The role of maintenance treatment with immunomodulatory drugs in multiple myeloma

Szpiczak plazmocytowy jest uważany za chorobę niewyleczalną. Nowoczesne leczenie indukujące w sekwencji z autologiczną transplantacją komórek krwiotwórczych pozwoliło jednak na znaczące wydłużenie przeżycia. Szansy na dalszy postęp w tym zakresie upatruje się w stosowaniu leczenia podtrzymującego z użyciem leków immunomodulujących. W badaniach nad długotrwałym stosowaniem talidomidu wykazano istotne wydłużenie czasu wolnego od progresji. Leczenie to obarczone jest jednak dużą częstością występowania działań niepożądanych, a zwłaszcza polineuropatii. W ostatnich miesiącach opublikowano wyniki trzech prospektywnych badań dotyczących stosowania lenalidomidu, spośród których w jednym wykazano korzystny wpływ na całkowite przeżycie, a we wszystkich – na przeżycie wolne od progresji. Dalsze analizy powinny być ukierunkowane na zdefiniowanie grup chorych, u których leczenie podtrzymujące może przenieść największą korzyść.Multiple myleoma is considered an incurable disease. However, the introduction of novel induction regimens followed by autologous hematopoietic stem cell transplantation significantly prolonged survival. Further improvement is expected with the introduction of maintenance treatment including the use of immunomodulatory agents. Studies on long-term use of thalidomide demonstrated its beneficial effect on progression-free survival. Unfortunately, the treatment was associated with increased risk of adverse events, in particular peripheral neuropathy. More recently, results of three trials regarding the use of lenalidomide have been published. One of them demonstrated advantage with regard to the overall survival, all three – prolongation of progression-free survival. Further efforts are needed to define subgroup of patients who benefit most strongly from the maintenance treatment

Method of total marrow irradiation (TMI)

Transplantacja hematopoetycznych komórek macierzystych jest wykorzystywana w leczeniu niektórych nowotworów pochodzenia szpikowego lub limfatycznego. Transplantację poprzedza kondycjonowanie, oparte o chemioterapię samodzielną bądź w połączeniu z napromienianiem całego ciała (TBI). Z uwagi na dowiedzioną skuteczność TBI zastosowanie tej metody kondycjonowania ma szczególne uzasadnienie. Z uwagi na współistniejącą wczesną i późną toksyczność radioterapii w oparciu o techniki wielkopolowe poszukuje się nowych metod napromieniania. W ramach badania II fazy (ClinicalTrials.gov NCT01665014) od 2012 roku w naszym ośrodku zastosowano zmodyfikowaną formę napromieniania chorych na szpiczaka plazmocytowego w postaci TMI (napromienianie szpiku całego ciała). Metoda wydaje się mieć uzasadnienie szczególnie w tych nowotworach, które lokalizują się głównie lub wyłącznie w szpiku kostnym, np. ostre białaczki lub szpiczak plazmocytowy.W celu redukcji napromienianej objętości zdrowych tkanek oraz zmniejszenia toksyczności radioterapii wprowadzono metodę ograniczoną jedynie do napromieniania kości w oparciu o trójwymiarowy system planowania. Do tej pory nie wypracowano metodologii TMI. Liczba publikacji dotyczących opisanego sposobu leczenia na świecie jest bardzo ograniczona.Celem obecnej pracy jest przedstawienie metodologii TMI stosowanej w ramach naszego protokołu.Allogenic and autologous hematopoietic stem cell transplantation (HSCT) is widely used for the treatment of manymyeloid and lymphoid malignancies. Conditioning precedes bone marrow transplantation. Chemotherapy alone or with radiotherapy (TBI — total bone marrow irradiation) are used to conditioning. The proven efficacy of TBI means that the use of this conditioning is essential even though it is limited by adverse effects: both acute and late toxicity. New methods of irradiation are desirable. In our Institution we have performed a phase II study (ClinicalTrials.gov NCT01665014) from 2012 for patients with multiple plasmocytoma. The TMI we use is a modified form of TBI. It seems to be especially appropriate for the treatment of neoplasms located mainly or only in bone marrow (multiple myeloma, acute leukemias). Limitation of irradiated volumes only to bones probably will reduce a toxicity of treatment. Currently there are no internationally agreed methodological guidelines for TMI. Also there are only few publications on TMI. The aim of this paper is to introduce the methodology of TMI used in our department

