Ostre rozwarstwienie aorty wstępującej — wielodyscyplinarne wyzwanie

Ostre rozwarstwienie aorty wstępującej (AAA) jest jednym z najgroźniejszym dla życia pacjenta schorzeń w medycynie, wiążącym się ze śmiertelnością 1–2% na godzinę. Kluczowe w tej jednostce chorobowej są szybka diagnostyka i wdrożenie interwencji chirurgicznej. Głównym celem operacji jest wycięcie segmentu aorty z wrotami dyssekcji i w konsekwencji dekompresja światła fałszywego. Leczenie rozwarstwienia aorty wiąże się z wieloma wyzwaniami. Jednym z nich jest zabiegowe zapobieganie zespołowi upośledzonej perfuzji narządowej, który związany jest z dużą śmiertelnością. Jedynie wielodyscyplinarne podejście do problemu dystrybucji krwi od odchodzących od aorty tętnic na wszystkich poziomach może umożliwić poprawę wyników leczeniaAcute dissection of the ascending aorta is the one of the most life-threatening diseases in medicine, with mortality of 1–2% an hour. Rapid diagnostics and implementation of surgical intervention is crucial. The main goal of surgery is the resection of the segment of aorta with intimal tear and as a result of this — decompression of the false lumen. Aortic dissection is associated with multiple challenges. One of the them is the malperfusion syndrome which is associated with very high mortality. The multidisciplinary approach involving treatment of blood distribution on all levels of aorta is necessary to improve results

Hilar cholangiocarcinoma – long-term results of radical and palliative treatment

Introduction. Hilar cholangiocarcinoma (HC) is the tumor that requires multidisciplinary approach and treatment. The 3- and 5- year survivals of HC patients treated with surgery and palliative methods were evaluated in the study. Material and methods. A study covered 368 patients treated between 2000–2014. Of them, 137 patients were categorized for surgery (RT group), and 231 for palliative treatment (PT group). The overall 3- and 5- year survivals were determined by the log rank test. Cox hazard regression model revealed the relative prognostic factors. Results. The 3- and 5- year survival rates accounted for 38% and 21% after surgery, but 13% and 0 after palliative treatment (p < 0.0001). Radical tumor resection, negative lymph nodes, and early tumor T stage were the factors conducive to survival. Conclusions. Surgery, if the radical tumor resection is possible, offers a chance for long-term survival. The positive effects of surgery treatment are lost against most of the majority of palliative patient

Hybrydowa małoinwazyjna rewaskularyzacja wieńcowa z całkowicie endoskopowym pobraniem tętnicy piersiowej wewnętrznej i promieniowej w technologii 3D u pacjentki z wielonaczyniową chorobą wieńcową. Opis przypadku

Małoinwazyjne pomostowanie naczyń wieńcowych staje się standardem postępowania u chorych ze zmianami w obrębie gałęzi przedniej zstępującej. Mimo to operacje typu MIDCAB wykonywane są jedynie w ośrodkach wyspecjalizowanych w technikach dostępu „przez dziurkę od klucza”. W dziedzinie małoinwazyjnej chirurgii wieńcowej zaproponowano również rozwiązania dla chorych ze zmianami w wielu naczyniach wieńcowych. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek chorej przyjętej do Kliniki z niestabilną, wielonaczyniową chorobą wieńcową, poddanej procedurze hybrydowej. W I etapie wykonano całkowicie endoskopowe pomostowanie gałęzi przedniej zstępującej oraz gałęzi diagonalnej z użyciem tętnicy promieniowej oraz piersiowej wewnętrznej lewej pobranych całkowicie endoskopowo w technice 3D. W II etapie wykonano angiografię gałęzi okalającej oraz gałęzi pośredniej z pomiarami FFR. W kolejnym kroku przeprowadzono angioplastykę tętnicy okalającej

Urazowe oderwanie pierścienia zastawki trójdzielnej u chorego po tępym urazie klatki piersiowej

