Thyestes

RenaissanceThis is an edition of an Elizabethan translation of Lucius Annaeus Seneca's play, Thyestes, written in Latin in Imperial Rome. Thus the play presented in this volume is not merely classical, but also one translated by an Elizabethan. One question that arises is how Seneca came to be of interest to the Elizabethans, another how we are to read the play as itself a Renaissance artefact, which has a good deal in common with important plays by artists like Shakespeare. In terms of their historical circumstances, their training and artistic structuring, as well as their concerns and 'world picture', Seneca and Shakespeare have many fundamental similarities

Edyp = Oedipus

Tekst łaciński oparliśmy na edycji Anthony’ego J. Boyle’a (Seneca: Oedipus. Edited with Introduction, Translation and Commentary. Oxford 2011), zestawiwszy ją z innymi krytycznymi wydaniami (zob. Bibliografia) oraz z tradycją manuskryptów. Liczne zmiany (każdorazowo objaśnione w przypisach) w stosunku do wskazanego wydania są uzasadnione wyborem odmiennej wersji przekazu rękopiśmiennego albo odrzuceniem przyjętej przez Boyle’a interpretacji czy koniektury. Wykorzystaliśmy komentarz Boyle’a, poszerzając go i dodając własne uwagi w miejscach, które, według naszego przekonania, tego wymagały. W wykazie Dramatis personae / „Postaci dramatu” i w nagłówku I Chóru Chorus Thebanorum zredukowaliśmy do Chorus - z powodu wątpliwości, o których mowa w kolejnych przypisach do partii chóralnych; nie dołączamy także wskazówki Scaena Thebis / „Scena w Tebach”. Inaczej niż Boyle w tekście łacińskim zróżnicowaliśmy dla wygody czytelnika pisownię u i v. W partiach chóralnych oznaczenie b = bis noszą wersy, które tradycyjnie dołączane były do innych wierszy i dlatego nie uwzględniano ich w ogólnym porządku numeracji; Boyle, oddzielając je, nie numeruje ich dodatkowo w tekście tragedii, a jest to konieczne ze względu na ekonomię lektury i odwołań. Nie powielamy interpunkcji przyjętej przez Boyle’a w tekście łacińskim, stawiając znaki, jakich wymagałaby polska norma interpunkcyjna (odchodzimy od niej jednak w przypadku imiesłowowych równoważników zdań czy rozbudowanych przydawek). Pozostawiamy jednak tradycyjną pisownię wielkich i małych liter. Spolszczając nazwy własne i odimienne zawierające „th”, stosujemy „t” tylko w przypadku słów zdecydowanie zadomowionych w polszczyźnie, takich jak: „Korynt”, „Teby”, „Tebańczycy”, „Partowie”, „Tessalia”, „Atena”, „Prometeusz”, „Tukidydes”, „prometejski”, „tracki”; jakkolwiek bowiem zastępowanie to należy obecnie do polskiej normy językowej, powoduje zniekształcenie oryginalnego brzmienia nazw. Metra łacińskie (w partiach dialogów trymetr jambiczny akatalektyczny oraz okazjonalnie tetrametr trocheiczny katalektyczny, w. 223-232, i heksametr daktyliczny, w. 233-238; w pierwszej pieśni Chóru jedenastozgłoskowiec saficki i adonius w w. 110-153 oraz dymetr i monometr anapestyczny w w. 154-201; w drugiej pieśni Chóru heksametr daktyliczny, w. 403-404, 429-431, 445-448, 467-471, 503-508; polimetrum w w. 405-415, 472-502; jedenastozgłoskowiec saficki oraz adonius w w. 416‒428; dymetr i monometr anapestyczny w w. 432-444; tetrametr daktyliczny i adonius w w. 449-466b; w trzeciej pieśni Chóru dymetr i monometr anapestyczny w w. 709, 738-763; polimetrum w w. 710-737; w czwartej pieśni Chóru glikonej w w. 882-914; w piątej pieśni dymetr i monometr anapestyczny w w. 980-997) w przekładzie zastąpiliśmy częściowo zrytmizowaną prozą - nad nieosiągalną odpowiedniość rytmiczną przedkładając wierność oryginalnemu znaczeniu tekstu. [Fragm. tekstu

