Een bejubeld of verguisd middenveld

Het nieuwe kabinet heeft zichzelf 100 dagen (of: ‘tot aan de zomer’, zoals in het coalitieakkoord staat) gegeven om in gesprek met de samenleving een breed draagvlak te creëren voor het te voeren beleid. Branche- en belangenorganisaties spelen een belangrijke rol in deze beleidsdialoog. Of hun bijdrage straks op waarde wordt geschat, hangt grotendeels af van deze organisaties zélf. Zijn ze in staat verder te denken dan hun eigen belang en verantwoordelijkheid te nemen, kortom: lukt het ze om niet alleen vanuit een beperkte, eigen boodschap te opereren? Dat is de ene kant van zaak. De andere is of ze er ook in slagen de eigen achterban mee te nemen als ze zich constructief opstellen richting overheid en zonodig voorbij denken aan het belang van de sector

Governance of local care and social service

The introduction of the Dutch Social Support Act (in Dutch: Wmo) in 2007 symbolises a major welfare state reform in the Netherlands. It concerns the decentralisation of tasks and responsibilities with regard to social care and support. This reform is not only a matter of shifting tasks and responsibilities from central government to local government; the Wmo was also intended to cause a paradigm shift that should change the way in which clients, citizens, governments and providers act and think. The core of this paradigm is formed by the compensation principle which describes the replacement of citizens’ rights on care by an obligation for municipalities to compensate citizens. If the Wmo is however purely regarded as a decentralisation of tasks, its implementation may, three years after its introduction, be considered a success. After all, municipalities are making serious efforts to regulate home care and social support. Most crucially, however, is the question whether this actually leads to a realisation of the Wmo’s underlying goals and ambitions. This question is addressed in this report