In the current paper a case of a young patient after a traumatic blunt chest injury was reported. At baseline echocardiography, acute cardiac tamponade with right ventricular compression was diagnosed. In the emergency mode of life saving, tamponade was decompressed in the operating room. Despite operation, patient required catecholamine infusion to maintain blood pressure with a trend to increase their doses. Transesophageal ultrasonography was helpful to diagnose tricuspid ring avulsion with the injury in the area of the anterior leaflet. Patient was qualified for repair of tricuspid valve in the extracorporeal circulation.W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku młodego pacjenta po tępym urazie klatki piersiowej, powstałego w wyniku pobicia. Wyjściowo przy użyciu badania echokardiograficznego rozpoznano ostrą tamponadę serca z cechami kompresji prawej komory serca. W trybie ratującym życia wykonano zabieg odbarczenia tamponady w warunkach sali operacyjnej. Mimo zabiegu, chory nadal wymagał wsparcia układu krążenia aminami katecholowymi, z tendencją do zwiększania ich dawek. Ostatecznie, na podstawie echokardiografii przezprzełykowej zdiagnozowano oderwanie pierścienia zastawki trójdzielnej z jego uszkodzeniem w okolicy przedniego płatka. Pacjenta zakwalifikowano do operacji naprawczej i plastyki zastawki trójdzielnej w krążeniu pozaustrojowym

Identification and significance of circulating endothelial progenitor cells in patients with hepatocellular carcinoma

Cel badań. Badania poświęcono identyfikacji i ocenie znaczenia endotelialnych komórek progenitorowych we krwi obwodowej chorych na HCC.Materiał i metoda. Badania przeprowadzono u 133 chorych na HCC, dotychczas nieleczonych, z których 46 zostało zakwalifikowanych do resekcji wątroby, 45 do przeszczepienia wątroby i 42 do leczenia paliatywnego. Grupę kontrolną stanowiło 43 osób zdrowych i 42 chorych na marskość wątroby, bez stwierdzonego raka. Od badanych pobierano próbki świeżej krwi w objętości 2 ml i niezwłocznie wykonywano badanie fenotypu komórek metodą cytometrii przepływowej z użyciem cytometru FACS CANTO II. Frakcję endotelialnych komórek progenitorowych (EPCs) o fenotypie CD34(+)CD133(+)CD45(dim)CD309(+) identyfikowano za pomocą wymienionych markerów powierzchniowych. Populację hematopoetycznych komórek macierzystych (HSCs) identyfikowano na podstawie fenotypu CD34(+)CD133+)CD45(dim), zgodnie z regułami ISHAGE. Wyniki, przedstawione jako odsetek endotelialnych komórek progenitorowych w populacji hematopoetycznych komórek macierzystych (%EPCs/HSCs) oraz odsetek HSCs w pulileukocytów CD45(+) (%HSCs/WBC) opracowano statystycznie.Wyniki. Badanie wykazało znamienne różnice we frakcji EPCs i subpopulacji HSCs pomiędzy chorymi na raka i osobami zdrowymi (test U Manna-Whitneya: chisq = –5,92; p < 0,0001 i chisq 3,85; p < 0,0001, odpowiednio) oraz pomiędzy chorymi na raka i na marskość wątroby (chisq = –6,09; p < 0,0001 i 2,47; p < 0,01, odpowiednio). Różnice te nie były znamienne pomiędzy chorymi na HCC a chorymi na marskość wątroby (NS).Wnioski. Wzrost odsetka hematopoetycznych komórek macierzystych i ich frakcji, endotelialnych komórek progenitorowych, wskazuje na rolę, jaką odgrywają w rozwoju raka wątrobowokomórkowego. Nieistotne różnice pomiędzy chorymi na raka i na marskość wątroby potwierdzają tezę o przedrakowym charakterze marskości.Aim of study. The study identified and assessed the role of endothelial progenitor cells in the peripheral blood circulation of patients with hepatocellular carcinoma.Material and methods. There were 133 HCC patients who qualified for liver resection, 45 for liver transplantation, and 42 for palliation. Control groups consisted of 43 healthy and 42 cirrhotic individuals. Circulating HSCs and EPCs were measured by phenotypic analysis of fresh blood samples in a flow cytometer according to the approval of ISHAGE. Endothelial progenitor cells (EPCs) were defined and enumerated as CD34(+),133(+),CD45(dim), CD309(+). Results were evaluated statistically indicating the rate of endothelial progenitor cells (%EPCs) in the fraction of hematopoietic stem cells (HSCs — defined as CD34(+),CD133(+),CD45(dim), the subpopulation of leukocytes (WBC) — defined asCD45(+) cells.Results. Significant differences were found in the rate of the EPC fraction and in the HSC subpopulation between cancer patients and healthy individuals (the test used was U-Mann-Whitney: Chisq = –5.92, p < 0.0001 and Chisq = 3.85,p < 0.0001, respectively), and between patients with cirrhosis and with a healthy liver (Chisq = –6.09, p < 0.0001 and Chisq = 2.47, p < 0.01, respectively). The differences between patients with HCC and with liver cirrhosis were statisticallynot significant.Conclusions. Increasing the rate of hematopoietic stem cells and endothelial progenitor cells in peripheral blood circulation indicates the importance for HCC development

