Increased apoptosis in premature rupture of the fetal membranes

Purpose: To evaluate the possible role of apoptosis in the rupture of chorio-amniotic membranes obtained from the pregnancies with premature rupture of the membranes and to compare the results with control. Methods: Fetal membranes from 50 pregnancies were included in the study. 30 of 50 pregnancies had premature rupture of membranes. 20 pregnancies with intact membranes during labor served as controls. Chorio-amniotic membrane biopsies were taken from the rupture site of membrane and the periphery of the rupture site. in the control group, membrane biopsies were taken from the artificial rupture site or cervical pole of the membranes and the membranes close to the edge of the placenta. in recognizing apoptotic figures, routinely processed samples were stained with hematoxylin and eosin for light microscopic examination. Quantification of apoptotic cells was performed in high power fields containing approximately 5000 cells and expressed as the number per hundred cells. Results: Apoptotic cells were detected, in the amniotic epithelium, in chorionic plate including the trophoblastic layer and in the fibroblastic layer of the fetal membranes. the apoptotic cells were mostly found in the chorionic trophoblastic cells. There was statistically significant difference between the apoptotic index of the premature rupture of the membranes and the control group in both rupture and peripheral sites (p<0.05). the apoptotic index of the chorio-amniotic cells was insignificantly higher in the rupture sites of the membrane than in the peripheral site in pregnancies with premature rupture of the membranes (0.253%± 0.09, 0.142%± 0.04, respectively, p=0.139). There was also no significant difference between the artificially ruptured membrane site and the intact peripheral site in pregnancies without premature rupture of the membranes (0.124%± 0.08, 0.089%± 0.02, respectively, p=0.708). Conclusion: the results of this study demonstrate that apoptosis with the company of many other factors can be associated with premature rupture of membranes

Sakrospinöz ligament süspansiyonu ile vaginal kuff prolapsusunun sağaltımı

Objectives: To present two women, with total vaginal prolapse whom we treated with a modified sacrospinous ligament suspension procedure, to review the literature and surgical technique. Institution: Ege University School Of Medicine, Department of Obstetrics and Gynecology. Materials and Methods: The modified sacrospinous ligament suspension procedure was performed to two 49 and 52 years old women who developed total vaginal prolapse after vaginal hysterectomy. The vaginal cuff was suspended to the sacrospinous ligament by direct approach technique. Results: Both patients have been cured of vaginal prolapse after a follow-up time of 10 months. Conclusion: The vaginal approach in the treatment of eversion of vagina has many advantages. We suggest that application as well as teaching of this technique is much easier when compared with other techniques requiring a wide tissue dissection.Amaç: Total vaginal prolapsuslu iki olguya uyguladığımız modifiye sakrospinöz ligament süspansiyonu operasyonunu sunmak, cerrahi tekniği ve literatürü gözden geçirmek. Çalışmanın yapıldığı yer: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı. Materyel ve Metod: Vaginal histerektomi sonrası total vaginal prolapsus gelişen 49 ve 52 yaşlarındaki iki olguya sakrospinöz ligament süspansiyonu uygulandı. Bu operasyonda vaginal kuff sakrospinöz ligamente direk teknik ile asıldı. Olgular on aylık klinik izlem sonrası değerlendirildi. Bulgular: On aylık izlem sonrası, her iki olgu da vaginal prolapsusun tamamen düzeldiği saptandı. Sonuç: Vagina prolapsusunun sağaltımında vaginal yaklaşımın birçok avantajı bulunmaktadır. Bu tekniğin geniş doku diseksiyonu gerektiren yöntemlere oranla uygulanması kadar öğretilmesinin de çok daha kolay olduğu düşüncesindeyiz

