Characteristics of myosin profile in human vastus lateralis muscle in relation to training background.

Twenty-four male volunteers (mean +/- SD: age 25.4+/-5.8 years, height 178.6+/-5.5 cm, body mass 72.1+/-7.7 kg) of different training background were investigated and classified into three groups according to their physical activity and sport discipline: untrained students (group A), national and sub-national level endurance athletes (group B, 7.8+/-2.9 years of specialised training) and sprint-power athletes (group C, 12.8+/-8.7 years of specialised training). Muscle biopsies of vastus lateralis were analysed histochemically for mATPase and SDH activities, immunohistochemically for fast and slow myosin, and electrophoretically followed by Western immunoblotting for myosin heavy chain (MyHC) composition. Significant differences (

The use of fruit extracts for production of apple chips with enhanced antioxidant activity

Background. Style and pace of life make consumers more willing to reach for snack products. This group of processed food includes, among others, fruit chips. Due to the increasing incidence of diseases associated with the excessive exposure to free radicals foods enriched with antioxidant compounds, eg. polyphenols, can be introduced into the sale. Objective. The aim of the study was to use the fruit extracts for the production of apple chips with enhanced antioxidant activity. Material and methods. ‘Golden Delicious’ variety of apple fruit was used to produce chips. Apple chips were prepared by slicing, soaking in a sugar solution and pre-drying in a microwave oven. Chips were enriched with extracts prepared from fruits of chokeberry, five-flavor berry, Cornelian cherry, woodland hawthorn, goji berry, Japanese quince and cranberry microcarpa. For this purpose, pre-dried apple slices were soaked (5 min) in ethanolic extract of fruits and then dried to achieve a 5% moisture content. Chips were sensory evaluated and their antioxidant activity and total polyphenols content were determined. Results. All enriched apple chips were characterized by high antioxidant activity and a relatively high value of total polyphenols content. Chips soaked in extracts of five-flavor berry, cranberry and goji berry were characterized by the highest antioxidant potential. Samples obtained by using chokeberry and Cornelian cherry extracts showed the highest content of polyphenols. High sensory attractiveness of enriched chips was also showed. The chips with the addition of fiveflavor berry extract were exceptions. Their taste was not acceptable. Conclusions. Fruit extracts are a valuable material for chips enrichment. Taking into account all the analyzed differentiators, extracts of Japanese quince, goji berry and woodland hawthorn were found to be the best enriching additives. The chips soaked in extract of five-flavor berry, despite their high antioxidant activity, were disqualified due to very low score of sensory evaluation.Wprowadzenie. Tempo oraz styl życia sprawiają, że konsumenci coraz chętniej spożywają produkty przekąskowe. Do wyrobów takich należą m.in. chipsy owocowe. Ze względu na rosnącą zachorowalność na choroby związane z nadmierną ekspozycją na wolne rodniki celowe wydaje się wprowadzanie do sprzedaży żywności wzbogaconej związkami przeciwutleniającymi, np. polifenolami. Cel. Celem badań było wykorzystanie ekstraktów owocowych do wytwarzania chipsów jabłkowych o podwyższonej aktywności przeciwutleniającej. Materiały i metody. Z jabłek odmiany Golden Delicious przygotowano chipsy jabłkowe poprzez pokrojenie na plastry, wysycenie w zalewie cukrowej i wstępne podsuszenie w piecu mikrofalowym. Chipsy jabłkowe wzbogacano ekstraktami etanolowymi z owoców aronii, pigwowca japońskiego, derenia jadalnego, żurawiny drobnoowocowej, głogu dwuszyjkowego, cytryńca chińskiego i kolcowoju chińskiego. W tym celu podsuszone plastry jabłek moczono (5 min) w ekstrakcie etanolowym z owoców. Następnie plastry dosuszono owiewowo do osiągnięcia 5% wilgotności. Uzyskane chipsy oceniano sensorycznie oraz oznaczano ich aktywność przeciwutleniającą i zawartość polifenoli ogółem. Wyniki. Wszystkie wzbogacone chipsy jabłkowe miały wyższą aktywność antyoksydacyjną i zawartość polifenoli ogółem niż próby kontrolne. Największym potencjałem antyoksydacyjnym charakteryzowały się chipsy z dodatkiem ekstraktu z cytryńca, żurawiny i goji. Najwyższą zawartością polifenoli odznaczały się chipsy z dodatkiem ekstraktu z aronii oraz derenia. Wykazano także wysoką atrakcyjność sensoryczną chipsów z dodatkami ekstraktów owocowych. Wyjątek stanowiły chipsy z dodatkiem cytryńca, których smak nie był akceptowany. Wnioski. Ekstrakty owocowe stanowią cenny surowiec wzbogacający chipsy owocowe. Wykazano, że najbardziej wartościowymi ekstraktami owocowymi wzbogacającymi chipsy jabłkowe, ze względu na wysoki potencjał antyoksydacyjny i wyniki oceny sensorycznej, były ekstrakty z owoców pigwowca, goi i głogu. Chipsy z dodatkiem ekstraktu z cytryńca, mimo wysokiej aktywności przeciwutleniającej, uzyskały niską ocenę sensoryczną