Clinical characteristics of hypertensive patients undergoing total hip or knee replacement

Introduction. Orthopaedic surgeries are major procedures, often associated with perioperative risk. They are especially challenging for elderly patients afflicted with several comorbidities and cardiovascular risk factors. Currently, one of the most frequent types of orthopaedic surgeries is joint alloplasties of hip or knee. The aim of this study was to establish the clinical characteristics of hypertensive patients undergoing total hip or knee replacement and to describe the frequency of the early complication of the surgery, which is a need for blood transfusion. Material and methods. The study enrolled 199 consecutive patients who underwent hip or knee alloplasty. From this group patients with previous diagnosis of hypertension were selected for further assessment. All patients were screened for presence of cardiovascular risk factors and cardiovascular disease, according to the current guidelines. All patients were also followed for the necessity of blood transfusion during the hospitalisation. Results. From the screened population 135 patients had previous diagnosis of hypertension and met inclusion criteria (mean age 69.0 } 9.3 years, 30.4% male). From those patients, 70 (48.1%) underwent knee replacement, and 65 (51.9%) had hip replacement. As for the prevalence of cardiovascular disease, 16 (11.9%) had coronary artery disease, 5 (3.7%) had a history of previous myocardial infarction and 2 (1.5%) had diagnosed heart failure. Cardiovascular risk factors were also highly prevalent in the study population, 26 (19.3%) patients had diagnosed dyslipidemia, 27 (20.0%) had diabetes and 58 (43.0%) were obese. There were no statistical differences in the prevalence of those factors between patients with hip and knee replacement. 33 (24.4%) had blood loss during the operation, which led to a need for blood transfusion (19 (29.2%) patients in hip replacement group, and 14 (20%) in knee replacement group, p = 0.05). We found no differences in the prevalence of cardiovascular disease and cardiovascular risk factors between patients who required and did not require blood transfusion (p > 0.05). Conclusions. Hypertensive patients who undergo hip or knee replacement have high prevalence of cardiovascular risk factors and other cardiovascular disease, therefore are at high perioperative risk. No differences are seen between patients with hip and knee replacement. There is also a high frequency of blood transfusions in this group

Significance of VEGF and VEGFR factors for clinical evaluation of hepatocellular carcinoma patients