IUGR'de komplikasyonların önlenmesinde Doppler umbilikal velosimetrinin önemi

Umbilical artery Doppler velocimetry was performed in 20 cases with the clinical diagnosis of intrauterine growth retardation (IUGR) and 40 cases with normal pregnancy as a control group for the evaluation of the fetus. In 17 (85%) of IUGR cases, the fetal birth weight was below 10 percentile. Doppler findings were abnormal in 12 of IUGR cases, but no evidence of IUGR was detected at birth in two cases. IUGR cases were delivered earlier than the normal cases and the birth weight of the babies were lower. These babies needed longer care in neonatal intensive care unite and neonatal complication were more frequent. As a result, umbilical artery Doppler velocimetry can be used as a valuable procedure in the prevention of prenatal fetal complications.Klinik olarak intrauterin gelişme geriliği (IUGR) tanısı konan 20 olgu ve kontrol grubu olarak aynı gebelik haftalarındaki 40 normal gebede fetusun durumunu değerlendirmek için umbilikal arter Doppler velosimetri incelemesi yapıldı. IUGR olgularının 17'sinde (%85) fetus doğum ağırlığı gebelik yaşına göre 10 persantilin altındaydı. IUGR'li olguların 12'sinde (%60) Doppler değerleri anormal bulundu, fakat 2'sinde (%10) doğumda IUGR saptanmadı. IUGR olan olgular normal olgulara göre erken doğurtuldu ve bebek doğum ağırlıkları daha düşüktü. Bu bebekler yenidoğan ünitesinde daha uzun süre bakıma ihtiyaç duydular ve neonatal komplikasyonlara daha sık rastlandı. Sonuç olarak, IUGR'de umbilikal arter Doppler velosimetri perinatal fetal komplikasyonların önlenmesinde ve artmış riskin saptanmasında değerli bir yöntem olarak kullanılabilir

Maternal betametazon uygulamasının, fetal biyofizik skor ve orta serebral arter Doppler değerleri üzerine olan etkisi

OBJECTIVE: To investigate the effect of maternal betamethasone administration on fetal biophysical parameters and Doppler flow indices of middle cerebral arteries. MATERIAL AND METHODS: Fetal biophysical profile and middle cerebral artery blood flow Doppler changes were investigated in 15 pregnant patient who has the risk of preterm labor and treated with betamethasone, before 34 weeks gestation. These parameters were evaluated on the day of administration, and the following 1. , 2. and 4th days. RESULTS: A transient decrease was detected in fetal extremity movements, fetal breathing number, fetal breathing time and middle cerebral artery Doppler indices on the first and second days of betamethasone administration. Significant decrease was detected on the first day of administration, in breathing time (decreased by 70% ) and extremity movements (decreased by 55%) (p;lt;0.01, p;lt;0.05 respectively). Non-reactive nonstress test was detected in 2 fetuses on the first day. All parameters were improved on the 4th day. No intrauterine fetal distress was found in any of the pregnancies one week later. CONCLUSION: Maternal betamethasone administration causes prominent but transient decrease in fetal biophysical parameters. We think that these changes should be considered in evaluating fetal well-being in preterm fetuses.AMAÇ: Maternal betametazon uygulamasının fetal biyofizik parametreler ve orta serebral arter kan akımı Doppler değerleri üzerine olan etkisini incelemek. GEREÇ VE YÖNTEM: Gebeliğin 34.haftasından önce erken doğum riski olup, betametazon uygulanan 15 gebede betametazon uygulaması öncesi ve sonrası fetal biyofizik profil parametreleri ve orta serebral arter kan akımı Doppler değişiklikleri araştırıldı. Tüm bu kriterler betametazon uygulanan gün, ve sonraki takip eden /., 2., ve 4.günlerde değerlendirildi. BULGULAR: Maternal betametazon uygulamasından sonraki l.gün ve 2.günde fetal tonus, fetal ekstremile hareketleri, fetal solunum sayısı, fetal solunum süresi ve orta serebral arter kan akımı Doppler değerlerinde geçici bir azalma saptandı. İstatistiksel olarak anlamlı azalma uygulamanın birinci gününde, solunum süresi (%70 azalma) ve ekstremde hareketlerinde (%55 azalma) tespit edildi (p0.01, p0.05, sırasıyla). İki fetusla tedavinin 1.günü reaktif olmayan nonstres test tespit edildi. Dördüncü günde değerlendirmeye alınan tüm parametrelerde düzelme saptandı. Bir hafta sonra yapılan değerlendirmede gebelerin hiçbirinde intrauterin fetal distress bulgusu gözlenmedi. SONUÇ: Maternal hetametazon uygulaması fetal biyofizik parametrelerde belirgin, fakat geçici azalmaya neden olmaktadır. Preterm fetuslarda fetal iyilik halini değerlendirirken bu değişiklikleri göz önünde bulundurmanın izlem açısından önemli olacağı görüşündeyiz