Transformations of polyphenolic compounds in simulated human gastrointestinal tract

Biologiczna aktywność związków polifenolowych po ich spożyciu zależy głównie od przemian w przewodzie pokarmowym oraz od struktury powstałych metabolitów. Celem pracy było określenie przemian wybranych związków polifenolowych, zachodzących podczas ich trawienia in vitro. Do badań użyto roztworów kwasów ferulowego i p-kumarowego oraz (+)katechiny, kwercetyny, hesperetyny i hesperydyny. Zostały one poddane symulowanemu procesowi trawienia, przy czym w wybranych etapach określano aktywność przeciwrodnikową (metodą spektrofotometryczną z kationorodnikiem ABTS•+) i oznaczano zawartość badanych związków przy użyciu wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC). Wśród analizowanych związków najwyższą aktywnością przeciwutleniającą charakteryzowała się kwercetyna (234 g Troloxu/100 g). Hesperetyna (aglikon) wykazywała wyższą aktywność przeciwrodnikową niż jej rutynozyd (hesperydyna). Trawienie większości badanych polifenoli rozpoczynało się w żołądku i dwunastnicy, a powstałe pochodne wykazywały wysoki potencjał przeciwutleniający. Najbardziej podatne na trawienie w tej części przewodu pokarmowego były kwasy fenolowe. Obserwowano również znaczny rozkład glikozydów (hesperydyny) pod wpływem kwasu żołądkowego i enzymów dwunastnicy. Badane polifenole charakteryzowały się różnym stopniem migracji przez membrany dializacyjne. Fenolokwasy łatwiej przenikały przez membrany niż flawonoidy, co mogło się wiązać z mniejszym rozmiarem cząsteczek kwasów. Bakterie jelitowe użyte w doświadczeniu oddziaływały na wszystkie polifenole, w tym w dużej mierze wpłynęły na trawienie flawonoidów, szczególnie kwercetyny i hesperetyny. Związki te były w niewielkim stopniu metabolizowane w żołądku i dwunastnicy. Mniejsze było natomiast oddziaływanie mikroflory jelitowej na kwasy fenolowe.Bioactivity of polyphenolic compounds after intake depends mainly on transformations in the gastrointestinal tract and the structure of the metabolites produced. The objective of the research study was to determine the transformations of some selected polyphenolic compounds occurring during in vitro digestion thereof. For the experiment, solutions of ferulic and p-coumaric acids, (+)catechin, quercetin, hesperidin and hesperetin were used. They underwent a simulated digestive process, and, at some selected stages, the antioxidant activity (using a spectrophotometric method with ABTS•+ radical cation) was determined and the contents were assayed of the compounds (with the use of a HPLC high-performance liquid chromatography). Of the analyzed compounds, quercetin was characterized by the highest antioxidant activity (234 g Trolox/g). Hesperetin (aglycone) showed a higher antiradical activity than hesperidin, its rutinoside. The digestion of the majority of polyphenols analyzed started in the stomach and duodenum, and the derivatives produced had a high antioxidant potential. Phenolic acids were most digestion-prone in this part of the gastrointestinal tract. Also, it was found that the glycosides (hesperidin) were significantly decomposed by the gastric acid and duodenal enzymes. The polyphenols tested were characterized by a varying degree of migration through the dialysis membranes. The phenolic acids passed more easily through the membranes than the flavonoids; this fact could be related to a smaller size of the acid molecules. The intestinal bacteria used in the experiment impacted all the polyphenols analyzed and they significantly affected the digestion of flavonoids, especially quercetin and hesperetin. In the stomach and duodenum, those compounds were metabolized to a limited extent. On the other hand, the intestinal microbiota affected the phenolic acids to a lesser extent

