Coexistence of primary hyperparathyroidsm and hashimoto thyroiditis

Primer hiperparatiroidi, parathormon sekresyonundaki artışa bağlı olarak ortaya çıkan, kemik, kalsiyum ve fosfat metabolizmasının bozukluğudur. Olguların % 80' inde sebep paratiroid bezinin tek adenomudur. Hiperkalsemi ve kan parathormon seviyesinin artışı ile tanı konur. Vakaların çoğu asemptomatiktir. En sık görülen semptom-lar letarji ve yorgunluktur. Hashimoto tiroiditi ise daha çok yetişkin kadınlarda görülen otoimmün bir hastalıktır. Hipotiroidinin en sık sebebidir. Biz hiperkalsemi, parathormon artışı, böbrek taşı ve kafa grafisinde tuz-biber görünümü olan bir hiperparatiroidi olgusunu sunuyoruz. Hiperparatiroidi nedeni boyun ultrasonografisinde gösterilebilen tek paratiroid adenomu idi. Aynı zamanda olguda unilateral tiroidektomi sonrası Hashimoto tiroiditi de tesbit edildi.Primary hyperparathyroidism is a disease of calcium, phosphate and bone metabolism caused by hypersécrétion of parathyroid hormone. In 80 % of cases main cause is a single parathyroid adenoma. The diagnosis is made with the presence of hypercalcemia and elevated levels of parathyroid hormone. Most of cases are asymptomatic. Most frequent symptoms are lethargy and weakness. Hashimoto's thyroiditis is an autoimmune disease which is frequently seen in adult females. It is the most common cause of hypothyroidism. In the present paper, we report a case of primary hyperparathyroidism with hypercalcemia, elevated parathyroid hormone level, renal stone, and salt-and-pepper view in the skull X-Ray. A single parathyroid adenoma demonstrated by neck ultrasound was the reason of this condition. In this case, Hashimoto's thyroiditis was also found after unilateral thyroidectomy

Özefageal karsinom sonucu gelişen özefagotrakeal fistül tedavisinde kaplı genişleyebilen metal stent kullanımı: Bir olgu sunumu

Malign özefagorespiratuvar fistül, tedavisi konusunda zorluklar olan nadir bir hastalıktır. Cerrahi bypass ile palyatif tedavi sıklıkla yapılamaz. Özefageal stentlerin kullanımı daha uygun olarak görülmektedir. Burada 64 yaşında özefagorespiratuvar fistül semptomları ile başvuran inoperabl özofagus karsinomlu bir olguyu sunmaktayız. Kaplı, genişleyebilen metalik bir stent başarılı bir şekilde özefagusa yerleştirildi. Hastanın semptomları hızla düzeldi ve hasta 16 ay yaşadı. Özefagorespiratuar fıstüllü hastalardaki inoperabl özefageal kanserlerin palyatif tedavisinde kaplı özefageal stentlerin kullanılması güvenli ve pratik bir alternatif tedavi şeklidir.Malignant esophagorespiratory fistula is a rare condition that is difficult to manage. Palliative treatment by surgical bypass is often unjustified, and the use ofesophageal stents has been shown to be more appropriate. We describe a 64-year-old man with inoperable esophageal carcinoma presenting with symptoms of esophagorespiratory fistula. A covered expandable metallic stent was successfully inserted into the esophagus. The patient's symptoms improved dramatically and he survived for 16 months. The use of a covered expandable metal stent is a safe and practical alternative treatment for palliating inoperable esophageal carcinomas in patients with esophagorespiratory fistulas

A rare cause of ischemic colitis: Buerger's disease

Buerger's hastalığı ya da diğer adıyla tromboanjitis obliterans etkilenen da- marlarda tromboz ve rekanalizasyonlarla giden bir hastalık olup, arter ve süperfisyal venlerde segmental okluzif ve multipl inflamatuvar lezyonlarla karakterizedir. Kolonik etkilenme çok nadir görülmektedir. Burada daha önce Buerger's hastalığı tanısı ile takip edilmekte olan hastada gelişen iske- mik kolit tablosunu tartışmayı amaçladık.Buerger's disease, or thromboangiitis obliterans, is characterized by occlusive segmental and often multiple inflammatory lesions of arteries and superficial veins with thrombosis and recanalization of the affected vessels. Involvement of the colon is extremely rare. Herein, we present a case of colon ischemia in a patient diagnosed previously as Buerger's disease

