Total kollaps spontan pnömotoraksın tedavi süreci için iyi bir işaret midir?

Aim: We aimed to investigate possible effects of total collapse on early reexpansion of lung, early cessation of air leak, chest tube withdrawal time and early discharge. Material and Method: A retrospective analysis of 74 consecutive patients treated for Spontaneous pneumothorax was evaluated. Patients' data including age, sex, localization and percentage of pneumothorax, presence of bullous lesions, duration of symptoms and time lengths for cessation of air leaks, lung re-expansion, chest tube withdrawal and discharge was collected and statistically analyzed. Results: There was a significantly shorter pneumothorax duration in total collapse patients (p<0.001). Following the treatment, significantly shorter time lengths were further observed in total collapse patients on lung expansion time (p<0.001), air leak cessation time (p<0.001), chest tube withdrawal time (p<0.001) and discharge time (p<0.001). Discussion: Our results have suggested that shorter duration of pneumothorax without pleural thickening may provide rapid re-expansion of the lungs in the spontaneous pneumothorax patients with total collapse. Severe lung tissue collapse and high intra-pleural air pressure together may result with closure of the perforated bullous lesion.Amaç: Biz bu çalışmamızda total kollapsın erken re ekspansiyona, hava kaçağının erken kesilmesine, göğüs tüpünün erken çekilmesine ve erken taburculuğa sebep olup olmadığını sunmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: 74 spontan pnömotorakslı olgu retrospektif olarak analiz edildi. Hastalar yaş, cinsiyet, pnömotoraks tarafı, pnömotoraks yüzdesi, büllöz lezyon varlığı, semptom süresi, hava kaçağının kesilme, akciğerin ekspanse olma, göğüs tüpünün çekilme ve taburculuk zamanı açısından istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Total pnömotorakslı hastalarda pnömotoraks süresi anlamlı şekilde kısa idi (p<0.001). Tedavi sonrası akciğerin ekspansiyon süresi (p<0.001), hava kaçağının kesilme süresi (p<0.001), göğüs tüpünün çekilme zamanı (p<0.001) ve hastanın taburculuk zamanı (p<0.001) anlamlı şekilde kısa idi. Sonuç: Total kollapslı olgularda kısa pnömotoraks yaşı nedeniyle plevral kalınlaşma olmadan yapılan müdahale kolay re-ekspansiyona sebep olabilir, öte yandan ciddi akciğer kollapsı ve yüksek intraplevral hava basıncı perfore büllöz lezyonun kapanmasına sebep olabilmektedir

The prognostic factors in lung cancer

Amaç: Akciğer kanseri tüm dünyada kansere bağlı ölümlerde kadınlarda ve erkeklerde birinci sırada yer almaktadır. Cerrahi rezeksiyon küçük hücreli dışı akciğer kanserli (KHDAK) hastalarda en önemli tedavi şeklidir. Ancak rezeksiyon uygulanan erken evre hastalarda bile sağkalım istenilen seviyelere ulaşamamaktadır. Bu çalışmanın amacı cerrahi rezeksiyon uygulanan KHDAK hastalarında sağ kalım üzerinde etkili olabilecek faktörlerin araştırılmasıdır.Gereç ve Yöntemler: 2003 ile 2006 yılları arasında KHDAK nedeniyle cerrahi rezeksiyon uygulanan 71 hastada çalışmaya dahil edildi. Hastalar, bir yıllık takip sonunda hayatta olanlar (Grup I, n 37) ile bir yıllık takip sonunda exitus olanlar veya nüks gelişenler (Grup II, n 34) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Bu gruplar arasında hastaların, şikayet, laboratuar bulguları, tümör yerleşim yeri, çapı, lenf nodu durumu, evre ve tedavi şekli açısından farklılıklar araştırıldı.Bulgular: En büyük tümör çapı grup I'de ortalama 40,2 mm, grup II'de ise 51,0 mm idi (P 0,05). Otuzdört hastada N0, 17 hastada N1, 20 hastada da N2 vardı ve lenf nodu evresi grup I'de anlamlı olarak düşük saptandı (P 0,05). Her iki grup evre yönünden evre I, II ve III olarak karşılaştırıldı ve evre grup I'de anlamlı olarak düşük saptandı (P 0,05). Grup I ve grup II için ortalama CEA değerleri sırasıyla 3,26 ile 7,67 ng/mL'ydi (P 0,05). Grup I ve grup II için ortalama CA 19-9 değerleri sırasıyla 13,35 ve 30,04 ng/mL'ydi (P 0,05). Her iki grup arasında balgam çıkarma dışında anlamlı fark saptanmadı (P 0,05).Sonuçlar: Akciğer kanseri için tanımlanan prognostik faktörler farklılıklar göstermektedir. TNM evreleme sistemi KHDAK'li hastalarda prognozu en doğru yansıtan faktör olarak görünmekle birlikte aynı grup içinde serum CEA seviyesi benzeri faktörler de prognoza etki edebilmektedir. Ancak klinik heterojeniteden dolayı KHDAK'li tek bir hastanın prognozunu belirlemek zordurAim: Lung cancer is the leading cause of cancer related deaths among women and men worldwide. Surgical resection is the treatment of choice in patients with non-small cell lung cancer (NSCLC). However, survival does not reach to desired levels even in patients with resection in an early stage. The aim of this study is to investigate the factors that may affect on survival in patients with NSCLC.Material and Methods: Seventy-one lung cancer patients who treated with surgical resection between 2003 and 2006 were included in this study. The patients were divided into two groups as, group I the surviving patients (n 37) and group II the patients died or with recurrent cancer (n 34), after a follow-up period of one year. These two groups were compared for symptoms, laboratory findings, tumor localization, tumor size, lymph node status, stage and treatment modality.Results: The mean longest dimension of the tumor was 40.2 mm in group I and 51.0 mm in group II (P 0.05). N status was significiantly lower in group I (P 0.05) as 34 patients have N0, 17 patients have N1 and 20 patients have N2 disease. Stage comparison was done according to stage I, II and III and stage was significantly lower in group I (P 0.05). The mean level of CEA was 3.26 and 7.67 ng/mL in group I and II, respectively (P 0.05). The mean level of CA 19-9 was 13.35 and 30.04 ng/mL in group I and II, respectively (P 0.05). There was no significant difference for symptoms except for sputum complaint (P 0.05).Conclusion: Prognostic factors identified for lung cancer show variations. TNM staging system seems to be the most accurate factor reflecting the prognosis in patients with NSCLC, while different factors such as CEA may influence on prognosis in the same patients. However, it is difficult to determine the prognosis of an individual, because of the clinical heterogenity of NSCL