P-04: Adölesan ve Genç Futbolcularda Sporcu İçeceklerinin Antrenman Sonrası Algılanan Yorgunluğa Etkisi

GİRİŞ:Antrenman sırasında alınan eksojen karbonhidratın yorgunlukta gecikmeyi, egzersiz sonrası algılanan yorgunlukta azalmayı ve egzersiz performansında artışı sağladığına dair birçok çalışma mevcuttur. Rowlands ve arkadaşlarının çalışmasında egzersiz sırasında alınan maltodextrin:fruktoz karbonhidratın yorgunlukta gecikmeyi sağladığı rapor edilmiştir. Ayrıca çeviklik, dribling ve atış kabiliyetlerinde de egzersiz sırasında karbonhidrat alımı ile artış rapor edilmiştir(1).AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, sporcu içeceklerinin, suyun ve plesebo içeceğinin (tuzlu su) antrenman sonrası yorgunluk algısına olan etkilerini kıyaslamaktır.GEREÇ-YÖNTEM: Osmanlıspor FK altyapı gruplarında (U17-U19-U21) oynayan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 17-21 yaş arası 42 lisanslı erkek futbolcu çalışmanın örneklemini oluşturmuştur. Sporcular aynı yaş gruplarında eşit sayıda kişi(14) olmak üzere 3’er gruba ayrılmış ve gruplara sporcu içeceği, su ve plasebo (tuzlu su) içecekleri verilmiştir. Bu çalışmada veriler 6 soru ve geçerliliği kanıtlanmış Modifiye Borg Skalası içeren anket formu ile gözlem altında toplanmıştır. Veriler SPSS17.0 paket programı ile değerlendirilmiştir. Katılımcıların en az 0 en çok 10 puan verebildikleri Modifiye Borg Skalasında; yükselen puanlar antrenman şiddet ve yoğunluğunun daha fazla algılandığını göstermektedir. BULGULAR: Sporcu içeceği, su ve plasebo içeceği verilen gruplarda Modifiye Borg Skalası ortalama puanları sırasıyla 2.89, 3,39 ve 3,00 olarak saptanmıştır. Bu çalışmada sporcu içeceği verilen gruplarda skala puanı diğer gruplara kıyasla daha düşük saptanmıştır. Bu sonuçla, sporcu içeceği verilen grupta egzersiz sonrası şiddet ve yoğunluğunun daha az algılandığı saptanmıştır.TARTIŞMA/SONUÇ: Çalışmalar, yorgunluğun önemli bir nedeni olan hipogliseminin, kas glikojen depolarının sakınımı ile giderilebilmesi üzerine odaklanmıştır. Buna göre kas glikojen depolarının, egzersiz öncesi ya da sırasında karbonhidratlı içecekler ile desteklenmesinin performans ve yorgunluk üzerine olan olumlu etkilerini kanıtlar niteliktedir(2). Sonuç olarak sporcu içecekleri sporcuya egzersiz sırasında az miktarda karbonhidrat ve terle kaybettiği elektrolitleri de sağladığı için önerilmektedir. 1 saat veya daha fazla süren müsabakalarda ve antrenmanlarda %4-8 oranında karbonhidrat ve elektrolitleri içeren sporcu içeceklerinin kullanılması uygundur(3).Gruplara göre Modifiye Borg Skalası ortalama puanlaraıModifiye Borg Skalası Ortalama puanlarıSporcu içeceği verilen grup2,89Su verilen grup3,39Placebo(tuzlu su) verilen grup3,0

