Effects of Lifestyle Measures, Antiobesity Agents, and Bariatric Surgery on Serological Markers of Inflammation in Obese Patients

Overweight and obesity are highly prevalent in developed countries and are also becoming more frequent in the developing world. Overweight and obese patients have elevated levels of several inflammatory markers and this inflammatory state might contribute to their increased vascular risk. We summarize the effects of lifestyle changes, antiobesity agents, and bariatric surgery on serological inflammatory markers in overweight and obese patients. Most studies showed a decrease in inflammation with all 3 interventions. However, it remains to be established whether the decrease in inflammatory markers induced by lifestyle changes or (where indicated) with antiobesity agents or bariatric surgery will translate into reduced vascular morbidity and mortality in overweight and obese patients

Acute hepatitis associated with Q fever in a man in Greece: a case report

Coxiella burnetii is the causative agent of Q fever. Q fever is a worldwide zoonosis that is responsible for various clinical manifestations. However, in Greece hepatitis due to Coxiella is rarely encountered. A case of Q fever associated with hepatitis is reported here. Diagnosis was made by specific serological investigation (enzyme-linked immunosorbent and indirect immunofluorescene assays) for Coxiella burnetii

Implementation of Guidelines for the Management of Arterial Hypertension. The Impulsion Study

This study assessed the effects of a pilot best practice implementation enhancement program on the control of hypertension. We enrolled 697 consecutive known hypertensive patients with other vascular risk factors but free from overt vascular disease. There was no “control” group because it was considered unethical to deprive high-risk patients from “best medical treatment”. Following a baseline visit, previously trained physicians aimed to improve adherence to lifestyle measures and drug treatment for hypertension and other vascular risk factors. Both at baseline and at study completion (after 6 months), a 1-page form was completed showing if patients achieved treatment targets. If not, the reasons why were recorded. This program enhanced compliance with lifestyle measures and increased the use of evidence-based medication. There was a substantial increase in the number of patients who achieved treatment targets for blood pressure (p<0.0001) and other vascular risk factors. In non-diabetic patients (n=585), estimated vascular risk (PROCAM risk engine) was significantly reduced by 41% (p<0.0001). There was also a 12% reduction in vascular risk according to the Framingham risk engine but this did not achieve significance (p=0.07). In conclusion, this is the first study to increase adherence to multiple interventions in hypertensive patients on an outpatient basis, both in primary care and teaching hospitals. Simple, relatively low cost measures (e.g. educating physicians and patients, distributing printed guidelines/brochures and completing a 1-page form) motivated both physicians and patients to achieve multiple treatment goals. Further work is needed to establish if the improvement observed is sustained. [ClinicalTrials.gov NCT00416611]

Progression of conventional cardiovascular risk factors and vascular disease risk in individuals: insights from the PROG-IMT consortium

Aims: Averaged measurements, but not the progression based on multiple assessments of carotid intima-media thickness, (cIMT) are predictive of cardiovascular disease (CVD) events in individuals. Whether this is true for conventional risk factors is unclear. Methods and results: An individual participant meta-analysis was used to associate the annualised progression of systolic blood pressure, total cholesterol, low-density lipoprotein cholesterol and high-density lipoprotein cholesterol with future cardiovascular disease risk in 13 prospective cohort studies of the PROG-IMT collaboration (n = 34,072). Follow-up data included information on a combined cardiovascular disease endpoint of myocardial infarction, stroke, or vascular death. In secondary analyses, annualised progression was replaced with average. Log hazard ratios per standard deviation difference were pooled across studies by a random effects meta-analysis. In primary analysis, the annualised progression of total cholesterol was marginally related to a higher cardiovascular disease risk (hazard ratio (HR) 1.04, 95% confidence interval (CI) 1.00 to 1.07). The annualised progression of systolic blood pressure, low-density lipoprotein cholesterol and high-density lipoprotein cholesterol was not associated with future cardiovascular disease risk. In secondary analysis, average systolic blood pressure (HR 1.20 95% CI 1.11 to 1.29) and low-density lipoprotein cholesterol (HR 1.09, 95% CI 1.02 to 1.16) were related to a greater, while high-density lipoprotein cholesterol (HR 0.92, 95% CI 0.88 to 0.97) was related to a lower risk of future cardiovascular disease events. Conclusion: Averaged measurements of systolic blood pressure, low-density lipoprotein cholesterol and high-density lipoprotein cholesterol displayed significant linear relationships with the risk of future cardiovascular disease events. However, there was no clear association between the annualised progression of these conventional risk factors in individuals with the risk of future clinical endpoints