The relationship between gastric preneoplastic findings and colon polyps

Giriş ve Amaç: Helicobacter pylori enfeksiyonu ile kolon polibi gelişimi arasındaki ilişkiye yönelik çalışmalarda çelişkili sonuçlar elde edilmiştir. Mide için preneoplastik olduğu bilinen atrofi ve intestinal metaplazi ile kolon polibi gelişimi arasındaki ilişki ise henüz yeterince irdelenmemiş- tir. İki merkezde yürütmüş olduğumuz çalışmada, gastrik preneoplas- tik bulgu varlığı ile kolon polibi arasındaki ilişkiyi araştırmayı amaçla- dık. Gereç ve Yöntem: Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi ve Kırıkkale Yüksek İhtisas Hastanesi Gastroenteroloji polikliniklerine 01.01.2012 ile 01.09.2012 tarihleri arasında başvuraran hastalardan özofagogastrodu - odenoskopi yapılarak Helicobacter pylori için biyopsi örneği alınan ve eş zamanlı kolonoskopi işlemi yapılan olgular çalışmaya dahil edildi. Olgu - ların demografik özellikleri, polip saptanan olgularda polip karakteristik- leri (büyüklük, sayı, histoloji) ve özofagogastroduodenoskopik biyopsi sonucuna göre gastrik atrofi-intestinal metaplazi ve Helicobacter pylori pozitifliği Sydney klasifikasyonuna göre kaydedildi. Bulgular: Çalışma- ya yaş ortalaması 57,413,3 olan toplam 150 (93 erkek, %62,0) olgu dahil edildi. Olguların 51inde (%34,0) en az 1 kolon polibi mevcuttu. Kolon polibi ve adenoma varlığı için atrofi [(Sırasıyla; OR:3,1 (p0,01) ve OR:3,2 (p0,02)] bağımsız risk faktörü idi. Toplam adenomatöz po- lip çapı atrofinin derecesi (p0,04) ve intestinal metaplazinin derecesi (p0,01) ile, toplam adenom sayısı ise atrofinin derecesi (p0,01), intes- tinal metaplazinin derecesi (p0,001) ile korele idi. Sonuç: Çalışmamız- da; gastrik atrofi kolon polibi/adenom gelişimi için bağımsız risk faktörü olarak bulundu. Helicobacter pylori pozitifliğinin kolon polibi varlığı ile ilişkisi saptanmadı. Gastrik preneoplastik lezyonlar ile kolon neoplazisi arasındaki ilişkinin konfirme edilebilmesi için geniş ölçekli, popülasyon tabanlı çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır.Background and Aims: There are conflicting data regarding the rela- tionship of Helicobacter pylori infection and the development of colon polyp. Although it is known that gastric atrophy and intestinal metapla- sia are gastric preneoplastic findings, to date, the relationship between these findings and colonic polyp development has not been studied sufficiently. In our two-center study, we aimed to study the association between gastric preneoplastic lesions and the occurrence of colonic polyp. Materials and Methods: The patients who admitted to the Gastroenterology Outpatient Clinics of Kırıkkale University Faculty of Medicine and Kırıkkale Yüksek Ihtisas Hospital from January 1, 2012 to September 1, 2012 and underwent routine colonoscopy and had gastric biopsies taken for Helicobacter pylori infection on esophago - gastroduodenoscopy were enrolled in the study. Patient demographic data (gender and age), information on colon polyp characteristics (size, number of polyps, and histology), and the presence and density of Helicobacter pylori, gastric atrophy and intestinal metaplasia in gastric biopsies according to Sydney classification were recorded. Results: The study group included 150 patients (males: 93, 62,0%), and the mean age of the participants was 57,4±13,3 years. Fifty-one (34,0%) of the patients had at least one colon polyp. Gastric atrophy was an indepen - dent risk factor for the development of colon polyp and adenoma (odds ratio: 3,1 (p0,01) and odds ratio: 3,2 (p0,02), respectively). Total ad- enomatous polyp size and the density of gastric atrophy (p0,04) and of intestinal metaplasia were positively correlated (p0,01). The total number of colonic adenomas was positively correlated with the density of atrophy (p0,01) and of intestinal metaplasia (p<0,001). Conclu- sions: In our study, gastric atrophy was an independent risk factor for the development of colon polyp/adenoma. The presence of Helico - bacter pylori was not related with the development of colon polyp or adenoma. Large, population-based studies are required to confirm the relationship between gastric preneoplastic findings and the develop - ment of colon polyp

