Recurrent cervical cancer – therapeutic options

Cervical cancer is a malignancy associated with high morbidity and mortality in Poland. In a high number of cases the disease is diagnosed at an advanced stage, namely FIGO IB2-IVA. The standard method for radical treatment in these patients is external beam irradiation, together with concurrent chemotherapy, based on cisplatin in the first stage, and brachytherapy in the next step. Despite such radical treatment, nearly half of women have relapses within the genital tract and regional lymph nodes. The procedure in these patients is a difficult therapeutic problem in gynecologic oncology. There is a small percentage of relapses, which are located exclusively in the genital tract. In these cases appropriate treatment offers a chance for permanent cure, but also a high risk of lower quality of life, which is the consequence of surgery or radiotherapy. Therapeutic options available in this strictly selected group of patients are the subject of the present analysis

Wpływ autonomicznego układu nerwowego na występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci z wypadaniem płatka zastawki dwudzielnej

Wstęp: Celem pracy była obserwacja wpływu aktywności autonomicznego układu nerwowego, ocenianej na podstawie analizy częstotliwościowej zmienności rytmu zatokowego (HRV), na występowanie i stopień nasilenia komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci z pierwotnym wypadaniem płatków zastawki dwudzielnej (MVP). Materiał i metody: Badaniami objęto 151 dzieci z MVP w wieku 5&#8211;18 lat (śr. wieku 12,2 &plusmn; 3,1 roku). U wszystkich wykonano badanie echokardiograficzne, standardowy EKG oraz 24-godzinne ambulatoryjne monitorowanie EKG. Parametry analizy częstotliwościowej HRV oceniano z 5-minutowych zapisów rytmu zatokowego w ciągu dnia i w nocy. Wyniki: Komorowe zaburzenia rytmu serca zarejestrowano u 63 (42%) dzieci z MVP. Nieliczne pobudzenia przedwczesne komorowe (Lown 1) stwierdzono u 29 (19%) chorych, liczne pobudzenia przedwczesne komorowe (Lown 2) - u 12 (8%), różnokształtne - (Lown 3) u 13 (9%), pary pobudzeń przedwczesnych komorowych (Lown 4a) - u 6 (4%) i nieutrwalony częstoskurcz komorowy (Lown 4b) - u 3 (2%) chorych. U dzieci z MVP z towarzyszącymi komorowymi zaburzeniami rytmu stwierdzono zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy istotnie niższe wartości względnej mocy widma w zakresie HF wyrażonej w jednostkach znormalizowanych (odpowiednio: p < 0,005; p < 0,004) oraz istotnie wyższe wartości mocy widma w zakresie LF, bezwzględne (p < 0,03; p < 0,02) i znormalizowane (p < 0,03; p < 0,02), oraz stosunku LF/HF (p < 0,02; p < 0,03) w porównaniu z chorymi bez arytmii komorowej. Wykazano istotną zależność pomiędzy stopniem nasilenia komorowych zaburzeń rytmu według klasyfikacji Lowna a wzrostem wartości znormalizowanych mocy widma w zakresie LF (w dzień i w nocy; p < 0,05) oraz obniżeniem w zakresie HF (w dzień; p < 0,05). Wnioski: Stopień zaburzenia współzależności obu typów modulacji wegetatywnej na korzyść układu współczulnego wiąże się ze wzrostem częstości i stopnia nasilenia komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci i młodzieży z MVP. (Folia Cardiol. 2003; 10: 373&#8211;379

Wpływ autonomicznego układu nerwowego na występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci z wypadaniem płatka zastawki dwudzielnej