Cel badań. Czynnik VEGF jest jednym z najsilniej działających promotorów angiogenezy i wywiera wpływ na rozwój raka wątrobowokomórkowego (HCC). Celem pracy było ustalenie wzajemnych relacji pomiedzy krążącym i tkankowym czynnikiem VEGF, charakterystyką patomorfologiczną guza i oceną kliniczną stopnia zaawansowania nowotworu u chorych chirurgicznych leczonych na HCC. Materiał i metoda. Badaniem objęto 146 chorych z HCC, zakwalifikowanych na podstawie oceny klinicznej do: resekcji wątroby (Grupa A, N = 53 chorych), transplantacji wątroby (Grupa B, N = 49) lub do leczenia paliatywnego (Grupa C, N = 44). Od badanych pobierano 2 ml świeżej krwi dla oznaczenia liczby endotelialnych komórek progenitorowych o fenotypie CD34+,309+ (EPCS) oraz 8 ml krwi dla oznaczenia poziomu koncentracji VEGF w surowicy badaniem se­rologicznym (ELISA). Wszystkie guzy oceniono histopatologiczne (wycinki lub biopsja celowana USG), pod względem budowy, stopnia dojrzałości, obecności naciekania mikrokrążenia. Barwienie na obecność w tkankach VEGF oraz VEGFR przeprowadzono techniką immunohistochemii z przeciwciałami anty-VEGF/VEGFR i analizą morfometryczną wyników (Dako Cytomation). Dane opracowano statystycznie, uznając wartości p < 0,05 za znamienne. Wyniki. Chorzy w grupach różnili się warientem budowy guzów (Chisq = 13,44; p < 0,001), obecnością naciekania mikrokrążenia (Chisq = 9,43; p < 0,01), lecz nie stopniem dojrzałości guzów (NS). Różnice stwierdzono w odsetku krążących EPCs (Chisq = 30,55; p < 0,001) oraz średnim poziomie VEGF i VEGFR w tkance guzów (Chisq = 9,67; p < 0,008). Wariant budowy, stopień dojrzałości i naciekanie mikrokrążenia nie wpływał na różnice w odsetku EPCs oraz w poziomie koncentracji VEGF/VEGFR w surowicy i tkance. Wnioski. Oznaczenie krążących EPCs oraz białka VEGF i VEGFR w tkance HCC świadczy o potencjale guza do angiogenezy i wskazuje na stopień zaawansowania raka. Tylko oznaczenie liczby krążących EPCs dostarcza informacji w okresie poprzedzającym decyzję o losach chorego. Oznaczenie czynników angiogenezy jest wartościowym uzupełnieniem klinicznej oceny chorych.Aim. VEGF factor is the most active promotor of angiogenesis that supports HCC development. This study aimed to evaluate the relationships between expression of circulating and tumour VEGF and VEGFR factors, tumour pathomorphologic characteristics and the clinical stage of tumour development in HCC patients receiving surgery. Material and methods. The study reports on 146 patients that were qualified for liver resection (Group A, N = 53), liver transplantation (Group B, N = 49), and palliation (Group C, N = 44), according to standard systems of clinical evaluation. The samples of 2 mL of venous blood was collected and immediately evaluated by flow cytometer for the endothelial progenitor cells enumeration (EPCs). The samples of 8 mL of venous blood was centrifuged for serum and the measurement of serum VEGF concentration by ELISA. The tissue samples of HCC were examined for tumour grading and architectural growth pattern, and for the expression of VGEF/VEGFR-2 by using anty-VEGF/anty-VEGFR antibodies for immunohistochemical staining. The factors expression was evaluated by morphometric analysis (Da­koCitomation). The data were analysed statistically; p-values < 0.05 were considered as significant. Results. Patients differed by the tumour architectural growth pattern (chi-squared = 13.44, p < 0.001), and tumour microvascular invasion (chi-squared = 9.43, p < 0.01), but not by the stage of tumour differentiation. They presented with significant differences in the rate of circulating EPCs (chi-squared = 30.55, p < 0.001), and the level of tumour VEGF/VEGFR concentration (chi-squared = 9.67, p < 0.008). The tumour growth pattern, the maturity and microva­scular invasion were not influenced by the rate of circulating EPCs and serum/tumour VEGF/VEGFR concentration. Conclusions. The rate of circulating EPCs and the level of VEGF/VEGFR tumour tissue concentration corresponded to the tumour potential of angiogenesis and indicated the stage of tumour development. Only the enumeration of circulating EPCs provide useful information prior the treatment decision denoting angiogenesis factors may be beneficial in the course of patients’ clinical evaluation.

