Izotretinoina doustna w leczeniu różnych odmian klinicznych trądziku pospolitego

Retinoidy to grupa syntetycznych i naturalnych substancji posiadających aktywność witaminy A. Isotretinoina, acytretina i etretinat różnią się pod względem farmakokinetyki, toksyczności, jak i zastosowania klinicznego. Izotretinoina doustna od około 30 lat pozostaje metodą referencyjną w leczeniu objawów trądziku pospolitego. Daje szybkie i długoterminowe korzyści kliniczne, wpływając na wszystkie najważniejsze elementy patogenetyczne trądziku. Powoduje zmniejszenie wydzielania łoju, obniża liczbę Propionibacterium acnes na skórze, zmieniając miejscowe środowisko rozwoju bakterii i hamuje napływ komórek zapalnych. Wykazuje również działanie przeciwzaskórnikowe, normalizując procesy rogowacenia wewnątrzprzewodowego. Nelson i wsp. udowodnili, iż izotretinoina hamuje cykl życiowy komórki w fazie G1/S i indukuje apoptozę w sebocytach typu SEB-1, przyczyniając się do zmniejszenia wydzielania łoju oraz do ustępowania objawów trądziku. Ostatnio opisano również patogenną rolę P. acnes, metaloproteinaz macierzy pozakomórkowej (MMP, matrix metalloproteinases) i receptorów Toll Like (TLRs) w fazie zapalnej trądziku. Papakonstantinou i wsp. udowodnili natomiast, iż doustna izotretinoina prowadzi do redukcji MMP-9 i MMP-13, dzięki czemu może przyczyniać się do poprawy zmian trądzikowych i hamować bliznowacenie. Doustna izotretinoina jest leczeniem z wyboru w ciężkich postaciach trądziku (postać guzkowo-torbielowata, trądzik ropowiczy, trądzik skupiony, trądzik piorunujący). Aktualne rozszerzone wskazania zalecają stosowanie leku także w postaciach średniociężkich, niereagujących na terapię konwencjonalną lub cechujących się nawrotami po prawidłowo przeprowadzonym leczeniu konwencjonalnym, w postaciach z nasilonym łojotokiem lub wykazujących tendencję do bliznowacenia. Izotretinoina jest stosowana również w leczeniu innych dermatoz, m.in. trądziku różowatego lub łuszczycy. Dawka dzienna doustnej izotretinoiny w leczeniu trądziku waha się w przedziale 0,5-1,0 mg/kg/24 godz. Za optymalną dawkę kumulacyjną, zapewniającą długotrwałe korzystne efekty, uznaje się 120-150 mg/kg. Długoterminową skuteczność wyleczeń ocenia się na 70-89%.Czynniki zwiększające ryzyko nawrotu to: nasilony łojotok i duża liczba zmian zapalnych pod koniec leczenia, zmiany pojawiające się przed okresem dojrzewania, występowanie zmian na tułowiu oraz obciążony wywiad rodzinny w kierunku trądziku. W trakcie leczenia izotretinoiną mogą wystąpić miejscowe działania niepożądane, odchylenia w badaniach laboratoryjnych i dolegliwości ze strony różnych narządów. Zazwyczaj mają one charakter przejściowy i ustępują po zmniejszeniu dawki lub zakończeniu kuracji. Najczęściej spotykanymi działaniami niepożądanymi są objawy skórno-śluzówkowe (zapalenie czerwieni wargowej, zapalenie spojówek, krwawienia z nosa). Do często zgłaszanych przez pacjentów objawów ogólnych należą bóle kostno-stawowe i mięśniowe, rzadziej bóle głowy. Natomiast najczęstsze odchylenia laboratoryjne w trakcie leczenia obejmują zaburzenia gospodarki lipidowej i podwyższenie poziomu transaminaz wątrobowych. Z badań Zane i wsp. z 2006 roku wynika, iż częstość zaburzeń lipidowych u pacjentów leczonych izotretinoiną jest wyższa niż we wcześniejszych ocenach. Jednakże większość stwierdzanych zaburzeń dotyczących lipidów osoczowych i transaminaz ma niewielkie nasilenie, przejściowy i odwracalny charakter. Wyjaśnienie znaczenia klinicznego stwierdzanych zmian wymaga prowadzenia dalszych badań

Presence of selected metabolic syndrome components in patients with psoriasis vulgaris

