Ecohydrologie van de Zuid-Limburgse hellingmoerassen : inventarisatieatlas van vegetatie, bodem en grondwaterkwaliteit

Om behoud en herstel van de natte hooilanden en kalkmoerassen in de Zuid Limburgse beekdalen mogelijk te maken, is niet alleen meer inzicht nodig in de sturende processen en sleutelfactoren maar, om te beginnen, in de actuele kwaliteit (hydrologie, vegetatie, bodem). Er bestaat namelijk tot op heden slechts een beperkt inzicht in de actuele (natuur)kwaliteiten van de naar schatting 180 helling- en bronmoerassen in Zuid- Limburg, en de kansen en knelpunten voor het behoud en herstel

Mogelijkheden voor herstelbeheer in hellingbossen op kalkrijke bodem in Zuid-Limburg : resultaten eerste onderzoekfase

Het doel van het OBN-onderzoek naar de Zuid-Limburgse hellingbossen is het aangeven van concrete opties voor de beheerder waarmee de oorspronkelijke diversiteit aan planten- en diersoorten van deze bossen behouden dan wel hersteld kan worden. Uitgangspunt hierbij is dat er sprake moet zijn van een gedifferentieerd beheer, waarbij rekening wordt gehouden met de – grotendeels geologisch bepaalde – landschappelijke context, waarbij niet alleen verschillende regio’s (löss-, mergel en vuursteengebied) maar binnen elke regio ook verschillende hellingzones met hun specifieke waarden worden onderscheide

The European Forest Plant Species List (EuForPlant): Concept and applications

Question When evaluating forests in terms of their biodiversity, distinctiveness and naturalness, the affinity of the constituent species to forests is a crucial parameter. Here we ask to what extent are vascular plant species associated with forests, and does species' affinity to forests vary between European regions? Location Temperate and boreal forest biome of Northwestern and Central Europe. Methods We compiled EuForPlant, a new extensive list of forest vascular plant species in 24 regions spread across 13 European countries using vegetation databases and expert knowledge. Species were region-specifically classified into four categories reflecting the degree of their affinity to forest habitats: 1.1, species of forest interiors; 1.2, species of forest edges and forest openings; 2.1, species that can be found in forest as well as open vegetation; and 2.2, species that can be found partly in forest, but mainly in open vegetation. An additional "O" category was distinguished, covering species typical for non-forest vegetation. Results EuForPlant comprises 1,726 species, including 1,437 herb-layer species, 159 shrubs, 107 trees, 19 lianas and 4 epiphytic parasites. Across regions, generalist forest species (with 450 and 777 species classified as 2.1 and 2.2, respectively) significantly outnumbered specialist forest species (with 250 and 137 species classified as 1.1 and 1.2, respectively). Even though the degree of shifting between the categories of forest affinity among regions was relatively low (on average, 17.5%), about one-third of the forest species (especially 1.2 and 2.2) swapped categories in at least one of the study regions. Conclusions The proposed list can be used widely in vegetation science and global change ecology related to forest biodiversity and community dynamics. Shifting of forest affinity among regions emphasizes the importance of a continental-scale forest plant species list with regional specificity

A decadal view of biodiversity informatics: challenges and priorities

Biodiversity informatics plays a central enabling role in the research community's efforts to address scientific conservation and sustainability issues. Great strides have been made in the past decade establishing a framework for sharing data, where taxonomy and systematics has been perceived as the most prominent discipline involved. To some extent this is inevitable, given the use of species names as the pivot around which information is organised. To address the urgent questions around conservation, land-use, environmental change, sustainability, food security and ecosystem services that are facing Governments worldwide, we need to understand how the ecosystem works. So, we need a systems approach to understanding biodiversity that moves significantly beyond taxonomy and species observations. Such an approach needs to look at the whole system to address species interactions, both with their environment and with other species. It is clear that some barriers to progress are sociological, basically persuading people to use the technological solutions that are already available. This is best addressed by developing more effective systems that deliver immediate benefit to the user, hiding the majority of the technology behind simple user interfaces. An infrastructure should be a space in which activities take place and, as such, should be effectively invisible. This community consultation paper positions the role of biodiversity informatics, for the next decade, presenting the actions needed to link the various biodiversity infrastructures invisibly and to facilitate understanding that can support both business and policy-makers. The community considers the goal in biodiversity informatics to be full integration of the biodiversity research community, including citizens’ science, through a commonly-shared, sustainable e-infrastructure across all sub-disciplines that reliably serves science and society alike

Ons land is uniek in Europa (interview met J.H.J Schaminee)

Met de soortenbescherming zit het wel snor, concludeert Joop Schaminée in zijn nieuwste boek. Maar het Nederlandse platteland gaat vrijwel ongemerkt hard achteruit. "Het landschap in Nederland is vogelvrij

Flora en vegetatie: samen sterker

Artikel over het opnieuw ontmoeten van plantenecologen en vegetatiekundigen. Hierdoor kunnen inzichten en de schaalniveaus uit beide vakgebieden met elkaar verbonden worden. In ecologische studies – en dat geldt zeker voor nietmobiele soorten als planten – is de laatste tijd het belang van ruimtelijke verspreiding van soorten en levensgemeenschappen steeds nadrukkelijker naar voren gekomen, evenals de relatie tussen beiden. De ruimtelijke verspreiding van soorten bepaalt de soortenvoorraad waaruit soorten bij elkaar komen en een lokale (planten)gemeenschap vormen. Dit brengt floristen en vegetatiekundigen bij elkaar. Een tweede verandering is de nadruk die meer recent is komen te liggen op de relatie biodiversiteit en ecosysteemfuncties waarbinnen planten een primaire rol hebben