CT angiography for the detection of cerebral aneurysms : an analysis of 436 verified cases

Background: The aim of the study was to evaluate the clinical value of computed tomography angiography (CTA) in patients suspected of cerebral aneurysms based on 436 verified cases, which is the largest CTA series in the world literature apart from multicenter studies. Material/Methods: The authors analyzed retrospectively the results of CTA performed with the use of a single-slice CT unit in 436 consecutive patients with suspicion of cerebral aneurysms during five years and compared them with cerebral angiography and/or surgical findings. Results: CTA revealed 369 cerebral aneurysms in 309 patients. There were 21 (4.8%) false negative and 14 (3.2%) false positive results. The false positives involved unclear cases (small aneurysms vs. vascular loop) and the false negatives concerned small aneurysms (£3 mm), mostly on the internal carotid artery and multiple aneurysms. The overall efficiency results were: sensitivity 94.4%, specificity 97.3%, accuracy 96.1%, positive predictive value 96.2%, and negative predictive value 96.0%. The highest accuracy was found for middle cerebral artery aneurysms (97.6%), followed by the vertebro-basilar system (96.6%), anterior communicating artery complex (96.5%), and internal carotid artery (93.6%) aneurysms. The sensitivity was 100% for aneurysms >5 mm, 96.7% for aneurysms 3-5 mm, and 77.8% for aneurysms £3 mm. Among 316 patients who were treated surgically, an operation was performed only on the basis of CTA in 264 cases (83.5%). Conclusions: CTA is a minimally invasive neuroimaging method of high diagnostic efficiency and should be a primary vascular examination in patients with suspicion of aneurysm allowing, in most cases, avoidance of invasive cerebral angiography

Dojrzewanie mózgowia w obrazach rezonansu magnetycznego

Dojrzewanie mózgowia odbywa się w ściśle określony sposób. Nowoczesne techniki neuroobrazowe pozwalają na poznanie i analizę procesów zachodzących w rozwijającym się mózgowiu. Rezonans magnetyczny (MR, magnetic resonance) jest metodą pozwalającą uzyskać najwięcej informacji. Już w podstawowych sekwencjach MR, takich jak obrazy T1- i T2-zależne, możliwe jest prześledzenie mielinizacji — bardzo ważnego procesu w prawidłowym rozwoju mózgu, ułatwiającego transmisję impulsów nerwowych w ośrodkowym układzie nerwowym. Zaawansowane techniki MR, takie jak badanie dyfuzyjne czy spektroskopia MR, pozwalają lepiej zobrazować struktury rozwijającego się mózgowia człowieka. Dokładne poznanie procesu dojrzewania mózgu w badaniu MR jest ważnym aspektem umożliwiającym właściwą interpretację uzyskanego obrazu, ponieważ mózgowie noworodka i niemowlęcia znacząco się różni od obrazu mózgowia dorosłego człowieka. Znajomość tych różnic pozwoli uniknąć błędnych rozpoznań w badaniu MR mózgowia u dzieci. Autorzy przedstawili przebieg i charakterystyczne cechy prawidłowego procesu mielinizacji w obrazach T1- i T2-zależnych. Ponadto omówili różnice w obrazie mózgowia dziecka i osoby dorosłej w badaniu dyfuzyjnym MR oraz odrębności składu metabolicznego tkanek mózgu w badaniu spektroskopii MR. W pracy zwrócono również uwagę na specyficzną zmienność obrazu prawidłowej przysadki mózgowej w badaniu MR w zależności od wieku, płci i stanu fizjologicznego. Polski Przegląd Neurologiczny 2011; 7 (1): 1–1

Uszkodzenia drogi wzrokowej w rezonansie magnetycznym

Droga wzrokowa jest złożonym systemem neuronalnym przetwarzającym bodźce wzrokowe rejestrowane przez komórki fotoreceptorowe siatkówki, a odbierane przez ośrodki korowe płatów potylicznych. Badanie metodą rezonansu magnetycznego umożliwia zobrazowanie wszystkich odcinków drogi wzrokowej, pomaga w ustaleniu przyczyny i lokalizacji, a także stopnia jej uszkodzenia, ułatwia rokowanie, planowanie, jak również monitorowanie przebiegu choroby i leczenia

Diagnostyka obrazowa kręgosłupa z uwzględnieniem nowych technik obrazowania

Autorzy przedstawili obecny pogląd na diagnostykę obrazową kręgosłupa, z uwzględnieniem najnowszych technik diagnostycznych — tomografii komputerowej (TK) i rezonansu magnetycznego (MR, magnetic resonance). Celem nowoczesnej diagnostyki kręgosłupa jest precyzyjna ocena zmian patologicznych umożliwiająca rozpoznanie, optymalne planowanie i monitorowanie leczenia. Nowe wielorzędowe aparaty TK umożliwiają dokładną ocenę struktur kostnych kręgosłupa i monitorowanie leczenia, w szczególności chirurgicznego. Nowa generacja aparatów MR pozwala na precyzyjną lokalizację zmian w zakresie kręgów i rdzenia kręgowego. Najnowsze techniki MR, zwłaszcza obrazowanie tensora dyfuzji, otwierają nowe możliwości szczegółowej diagnostyce i monitorowaniu chorób rdzenia kręgowego. Autorzy opisali rolę każdej z metod obrazowych oraz algorytm diagnostyczny w poszczególnych zmianach patologicznych kręgosłupa Polski Przegląd Neurologiczny 2010; 6 (1): 38–4

