Bevacizumab in the 1st line treatment of triple negative metastatic breast cancer patient — case report and review of the literature

Wprowadzenie. Angiogeneza i nadekspresja VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor) odgrywają istotną rolę w rozwoju wielu typów nowotworów. Rola bewacyzumabu, humanizowanego przeciwciała anty-VEGF, w leczeniu chorych na rozsianego raka piersi pozostaje niejednoznaczna. Celem pracy jest przedstawienie przypadku chorej na potrójnie ujemnego, rozsianego raka piersi, która odniosła długotrwalą korzyść z immunochemioterapii jako pierwszej linii leczenia. Opis przypadku. U 57-letniej chorej na raka przewodowego piersi prawej, po szerokim wycięciu guza i limfadenektomii pachowej prawostronnej (pT1N0M0) oraz uzupełniającej chemio- i radioterapii, po czterech latach od zakończenia leczenia rozpoznano rozsiew choroby do płuca lewego (dwie zmiany) i węzłów chłonnych śródpiersia. Chora została zakwalifikowana do immunochemioterapii — paklitaksel z bewacyzumabem. W wyniku leczenia uzyskano znamienne zmniejszenie wymiarów zmian przerzutowych. Nie obserwowano poważnych działań niepożądanych terapii, po zakończeniu leczenia paklitakselem kontynuowano podawanie bewacyzumabu w ramach leczenia podtrzymującego. Od października 2009 r. do września 2013 r. chora otrzymała 70 wlewów bewacyzumabu. We wrześniu 2013 r. leczenie zakończono z uwagi na progresję wielkości zmian w płucu lewym, nowych zmian przerzutowych nie obserwowano. Chora została zakwalifikowana do stereotaktycznej radioterapii.Dyskusja. Jak dotąd skuteczność bewacyzumabu w leczeniu pierwszej linii u chorych na rozsianego raka piersi oceniono w trzech randomizowanych badaniach III fazy. We wszystkich tych badaniach stwierdzono znamienne wydłużenie PFS, bez istotnego zysku w zakresie OS. Na podstawie danych z literatury można przypuszczać, że konieczne jest wyodrębnienie podgrupy chorych, które odniosą największą korzyść z leczenia antyangiogennego. Aktualne doniesienia sugerują, ze najpewniej są to chore na potrójnie ujemnego raka piersi, które otrzymują bewacyzumab w skojarzeniu z chemioterapią w pierwszej linii leczenia, podobnie jak opisana przez nas chora.Introduction. Angiogenesis and VEGF (vascular endothelial growth factor) over expression play an important role inthe growth and development of many kinds of cancers. The role of bevacizumab, humanised, anti-VEGF antibody, intreatment of patients with metastatic breast canser (MBC) is still an open question. The aim of this paper is to present a case report of the use of bevacizumab with chemotherapy in the first line treatment of triple negative MBC.Case. We present the case of a 57-year-old woman with infiltrating ductal carcinoma of the right breast (pT1N0M0, TNBC). She underwent wide excision of the tumour with the excision of right axillary lymph nodes, adjuvant chemoterapy and radiotherapy. Four years later metastases in the left lung (two lesions) and mediastinum occured. For this reason the patient started immunochemotherapy — paclitaxel and bevacizumab. She ended paclitaxel after nine cycles, and continued bevacizumab as a maintenance. We observed a marked decrease in size of the metatstatic lesions. No serious adverse events during treatment were noted. From October 2009 to September 2013 the patient received 70 doses of bevacizumab. In September 2013 the treatment was ended due to progression of the size of the lung metastases. No new site of metastases was noted. The patient was considered suitable for stereotactic radiosurgery.Discussion. To date three randomised, multicenter studies, which evaluated effectiveness of adding bevacizumab to chemotherapy were performed. In all trials significant prolongation of progression-free survival (PFS) was observed but with no statistically significant influence on overall survival (OS). The toxicity of the combined treatment was higher. Many experts put a great emphasis on the need to discover a group of patients who will gain a significant benefit from antiangiogenic treatment. Reports in the literature indicate that probably the greatest benefit from adding bevacizumab to the chemotherapy is gained by women with triple-negative breast cancer, who receive bevacizumab as first-line treatment after cancer progression, as our patient described above

Chemotherapy in disseminated thymoma - case report, own experience

Grasiczaki należą do nowotworów, które powstają z tkanki nabłonkowej grasicy. Zabieg chirurgiczny odgrywa główną rolę w leczeniu grasiczaków, ale chemioterapia może znacząco wpływać na polepszenie prognoz dla tej grupy pacjentów. Skuteczna chemioterapia może mieć charakter leczenia neoadjuwantowego przed zabiegiem operacyjnym, uzupełniającego po zabiegu, stanowić element leczenia skojarzonego z radioterapią lub być stosowana w przebiegu rozsiewu choroby. Celem pracy jest przedstawienie przypadku 66-letniego chorego, u którego rozpoznano zaawansowanego grasiczaka i zastosowano z dobrym efektem leczenie systemowe dwóch linii. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 3: 222-226Thymomas are thymic epithelial neoplasms. Surgery plays a major role in thymoma treatment but chemotherapy can significantly improve prognoses for this group of patients. Neoadjuvant chemotherapy (before surgery), adjuvant chemotherapy (after surgery), chemotherapy combined with radiotherapy and palliative chemotherapy in dissemination stage could be required in effective therapy. The aim of this paper is description of the effective systemic second line treatment in the case of 66 years old patient with advanced thymoma. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 3: 222-22

