Wpływ różnych poziomów aktywności fizycznej na dyspozycyjną uważność, cechę lęku i cechę agresji

Background. Regular sporting activity can lead to favorable personality changes in addition to positive psychological effects. Our goal was to examine and compare university freshmen with differing sporting habits, so we measured athletes who are competitors (1), regularly active but non-competitor athletes (2) and inactive students (3). Material and methods. We conducted a cross-sectional study among volunteer university freshmen (mean age 18.98 years) from the Faculty of Health Sciences, University of Pécs (Hungary) (n=109). We used self-edited sociodemographic and sporting habits questions and validated, standardized paper-and-pencil tests: Spielberger State Trait Anxiety Inventory, the Mindfulness Attention and Awareness Scale, and the Buss and Perry’s Aggression Questionnaire. Results. Using an independent sample T-test, we found that athletes who are competitors (1) showed significantly higher dispositional mindfulness levels (t=-2.050; p=.043) and significantly lower anxiety levels (t=3.370; p=.001) than the inactive group (3). Considering trait aggression, we found significant difference only in the subscale anger among those students who practice sport regularly and those who are inactive (p=.050, Z=-1.933). The trait aggression total score did not exhibit a relationship with sporting activity in our sample. Conclusions. Intensive and regular physical activity facilitates psychological factors which support individual well-being.Wprowadzenie. Regularne uprawianie sportu może powodować pozytywne zmiany w osobowości oraz mieć korzystny wpływ na psychologię człowieka. Celem analizy podjętej w niniejszej pracy było zbadanie i porównanie studentów pierwszego roku studiów, którzy różnili się od siebie pod kątem nawyków związanych z uprawianiem sportu. Badaniu poddano atletów, którzy biorą udział w zawodach (1), studentów regularnie uprawiających sport, ale niebiorących udziału w zawodach (2) oraz studentów nieaktywnych fizycznie (3). Materiał i metody. Przeprowadzono przekrojowe badanie chętnych studentów pierwszego roku (średni wiek: 18,98 roku) z Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu w Peczu (Węgry) (n=109). Użyto w nim pytań socjodemograficznych zredagowanych przez autorów badania oraz pytań dotyczących nawyków sportowych, a także zatwierdzonych i standaryzowanych testów w formie papierowej: Inwentarza Stanu i Cechy Lęku (STAI), Skali Świadomej Obecności (MAAS) oraz Kwestionariusza Agresji Bussa i Perry’ego. Wyniki. Po niezależnej próbie testu T zauważono, że atleci biorący udział w zawodach (1) mają znacząco wyższy poziom dyspozycyjnej uważności (t=-2,050; p=0,043) i zdecydowanie niższy poziom lęku (t=3,370; p=0,001) niż grupa studentów nieaktywnych fizycznie (3). Biorąc pod uwagę cechę agresji, odkryto znaczące różnice jedynie w podskali gniewu w przypadku tych studentów, którzy regularnie uprawiają sport, oraz tych, którzy nie są aktywni fizycznie (p=0,050, Z=-1,933). Wynik całkowity cechy agresji nie wykazał jej związków z aktywnością fizyczną w badanej próbie. Wnioski. Intensywna i regularna aktywność fizyczna wspiera rozwój cech psychologicznych, które wzmacniają dobre samopoczucie badanych

Wpływ COVID-19 na aktywność fizyczną i dobrostan węgierskich sportowców i specjalistów sektora sportowego