Assessment of psychiatric diagnosis, alexithymia, temperament and character of patients with irritable bowel syndrome

Amaç: İrritabl barsak sendromu (İBS), stresle ilişkisi uzun süreden beri bilinen, psikosomatik hastalık olarak da değerlendirilen bir midebarsak sistemi hastalığıdır. Bu çalışmada, İBS olan hastalar ile sağlıklı kontrol grubunda psikiyatrik muayene yapılarak ve belli ölçekler kullanı larak anksiyete, mizaç, karakter ve aleksitimi düzeylerinin belirlenmesi ve her iki grubun bu parametreler için uygulanan ölçek puanları açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Örneklem grubuna, Roma-II tanı kriterlerine göre İBS tanısı alan 34 hasta ile 32 sağlıklı gönüllü dahil edildi. İBS olan hastalar ve sağlıklı kontroller DSM-IV tanı ve değerlendirme sistemine göre psikiyatrik yönden değerlendirildi. Mizaç ve Karakter Envanteri (MKE), Durumluk- Sürekli Kaygı Ölçeği-II (DSKÖ-II) ile Toronto Aleksitimi Ölçeği-26 (TAÖ-26) uygulandı. Bulgular: İBS yakınması olan hastaların yaş ortalaması 36.41±8.5; ortalama hastalık süresi 6.65±5.8 yıl olarak hesaplandı ve %76.5’inde DSM-IV’e göre en az bir psikiyatrik bozukluk tespit edildi. Bu grubun DSKÖ-II ve TAÖ-26 puanları kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksekti (sırasıyla p=0.001 ve p=0.007). MKE puanlarından zarardan kaçınma ve kendini aşma alt ölçek puanları İBS grubunda kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksek bulundu (sırasıyla p=0,023 ve p=0,039). Yapılan geriye dönük adımlamalı lojistik regresyon analizi sonucunda 6. adımda zarardan kaçınma ve kendini aşma toplam puanları anlamlı bir düzeyde İBS varlığını yordayıcı olarak bulundu (6. adımda -2 log likelihood: 80.615 ve R2=0.181 bulundu). Sonuç: İBS hastalığının başlangıcı ya da alevlenmesinde psikiyatrik bozuklukların ve mizaç- karakter özelliklerinin katkısı olabilirObjective: It is well documented that there is a strong relationship with Irritable Bowel Syndrome (IBS) and stress. Indeed IBS is a psychosomatic disease of gastrointestinal system. In this study it is aimed to determine the anxiety and alexithymia levels and their association with temperament, and personality in both patient and healthy control groups. Method: Thirty-four patients with IBS according to Roma II Diagnostic Criteria and 32 healthy volunteers were included in the study. Patients with IBS and the healthy subjects were evaluated by DSM-IV diagnostic criteria, Temperament and Character Inventory (TCI), State and Trait Anxiety Inventory-II (STAI-II) and Toronto Alexithymia Scale-26 (TAS-26) have been applied. Results: Mean age of patients with IBS was 36.41&plusmn;8.5 and average period of the illness was 6.65&plusmn;5.8 years. 76.5% of IBS patients had at least one DSM-IV diagnoses. In IBS patient group, mean STAI-II score were significantly higher than the control group (p=0.001 and p=0.007, respectively). Among TCI subscales harm avoidance (HA) and self-transcendence (ST) mean score were significantly higher in IBS patient group than healthy controls (p=0.023 and p=0.039, respectively). The result of backward condition logistic regression analysis of total HA and total ST points in the sixth step were found to be a significant predictors of IBS&amp;#8217;s existence (in the sixth step it was found that 2 log likelihood: 80.615 and R2=0.181). Conclusion: With respect to these psychiatric disorders or temperamental and characteristic properties they can have a role in occurrence and exacerbation of IBS