Wstęp: Celem pracy była obserwacja wpływu aktywności autonomicznego układu nerwowego, ocenianej na podstawie analizy częstotliwościowej zmienności rytmu zatokowego (HRV), na występowanie i stopień nasilenia komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci z pierwotnym wypadaniem płatków zastawki dwudzielnej (MVP). Materiał i metody: Badaniami objęto 151 dzieci z MVP w wieku 5&#8211;18 lat (śr. wieku 12,2 &plusmn; 3,1 roku). U wszystkich wykonano badanie echokardiograficzne, standardowy EKG oraz 24-godzinne ambulatoryjne monitorowanie EKG. Parametry analizy częstotliwościowej HRV oceniano z 5-minutowych zapisów rytmu zatokowego w ciągu dnia i w nocy. Wyniki: Komorowe zaburzenia rytmu serca zarejestrowano u 63 (42%) dzieci z MVP. Nieliczne pobudzenia przedwczesne komorowe (Lown 1) stwierdzono u 29 (19%) chorych, liczne pobudzenia przedwczesne komorowe (Lown 2) - u 12 (8%), różnokształtne - (Lown 3) u 13 (9%), pary pobudzeń przedwczesnych komorowych (Lown 4a) - u 6 (4%) i nieutrwalony częstoskurcz komorowy (Lown 4b) - u 3 (2%) chorych. U dzieci z MVP z towarzyszącymi komorowymi zaburzeniami rytmu stwierdzono zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy istotnie niższe wartości względnej mocy widma w zakresie HF wyrażonej w jednostkach znormalizowanych (odpowiednio: p < 0,005; p < 0,004) oraz istotnie wyższe wartości mocy widma w zakresie LF, bezwzględne (p < 0,03; p < 0,02) i znormalizowane (p < 0,03; p < 0,02), oraz stosunku LF/HF (p < 0,02; p < 0,03) w porównaniu z chorymi bez arytmii komorowej. Wykazano istotną zależność pomiędzy stopniem nasilenia komorowych zaburzeń rytmu według klasyfikacji Lowna a wzrostem wartości znormalizowanych mocy widma w zakresie LF (w dzień i w nocy; p < 0,05) oraz obniżeniem w zakresie HF (w dzień; p < 0,05). Wnioski: Stopień zaburzenia współzależności obu typów modulacji wegetatywnej na korzyść układu współczulnego wiąże się ze wzrostem częstości i stopnia nasilenia komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci i młodzieży z MVP. (Folia Cardiol. 2003; 10: 373&#8211;379

Rak sromu z komórek Merkla – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Merkel cell carcinoma (MCC) is a rare malignant neoplasm, mostly affecting the skin (97% of cases). It is usually found in elderly people, in the sun-exposed areas of the skin. About 50-60% of MCC cases are located on the head and the neck, less often on the extremities and the torso, and extremely rarely in the genital area. Ultraviolet radiation may be the main factor responsible for the development of the tumors but viral etiology is also debated. Due to extremely rare incidence of MCC in the area of the vulva, proper management remains a challenging task. Aim: To present a case of an aggressive MCC of the vulva and a review of the literature. Material and methods: A previously healthy, 72-year-old patient presented at the Oncology Center of the Maria Skłodowska-Curie Institute, Warsaw, in June 2010. Four months previously the patient noticed a painless lump in the vestibular region of the vagina. She received anti-inflammatory treatment at her local gynecological clinic, with no success. In February the patient underwent removal of the vulvar tumor. Histopathological examination confirmed anaplastic carcinoma. Microscopic evaluation revealed the tumor diameter to be 15mm. Surgical margins were free of neoplastic infiltration. The patient did not receive adjuvant therapy due to the results from the histopathological protocol. The disease recurred after three months. Radical vulvectomy and bilateral inguinal femoral lymphadenectomy were performed in May 2010. Histopathological examination confirmed microcellular carcinoma with no metastases to the lymph nodes and complete resection of the tumor (R0). The disease recurred in the next two months: a 