Case Report: Ochronotic Arthropathy

Ochronosis is a rare metabolic disease caused by the deficiency of the homogentisic acid oxidase enzyme. It gives clinical findings related to the accumulation of homogentisic acid in soft tissues and excretion in urine. Patients with chronic arthropathy usually have some joint pain and inflammatory back pain. Although axial involvement radiologically resembles ankylosing spondylitis (AS), it is differentiated by the absence of typical syndesmophytes, facet involvement, sacroiliac erosion and fusion.Although there is no effective treatment for ochronosis disease; our patient was given a protein-poor diet, vitamin C supplementation (100 mg/kg/day) and analgesic treatment for symptoms recommended in the literature; and a reduction in joint complaints was observed. In this case, the aim is to diagnose the rare ochronotic arthropathy followed with the diagnosis of AS and to show that both axial and peripheral joint involvement can be together in this disease

Türkiye Romatizma Araştırma ve Savaş Derneği ankilozan spondilit ulusal tedavi önerileri

Objectives: To develop Turkish League Against Rheumatism (TLAR) National Recommendations for the management of ankylosing spondylitis (AS). Materials and methods: A scientific committee of 25 experts consisting of six rheumatologists and 19 physical medicine and rehabilitation specialists was formed by TLAR. Recommendations were based on the 2006 ASsessment in Ankylosing Spondylitis International Working Group(ASAS)/European League Against Rheumatism (EULAR) recommendations and a systematic review of associated publications between January 2005 and September 2010. A Delphi process was used to develop the recommendations. Twelve major recommendations were constructed for the management of AS. Voting using a numerical rating scale assessed the strength of each recommendation. Results: The 12 recommendations include patient assessment, patient follow-up along with pharmacological and non-pharmacological methods. Some minor additions and changes have been made to the ASAS/EULAR recommendations. All of the recommendations had sufficient strength. Conclusion: National recommendations for the management of AS were developed based on scientific evidence and consensus expert opinion. These recommendations will be updated regularly in accordance with recent developments.Türkiye Romatizma Araştırma ve Savaş Derneği᾽nin (TRASD) Ankilozan Spondilit (AS) için ulusal tedavi önerilerinin oluşturulmasıdır. Gereç ve yöntemler: TRASD tarafından altı Romatoloji ve 19 Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon uzmanı olmak üzere toplam 25 kişiden oluşan bir bilimsel kurul oluşturuldu. Önerilerde 2006 yılında yayınlanan Ankilozan Spondilit Değerlendirme Uluslararası Çalışma Grubu (ASAS)/Romatizmaya karşı Avrupa Ligi (EULAR) önerileri ve Ocak 2005 - Eylül 2010 arasında yayınlanmış olan ilişkili yayınlar konusundaki sistematik bir inceleme temel alındı. Öneriler oluşturulurken Delphi süreci kullanıldı. Ankilozan spondilit tedavisi ile ilgili 12 ana öneri oluşturuldu. Oylama yapılarak önerilerin güçlülük düzeyi bir nümerik derecelendirme skalası ile belirlendi. Bulgular: On iki öneri hasta değerlendirilmesini, hasta takibini ve farmakolojik ve non-farmakolojik yöntemleri içermektedir. ASAS/EULAR önerilerine bazı ilaveler ve önerilerde bazı küçük değişiklikler yapılmıştır. Tüm öneriler yeterli kuvvete sahipti. Sonuç: Bilimsel kanıtlar ve uzmanların görüş birliği ile AS tedavisine yönelik ulusal öneriler oluşturulmuştur. Bu öneriler, yeni gelişmeler doğrultusunda düzenli olarak güncellenmelidi