F.m.V.VAR.20 (De beneficiis)

De beneficiisTheologySaec. xiv in.France?OTHER NOTES: From the same codex: F.m. V.TH.AA.6; F.m. V.TH.AA.12; CCM TH AA 75 = MPO Codex 4 (Stockholm, Riksarkivet: Fr 30131 S 212 Uppland 1545:15 Hans Jonssons jordebok 1545; Fr 30132 S 181 Uppland 1545:8 Hans Bagges räk f fodring 1545; --, --: Kammararkivet Fr 23 Östergötlands handlingar 1544:2:4 (avt), Fr 294 Östergötlands handlingar 1582:14:2, Fr 3245 Upplands handlingar 1545:6:4, Fr 3240 Upplands handlingar 1545:15:2, Fr 3242 Upplands handlingar 1546:8 (avt), Fr 8577 Skeppsgårdshandlingar 2:5 1547, Fr 9429 Strödda kamerala handlingar 16:3:2 1567, Fr 9674 Strödda militiehandlingar före 1631 Del 1 Armén B:3 1568; Fr 30125 Gästriklands handlingar 1545:4:2 Ärlig ränta; Fr 30126 Gästriklands handlingar 1545:4:1 Nils Helsings räkenskap; Fr 30127 Gästriklands handlingar 1546:1:1 Summa; Fr 30128 Upplands handlingar 1544:3:1 Mikel Slottskrivares räkenskap; Fr 30129 Upplands handlingar 1548:11 Vedla nya ladugård; Fr 30130 Upplands handlingar 1544:3 Mikel Slottskrivares utdrag; Fr 30133 Räntekammarböcker 1526-1630 20:3 1545 Måns Jönssons räkenskap; Fr 30134 39:5 1582 Stockholm Måns Perssons räkenskap f skeppsrullan; 18 fr., 32 fol.Franc

Sebuah seni tentang kebahagiaan, kebaikan, kemarahan, dan pengampunan ala Seneca

Lucius Annaeus Seneca, atau yang dikenal sebagai Seneca, merupakan seorang filsuf Stoik (mazhab filsafat Yunani kuno) Romawi. Seneca dilahirkan sebagai keturunan Spanyol dari Kordoba (koloni Romawi yang terkenal). Ia berasal dari keluarga Annaeus, golongan bangsawan; dan ayahnya yang juga bernama Seneca, dibedakan dari putranya, dengan mendapat gelar Sang Orator. Selama hidup, Seneca meninggalkan karya berupa tulisan yang cukup masyhur pada Era Renaisans. Karya-karyanya mencerminkan pemikirannya yang bijaksana perihal kehidupan pada masanya. Tak heran, pemikirannya pun menjadi inspirasi bagi tokoh pemikir lainnya, seperti Marcus Aurelius dan William Shakespeare. Sebagai filsuf, Seneca pun cukup dipengaruhi oleh pemikiran Plato, Sokrates (Socrates), dan Epikuros (Epicurus). Buku ini berisi renungan dan pemikiran Seneca mengenai kebahagiaan, kebaikan, kemarahan, dan pengampunan. Harus diakui, sebagian pesan bijaksana dari masa lampau ini bisa tetap relevan sampai kapan pun dan bisa berlaku untuk siapa saja, kendati peradaban manusia sudah semakin progresif.xxiv,411hlm:21c

Opera Omnia

Autopsie nach dem Exemplar der ULB Sachsen-AnhaltVorlageform des Erscheinungsvermerks: Lipsiæ Apvd Thomam Fritsch. Anno M DCCII