50-mm tumor was found in the right inguinal lymph nodes. The decision to verify all histopathological material obtained during all procedures performed so far was made. Immunohistochemical evaluation confirmed MCC. Adjuvant radiotherapy was recommended. The area of the vulva, pelvic and inguinal lymph nodes were irradiated. One month after therapy completion the patient complained of pain in the lumbar area. An ultrasound examination of the abdomen revealed a tumor (9 cm in diameter) in the para-aortic region but it was not histopathologically verified due to extremely poor overall condition of the patient. As the condition of the woman deteriorated systematically, the patient was referred to a hospice facility, where she died 9 months since the primary diagnosis. Conclusions: MCC of the vulva is a rare neoplasm with an aggressive course. Clinical and histopathological diagnostic difficulties and consequently lack of standardized management, result in low survival rates.Rak z komórek Merkla (MCC) jest rzadkim nowotworem złośliwym, występującym w skórze w około 97% przypadków. Zwykle rozpoznawany jest u osób starszych. Najczęściej spotykany jest w okolicach narażonych na ekspozycję słoneczną. Około 50-60% przypadków MCC występuje w regionie głowy i szyi, rzadziej na kończynach i tułowiu, natomiast w obrębie narządów płciowych spotykany jest niezwykle rzadko. Promieniowanie UV może być czynnikiem odpowiedzialnym za powstawanie tych guzów, jednak nie wyklucza się również etiologii wirusowej. Ze względu na niezwykle rzadkie występowanie MCC w okolicy sromu, ustalenie odpowiedniego postępowania jest trudne. Cel pracy: Praca prezentuje przypadek MCC sromu o agresywnym przebiegu oraz przegląd literatury. Opis przypadku: Dotychczas zdrowa, 72 letnia kobieta, zgłosiła się do Centrum Onkologii-Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie w czerwcu 2010. Cztery miesiące wcześniej chora zauważyła niebolesny guz w okolicy przedsionka pochwy. Przez miesiąc była leczona przeciwzapalnie w poradni ginekologicznej, bez efektu. W lutym u chorej przeprowadzono zabieg usunięcia guza sromu. W badaniu histopatologicznym potwierdzono utkanie raka anaplastycznego. Średnica guza w ocenie mikroskopowej wynosiła 15 mm. Marginesy chirurgiczne oceniono, jako wolne od nacieku nowotworowego. Wobec wyniku protokołu histopatologicznego, u chorej nie zastosowano leczenia uzupełniającego. Po 3 miesiącach stwierdzono nawrot choroby. W maju 2010 wykonano radykalne usunięcie sromu i obustronną limfadenektomię pachwinowo-udową. W badaniu histopatologicznym potwierdzono utkanie raka drobnokomórkowego, bez przerzutów do węzłów chłonnych, usunięcie guza określono, jako doszczętne (resekcja R0). W ciągu kolejnych 2 miesięcy, stwierdzono nawrot choroby w węzłach chłonnych pachwinowych prawych, w postaci guza o średnicy 50 mm. Podjęto decyzję o weryfikacji histopatologicznej materiału pobranego w trakcie wszystkich dotychczasowych zabiegów. Przeprowadzono badania immunohistochemiczne, potwierdzające MCC. Chora została zakwalifikowana do uzupełniającej radioterapii. Przeprowadzono napromienianie na obszar sromu, węzłów chłonnych miednicy i pachwinowych. Miesiąc po zakończeniu napromieniania, ze względu na ból okolicy lędźwiowej, wykonano USG jamy brzusznej. W trakcie badania stwierdzono guz o średnicy 9 cm w okolicy okołoaortalnej, którego histopatologicznie nie weryfikowano ze względu na zły stan ogólny chorej. Wobec systematycznie pogarszającego się stanu ogólnego, chora została skierowana do hospicjum, gdzie zmarła po 9 miesiącach od pierwotnego rozpoznania. Wnioski: MCC sromu jest rzadko występującym nowotworem o agresywnym przebiegu, w którym kliniczne i histopatologiczne trudności diagnostyczne i związany z tym brak standardów postępowania, prowadzą do znacznego obniżenia wyleczalności