Mnogie nowotwory pierwotne u kobiet nosicielek mutacji genu BRCA1 – dwa przypadki kliniczne

Mutations of BRCA1 and BRCA2 genes account for the majority of hereditary breast and ovarian cancers. So far, risk-reducing salpingo-oophorectomy has been the most effective strategy for gynecological cancer prevention in susceptibility gene mutation carriers. It does not prevent, however, from the occurrence of primary peritoneal cancer. We present two clinical cases of patients with the BRCA1 gene mutation. Both patients had a family history of cancer and both were presenting with metachronic malignances. The first patient, whose mother suffered from breast and ovarian cancer, was diagnosed with left breast cancer in 2004. The patient was 44 years old at diagnosis. Genetic testing revealed the BRCA1 gene mutation. A breast conserving therapy (BCT) was conducted, followed by chemotherapy, radiotherapy and immunotherapy with trastuzumab due to HER2 overexpression. Due to BRCA1 mutation, in November 2005, prophylactic hysterectomy with appendages was performed. Histological examination revealed bilateral ovarian cancer (adenocarcinoma G3) with metastasis to the paraaortal lymph node. The patient received six cycles of chemotherapy: paclitaxel and carboplatin. Ovarian cancer relapsed 3 years later. After that the patient received 5 lines of chemotherapy and finally died due to disease progression in September 2011. The second patient, a 49-year-old woman, was diagnosed with breast cancer in July 2003 and subsequently treated with neoadjuvant chemotherapy, breast conserving surgery and radiotherapy. Genetic testing was also performed and revealed the BRCA1 gene mutation. A year earlier the patient had undergone hysterectomy with appendages due to uterine myomas. Three of her five sisters suffered from breast and ovarian cancer. The patient’s father died of colorectal cancer. The patient remained under surveillance. Because of the increasing level of Ca-125 (since October 2004), PET-CT was performed and revealed a tumor lesion of the peritoneum. Histological examination from the biopsy confirmed primary peritoneal cancer (papillary serous adenocarcinoma – primary peritoneal carcinoma). Reexamination of the tissues from hysterectomy with appendages was also performed and revealed an adenocarcinoma in the right ovary. Pathologic examination excluded metastasis of a breast cancer. Pathomorphology of the ovarian lesion was also different than in the lesions of the peritoneum. Thus, three different tumor types (breast, ovarian and peritoneal cancer) coexisted independently. The patient received chemotherapy: paclitaxel and cisplatin. Later on, due to disease progression she was treated with five consecutive chemotherapy regimens and hormonal therapy. The patient died in January 2008. These case illustrate that genetic diagnosis may be critical for the overall treatment plan.Za większość przypadków dziedzicznego raka piersi i jajnika odpowiadają mutacje genów BRCA. Obecnie najskuteczniejszą metodą prewencji raka jajnika jest obustronne usunięcie przydatków, niegwarantujące jednak zahamowania rozwoju pierwotnego raka otrzewnej. Przedstawiono przypadki dwóch chorych, z dodatnim wywiadem rodzinnym, mutacją genu BRCA1, u których stwierdzono nowotwory metachroniczne. U pierwszej chorej, której matka chorowała na nowotwór piersi i jajnika, w 2004 r. rozpoznano raka piersi lewej. Zastosowano operację oszczędzającą, uzupełniającą chemioterapię, radioterapię oraz immunoterapię trastuzumabem z uwagi na nadekspresję HER2. Ze względu na mutację genu BRCA1 u chorej wykonano operację profilaktycznego usunięcia macicy z przydatkami. Badanie histopatologiczne wykazało ognisko gruczolakoraka w obu jajnikach oraz w węźle chłonnym paraaortalnym. Zastosowano VI cykli chemioterapii: paklitaksel i karboplatyna. Nawrót raka jajnika stwierdzono trzy lata później. Chora otrzymała kolejnych V linii chemioterapii i zmarła w sierpniu 2011 r. z powodu progresji choroby. Druga chora, 49-letnia, leczona od lipca 2003 r. z powodu raka piersi prawej – neoadjuwantowa chemioterapia, BCT, radioterapia. U chorej stwierdzono mutację genu BRCA1. Rok wcześniej usunięto macicę z przydatkami z powodu mięśniaków. Trzy z pięciu sióstr kobiety chorowały na raka piersi i jajnika. Ojciec chorej zmarł z powodu raka jelita grubego. Chora pozostawała pod ścisłą kontrolą. Z powodu narastającego stężenia markera Ca-125 (od października 2004 r.) wykonano PET-TK, stwierdzając nowotworowe zajęcie otrzewnej. Badanie histopatologiczne materiału biopsyjnego wykazało gruczolakoraka otrzewnej, a ponowna ocena materiału z operacji usunięcia macicy z przydatkami, ognisko gruczolakoraka w jajniku prawym. Histopatolog wykluczył przerzut raka piersi i jednoznacznie określił odmienność morfologii zmian w otrzewnej od zmiany w jajniku. U chorej rozpoznano trzy niezależne nowotwory. Zastosowano chemioterapię: cisplatyna i paklitaksel. Następnie, z powodu progresji choroby, zastosowano V kolejnych linii chemioterapii oraz hormonoterapię. Chora zmarła w styczniu 2008 r