Characteristics of myosin profile in human vastus lateralis muscle in relation to training background.

Twenty-four male volunteers (mean +/- SD: age 25.4+/-5.8 years, height 178.6+/-5.5 cm, body mass 72.1+/-7.7 kg) of different training background were investigated and classified into three groups according to their physical activity and sport discipline: untrained students (group A), national and sub-national level endurance athletes (group B, 7.8+/-2.9 years of specialised training) and sprint-power athletes (group C, 12.8+/-8.7 years of specialised training). Muscle biopsies of vastus lateralis were analysed histochemically for mATPase and SDH activities, immunohistochemically for fast and slow myosin, and electrophoretically followed by Western immunoblotting for myosin heavy chain (MyHC) composition. Significant differences (P<0.05) regarding composition of muscle fibre types and myosin heavy chains were found only between groups A (41.7+/-1.6% of MyHCI, 40.8+/-4.0% of MyHCIIA and 17.5+/-4.0% of MyHCIIX) and B (64.3+/-0.8% of MyHCI, 34.0+/-1.4% of MyHCIIA and 1.7+/-1.4% of MyHCIIX) and groups A and C (59.6+/-1.6% of MyHCI, 37.2+/-1.3% of MyHCIIA and 3.2+/-1.3% of MyHCIIX). Unexpectedly, endurance athletes (group B) such as long-distance runners, cyclists and cross country skiers, did not differ from the athletes representing short term, high power output sports (group C) such as ice hockey, karate, ski-jumping, volleyball, soccer and modern dance. Furthermore, the relative amount of the fastest MyHCIIX isoform in vastus lateralis muscle was significantly lower in the athletes from group C than in students (group A). We conclude that the myosin profile in the athletes belonging to group C was unfavourable for their sport disciplines. This could be the reason why those athletes did not reach international level despite of several years of training

Capillary density and capillary-to-fibre ratio in vastus lateralis muscle of untrained and trained men

Muscle fibre profile area (Af), volume density (V<sub>v</sub>), capillary-to-fibre ratio (CF) and number of capillaries per fibre square millimetre (CD) were determined from needle biopsies of vastus lateralis of twenty-four male volunteers (mean ± SD: age 25.4±5.8 years, height 178.6±5.5 cm, body mass 72.1±7.7 kg) of different training background. Seven subjects were untrained students (group A), nine were national and sub-national level endurance athletes (group B) with the background of 7.8±2.9 years of specialised training, and eight subjects were sprint-power athletes (group C) with 12.8±8.7 years of specialised training. Muscle biopsies of <i>vastus lateralis</i> were analysed histochemically for mATPase. Capillaries were visualized and counted using CD31 antibodies against endothelial cells. There were significant differences in the V<sub>v</sub> of type I and type II muscle fibres in both trained groups, B (51.8%; 25.6%) and C (50.5%; 26.4%). However, in untrained group A that was treated as a reference group, the difference between V<sub>v</sub> of type I and type II fibres was less prominent, nevertheless statistically significant (42.1%; 35.1%). There was also a significant difference in CF: 1.9 in group A and 2.1 in groups B and C. The number of capillaries per mm<sup>2</sup> (CD) was 245 (group A), 308 (group B) and 325 (group C). Significant differences (P<0.05) in CF and CD, were found only between group A (1.9; 245) and both groups of trained men, B and C (2.1; 308 and 325). However, endurance athletes (group B), such as long-distance runners, cyclists and cross country skiers, did not differ from the athletes representing short term, high power output sports (group C) such as ice hockey, karate, ski-jumping, volleyball, soccer and modern dance