlar tarafından terapi programı hazırlanmıştır. Ardından programın sorun ve eksikliklerini değerlendirmek için bir pilot çalışma yürütülmüştür. Bu ön çalışmanın ardından programa son şekli verilmiştir. On iki oturumluk program bilişsel yeniden yapılandırma, kendine yönerge verme, gevşeme ve dikkat dağıtma tekniklerini içermiştir. Asıl çalışmada yedinci ve sekizinci sınıflardan katılım ölçütlerini karşılayan 40 (terapi =19, kontrol = 21) öğrenci katılımcı grubu oluşturmuştur. Terapi programının etkililiğini değerlendirmek için ön test, son test ve 6 aylık izlem ölçümleri olarak Sürekli Öfke ve Öfke Tarz Ölçeği (SÖÖTÖ), SÖÖTÖ ebeveyn formu, Çocukların Hareket Eğilimi Ölçeği, Novaco Öfke Envanteri kısa formu uygulanmıştır. Sonuçlar terapi grubunda hem öz bildirime hem ebeveyn bildirimine dayalı öfke ve saldırganlık ölçümlerinde anlamlı iyileşmeler olduğunu göstermiştir. İzlem değerlendirmesinde varolan 8 katılımcıda terapi sonrasında elde edilen kazanımlarm çoğu 6 ay sonra da korunmuştur. Çalışmanın sonuçları, sınırlılıkları ve güçlü yanları yazın ışığında tartışılmıştır.The aim of this study was to prepare a cognitive behavioral group therapy program to reduce anger and aggression and evaluate the effectiveness of the program on the adolescents showing anger and aggression. Firstly the therapy program was developed by the authors. Then a pilot study was carried out to evaluate the deficiencies and problems of the therapy program. The program was finalized after that preliminary study. The twelve-session-program included cognitive restructuring, self-instruction, relaxation, and exposure techniques. In the main study, 40 students (treatment =19, control = 21) who met the inclusion criteria at seventh and eighth grade were included in the participant group. To evaluate the effectiveness of the therapy program State Trait Anger and Expression Inventory (STAXI), STAXI parent form, Children's Action Tendency Scale (CATS), Novaco Anger Inventory - short form were administered as pre-test, post-test and 6-month follow-up meas&uuml;res. Results revealed significant improvements in both self report and parent report of anger and aggression measures in therapy group. Intervention gains were largely maintained after 6 months in 8 participants who were available for the follow-up evaluation. The results, limitations and strengths of the study are discussed in the light of the literature