Diz osteoartritinde ağrı ve özürlülükle ilişkili faktörler

Objective: To evaluate the risk factors associated with pain and disability in the patients with knee osteoarthritis (OA). Materials and Methods: One hundred and forty-one patients, ranging in age from 40 to 80 years, with knee OA were included into the study. Pain was measured by WOMAC (Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index) and VAS (visual analog scale). Disability was measured by WOMAC. Detailed demographic, social, morphologic and medical history was taken from all patients. the knee radiographs were evaluated by using the Kellgren-Lawrence grading system. Results: There were middle-high correlations between the demographic data (age, body mass index-BMI, education level and pain duration) and WOMAC-pain and function, VAS and radiological grade (p;lt;0.05). Obese patients had significantly worst scores for all evaluation parameters (p;lt;0.05). Kellgren-Lawrence radiological grade was correlated with VAS and WOMAC-function. WOMAC-pain and function subscales and radiological grade were significantly higher in the women when compared with men (p;lt;0.05). Among the medical problems, there was no relation to disability and pain. Conclusion: This study showed that old age, increased BMI, low education level, female sex and high radiological grade were related factors with pain and disability in the knee OA.Amaç: Diz osteoartritli (OA) hastalarda ağrı ve özürlülükle ilişkili faktörleri değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Diz OA'li, 40-80 yaş aralığındaki 141 hasta çalışmaya dahil edildi. Ağrı WOMAC (Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index) ve vizüel analog skala (VAS) ile ölçüldü. Özürlülük WOMAC ile değerlendirildi. Tüm hastalardan detaylı demografik, sosyal, morfolojik ve tıbbi öyküleri alındı. Diz radyografileri Kellgren-Lawrence evreleme sistemi kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Demografik verilerle (yaş, vücut kütle indeksi-VKİ, eğitim düzeyi ve ağrı süresi) WOMAC-ağrı ve fonksiyon, VAS ve radyolojik evre arasında orta-yüksek evreli korelasyonlar mevcuttu (p0,05). Obez hastalar tüm değerlendirme parametreleri için anlamlı olarak daha kötü skorlara sahipti (p0,05). Kellgren-Lawrence radyolojik evresi VAS ve WOMAC-fonksiyon ile koreleydi. Erkeklerle karşılaştırıldığında, WOMAC-ağrı ve fonksiyon ve Kellgren-Lawrence radyolojik evresi anlamlı olarak kadınlarda daha yüksekti (p0,05). Tıbbi problemler arasında, ağrı ve özürlülükle bir ilişki mevcut değildi. Sonuç: Bu çalışma diz OA'da; ileri yaşın, artmış VKİ'nin, düşük eğitim düzeyinin, kadın cinsiyetin ve yüksek radyolojik evrenin ağrı ve özürlülükle ilişkili faktörler olduğunu göstermektedir

Travmatik santral kord sendromu: Olgu sunumu

The central cord syndrome is the most common type of the incomplete traumatic cervical cord syndromes. First described by Schneider in 1954, it is characterized by disproportionately greater motor impairment in the upper than in the lower extremities, bladder dysfunction, and varying degrees of sensory loss below the level of lesion. It has generally good prognosis for neurological and functional recovery. In this Article, a 64-year-old male patient, diagnosed as central cord syndrome because of spinal cord injury is presented and discussed in the light of the relevant literature.Santral kord sendromu; inkomplet travmatik servikal kord sendromlarının en sık görülenidir. İlk kez 1954 yılında Schneider tarafından tanımlanmış olup; üst ekstremitede alt ekstremiteye göre daha belirgin motor bozukluk, mesane disfonksiyonu ve lezyon seviyesi altında değişken derecede duyu kayıpları ile karakterizedir. Genellikle nörolojik ve fonksiyonel iyileşme açısından prognozu iyidir. Bu yazıda spinal kord yaralanmasına bağlı santral kord sendromu gelişen 64 yaşındaki erkek hasta sunulmuş ve literatür ışığında tartışılmıştır

The effects of liver transplantation on the bone metabolism and gonadal functions