Nadir Bir Enfeksiyonun Çok Nadir Bir Klinik Prezentasyonu: Parankimal Fasciola hepatica

Fascioliazis düz, kahverengi bir karaciğer paraziti olan Fasciola hepaticaun sebep olduğu, öncelikle sığır, koyun gibi çiftlik hayvanlarında görülen bir enfeksiyon hastalığıdır. Enfeksiyonun tanısı hastalıktan şüphe etmekle mümkündür. Radyolojik bulgular oldukça spesifiktir. Genellikle Bilgisayarlı Tomografi (BT) ve diğer görüntüleme yöntemleri karaciğerde hipodens, hareketli lezyonlar göstermektedir. Parankimal F. hepatica çok nadir izlenmektedir. Biz burada F. Hepaticanın çok nadir bir klinik prezentasyonu olan parankimal F. hepaticalı bir vakayı sunmayı amaçladık. (Turkiye Parazitol Derg 2013; 37: 305-6)Fascioliasis is primarily an infection of livestock such as cattle and sheep, caused by the flat, brown liver fluke Fasciola hepatica. Humans are accidental hosts. The diagnosis of infection depends on suspicion. Radiologic findings are specific. Usually, Computed Tomography (CT) and other imaging studies show hypodense migratory lesions of the liver. The development of a chronic liver abscess appears to be extremely rare. Here we present our case with hepatic abscess due to F. hepatica, which is a rare clinical presentation. (Turkiye Parazitol Derg 2013; 37: 305-6

DIFFUSE PLANE XANTHOMATOSIS IN A PATIENT WITH BUDD-CHIARI SYNDROME AND MONOCLONAL GAMMOPATHY

Diffuse plane xanthomas are characterized by the presence of yellowish plaques on the eyelids, neck, upper trunk, buttocks, and flexural folds. Histology shows foamy histiocytes in the dermis. Approximately half of the cases are associated with lymphoproliferative disorders. Budd-Chiari syndrome is an uncommon condition induced by thrombotic or nonthrombotic obstruction of hepatic venous outflow. We present a case of diffuse plane xanthoma in a 62-year-old man who developed normolipemic plane xanthomas coinciding with Budd-Chiari syndrome and monoclonal gammopathy. We review the English-language literature regarding the rare association of xanthomas and Budd-Chiari syndrome

Infrared coagulation and rubber band ligation in the treatment of early stage hemorrhoids