Sodium-lithium countertransport activity in hormotensive and hypertensive individuals: the role of dyslipidaemia

In 128 individuals (74 males and 54 females), who were classified in 4 subgroups (Subgroup A. Thirty three -19 males and 14 females- dyslipidaemic/hypertensive, 46,87 ±13,8 years old, Subgroup B. Thirty six -23 males and 13 females- dyslipidaemic/normotensive, 45,8±11,6 years old, Subgroup C. Thirty one-19 males and 12 females- normolipidaemic/hypertensive, 45,8 ±15,3 years old, Subgroup D-control Group - Twenty eight -13 males and 15 females- normolipidaemic/ normotensive individuals with crossed age - 44,7 ±15,3 - and sex with the other groups of study) the sodium-lithium counter transport activity (SLC) in their red cells was studied, according to the method of Mitzy Canessa and collaborators. The method includes 3 stages (1st-segregation of erythrocytes from the total blood, 2nd - Enrichment (loading) with lithium, 3rd – Determination of lithium efflux of red blood cells in three moments of time (0', 15', 30') in two media, sodium rich and sodium free respectively. The difference between the Li efflux in the two media, which was computed from the linear regression analysis of the changes of this efflux in each media according to the time, characterizes the sodium-lithium counter transport (SLC) activity in mmoles Li/L RBC/h. After the statistical analysis that was performed using the Student's t-test as two way analysis of variance, the findings of our study are summarized in the followings: Sodium-lithium counter transport activity was statistically significant increased in all patients' groups (dyslipidaemic/hypertensive, dyslipidaemic/ normotensive, normolipidaemic/hypertensive) compared to the control group of normolipidaemic/normotensive in the whole and in males separately (p0,05),which was attributed in the increased sodium- lithium counter transport activity (although within normal rates) in female control group versus men's and the whole control group (0,131 versus 0,078 and 0,106mmol Li+/ It RBC/ h respectively). Also there was no statistically significant difference at the comparison of sodium-lithium counter transport activity between the three groups of patients when examined in the total, and by sex separately, with the exception of only the case of dyslipidaemic males, where was observed statistically significant increase of sodium-lithium counter transport activity in the comparison with the group of dyslipidaemic/hypertensive (p0,05), γεγονός που αποδόθηκε στην αυξημένη τιμή (εντός όμως των φυσιολογικών ορίων) της δραστικότητας της αντλίας Na+-Li+ στις γυναίκες μάρτυρες έναντι της αντίστοιχης μέσης τιμής στους άνδρες μάρτυρες και της μέσης τιμής στο σύνολο των ατόμων της ομάδας ελέγχου (0,131 έναντι 0,078 και 0,106mmol Li+7 It ερυθρών/ ώρα αντίστοιχα). Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά κατά τη σύγκριση των τιμών της δραστικότητας της αντλίας μεταξύ των τριών ομάδων ασθενών τόσο στο σύνολο, όσο και ανά φύλο, με εξαίρεση μόνο την περίπτωση των αμιγώς δυσλιπιδαιμικών ανδρών, όπου παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση της δραστικότητας της αντλίας Na+-Li+ κατά τη σύγκριση με την ομάδα των δυσλιπιδαιμικών/υπερτασικών (ρ<0,01) που αποδόθηκε σε ποσοτική διαταραχή της χοληστερόλης, έστω και κοντά στα όρια σημαντικότητας (262,26 mg/dl έναντι 242,05 mg/dl, p=0,17), δεδομένου ότι αντίθετα οι διαφορές στις τιμές των τριγλυκεριδίων και της HDL – χοληστερόλης ήταν σαφώς μη σημαντικές (208,57 έναντι 204,84 mg/dl, p= 0,88 και 41,17 έναντι 39,79 mg/dl, ρ= 0,59 αντίστοιχα). Παρατηρήθηκε αυξημένη δραστικότητα της αντλίας Na+-Li+ στους αμιγώς δυσλιπιδαιμικούς άνδρες σε σχέση με τις αμιγώς δυσλιπιδαιμικές γυναίκες, που αποδόθηκε σε μία ευρύτερη-ποιοτική δυσλιπιδαιμική διαταραχή με σημαντικότατα στατιστικά μειωμένες τιμές HDL-χοληστερόλης (41,17 έναντι 60,46 mg/dl, p=0,002), ενώ οι μεν τιμές των τριγλυκεριδίων αν και αυξημένες δεν παρουσιάζουν στατιστική σημαντικότητα (208,57 έναντι 157,69 mg/dl, p=0,30), οι δε τιμές της χοληστερόλης παρουσιάζουν αρνητική συσχέτιση με αυξημένες τιμές στις γυναίκες έστω και κοντά στα όρια σημαντικότητας (262,26 mg/dl στους άνδρες έναντι 283,62 mg/dl στις γυναίκες, p=0,14). Συμπεραίνεται ότι: 1) Υπάρχει πολύ σημαντική αύξηση της δραστικότητας της αντλίας σε όλες τις ομάδες των ασθενών (αμιγώς δυσλιπιδαιμικοί, αμιγώς υπερτασικοί και δυσλιπιδαιμικοί/υπερτασικοί), σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου. 2) Όταν συγκριθεί η μέση τιμή της δραστικότητας της αντλίας σε κάθε μία από τις τρεις ομάδες ασθενών μεταξύ τους, δεν παρατηρείται στατιστικά σημαντική διαφορά. 3) Η επίδραση των δύο παθολογικών καταστάσεων - υπέρτασης και δυσλιπιδαιμίας - στη λειτουργικότητα της αντλίας Na+-Li+, αυξάνει τη δραστικότητα της ανεξάρτητα από τη συνύπαρξη της άλλης παθολογικής κατάστασης, πιθανώς διότι ασκείται σε διαφορετικό επίπεδο. 4) Η συνύπαρξη των δυο καταστάσεων δεν οδηγεί σε αθροιστικό αποτέλεσμα, πιθανώς διότι και στις δυο νόσους που χαρακτηρίζονται από ετερογένεια παθογενετικών μηχανισμών και ευρημάτων, ένα μωσαϊκό γονιδιακών και περιβαλλοντικών παραγόντων αλληλοεπηρεάζονται κατά τρόπο που δεν οδηγεί σε άθροιση των επιμέρους δράσεων τους στη λειτουργία της αντλίας. 