Znaczenie badań obrazowych w diagnostyce nieurazowych zespołów bólowych kręgosłupa

Bóle kręgosłupa są jedną z najczęstszych przyczyn zgłaszania się do lekarza pierwszego kontaktu. Ocenia się, że około 70% osób po 30. roku życia przynajmniej raz doświadczyło dolegliwości bólowych kręgosłupa. Bóle tego typu stanowią zatem poważny problem społeczny i medyczny. Ich przyczyn jest wiele. W większości przypadków jest to tak zwany prosty ból o etiologii mechanicznej. Nadrzędnym celem diagnostycznym jest wykluczenie poważnych przyczyn zespołów bólowych kręgosłupa. Autorzy omówili zalecaną kolejność wykonywania badań obrazowych u pacjentów z zespołem bólowym kręgosłupa, uwzględniając zagadnienia ochrony radiologicznej, wskazania, przeciwwskazania, dostępność aparatury i aspekt ekonomiczny. Przedstawiono również zakres możliwej odpowiedzi na pytania kliniczne, jakich można oczekiwać w opisach badań radiologicznych. Omówili także sposób przygotowania pacjenta do poszczególnych badań obrazowych, z uwzględnieniem zagadnień dotyczących stosowania środków kontrastowych. Z opracowania wyłączono urazy kręgosłupa (zagadnienie to dotyczy standardów medycyny ratunkowej). Polski Przegląd Neurologiczny 2010; 6 (2): 92–10

Usefulness of CT and MRI in diagnostics of cranial fibrous dysplasia lesions

Background: Fibrous dysplasia (FD) is a developmental anomaly of unknown pathogenesis in which normal bone is replaced by an abnormal fibrous tissue. The process may affect a single bone (monoostic form of fibrous dysplasia) or multiple bones (polyostic form). The skull is the second most common site of FD and comprises 25% of cases. The purpose of this article is to evaluate the usefulness of CT and MRI in diagnostics of cranial fibrous dysplasia lesions. Material/Methods: We analyzed 13 CT and 6 MR examinations performed in 9 females aged 40 to 73 years (mean age 54.7 years). Four patients were referred to the examinations with a diagnosis of fibrous dysplasia, 3 others -with a suspicion of neoplastic disease and 2 patients - with no preliminary diagnosis. Clinical symptoms included: headache, deformity and asymmetry of craniofacial region. Results: Fibrous dysplasia lesions were unilateral in 8 patients; in one patient they were bilateral. The sphenoid and ethmoid bones were the most common single bones involved by FD lesions. Among 9 cases of FD, orbital involvement was found in 8, nasal sinuses and cavity involvement in 6 and intracranial extension in 3 patients. Conclusions: CT and MR are useful in confirming the diagnosis of FD and especially in evaluating the extent of the disease

Diagnostic imaging and clinical features of intracranial hypotension : review of literature

Intracranial hypotension (IH) is an uncommon, benign, and usually self-limiting condition caused by low cerebrospinal fluid (CSF) pressure, usually due to CSF leakage. The dominant clinical finding is an orthostatic headache. Other common clinical features include fever, nausea, vomiting, and tinnitus. Magnetic resonance imaging (MRI) plays an important role in the diagnosis and follow-up of patients with IH. Specific MRI findings include intracranial pachymeningeal enhancement, sagging of the brain, pituitary enlargement, and subdural fluid collections. Intracranial hypotension can mimic other conditions such as aseptic meningitis or pituitary adenomas. Differential diagnosis is important, because misdiagnosis may lead to unnecessary procedures and prolonged morbidity

Bilateral thalamic stroke after tonsillectomy in patient with collateral extracranial anastomosis : case report

Haemorrhage remains the most frequent and serious complication of tonsillectomy. When bleeding is recurrent, gushing, and ceases spontaneously, pseudoaneurysm of the injured artery in the proximity of the tonsillar bed should be suspected. Haemorrhage related to pseudoaneurysm occurs most commonly in the first 30 days after surgery. It can sometimes be excessive and requires a revision procedure such as external carotid artery (ECA) ligation or embolisation. During those procedures, ECA should be checked for possible anastomoses, otherwise the bleeding may persist despite the intervention. We report an unusual case of a patient with recurrent post-tonsillectomy haemorrhage due to pseudoaneurysm of the facial artery, which persisted after ECA ligation because of the presence of collateral occipital-vertebral anastomosis. Due to the recurrence of bleeding episodes, endovascular treatment was implemented. However, the embolisation was complicated by bilateral thalamic stroke with unclear mechanism. This case highlights the importance of anastomosis between ECA and the vertebrobasilar system, both in recurrence of significant post-tonsillectomy bleeding and in potential thromboembolic complications. Therefore, ECA ligation should always be accompanied by exclusion of possible anastomoses. In cases of non-life-threatening bleeding, embolisation seems to be the proper and more selective therapy