Prophylaxis and treatment of the central nervous system involvement in lymphoid malignancies

W przebiegu nowotworów układu chłonnego może dojść do pierwotnego lub wtórnego zajęcia ośrodkowego układu nerwowego (OUN) z obecnością komórek chłoniaka w płynie mózgowo-rdzeniowym i/lub ze zmianami o charakterze oponowym, miąższowym lub mieszanym. Ryzyko takiego umiejscowienia choroby jest duże, zwłaszcza w przebiegu ostrej białaczki limfoblastycznej (ALL)/chłoniaka limfoblastycznego (LBL), chłoniaka Burkitta (BL), u niektórych chorych na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL) oraz w przebiegu chłoniaków nieklasyfikowalnych o cechach pośrednich między BL i DLBCL. Rozpoznanie zajęcia OUN implikuje konieczność intensywnej terapii obejmującej chemioterapię dokanałową, stosowanie dużych dawek cytostatyków przekraczających barierę krew–mózg, a w niektórych przypadkach - radioterapię. U chorych, u których doszło do nawrotu w obrębie OUN, rokowanie jest złe. Z tego względu u osób obciążonych wysokim ryzykiem niezbędna jest odpowiednia profilaktyka. W niniejszej pracy przedstawiono zalecenia sformułowane przez Polską Grupę ds. Leczenia Białaczek u Dorosłych (PALG) oraz Polską Grupę Badawczą Chłoniaków (PLRG). Hematologia 2010; 1, 4: 352-358Lymphoid malignancies may be accompanied by primary or secondary involvement of central nervous system (CNS). The risk is particularly high in course acute lymphoblastic leukemia (ALL)/lymphoblastic lymphoma (LBL), Burkitt lymphoma (BL), selected patients with diffuse large B cell lymphoma (DLBCL) and unclassifiable large B cell lymphoma with features between DLBCL and BL. The diagnosis of CNS involvement implicates the need for intensive treatment including intrathecal chemotherapy as well as intravenous infusion of high doses of cytostatics crossing the blood-brain barrier. As the prognosis of patients with CNS relapse is poor, appropriate prophylaxis is required. In this paper we present recommendations of the Polish Adult Leukemia Group (PALG) and the Polish Lymphoma Research Group (PLRG). Hematologia 2010; 1, 4: 352-35

Plerixafor for patients who fail cytokine-or chemotherapy-based stem cell mobilization: Results of a prospective study by the Polish Lymphoma Research Group (PLRG)

Autologous hematopoietic stem cell transplantation (autoHSCT) requires collection of sufficient number of hematopoietic stem cells. The goal of this study was to evaluate efficacy of plerixafor used in patients with lymphoid malignancies failing conventional stem cell mobilization.This was a prospective, non-interventional study. All consecutive patients (n = 109) treated with plerixafor in 11 centers were reported. The drug was used either in case of previous mobilization failure (n = 67) or interventionally, in case of insufficient CD34 cell output during current mobilization (n = 42). Successful mobilization was defined as resulting in collection of ≥ 2 × 10 CD34 cells/kg for single autoHSCT or ≥ 4 × 10 CD34 cells/kg for double procedure.The overall rate of successful mobilization was 55% (55% for single and 56% for double autoHSCT). The median total number of collected CD34 cells/kg was 2.4 (range, 0-11.5) for patients intended for a single transplantation while 4.0 (0.6-16.9) for double procedure. The number of circulating CD34 cells increased after the use of plerixafor regardless of baseline values. The median fold increase was 3.3 (0.3-155). Data from this observational study confirm high efficacy of plerixafor used in routine clinical practice as salvage for patients with lymphoid malignancies failing conventional stem cell mobilization