Fonksiyonel Antrenmanının Profesyonel Basketbolcularda Performansa Etkisi

Objectives: The purpose of this study was to determine whether functional training had any effects on performance and related various physical components of basketball players. Materials and Methods: 28 athletes participated from first and second division professional basketball teams of one club. While first division basketball team players (n=14, average age: 26.6 ± 5.9 years) were assigned into functional training group (FTG), second division basketball team players (n=14, average age: 22.4 ± 4.2 years) were assigned into control group (CG). FTG completed a functional training program which included core strengthening and specific basketball task-related exercises with/without equipment. CG followed traditional strength training consisted of machine and free weight lifting based exercises. Both groups performed trainings for 20 weeks (2 days/week with 75-85 min. duration) along with the routine basketball practice. Anthropometric measurements, sit and reach flexibility test, 20 m speed test, T-drill and Lane-agility tests, horizontal and vertical jump tests, one-repetition maximum bench press and leg press strength tests were assessed before and after the 20-week program. Results: The results of this study was indicated that the FTG significantly improved upper and lower body strength, flexibility, vertical jump ability and T-drill agility scores relative to the CG (p<0.05). Conclusions: These findings demonstrate that the functional training (FT) can be an alternative method to traditional resistance training for improving performance-related parameters such as flexibility, vertical jump ability, agility, and strength. Further researches are needed to study with the different parameters about athletic performance in other sport disciplines and with larger sample size.Amaç: Bu çalışmanın amacı fonksiyonel antrenmanın (FA), profesyonel basketboloyuncularının performanslarına ve ilişkili alt parametrelere olan etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: Aynı spor kulübünün birinci ve ikinci lig takımlarından 28profesyonel basketbol oyuncusu çalışmaya dahil edildi. Birinci lig basketbol takımıoyuncuları (n=14, ortalama yaş: 26.6 ± 5.9 yıl) fonksiyonel antrenman grubunu (FAG),ikinci lig basketbol takımı oyuncuları (n=14, ortalama yaş: 22.4 ± 4.2 yıl) kontrolgrubunu (KG) oluşturdu. FAG, “core” kuvvetlendirme ve ekipmanlı/ekipmansızbasketbola özel hareket kalıplarını içeren egzersizlerden oluşan programı tamamladı.KG, makine bazlı ağırlık kaldırma egzersizlerinden oluşan geleneksel kuvvet çalışmalarını yaptı. Her iki grup antrenman programlarını rutin basketbol antrenmanlarıyla birlikte 20 hafta boyunca (2gün/hafta,75-85 dk.) gerçekleştirdi. Fiziksel özellikler, antropometrik ölçümler, otur-uzan esneklik testi, 20 m sürattesti, T-drill ve Lane-agility çeviklik testleri, yatay sıçrama ve dikey sıçrama testleri, bir maksimum tekrar (1MT) gögüsve bacak itme kas kuvveti testleri 20 haftalık programın başlangıcı ve sonunda tekrarlandı.Bulgular: FAG'nin KG’ye göre üst ve alt ekstremite kuvveti, esneklik, dikey sıçrama ve T-drill çeviklik skorlarındaanlamlı artış gözlendi (p <0,05). Sonuç: Fonksiyonel antrenman esneklik, dikey sıçrama kabiliyeti, çeviklik ve kuvvet gibi performansla ilgiliparametrelerde geleneksel kuvvet yöntemine göre alternatif olabilir. Farklı performans parametreleriyle ve diğer sporbranşlarıyla, örneklemin geniş olduğu daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardı

Effects of the COVID-19 lockdown on elite volleyball athletes

Objective: To investigate how elite female and male volleyball players spent their time during lockdown in terms of keeping up their physical training and maintaining wellbeing as well as their beliefs, attitudes and expectation/perceptions about the upcoming season. Materials and Methods: 331 elite volleyball players took part in the study. A survey, consisted of single and multiple-choice questions was applied. The Chi-square test was used to compare groups' frequency data. Following Chi-square test, Bonferroni correction was made and the statistical significance level was accepted as p<0.01. The significance level was set as p<0.05 for the rest of statistical analyses. Results: 147 (44.4%) male and 184 (55.6%) female players participated in the study. The mean age was 24.8±5.0 (15-37). Female athletes (97.3%) stated that they did more physical activity than male athletes (83.7%) (p<0.001), 40.8% of male athletes thought that they could not maintain their physical condition (p: 0.043). Female players participated exercise programs designed by their conditioners more than male counterparts (p<0.001). Sleep quality which was rated as "good" decreased from 89.8% to 44.2% for male athletes, while it has been decreased from 94.6% to 37.5% for females (p<0.001 for both genders). Conclusion: Majority of athletes had motivation to be physically active during the 9-week lockdown period. Athletes showed that they could overcome training barriers by adapting their exercises and training routines. Female volleyball players were more cautious in terms of being active and avoiding risk of infection

Posterior Ankle Impingement Syndrome in Football Players: Case Series of 26 Elite Athletes

Objective To describe a clinical treatment algorithm for posterior ankle impingement (PAI) syndrome in professional football players. Material and methods A case series of 26 elite professional football players diagnosed and treated for posterior ankle impingement syndrome were included for the study. All of the athletes received conservative treatment with physical therapy modalities initially. If the first line medical treatment and rehabilitation was ineffective to alleviate the symptoms, ultrasound-guided corticosteroid injection was proposed and thereafter the patients underwent posterior ankle arthroscopy if the complaints are still unresolved. The pain scores (AOFAS, VAS), and time to return to play were the main outcome measures. Results The complaints of 18 (69.2%) players were subsided with non-surgical treatment whereas three of acute cases and five of the chronic cases did not respond to medical treatment and arthroscopic surgery was performed for eight athletes. Eighteen players returned to training for a mean time of 36.3 days (24–42 days) after conservative treatment. The patients who underwent arthroscopic surgery returned to training for a mean time of 49.8 days (42–56 days) after the surgery. All athletes returned to their previous level of competition after treatment without any complications or recurrence in a mean follow-up 36.5 months (19–77 months). Conclusion Non-surgical treatment modalities were effective in 2/3 of posterior ankle impingement syndrome in elite football players. On the other hand, posterior ankle arthroscopy is safe and effective treatment option for posterior ankle impingement syndrome if the conservative treatment fails. Level of evidence Level IV, Therapeutic studyPubMedWoSScopu