Angiogenesis and its relation with cytologic atypia in the hyperplastic endometrium

Bu çalışma normal ve hiperplastik endometriumda damar yüzey .dansitesini ölçmek ve hiperplastik endometriumda bu parametrenin sitolojik atipi ile ilişkisini değerlendirmek için planlandı. Histopatolojik tanıları sekretuvar endometrium, proliferativ endometrium, basit atipisiz .hiperplazi, basit atipili hiperplazi, kompleks atipisiz hiperplazi ve kompleks atipili hiperplazi olan 64 premenopozal kadından alınan endometrial örnekler çalışmaya alındı. Kesitler immünperoksidaz yöntemi ile faktor-8 ile boyandı ve damar yüzey dansitesini hesaplamak için stereolojik yöntemle damarlar sayıldı. Kompleks hiperplazi, basit ve kompleks atipili hiperplazilerin stroması anlamlı düzeyde proliferativ endometriumdan daha fazla damarlıydı (p=0.03, p=0.004 and p=0.01 sırasıyla). Bununla birlikte, damar yüzey dansitesi yönünden kompleks atipik ve basit atipisiz hiperplazi (p=0.004), basit atipili ve basit atipisiz hiperplazi (p=0.04) ve kompleks atipili ve kompleks atipisiz hiperplazi arasında anlamlı ilişki mevcuttu (p=0.035). Atipili basit ve kompleks hiperplaziler arasında damar yüzey dansitesi yönünden anlamlı fark yoktu. Kompleks hiperplazide damar yüzey dansitesi hafice artmış olmasına karşın atipisiz kompleks ve basit hiperplaziler arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Bulgularımız basit ve kompleks hiperplazide sitolojik atipi ile anjiogenezis arasında yakın ilişkinin olduğunu göstermektedir. Sitolojik atipi ve yoğun damarlanması olan lezyona sahip kadınlarda lezyonlar tekrarlama ve malignite riski taşıma eğiliminde olabilir.OBJECTIVE: This study was designed to quantify the vascular surface density of normal and hyperplastic endometria and to evaluate the relation of this parameter with cytologic atypia in the hyperplastic endometrium. STUDY DESIGN: Endometrial samples from 64 premenopausal women with the histopathologic diagnosis of proliferative endometrium, secretory endometrium, simple endometrial hyperplasia without cellular atypia, complex endometrial hyperplasia without cellular atypia, simple endometrial hyperplasia with cellular atypia and complex endometrial hyperplasia with cellular atypia were included in the study. The sections were stained with Factor 8' related antigen with standard streptavidin biotin immunoperoxidase method and the microvessels were quantified by a stereological method described previously, for the assessment of vascular surface density. RESULTS: The stroma of complex hyperplasia, simple and complex hyperplasia with atypia were significantly more vascular than that of proliferative endometrium (p=0.03, p=0.004 and p=0.01 respectively). On the other hand, statistically significant difference was found between vascular surface density values of the complex hyperplasia with atypia and simple hyperplasia (p=0.004), simple hyperplasia with atypia and simple hyperplasia (p=0.04) as well as between complex hyperplasia with atypia and complex hyperplasia without atypia (p=0.035). There was no difference between the vascular surface density of simple hyperplasia with atypia and complex hyperplasia with atypia. Vascular surface density of simple hyperplasia and complex hyperplasia showed no statistically significant difference although we found slight increase in the vascular surface density of complex hyperplasia. CONCLUSION: Our results suggest that there is a close relationship between cytologic atypia and angiogenesis in both simple and complex hyperplastic endometrium. Women with cytologically atypical and more vascularized lesions may tend to have persistence and carry the risk for malignancy