Wpływ wielkości guza nowotworowego na wyniki leczenia chorych na raka szyjki macicy

The impact of the tumor size on treatment outcomes in cervical cancer patients remains a subject of controversy. Objectives: The assessment of prognostic value of pretreatment tumor size in cervical cancer patients. Materials and methods: Patients of Maria Sklodowska - Curie Memorial Cancer Centre in Warsaw, treated between January 1996 and December 2000, were included into the retrospective study. 242 patients were diagnosed with a histologically confi rmed squamous cell carcinoma and 42 with adenocarcinoma, FIGO staged IB-IVA, having undergone the clinical assessment and USG examination of the tumor, treated with curative intent with surgery and/ or radiotherapy. The widest tumor diameter was adopted as the tumor size. In most cases of adenocarcinoma, the tumors were described as endocervical and the tumor measurement was connected with the risk of mistake, therefore, the analysis of the squamous cell cancer patients only, was performed. A multivariate analysis of 242 patients with regard to overall survival (OS) and disease-free survival (DFS), depending on the selected clinico-pathological factors, was performed. The mean potential follow-up time for surviving patients was 50 months (range 8.7-62). The 5-year overall survival (OS) rate was 62%. Results: As the result of the multivariate analysis, the impact of FIGO stage (p=0.002), hemoglobin pretreatment concentration (p=0.031) and tumor size before treatment (p = 0.044) on OS, and FIGO stage (p=0.001), hemoglobin level before treatment (p=0.019) on DFS, was demonstrated. Conclusions: Tumor diameter before treatment in squamous cell cervical cancer patients provides important prognostic information, regardless of other prognostic factors.Wpływ wielkości guza na wyniki leczenia chorych na raka szyjki macicy jest przedmiotem kontrowersji. Cel pracy: Ocena wartości prognostycznej wielkości guza nowotworowego u chorych na raka szyjki macicy. Materiał i metoda: Do retrospektywnej analizy włączono 242 chore na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy i 42 chore na raka gruczołowego szyjki macicy, w stopniach zaawansowania IB – IVA, według klasyfikacji FIGO (International Federation of Gynecology and Obstetrics). Chore były leczone w Centrum Onkologii – Instytucie im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie od stycznia 1996 do końca grudnia 2000. U wszystkich chorych rozpoznanie kliniczne potwierdzono badaniem histopatologicznym. Wielkość guza oceniono badaniem ginekologicznym oraz badaniem USG (ultrasonografia). Pomiar średnicy guza nowotworowego przeprowadzano w najszerszym wymiarze. W większości przypadków raka gruczołowego, guzy były opisywane, jako środkanałowe i pomiar wielkości obarczony był ryzykiem błędu, dlatego dalszej analizie poddano tylko chore na raka płaskonabłonkowego. Analizowane chore leczono chirurgicznie, i/lub z zastosowaniem radioterapii. W grupie 242 chorych przeprowadzono analizę wielowariantową wpływu wybranych czynników kliniczno-patologicznych na przeżycie całkowite (OS) i czas wolny od nawrotu choroby (DFS). Mediana okresu obserwacji dla żyjących chorych na raka płaskonabłonkowego wyniosła 50 miesięcy (8,7–62). Pięcioletnie OS chorych w analizowanej grupie wyniosło 62%. Wyniki: Spośrod analizowanych czynników, wykazano wpływ stopnia zaawansowania według FIGO (p=0,002), poziomu hemoglobiny przed leczeniem (p=0,031) i wielkości guza nowotworowego przed rozpoczęciem leczenia (p=0,044) na OS, oraz FIGO (p=0,001) i poziomu hemoglobiny przed leczeniem (p=0,019) na DFS, chorych na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy. Wnioski: Wielkość guza nowotworowego przed rozpoczęciem leczenia u chorych na raka płaskonabłonkowego szyjki macicy ma istotną wartość prognostyczną, niezależnie od innych czynnikow kliniczno-patologicznych

Prognostic value of histopathology in cervical cancer patients

Summary Cervical cancer is the sixth cause of cancer morbidity and the seventh cause of cancer death among women in Poland. The rising tendency of cervical adenocarcinoma morbidity and the decrease of cervical squamous cell carcinoma have been observed. Many authors emphasize the worse outcome of cervical adenocarcinoma patients, when compared with the squamous cell cancer. Objectives: The assessment of prognostic value of histopathology in cervical cancer patients. Material and methods: The retrospective analysis of 142 cervical adenocarcinoma and 242 squamous cell cancer patients, treated between January 1989 and December 1999, at Gynecological Oncology Department of Maria Sklodowska-Curie Memorial Cancer Center in Warsaw, has been performed. In each case, the clinical diagnosis was histologically confirmed. All patients were treated with surgery and/or radiotherapy. The above methods were used as the routine therapeutic modalities, during the analyzed period. The analysis of the overall survival (OS) and the disease-free survival (DFS), in dependence on the selected clinico - pathological factors, was performed. Results: The percentage of the 5-year OS for cervical adenocarcinoma patients amounted to 45.0%, whereas for squamous cell cancer to 62.5%. The difference was statistically significant (p=0.05). In spite of higher percentage of cervical adenocarcinoma, diagnosed at early stage, when compared with squamous cell cancer, the outcome of the whole adenocarcinoma group was worse. Conclusions: Regardless of the other clinico-pathological factors, adenocarcinoma was associated with poorer survival. Identification of women who are at risk and different treatment modalities for both types of tumor should be the subject of future studies

Brachypodium distachyon - a model plant to study grass genome structure, dynamics and evolution

Plenary Session: Present status of cell, tissue and organ in vitro cultur

Proteus mirabilis RMS 203 as a new representative of the O13 Proteus serogroup

The unique feature of some Proteus O-polysaccharides is occurrence of an amide of galacturonic acid with Nε-[(S/R)-1-Carboxyethyl]-l-lysine, GalA6(2S,8S/R-AlaLys). The results of the serological studies presented here, with reference to known O-antigens structures suggest that GalA6(2S,8S/R-AlaLys) or 2S,8R-AlaLys contribute to cross-reactions of O13 Proteus antisera, and Proteeae LPSs. It was also revealed that the Proteus mirabilis RMS 203 strain can be classified into the O13 serogroup, represented so far by two strains: Proteus mirabilis 26/57 and Proteus vulgaris 8344. The O13 LPS is a serologically important antigen with a fragment common to LPSs of different species in the Proteeae tribe