Bu çalışma karaciğer transplantasyonunun (KCTx) kemik mineral yoğunluğu (KMY), kemik döngüsü, mineral metabolizması ve sex hormonları üzerine etkisini değerlendirmek amacıyla planlanmıştır. Lomber omurga ve kalça proksimali KMY’si, osteokalsin, deoksipridinolin (DPD), paratiroid hormon (PTH), serbest testesteron (ST), gonadotropinler, tiroid hormonları, büyüme hormonu (BH) ve kan / 24 saatlik idrarda Ca ve P değerlendirmesi yapılmak üzere, KCTx geçiren yaş ortalaması 43.5 ± 12.1 olan 51 hasta (34 erkek, 17 kadın) ile çalışılmıştır. Tüm ölçümler transplantasyon öncesi ve postoperatif 3.ayda olmak üzere 2 kez yapılmıştır. Başlangıçta lomber omurga T skorlarına göre 12 (%23.5) hasta osteoporoz, 22 (%43.1) hasta osteopenik olup, ortalama lomber omurga KMY’u 0.892 ± 0.1’di. Bununla birlikte, kalça boynu ve kalça totalinde osteoporoz daha az sayıda hastada izlenmiştir: 5 (%9.8) ve 4 (%7.8). KCTx sonrası 3.ayda KMY ölçümlerinde lomber omurga için %3.9, femur boynu için %5.3, total femur için %6.3’lük bir azalma saptandı, bu azalma tüm bölgeler için istatiksel olarak anlamlıydı (p<0.05). Tüm hastalarda tiroid hormonları, BH, PTH, kan Ca’u ve P’u, osteokalsin ve idrarla DPD atılımı normal sınırlardayken, kadınlarda FSH ve LH, erkeklerde ST değerleri normalden azdı. KCTx sonrası PTH, osteokalsin, DPD ve gonadotropinlerle erkeklerde ST düzeylerinde istatiksel olarak anlamlı bir artış saptandı (p<0.05). Hastaların ortalama karaciğer hastalığı süresiyle tüm bölgelerin KMY’ları arasında yüksek dereceli negatif bir korelasyon mevcuttu (p<0.01). Sonuç olarak bu çalışmada KCTx geçiren hastalarda artmış kemik döngüsüyle karakterize osteoporoz oranı yüksek bulunmuştur. KCTx sonrası karaciğer fonksiyonlarının normale dönmesi sex hormonlarının erken dönemde yükselmesi ile karakterizedir.The present study was designed to evaluate the effects of liver transplantation (LT) on the bone mineral density (BMD), characteristics of bone turnover, mineral metabolism and sex hormons. Fifty one patients (34 men, 11 women) aged 43.5 &plusmn; 12.1, who underwent LT were studied, assessing the following parameters: lumbar spine and proximal femur BMD, osteocalcin, deoxypyridinoline (DPD), parathyroid hormone (PTH), free testesterone (FT), gonadotropins (FSH, LH), tyroid hormones, growth hormone (GH) and blood/ 24-hours urine Ca and P. All the measures were obtained at baseline and at 3rd month after LT. At baseline, 12 patients (%23.5) had osteoporosis, 22 patients (%43.1) had osteopenia and the mean BMD was 0.892 &plusmn; 0.1 for lumbar spine. Whereas, osteoporosis was seen less at femoral neck and total femur: 5 (%9.8) and 4 (%7.8), respectively. Three months after LT, 3.9% drop for lumbar spine, 5.3% drop for femur neck, 6.3% drop for total femur were observed, in BMD these decreases were statistically significant for all sites (p&lt;0.05). The thyroid hormones, GH, PTH, blood Ca, P and osteocalcin levels and urinary DPD excretion were within normal range, while the levels of FSH and LH in women and level of FT in men were lower than normal range. After LT, statistically significant increases were observed in the PTH, osteocalcin, DPD, FSH, LH and FT levels (p&lt;0.05). There was a highly significant negative correlation between duration of liver disease and all the BMD measures (p&lt;0.01). Consequently, the increased osteoporosis ratio which was characterized by high bone turnover was found in patients who underwent LT in this study. The normalization of liver functions following LT was characterized by an early rise in sex hormones