Introduction: Recent studies have suggested a strong association between psoriasis and obesity, dyslipidemia, hypertension, resistance to insulin and metabolic syndrome. Aim : To assess the prevalence of selected metabolic syndrome components in patients with psoriasis and the effect of the abnormalities on the disease activity. Material and methods: Two hundred and forty-six patients diagnosed with psoriasis and 75 healthy individuals as controls were included in the study. Psoriasis activity was evaluated by the Psoriasis Area and Severity Index (PASI). Results : There was a statistically significant difference in triglyceride concentration between psoriasis patients and controls (p = 0.00001), which was not found for high-density lipoprotein (HDL) concentration. Mean values of serum glucose level in patients with psoriasis were significantly higher than in controls (p = 0.046). Further statistical analysis of the obtained results showed significantly higher systolic blood pressure in the psoriasis patients than in the controls (p = 0.0001), but there was no statistically significant difference in diastolic blood pressure between the investigated groups (p > 0.05). Conclusions : Higher prevalence of metabolic syndrome components was observed in patients with psoriasis than in the general population

Original paper Presence of selected metabolic syndrome components in patients with psoriasis vulgaris

A b s t r a c t Introduction: Recent studies have suggested a strong association between psoriasis and obesity, dyslipidemia, hypertension, resistance to insulin and metabolic syndrome. Aim: To assess the prevalence of selected metabolic syndrome components in patients with psoriasis and the effect of the abnormalities on the disease activity. Material and methods: Two hundred and forty-six patients diagnosed with psoriasis and 75 healthy individuals as controls were included in the study. Psoriasis activity was evaluated by the Psoriasis Area and Severity Index (PASI). Results: There was a statistically significant difference in triglyceride concentration between psoriasis patients and controls (p = 0.00001), which was not found for high-density lipoprotein (HDL) concentration. Mean values of serum glucose level in patients with psoriasis were significantly higher than in controls (p = 0.046). Further statistical analysis of the obtained results showed significantly higher systolic blood pressure in the psoriasis patients than in the controls (p = 0.0001), but there was no statistically significant difference in diastolic blood pressure between the investigated groups (p > 0.05). Conclusions: Higher prevalence of metabolic syndrome components was observed in patients with psoriasis than in the general population

The association between 38 previously reported polymorphisms and psoriasis in a Polish population: High predicative accuracy of a genetic risk score combining 16 loci.

To confirm the association of previously discovered psoriasis (Ps) risk loci with the disease in a Polish population and to create predictive models based on the combination of these single nucleotide polymorphisms (SNPs).Thirty-eight SNPs were genotyped in 480 Ps patients and 490 controls. Alleles distributions were compared between patients and controls, as well as between different Ps sub-phenotypes. The genetic risk score (GRS) was calculated to assess the cumulative risk conferred by multiple loci.We confirmed associations of several loci with Ps: HLA-C, REL, IL12B, TRIM39/RPP21, POU5F1, MICA. The analysis of ROC curves showed that GRS combining 16 SNPs at least nominally (uncorrected P0.05). In order to assess the total risk conferred by GRS-N, we calculated ORs according to GRS-N quartile - the Ps OR for top vs. bottom GRS-N quartiles was 12.29 (P<1 x 10-6). The analysis of different Ps sub-phenotypes showed an association of GRS-N with age of onset and family history of Ps.We confirmed the association of Ps with several previously identified genetic risk factors in a Polish population. We found that a GRS combining 16 SNPs at least nominally associated with Ps had a significantly better discriminatory ability than HLA-C or GRS combining SNPs associated with Ps after the Bonferroni correction. In contrast, adding additional SNPs to GRS did not increase significantly the discriminative power

SNPs associations with psoriasis.

<p>SNPs associations with psoriasis.</p

Association of GRS-N with psoriasis sub-phenotypes.

<p>Association of GRS-N with psoriasis sub-phenotypes.</p

Demographic and clinical characteristics of the patients.

<p>Demographic and clinical characteristics of the patients.</p

The risk of psoriasis in GRS-N quartiles relative to the first quartile.

<p>The risk of psoriasis in GRS-N quartiles relative to the first quartile.</p

Comparison of ROC curves for prediction of psoriasis with the use of different genetic risk scores (GRS).

<p>GRS-ALL- GRS combining all 38 SNPs; GRS-0.1- GRS combining 19 SNPs associated/with a trend toward association with psoriasis; GRS-N- GRS combining 16 SNPs at least nominally associated with psoriasis in our cohort; GRS-B- GRS combining 6 SNPs which remained significantly associated with psoriasis after Bonferroni correction; GRS-HLA- GRS including only rs4406273 (a proxy for <i>HLA-Cw*</i>060). AUC- area under the curve.</p

Comparison of ROC curves for prediction of psoriasis with the use of different genetic risk scores: GRS-N, GRS-HLA and GRS-N(+)HLA(-).

<p>GRS-N- GRS combining 16 SNPs at least nominally associated with psoriasis; GRS-HLA- GRS including only rs4406273 (a proxy for <i>HLA-Cw*0602</i>); GRS-N(+)HLA(-) (GRS-N without rs4406273). AUC- area under the curve.</p