5) Στους άνδρες διατηρείται η στατιστικά σημαντική διαφορά στην αύξηση της δραστικότητας της αντλίας κατά τη σύγκριση των τριών ομάδων ασθενών με την ομάδα ελέγχου ενώ επιπλέον παρατηρείται σαφής στατιστικά σημαντική αύξηση της δραστικότητας της αντλίας κατά τη σύγκριση των δυσλιπιδαιμικών/νορμοτασικών με τους δυσλιπιδαιμικούς/ υπερτασικούς, που πρέπει να αποδοθεί στις αυξημένες συγκριτικά τιμές της χοληστερόλης, έστω και κοντά στα όρια σημαντικότητας δεδομένου ότι αντίθετα οι διαφορές στις τιμές των τριγλυκεριδίων και της HDL- χοληστερόλης ήταν σαφώς μη σημαντικές. 6) Στις γυναίκες, τόσο κατά τη σύγκριση των τριών ομάδων ασθενώνμεταξύ τους, αλλά ακόμη και κατά τη σύγκριση κάθε ομάδας χωριστά με την ομάδα ελέγχου, δεν παρατηρείται στατιστικά σημαντική διαφορά στη δραστικότητα της αντλίας Na+-Li+, γεγονός που πρέπει να αποδοθεί στην αυξημένη τιμή (εντός όμως των φυσιολογικών ορίων) της δραστικότητας της αντλίας Na+-Li+ στις γυναίκες μάρτυρες έναντι της αντίστοιχης μέσης τιμής στους άνδρες μάρτυρες και της μέσης τιμής στο σύνολο της ομάδας ελέγχου. 7) Η σχετικά αυξημένη δραστικότητα της αντλίας των μαρτύρων γυναικών έναντι των αντίστοιχων ανδρών (χωρίς να αναπτύσσεται υπέρταση ή δυσλιπιδαιμία εφόσον πρόκειται για φυσιολογικούς μάρτυρες) δυνατόν a contrario να σημαίνει τη μεγαλύτερη συμμετοχή της αντλίας στην παθογένεια της αρτηριακής υπέρτασης ειδικά στους άνδρες. 8) Υπάρχει αυξημένη δραστικότητα της αντλίας Na+-Li+ στους αμιγώς δυσλιπιδαιμικούς άνδρες σε σχέση με τις αμιγώς δυσλιπιδαιμικές γυναίκες που πρέπει να αποδοθεί σε μία ευρύτερη-ποιοτική δυσλιπιδαιμική διαταραχή με σημαντικά μειωμένες τιμές HDL - χοληστερόλης στους άνδρες, ενώ οι μεν τιμές των τριγλυκεριδίων εμφανίζουν μη σημαντική αύξηση στους άνδρες, οι δε τιμές της χοληστερόλης παρουσιάζουν αντίθετα οριακή αύξηση στις γυναίκες. 9) Η ποιοτική διαταραχή της δυσλιπιδαιμίας, υπό την έννοια της συνδυασμένης διαταραχής (μεταβολών) περισσοτέρων λιπιδαιμικών παραμέτρων, φαίνεται ότι επηρεάζει τη δραστικότητα της αντλίας, ανεξάρτητα από την όποια επίδραση δυνατόν να επιφέρει η ποσοτική μόνο διαταραχή μιας λιπιδαιμικής παραμέτρου. Έτσι οι διαφορές τόσο στα επίπεδα της HDL χoληστερóλης όσο και σε αυτά των τριγλυκεριδίων του ορού είναι απαραίτητο να συνεκτιμηθούν παράλληλα με τις όποιες διαφορές στις τιμές της χοληστερόλης, προκειμένου να ερμηνευθούν οι μεταβολές της δραστικότητας της αντλίας στους δυσλιπιδαιμικούς ασθενείς των δύο φύλων. 10) Η καθιέρωση του προσδιορισμού της δραστικότητας της αντλίας Na+-Li+ στην κλινική πράξη στην αρτηριακή υπέρταση και στη δυσλιπιδαιμία, ή και ειδικότερα στους δυσλιπιδαιμικούς, ως δείκτου πρόγνωσης ανάπτυξης αρτηριακής υπέρτασης, απαιτεί περαιτέρω πειραματικές και κλινικές μελέτες, παραμένει πάντως μία ελκυστική προοπτική, δεδομένου ότι οι μεταβολές της δραστικότητας της, αντανακλούν ευρύτερα τις μεταβολές της διαμεμβρανικής διακίνησης ιόντων, ενός δηλαδή από τους κύριους παθογενετικούς μηχανισμούς ανάπτυξης ιδιοπαθούς αρτηριακής υπέρτασης