Koszty i korzyści rozwiązań telemedycznych

The paper aims at discussing economic costs and benefits of telemedicine based on the overview of the so far conducted studies.In developed economies telemedical services represent a substantial portion of health care services and in some cases may even replace traditional diagnosing and treatment. Nowadays, technology is no more a barrier, limitations that are still faced include regulatory framework (or its absence) and financing. Especially with increasing costs generated by health care systems (due to technological progress in medicine, demographic changes and other social and economic factors) it is vital to compare costs and benefits of telemedical services. For reasons stated below, there are very few methodologically correct studies that would investigate into economic efficiency of adopted solutions: absence of an approved uniform methodology for making comparisons, focus on costs rather than on broadly interpreted economic benefits, limited possibilities to generalise the results caused by high heterogeneity of telemedical solutions, small samples of patients and no long-term data. Summing up, costs and benefits of telemedical solutions are a little researched area, however, the existing evidence suggests that telemedicine can be effective at medical level and economically efficient.Celem artykułu jest omówienie ekonomicznych kosztów i korzyści z telemedycyny na podstawie przeglądu dotychczasowych badań.W krajach rozwiniętych usługi telemedyczne stanowią ważną część usług ochrony zdrowia, w określonych wypadkach mogą zastępować tradycyjne metody diagnozowania i leczenia. Dostępność technologii nie jest już barierą, ograniczeniem pozostały natomiast różne regulacje prawne (lub ich brak) oraz finansowanie. W szczególności przy rosnących kosztach systemów ochrony zdrowia (z powodów postępu technologicznego w medycynie, zmian demograficznych i innych czynników społeczno-ekonomicznych) ważne są porównania kosztów i korzyści z usług telemedycznych. Niewiele jest metodologicznie poprawnych opracowań badających ekonomiczną efektywność wprowadzanych rozwiązań, m.in. z następujących powodów: brak zaakceptowanej jednolitej metodologii do prowadzenia porównań, koncentrowanie się na kosztach, a nie na szeroko pojętych korzyściach ekonomicznych, ograniczone możliwości uogólniania wyników z powodu dużej heterogeniczności rozwiązań telemedycznych, małe próby pacjentów i brak danych dla długiego okresu. Podsumowując: obszar analiz kosztów i korzyści rozwiązań telemedycznych jest mało zbadany, jednak istniejące wyniki sugerują, że telemedycyna może być efektywna medycznie i opłacalna kosztowo

High-Volume Center Experience with Laparoscopic Adrenalectomy over Two Decades

Background: Study aims to demonstrate single-institution two decades experience with lateral transperitoneal laparoscopic adrenalectomies. Methods: Retrospective study involved 991 operations grouped into 4 cohorts. Data was collected on the patients’ age, sex, side and size of the lesion, histopathological type, hormonal activity, conversion to open adrenalectomy, operating time, length of hospital stay, perioperative complications. Results: The operations were right-sided (n = 550), left-sided (n = 422), bilateral (n = 19). Mean tumor size was 41.9 mm. Histopathological examination revealed 442 adenomas, 191 nodular hyperplasias, 218 pheochromocytomas, 33 malignancies and 126 other lesions. 541 patients had hormonally active tumors. Mean operating time for unilateral laparoscopic adrenalectomy was 141 min. Mean length of hospital stay was 5.27 days. Intraoperative complications rate was 2.3%. Conversion rate was 1.5%. 54 of patients had 70 postoperative complications. Reoperation rate was 1%. Mortality rate was 0.1%. Statistically significant differences were found in all factors, apart from age, sex, side and size of the lesion, reoperations rate (p > 0.05). Conversions rate, complications rates, length of hospital stay were highest in the first group (p < 0.05). Operating time shortened in the first decade. Conclusions: Laparoscopic adrenalectomy is a safe procedure with negligible mortality. Conversions rate, perioperative complications rate, and length of hospital stay, significantly decreased over time