Karaciğer transplantasyonunun kemik metabolizması ve gonad fonksiyonları üzerine etkisi

The present study was designed to evaluate the effects of liver transplantation (LT) on the bone mineral density (BMD), characteristics of bone turnover, mineral metabolism and sex hormons. Fifty one patients (34 men, 11 women) aged 43.5 ;plusmn; 12.1, who underwent LT were studied, assessing the following parameters: lumbar spine and proximal femur BMD, osteocalcin, deoxypyridinoline (DPD), parathyroid hormone (PTH), free testesterone (FT), gonadotropins (FSH, LH), tyroid hormones, growth hormone (GH) and blood/ 24-hours urine Ca and P. All the measures were obtained at baseline and at 3rd month after LT. At baseline, 12 patients (%23.5) had osteoporosis, 22 patients (%43.1) had osteopenia and the mean BMD was 0.892 ;plusmn; 0.1 for lumbar spine. Whereas, osteoporosis was seen less at femoral neck and total femur: 5 (%9.8) and 4 (%7.8), respectively. Three months after LT, 3.9% drop for lumbar spine, 5.3% drop for femur neck, 6.3% drop for total femur were observed, in BMD these decreases were statistically significant for all sites (p;lt;0.05). The thyroid hormones, GH, PTH, blood Ca, P and osteocalcin levels and urinary DPD excretion were within normal range, while the levels of FSH and LH in women and level of FT in men were lower than normal range. After LT, statistically significant increases were observed in the PTH, osteocalcin, DPD, FSH, LH and FT levels (p;lt;0.05). There was a highly significant negative correlation between duration of liver disease and all the BMD measures (p;lt;0.01). Consequently, the increased osteoporosis ratio which was characterized by high bone turnover was found in patients who underwent LT in this study. The normalization of liver functions following LT was characterized by an early rise in sex hormones.Bu çalışma karaciğer transplantasyonunun (KCTx) kemik mineral yoğunluğu (KMY), kemik döngüsü, mineral metabolizması ve sex hormonları üzerine etkisini değerlendirmek amacıyla planlanmıştır. Lomber omurga ve kalça proksimali KMY’si, osteokalsin, deoksipridinolin (DPD), paratiroid hormon (PTH), serbest testesteron (ST), gonadotropinler, tiroid hormonları, büyüme hormonu (BH) ve kan / 24 saatlik idrarda Ca ve P değerlendirmesi yapılmak üzere, KCTx geçiren yaş ortalaması 43.5 ± 12.1 olan 51 hasta (34 erkek, 17 kadın) ile çalışılmıştır. Tüm ölçümler transplantasyon öncesi ve postoperatif 3.ayda olmak üzere 2 kez yapılmıştır. Başlangıçta lomber omurga T skorlarına göre 12 (%23.5) hasta osteoporoz, 22 (%43.1) hasta osteopenik olup, ortalama lomber omurga KMY’u 0.892 ± 0.1’di. Bununla birlikte, kalça boynu ve kalça totalinde osteoporoz daha az sayıda hastada izlenmiştir: 5 (%9.8) ve 4 (%7.8). KCTx sonrası 3.ayda KMY ölçümlerinde lomber omurga için %3.9, femur boynu için %5.3, total femur için %6.3’lük bir azalma saptandı, bu azalma tüm bölgeler için istatiksel olarak anlamlıydı (p0.05). Tüm hastalarda tiroid hormonları, BH, PTH, kan Ca’u ve P’u, osteokalsin ve idrarla DPD atılımı normal sınırlardayken, kadınlarda FSH ve LH, erkeklerde ST değerleri normalden azdı. KCTx sonrası PTH, osteokalsin, DPD ve gonadotropinlerle erkeklerde ST düzeylerinde istatiksel olarak anlamlı bir artış saptandı (p0.05). Hastaların ortalama karaciğer hastalığı süresiyle tüm bölgelerin KMY’ları arasında yüksek dereceli negatif bir korelasyon mevcuttu (p0.01). Sonuç olarak bu çalışmada KCTx geçiren hastalarda artmış kemik döngüsüyle karakterize osteoporoz oranı yüksek bulunmuştur. KCTx sonrası karaciğer fonksiyonlarının normale dönmesi sex hormonlarının erken dönemde yükselmesi ile karakterizedir

