Jan Paweł II wobec konfliktu zbrojnego na Bałkanach. Dokumenty papieskie, wybór i wstęp Sylwia GÓRZNA, Wydawnictwo UNUM, Kraków 2016

recenzj

Integration in the Context of Cultural and Religious Diversity

Pluralizm kulturowy i religijny na Zachodzie stał się faktem. Zresztą stare europejskie państwa od samego początku istnienia skupiały na swoich terytoriach nie tylko „swoich”, ale również „obcych”. Z biegiem czasu „obcy” – przedstawiciele odmiennych kultur, wyznawcy innych religii – stawali się w pewnym sensie „swoimi”. Doświadczenie pluralizmu w życiu publicznym wiąże się ze wzajemnym poznawaniem się, co prowadzi do wyzwolenia się z wszelkich uprzedzeń.Chrześcijanie oraz ci, którzy nimi kiedyś byli, żyją w otoczeniu kultur oraz niechrześcijańskich tradycji religijnych. Przez wieki kultury i religie niechrześcijańskie zajmowały określone terytoria geograficzne o ściśle wyznaczonych granicach. Współcześnie obecne są one „w rozproszeniu” na wszystkich kontynentach świata. Integralną częścią kultur niechrześcijańskich są religie. Każda z nich wyróżnia się oryginalną doktryną, specyficznym kultem i moralnością, nadto specyficzną organizacją z określoną władzą na czele. Wyznawcy różnych religii oraz zwolennicy określonych ideologii żyją w tych samych środowiskach – multikulturowych kręgach.Fenomen „inności” wpisany jest w dzieje ludzkości oraz cywilizacji i kultury. Już opisy antropogenezy, podawane przez różne tradycje religijne ludzkości, wypowiadają się o tym, co „inne”, a co tworzy jakąś bardziej lub mniej zwartą całość. Człowiek nigdy nie byłby sobą, gdyby wokół niego zabrakło „innych”. Dzięki nim jesteśmy sobą.Wiek XX był czasem eskalacji nienawiści do „innego”. Wygenerowana została ona przez utopijne systemy gloryfikujące jednych ludzi, a unicestwiające drugich. Utopie, fikcje filozoficzne, mitologie XX stulecia były wykwitem wcześniejszych aberracji myśli ludzkiej. Druga połowa tego stulecia była czasem otrząsania się ze skutków wojen zawsze będących apoteozą przemocy, okrucieństwa, bezwzględności.Droga integracji wyznaczona może być wśród „innych” przez: odkrywanie zapoznanego braterstwa, „oczyszczanie pamięci”, afirmację tożsamości własnej i cudzej, tolerancję. Sposobem pokonywania obcości i metodą integracji jest dialog, w jego różnych wyrazach i formach.Księgą dialogu oraz „integracji” starożytnych kultur oraz człowieka z Bogiem była Biblia. Dzieło to ogniskowało przez wieki wiele różnych kultur. Pismo Święte stanowi księgę dialogu człowieka z Bogiem oraz dzieło „integracji” kultur. Wzorem dialogu oraz integracji jest Jezus Chrystus. Ewangelie doskonale ilustrują sposób dialogu Jezusa. Jego spotkania z „innymi” ludźmi nie były nigdy obojętne. Jezus nigdy nikogo nie odrzucał. Zawsze otwarty był na dialog, również najtrudniejszy. Jezus Chrystus objawia się tu bardzo wyraźnie jako Ten, który „integruje” człowieka z samym sobą, z drugim człowiekiem, z mniejszą czy większą społecznością ludzką – od rodziny poczynając, na narodzie i Kościele kończąc. Jest wzorem integracji w jej różnych wzorcach, odniesieniach czy ucieleśnieniach.Cultural and religious pluralism has become a fact in the West. Actually, old European states have hosted not only “native people” but also the “others.” With time those “other” people – representatives of different cultures and religions – were becoming “natives” in a sense. The experience of pluralism in public life involves getting to know one another, which leads to the elimination of prejudices.Christians and those who used to be Christians live side by side with various non-Christian cultures and traditions. Over the ages, non-Christian cultures and religions occupied specific geographic territories with strictly defined boundaries. At present, they are distributed across all continents. Religions are an integral part of non-Christian cultures. Each of them is characterised by an original doctrine, unique cult, morality and organisation with a particular authority at the helm. Followers of various religions and specific ideologies live in the same environments, i.e. multicultural milieux.The phenomenon of “otherness” is part and parcel of human history, civilisation and culture. Descriptions of anthropogenesis, offered by various religious traditions, already identify what is “other” and what forms a more or less coherent whole. Human beings would not be their real selves if no “others” were around them. We are who we are thanks to “others.”The 20th century was a time of a raging hatred of the “other”, generated by utopian systems glorifying some people while annihilating others. Utopias, philosophical fictions and mythologies of the 20th century were the quintessence of the aberrations of human thought. The second half of that century saw the gradual recovery from the effects of wars that are always a culmination of violence, cruelty and ruthlessness.The path of integration can be found by discovering forgotten brotherhood, reinterpreting the past and overcoming the prejudices and grudges resulting from the bad past, affirming the identity of one’s own and others, and tolerance. Dialogue, in its various forms and manifestations, is a means to overcome strangeness and establish community ties.Since ancient times, the Bible has been the book of dialogue and “integration” between ancient cultures, and between human beings and God. Jesus Christ is a model for dialogue and integration as vividly illustrated by the Gospel. Jesus never rejected anyone and He was never indifferent to “other” people. He was always open to dialogue even if it was very difficult. Jesus Christ appears very clearly as the one who integrates human beings with themselves, with other human beings as well as small communities such as the family and large communities such as nations and the Church. He is a model of community integration in its various references and manifestations