Umiejętność aktywacji mięśni dna miednicy wśród kobiet we wczesnym połogu – doniesienia wstępne

Introduction: One of the main elements in the conservative treatment of postpartum pelvic floor dysfunctions is muscle training. The aim of the study was to verify the ability to contract pelvic floor muscles (PFM) among Polish puerperae and to confirm the rationale to implement early instructions already during the hospital stay. Material and methods: Analysis included 591 reports from PFM physiotherapeutic examination carried out at maternity wards. The reports of patients aged 18 to 45 (mean 31.03, SD 4.42) after vaginal delivery were included in the study. Based on the examination conducted according to the PERFECT scheme, the ability to perform and the quality of PFM contraction were assessed. Results: Conscious PFM contraction was noted in 68% of the participants. Proper isolated PFM contraction coordinated with breathing was observed in 54% of the subjects. In 13% of the women, apart from conscious contraction of PFM, contraction of additional structures was also noted. In 32% of the participants, initial lack of conscious PFM contraction was noted. Among them, 25% contracted other muscle groups, 6% pushed, while for 1% of the subjects, no reaction was observed. Nearly 20% of the participants reported that they did not know what PFMs are. Previous PFM training was declared by 55% of the study participants, while 22.5% of them did not perform conscious PFM contraction. Conclusions: During early postpartum stage, women are able to activate the PFMs similarly to those not shortly after labour. Implementing instructions on how to contract pelvic floor muscles appropriately at the early postpartum phase is needed due to the existing large number of errors related to this action.Wstęp: Trening mięśniowy to jeden z głównych elementów terapii zachowawczej poporodowych dysfunkcji mięśni dna miednicy (MDM). Celem badania było sprawdzenie, jaka część położnic potrafi wykonać prawidłową aktywację MDM oraz potwierdzenie zasadności wprowadzenia wczesnego instruktażu dotyczącego aktywacji tych struktur, już w trakcie pobytu w szpitalu. Materiał i metody: Analizie poddano 591 kart z fizjoterapeutycznego badania MDM wykonywanego na oddziale położnicznym. Do badania włączono karty pacjentek po porodach siłami natury, w wieku od 18 do 45 lat (średnio 31,03, SD 4,42). Na podstawie badania wykonywanego według schematu PERFECT oceniano umiejętność i jakość samodzielnej aktywacji MDM. Wyniki: Świadome napięcie MDM uzyskano u 68% badanych. Prawidłową, izolowaną aktywację MDM, w koordynacji z oddechem uzyskano u 54%. Wśród 13% badanych, oprócz świadomego napięcia MDM, zanotowano również aktywację innych mięśni. U 32% nie uzyskano początkowo świadomej aktywacji MDM: 25% uruchamiało inne grupy mięśniowe, 6% parło, u 1% nie zanotowano żadnej reakcji. Prawie 20% badanych zgłosiło, że nie wie czym są MDM. Wcześniejszy trening MDM zadeklarowało 55% badanych – 22,5% z nich nie wykonało świadomego napięcia MDM. Wnioski: Kobiety we wczesnym okresie połogu mają zbliżoną zdolność do samodzielnej aktywacji MDM co kobiety nie będące we wczesnym okresie poporodowym. Ze względu na częste błędy podczas samodzielnych prób uruchomienia mięśni dna miednicy potrzebny jest instruktaż dotyczący prawidłowej ich aktywacji