Background. The COVID-19 pandemic had a significant effect on regular activities and lifestyles in Hungary in the second quarter of 2020. In this study, we identify the physical activity and mental well-being changes in the Hungarian sport sector. Material and methods. A questionnaire, which included internationally validated items, was created to survey members of the sporting sector in Hungary. In June 2020, we obtained 840 valid responses, the age and gender profile of which were closely representative of the overall population. The results were analyzed with descriptive and inferential statistics. Results. Physical activity during the COVID-19 pandemic changed significantly (p<0.001) in the Hungarian sport sector, decreasing by 166±1128 minutes (mean±SD) per week, on average. Women (-286±980 weekly minutes) and children’s (-304±951 weekly minutes) physical activity decreased the most, whereas that of middle-aged (-83±1024 weekly minutes) and graduates (-99±982 weekly minutes) decreased the least. Greater well-being was felt during the pandemic by those who were either more physically active, or could even increase their physical activity. Conclusions. Even in the sport sector, the more physically active people are, the greater their well-being. Therefore, promotion of physical activity becomes even more important in challenging times.Wprowadzenie. Pandemia COVID-19 miała znaczący wpływ na regularną działalność i styl życia na Węgrzech w drugim kwartale 2020 roku. Niniejsze badanie posłużyło określeniu zmian dotyczących aktywności fizycznej i dobrostanu umysłowego w węgierskim sektorze sportowym. Materiał i metody. W celu przebadania członków węgierskiego sektora sportowego stworzono kwestionariusz zawierający elementy uznane międzynarodowo. W czerwcu 2020 roku zebrano 840 właściwych odpowiedzi. Na ich podstawie ustalono, że wynik jest zbliżony do reprezentatywnego w zakresie wieku i płci całej populacji. Rezultaty zostały przeanalizowane za pomocą statystyki opisowej i inferencyjnej. Wyniki. Aktywność fizyczna członków węgierskiego sektora sportowego podczas pandemii COVID-19 uległa znaczącej zmianie (p<0,001), ponieważ spadła średnio o 166±1128 minut (mean±SD) na tydzień. Największy spadek zaobserwowano w aktywności fizycznej dzieci (-304±951 minut tygodniowo) i kobiet (-286±980 minut tygodniowo), podczas gdy osoby w średnim wieku (-83±1024 minut tygodniowo) i absolwenci (-99±982 minut tygodniowo) ograniczyli swoją aktywność fizyczną w najmniejszym stopniu. Osoby, które były bardziej aktywne fizycznie albo mogły zwiększyć swoją aktywność, odczuwały podczas pandemii największy dobrostan. Wnioski. Określono, że – nawet w sektorze sportowym – im wyższa aktywność fizyczna, tym większy odczuwalny dobrostan jego członków. Promocja aktywności fizycznej staje się zatem w trudnych okresach szczególnie istotna

Wstępne badanie dotyczące wpływu pandemii COVID-19 na zachowania sportowe, uważność i dobrostan

Background. The COVID-19 pandemic has affected individual well-being negatively; to mitigate the impact, psychological resources are required. Material and methods. Both the WHO WBI-5: 5-item World Health Organization Well Being Index and MAAS: Brown and Ryan (2003) Mindfulness Attention and Awareness Scale were utilized in this study on 827 university students (age 25.29±8.09). Statistical Package IBM SPSS v 24 was used and significance level was set at p≤0.05. Results. We found significant positive correlation between dispositional mindfulness and well-being (R=0.347; p=0.001). Significant differences in mindfulness and well-being were noted between the regularly physically active and non-active groups (Z=-2.850; p=0.004; and Z=-2.152; p=0.031, respectively). The population was subdivided into 3 groups (1) professional athlete; (2) recreational athlete; (3) inactive; we found significant differences in mindfulness (Chi-square value=14.406; p=0.001) and well-being (Chi-square value=19.341; p<0.001) across the group. In paired analysis we found significant differences in mindfulness between groups 1-2 (Z=-2.885; p<0.001), 1-3 (Z=-3.537; p<0.001) and 2-3 (Z=-2.130; p=0.033). Significant differences in well-being were observed between groups 1-3 (Z=-2.273; p=0.023) and 2-3 (Z=-4.235; p<0.001). We found significant differences regarding the duration (Chi-square value=342.856; p<0.001) and number of trainings before and during quarantine (Chi-square value=214.552; p<0.001). Conclusions. Intensive and regular physical activity facilitates the psychological factors which support individual well-being. Exercising regularly and/or competitively appears to offer a protective effect on mental health.Wprowadzenie. Pandemia COVID-19 miała negatywny wpływ na samopoczucie ludzi. Do złagodzenia jej skutków konieczna jest pomoc psychologiczna. Materiał i metody. Przebadano studentów uniwersytetu (N=827; wiek: 25,29±8,09). W badaniu wykorzystano: (1) WHO WBI5: Pięciowymiarowy Wskaźnik Dobrostanu Światowej Organizacji Zdrowia, (2) MAAS: Brown and Ryan (2003): Skala Uważności, Uwagi i Świadomości oraz (3) pakiet statystyczny IBM SPSS v 24, którego poziom istotności wyniósł p≤0.05. Wyniki. Zaobserwowano istotną korelację pozytywną między uważnością dyspozycjonalną a dobrostanem (R=0,347; p=0,001). Znaczącą różnicę wykazano między grupą osób regularnie uprawiających aktywność fizyczną a grupą osób nieaktywnych w zakresie uważności (Z=-2,850; p=0.004) i dobrostanu (Z=-2,152; p=0,031). Próbę podzielono na trzy grupy: (1) zawodowych sportowców; (2) sportowców rekreacyjnych i (3) osoby nieaktywne fizycznie. Różniły się one między sobą w zakresie uważności (chikwadrat=14,406; p=0,001) i dobrostanu (chi-kwadrat=19,341; p<0,001). Po połączeniu grup w pary zauważono różnicę w uważności grup pierwszej i drugiej (Z=-2,885; p<0,001), pierwszej i trzeciej (Z=-3,537; p<0,001) oraz drugiej i trzeciej (Z=-2,130; p=0,033). Różnicę w zakresie dobrostanu odnotowano również między grupami pierwszą i trzecią (Z=-2,273; p=0,023) oraz drugą i trzecią (Z=-4,235; p<0,001). Zaobserwowano także istotną różnicę między czasem trwania (chi-kwadrat=342,856; p<0,001) a liczbą treningów przed kwarantanną i podczas niej (chi-kwadrat=214,552; p<0,001). Wnioski. Intensywna i regularna aktywność fizyczna wspiera czynniki psychologiczne odpowiedzialne za dobrostan jednostki. Regularne albo wyczynowe wykonywanie ćwiczeń chroni zdrowie psychiczne