Total diz artroplastisi sonrası heterotopik ossifikasyon

Objectives: The purpose of this study was to determine the incidence, time to development and clinical presentation of heterotopic ossification (HO) after total knee arthroplasty (TKA). Methods: We retrospectively reviewed consecutive radiographs of 226 knees that were obtained at the end of sixth week, third, sixth, and twelfth months following TKA. The radiographic diagnosis of HO was based on the comparison of pre- and postoperative serial radiographs. Grading of HO was made according to the classification of Figgie et al. The clinical and radiographic course of HO and possible predisposing factors were investigated. No pharmacological prophylaxis was used other than mechanical measures to prevent deep vein thrombosis. Results: Heterotopic ossification was detected only in two knees (0.9%) at the sixth month evaluation of lateral radiographs. It was grade 1 in both knees and localized at the supracondylar area of the distal femur. Both patients had primary osteoarthritis. There were no complaints except for mild nonspecific pain around the knee while standing. In both cases, HO underwent spontaneous improvement and disappeared on the twelfth month radiographs. Conclusion: Compared with previous studies, the incidence of HO after TKA was quite low and this could be attributed to the lack of pharmacological thromboprophylaxis. Delayed appearance of HO in two patients suggests that TKA cases be monitored for a longer period for HO development.Amaç: Bu çalışmada, total diz artroplastisinden (TDA) sonra heterotopik ossifikasyon (HO) gelişim sıklığı araştırıldı, gelişim zamanı ve klinik görünümü belirlenmeye çalışıldı. Çalışma planı: Total diz artroplastisi uygulanan 226 dizin ilk bir yıl içinde çekilen ardışık (6. hafta, 3. ay, 6. ay ve 12 ay) radyografileri geriye dönük olarak değerlendirildi. Heterotopik ossifikasyon tanısı TDA öncesi ve sonrası grafilerin karşılaştırılmasıyla kondu. Heterotopik ossifikasyon Figgie ve ark.nın sistemiyle derecelendirildi, klinik ve radyografik seyri belirlendi. Heterotopik ossifikasyon gelişen olgularda olası etkenler araştırıldı. Derin ven trombozunun önlenmesi amacıyla mekanik yöntemler dışında farmakolojik profilaksi uygulanmadı. Sonuçlar: Total diz artroplastisinden sonra, 226 dizin yalnızca ikisinde (%0.9), altıncı ayda, distal femurun suprakondiler bölgesinde 1. derece HO saptandı. Her iki olgunun da bu dönemde ayakta dururken diz bölgesinde ılımlı, nonspesifik bir ağrı dışında yakınması yoktu. Diz patolojisi her iki olguda da primer osteoartritti ve her ikisinde de HO 12. ay grafilerinde kendiliğinden kayboldu. Çıkarımlar: Çalışmamızdaki HO sıklığının daha önceki çalışmalara göre düşük bulunmasının olası nedeninin, hastalarımızın tromboprofilaksi amaçlı farmakolojik tedavi almamaları olduğu düşünüldü. Heterotopik ossifikasyonun daha geç ortaya çıkmış olması, TDA olgularının HO gelişimi yönünden daha uzun süre izlenmesi gerektiğini göstermektedir