Przypadek długotrwałej terapii dabrafenibem oraz trametynibem w rozsianym czerniaku skóry

W pracy przedstawiono opis przypadku 60-letniego mężczyzny leczonego za pomocą dabrafenibu z trametynibem z powodu rozsiewu czerniaka skóry do płuc. Prowadzona terapia pozwoliła na uzyskanie odpowiedzi na leczenie zgodnie z wynikami otrzymanymi w badaniach COMBI-d i COMBI-v. Leczenie nie było obarczone toksycznością, która wymagałaby przerwania prowadzonej terapii

New insight of parenteral nutrition in children – short review

Abstract Admission. Parenteral nutrition (parenteral) is the supply of all essential nutrients - proteins, carbohydrates, fats, electrolytes, vitamins, trace elements and water intravenously. Parenteral nutrition is a generally available method of nutritional treatment used when the supply of food through the gastrointestinal tract is impossible, insufficient or contraindicated. Complete parenteral nutrition should be replaced as soon as possible with feeding to the gastrointestinal tract. Chronic diseases in children are often complicated by serious nutritional deficiencies

Physiotherapy in obstetrics

Abstract Physical activity during pregnancy, active preparation for the delivery and rehabilitation after delivery are factors that can influence the quality of life of a woman at those stages of life. Treatment and prevention of leg edemas decreases the risk of hospitalization. Kinezytherapy helps pregnant women to prevent obesity and stay in good physical condition. Physiological changes in skeleton and muscle system may be the reason of pain during pregnancy and physiotherapy may effectively prevent it. Preparation for the delivery by physical activity, kinezytheraphy and respiratory exercises increase awareness and help a pregnant woman to participated more actively in the act of the delivery

Variability of prasugrel antiplatelet effect in patients with acute coronary syndrome

Background. Many reports have demonstrated excessive variability in response to clopidogrel, the most commonly used P2Y12 receptor antagonist. Clopidogrel resistant patients are at increased risk of cardiovascular (CV) events. Prasugrel is a new P2Y12 inhibitor that provides greater and faster platelet inhibition and reduces CV events more effectively than clopidogrel. The aim of this study was to evaluate the variability and efficacy of prasugrel antiplatelet activity in patients presenting with acute coronary syndrome (ACS). Materials and methods. The study was designed as a prospective, single-center, non-randomized, observational trial. Platelet reactivity (PR) was assessed with the VeryfyNow assay three times during hospitalization in forty-two patients undergoing percutaneous coronary intervention (PCI) for ACS and treated with standard doses of prasugrel. Results. Platelet aggregation with prasugrel displayed relatively high variability. The platelet aggregation was lowest on the 3rd day of the treatment at 4 p.m. and was significantly different from the measurements obtained on the 3rd and 4th day in the morning (6.0 v. 8.5 U; p = 0.0005 and 6.0 v. 36.5 U; p < 0.00001, respectively), with the latter two differing significantly from each other (p = 0.002). All participants were successfully treated with prasugrel achieving PR < 208 PRU in each measurement, whereas 42.9–80.9% (depending on sampling point) of patients presented very low platelet activity. The subgroups of stable and persistent low PR included a higher percentage of active smokers (73.3 v. 40.7%; p = 0.04 and 80.0 v. 43.8%; p = 0.04, respectively). Conclusions. Prasugrel treatment is associated with high variability of PR. Nonetheless, prasugrel is a highly effective antiplatelet drug. Active smoking may predispose to strong and stable on-prasugrel platelet inhibition.

Body mass changes during pregnancy and concentration of insulin and neuropeptide Y in women with regard to the BMI

Summary Introduction: Obesity poses a serious problem to human population as it increases the risk of diabetes, hypertension, metabolic syndrome. In pregnancy, obesity increases the frequency of its complications. Aim: The main aim of the study was to estimate the increase of body mass and insulin and neuropeptide Y concentrations in pregnant women. Material and methods: The changes of body mass and BMI in women before pregnancy and before delivery and the concentrations of insulin and neuropeptide Y in blood were estimated. Results. The increase of body mass and BMI during the pregnancy period was higher in the group with high body mass and I stage obesity and increase of insulin concentration depended on increase of the body mass. Higher concentration of NPY was found in the group of women with normal body mass and obese if compared to stages II and III of obesity. No correlation between insulin increase and concentration of NPY was found. Conclusions: In most pregnant women body mass gain is excessive and leads to obesity of different stages. Insulin concentration increases as BMI increases. Neuropeptide Y concentration in the obese women group was lower than in the normal weight group