Grzegorz Jacek Pelica, Lampady naszych ścieżek. Bibliograficzny katalog świętych, Lublin 2016, ss. 191

Omówienie ksiązk

Wychowanie młodego pokolenia w religii biblijnego Izraela

Monotheism, holiness, morality and the freedom of human will, revealed to Jews by the omnipotent God, definitely constitute the cornerstone of the upbringing of the young generation in the religion of the Biblical Israel. The Hebrew Bible contains a number of terms that describe the process of teaching and learning. Expressions referring to education include “instructing”, “cautioning”, “training”, “prescribing”, “declaring” or “guiding”. The family played an extremely important pedagogical function in the religion of Biblical Israel. Children were always regarded as a gift from God. The family was the first school where children learnt about the beauty of the Jewish religion and acquired an adequate approach to themselves, other people and the world. Particular responsibility rested on the father of a family. The Jews of the Biblical era had a duty to study every day. The obligation of continuous study was not limited to a certain category of people; it applied to various social groups, including the ruler. The public reading of the Law (the Torah) held a special place among educational methods. The aim of that practice was to familiarise as many people as possible with the Law. History and celebration of festivals were significant elements of the education process. Passover (Pesach) was a typical example of the educational character of history and religious festivals. The Bible is a pragmatic book. It contains several references to human actions and tasks (skills, professions). Another important issue was discipline, i.e. the approach to a student and verification of the knowledge and skills he or she had acquired. The stories of Biblical figures were presented to students in order to shape their moral attitudes. The teacher played a key role in the process of upbringing. According to the Bible, God Himself is the most important teacher.Monotheism, holiness, morality and the freedom of human will, revealed to Jews by the omnipotent God, definitely constitute the cornerstone of the upbringing of the young generation in the religion of the Biblical Israel. The Hebrew Bible contains a number of terms that describe the process of teaching and learning. Expressions referring to education include “instructing”, “cautioning”, “training”, “prescribing”, “declaring” or “guiding”. The family played an extremely important pedagogical function in the religion of Biblical Israel. Children were always regarded as a gift from God. The family was the first school where children learnt about the beauty of the Jewish religion and acquired an adequate approach to themselves, other people and the world. Particular responsibility rested on the father of a family. The Jews of the Biblical era had a duty to study every day. The obligation of continuous study was not limited to a certain category of people; it applied to various social groups, including the ruler. The public reading of the Law (the Torah) held a special place among educational methods. The aim of that practice was to familiarise as many people as possible with the Law. History and celebration of festivals were significant elements of the education process. Passover (Pesach) was a typical example of the educational character of history and religious festivals. The Bible is a pragmatic book. It contains several references to human actions and tasks (skills, professions). Another important issue was discipline, i.e. the approach to a student and verification of the knowledge and skills he or she had acquired. The stories of Biblical figures were presented to students in order to shape their moral attitudes. The teacher played a key role in the process of upbringing. According to the Bible, God Himself is the most important teacher

Chrześcijaństwo religią

Przedmiotem niniejszego opracowania jest rozumienie religii w ogóle i chrześcijaństwa w szczególności. Celem zaś – ukazanie istoty religii oraz specyfiki chrześcijaństwa. Problematyka badawcza dotyczy istoty religii, na którą wskazują jej definicje oraz funkcje. Udzielono odpowiedzi na pytania: Czym to jest religia? Jakie są jej komponenty, składowe? Jakie elementy ją konstytuują? W artykule wykorzystano metodę analizy i krytyki piśmiennictwa oraz analizę fenomenologiczną i syntetyczną. Właściwe zrozumienie istoty religii, w tym chrześcijaństwa, które skoncentrowane jest na Bogu w Trójcy Jedynym i Jezusie Chrystusie oraz człowieku, ma szereg implikacji dla praktyki. Pozwala m.in. demaskować manipulację religią w życiu społecznym i politycznym. Poznanie chrześcijaństwa jako religii może stanowić przygotowanie do dialogu interkulturowego, międzyreligijnego oraz ekumenicznego. Ważne tu jest teoretyczne przygotowanie, które daje podstawę do aktywnego, praktycznego zaangażowania się w dzieło dialogu, a także w dzieło edukacji, nie tyko młodego pokolenia