Giriş ve amaç: Semptomatik hemoroidlerin tedavisi için cerrahi dışı farklı yöntemler olmasına rağmen bunların hangisinin daha üstün olduğu tartışmalıdır. Bu çalışmada erken evre hemoroidlerin tedavisinde lastik bant ligasyon (LBL) ve infrared koagulasyon (IRK)’un etkinliğinin ve komplikasyonlarının araştırılması amaçlandı. Gereç ve yöntem: Randomize prospektif bu çalışmada fleksible sigmoidoskopi ve anoskopik inceleme ile 2. derece internal hemoroid tanısı konulan, daha önce tedavi edilmemiş 51’i kadın, 40’ı erkek, median yaşı 42 (21–64) yıl olan 91 hastaya semptomlar kaybolana kadar 4 hafta ara ile bir veya daha fazla seansta LBL (n45) veya IRK (n46) uygulandı. Her seanstan bir hafta sonra ve son seanstan 2, 12 ve 24 ay sonra tedavilerin etkinliği ve komplikasyonları değerlendirildi. Ağrı değerlendirmesi 0 ile 10 arasında skorlanan vizüel analog skala (VAS) ile yapıldı. Bulgular: LBL ve İRK gruplarında ortalama tedavi seans sayısı benzerdi (1.730.45 ve 1.780.42, p0.05). Postoperatif birinci hafta sonunda spontan ağrı için ortalama VAS skorları LBL ve IRK gruplarında sırası ile 3.82.1 ve 2.42.0 idi (p0.05). LBL grubunda VAS skoru 5 olan hasta sayısı 5 iken, IRK grubunda 0 idi (p0.05). Birinci hafta sonunda rektal tenezm sıklığı LBL grubunda %26.6, IRK grubunda %6.5 bulundu (p0.01). Sekizinci hafta sonunda iki grupta da hiçbir hastanın rektal ağrı ve/veya tenezm yakınması yoktu. LBL ve IRK’nın rektal kanamayı önlemedeki başarısı sırası ile 2. ayda %97.8 ve %89.1 (p0.05), 12. ayda %88.9 ve %82.6 (p0.05), ve 24. ayda %86.7 ve %54.3 (p0.01) idi. Sonuç: LBL ikinci derece hemoroidlerin kanama kontrolünde IRK’dan daha etkilidir. Ancak postoperatif erken komplikasyonlar LBL’de daha sıktır. Postopreratif 2. yıl nüks IRK’da daha sık olmasına rağmen komplikasyonların azlığı nedeni ile erken evre hemoroidlerin tedavisinde IRK ilk basamak tedavi seçeneği olabilir.Background/aim: Although there are different non-surgical methods for the treatment of symptomatic hemorrhoids, which method is superior remains controversial. The aim of this study was to investigate the effectiveness and complications of rubber band ligation (RBL) and infrared coagulation (IRC) in the treatment of early stage hemorrhoids. Materials and methods: In this randomized prospective study, previously untreated 91 patients (51 female, 40 male; median age 42 (21-64) yrs) with second degree internal hemorrhoids diagnosed by flexible sigmoidoscopy and anoscopic examination underwent either RBL (n45) or IRC (n46) in two sessions with a four-week interval. Effectiveness, adverse effects and complications of each treatment method were evaluated at the end of the first week after each treatment session and at the 2nd, 12th and 24th months after the last session. Pain was evaluated with visual analogue scale (VAS) scored between 0-10. Results: The average treatment sessions were similar in both groups (RBL 1.73±0.45, IRC 1.78±0.42, p>0.05). The mean VAS scores for spontaneous pain at the end of the first week in the RBL and IRC groups were 3.8±2.1 and 2.4±2.0, respectively (p0.05) at the 2nd month, 88.9% and 82.6% (p>0.05) at the 12th month, and 86.7% and 54.3% (p<0.01) at the 24th month. Conclusion: RBL is more effective than IRC in the prevention of bleeding in second degree hemorrhoids. However, postoperative early complications are more frequent with RBL than with IRC. Although postoperative second year recurrence rate is more frequent in patients treated with IRC, it may be the first choice in the treatment of early stage hemorrhoids due to the rarity of complications

Doxycycline-induced esophageal mucosal injury in three patients

Birçok ilaç Özofajeal mukozal hasara neden olmaktadır. Özofajeal mukozal hasarlı olguların yaklaşık yarısında rahatsızlık nedeni antibiyotiklerdir ve ilk sırada doksisiklin yer almaktadır. Bu yazıda, ikisi kadın üç hastada doksisiklin kullanımına bağlı gelişen mukozal hasar incelendi. İki olguda herhangi bir predispozan faktör saptanmadı. Bir olgunun ilacı susuz yutup hemen yattığı öğrenildi. İlacın kesilmesi ve proton pompa inhibitörü ile kısa sürede tüm hastalarda semptomatik ve endoskopik iyileşme sağlandı.Many drugs are known to cause esophageal mucosal injury. Antibiotics, particularly doxycycline, are responsible for mucosal injuries in about half of the cases. Three patients (2 women, 1 man) with doxycycline-induced esophageal mucosal injuries are presented. No predisposing factors were detected in two cases, while one patient stated that she had ingested the drug without any water just before she went to bed. Symptomatic and endoscopic improvement was observed in all the patients in a few days after discontinuation of the drug and the use of proton pump inhibitors