Przegląd parametrów sprawnościowych wśród studentów uniwersytetu w Peczu

Background. Obesity and a sedentary way of life play an important part in public health in Hungary. This phenomenon is becoming more and more serious not only in adults but also children. Adults’ health behaviour is greatly affected by the existence or absence of health awareness. Regular exercising in association with general fitness form an integral part of health awareness. Our objective is to demonstrate the nutrition and fitness status of students in higher education with a comprehensive test. Material and methods. Beside general factors affecting health, such as BMI, skeletal muscle, body fat, visceral fat percentage, participants performed practical tasks which provided data of their stamina, muscular strength and fitness status: (1) a 15/20-minute shuttle run, (2) a scheduled abdominal muscle test (3) manual clamping force measurement (4) a scheduled push up test (5) a standing long-jump test, and (6) a flexibility test. Results. According to our survey, young adults’ nutrition status was satisfactory, two third of them had normal BMI. Left manual clamping force and trunk stretching force in men, stamina and explosive power in women were significantly determined by BMI classification. Basing on these results, we can state that body weight has no effect on joint mobility. Conclusions. The present study draws attention to several former conclusions which suggest that more efforts are needed in higher education to improve health promotion of the youth. Introduction of compulsory physical education classes might facilitate further research which may follow-up the changes in the fitness status of young people.Wprowadzenie. Otyłość i siedzący tryb życia stanowią ważną aspekt zdrowia publicznego na Węgrzech. Zjawisko to staje się coraz poważniejszym problemem nie tylko wśród dorosłych, ale i wśród dzieci. W istotnym stopniu wpływa na to zachowanie zdrowotne osób dorosłych, które charakteryzuje niska świadomość zdrowotna. Regularne ćwiczenia w połączeniu z ogólnymi formami fitness stanowią integralną część świadomości zdrowotnej. Naszym celem jest wykazanie stanu odżywienia i sprawności studentów szkół wyższych poprzez kompleksowy system testowy. Materiał i metody. Oprócz ogólnych czynników wpływających na zdrowie, takich jak BMI, mięśnie szkieletowe, tkanki tłuszczowej, tkanki tłuszczowej, uczestnicy wykonali zadania, które dostarczyły danych o ich wytrzymałości, sile mięśni, stanie sprawności: (1) 15/20-minutowy bieg (2) test mięśni brzucha (3) ręczny pomiar siły nacisku (4) test naciskowy (5) test długiego skoku (6) test elastyczności. Wyniki. Naszym zdaniem, poziom odżywiania młodych ludzi był zadowalający, dwie trzecie z nich miało normalne wskaźniki BMI. Siła zaciskowa lewej ręki i siła rozciągania tułowia u mężczyzn, wytrzymałość i siła wykopu u kobiet w znacznym stopniu pokrywały się ze wskaźnikami klasyfikacji BMI. Możemy zatem wnioskować, że masa ciała nie wpływa na ogólną mobilność. Wnioski. Niniejsze badanie potwierdzają wyniki naszych wcześniejszych badań, co może sugerować, że potrzebne są większe wysiłki na rzecz poprawy promocji zdrowia młodzieży w szkolnictwie wyższym. Wprowadzenie obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego mogłoby pomóc w dalszych badaniach, które z kolei mogą prześledzić zmiany w stanie umiejętności sprawnościowych młodych ludzi