Leczenie chorych w podeszłym wieku, z niewydolnością serca przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej

Wstęp: Niewydolność serca (HF) stanowi główny problem zdrowotny dzisiejszych społeczeństw. Obecnie dysponujemy jedynie niepełnymi danymi populacyjnymi dotyczącymi chorobowości na HF, farmakoterapii oraz rokowania tej grupy chorych. Celem prezentowanej pracy była ocena sposobu leczenia chorych z HF przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Materiał i metody: Badanie zaplanowano jako przekrojowe badanie epidemiologiczne (rejestracja kolejnych 50 chorych w wieku > 65 lat zgłaszających się do lecznictwa ambulatoryjnego). Rejestrowano dane z wywiadu (m.in. diagnostyka i leczenie HF), badania przedmiotowego i wyniki badań laboratoryjnych. Wyniki: Spośród włączonych 19 877 osób u 10 579 chorych (3901 mężczyzn i 6678 kobiet; 53% populacji wyjściowej) rozpoznano HF. U 68% zalecano stosowanie inhibitorów ACE, u 62% długodziałających preparatów nitrogliceryny, u 55% diuretyków, u 31% glikozydów naparstnicy, u 29% preparatów blokerów kanałów wapniowych, a u 22% &#946;-blokerów. Częstość podawania poszczególnych klas leków była zbliżona u obu płci, z wyjątkiem blokerów kanałów wapniowych, które otrzymywały częściej kobiety (p < 0,001), oraz długodziałających preparatów nitrogliceryny podawanych częściej mężczyznom (p < 0,001). Częstość stosowania inhibitorów ACE, długodziałających preparatów nitrogliceryny oraz glikozydów naparstnicy zwiększała się z wiekiem, odwrotnie niż blokerów kanałów wapniowych i &#946;-blokerów. Chorzy z HF zaliczeni do najbardziej zaawansowanej klasy według klasyfikacji NYHA częściej otrzymywali inhibitor ACE, glikozydy naparstnicy, długodziałające nitraty oraz diuretyki, natomiast blokery kanałów wapniowych i &#946;-blokery zalecano im znacznie rzadziej. Terapię skojarzoną inhibitorami ACE i &#946;-blokerami stosowano niezmiernie rzadko, zwłaszcza w przypadku chorych będących w IV klasie według NYHA. Wnioski: W porównaniu z populacjami z innych państw zarówno inhibitory ACE, jak i &#946;-blokery stosowano nieco częściej, przy czym te ostatnie zaleca się nadal zdecydowanie zbyt rzadko. Wysoki odsetek chorych z HF otrzymujących blokery kanałów wapniowych jest niepokojący, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na popularyzację leczenia &#946;-blokerami oraz ich połączenia z inhibitorami ACE. (Folia Cardiol. 2004; 11: 707-718

Efficacy and Acceptability of the Indapamide SR 1,5 mg (Tertensif &reg; SR) in Patients above 55 Years of Age with Isolated Systolic Hypertension - the STIP Study

Wstęp Izolowane nadciśnienie skurczowe (ISH)stanowi istotny problem zdrowotny społeczeństwa polskiego.W leczeniu ISH spośród wielu leków hipotensyjnych jako leki pierwszego rzutu coraz częściej wybiera się preparaty o przedłużonym działaniu.Celem niniejszej pracy była ocena skuteczności i tolerancji indapamidu o powolnym uwalnianiu w dawce 1,5 mg (Tertensif &reg; SR)w leczeniu chorych w wieku >55 lat z łagodnym i umiarkowanym ISH. Materiał i metody Badanie przeprowadzono jako wieloośrodkową próbę o zasięgu ogólnopolskim w ośrodkach podstawowej opieki zdrowotnej.Pacjentów kwalifikowano do programu spośród uczestników badania Pol-WISHE,u których rozpoznano ISH,czyli podczas badania ich średnia wartość ciśnienia skurczowego (SBP)mieściła się w przedziale 140 &#8211;179 mm Hg, a ciśnienie rozkurczowe (DBP)wynosiło 20 mm Hg przy wartościach DBPBackground Isolated systolic hypertension is a significant health problem for Polish society.Modified release forms of available drugs are becoming the treatments of choice. The aim of the presented work was to evaluate the efficacy and tolerance of a sustained release form of indapamide at a dose of 1,5 mg (Tertensif &reg; SR)in the treatment of patients above 55 years of age,with mild to moderate isolated systolic hypertension. Materials and methods The study was a multi-centre study in Polish health centres.Patients were recruited into the study from those taking part in the WISHE-Poland programme,where isolated systolic hypertension was diagnosed i.e:the average SBP pressure was in the range of 140 &#8211;179 mm Hg and DBP 20 mm Hg and DB

Leczenie chorych w podeszłym wieku, z niewydolnością serca przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej

Wstęp: Niewydolność serca (HF) stanowi główny problem zdrowotny dzisiejszych społeczeństw. Obecnie dysponujemy jedynie niepełnymi danymi populacyjnymi dotyczącymi chorobowości na HF, farmakoterapii oraz rokowania tej grupy chorych. Celem prezentowanej pracy była ocena sposobu leczenia chorych z HF przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Materiał i metody: Badanie zaplanowano jako przekrojowe badanie epidemiologiczne (rejestracja kolejnych 50 chorych w wieku > 65 lat zgłaszających się do lecznictwa ambulatoryjnego). Rejestrowano dane z wywiadu (m.in. diagnostyka i leczenie HF), badania przedmiotowego i wyniki badań laboratoryjnych. Wyniki: Spośród włączonych 19 877 osób u 10 579 chorych (3901 mężczyzn i 6678 kobiet; 53% populacji wyjściowej) rozpoznano HF. U 68% zalecano stosowanie inhibitorów ACE, u 62% długodziałających preparatów nitrogliceryny, u 55% diuretyków, u 31% glikozydów naparstnicy, u 29% preparatów blokerów kanałów wapniowych, a u 22% &#946;-blokerów. Częstość podawania poszczególnych klas leków była zbliżona u obu płci, z wyjątkiem blokerów kanałów wapniowych, które otrzymywały częściej kobiety (p < 0,001), oraz długodziałających preparatów nitrogliceryny podawanych częściej mężczyznom (p < 0,001). Częstość stosowania inhibitorów ACE, długodziałających preparatów nitrogliceryny oraz glikozydów naparstnicy zwiększała się z wiekiem, odwrotnie niż blokerów kanałów wapniowych i &#946;-blokerów. Chorzy z HF zaliczeni do najbardziej zaawansowanej klasy według klasyfikacji NYHA częściej otrzymywali inhibitor ACE, glikozydy naparstnicy, długodziałające nitraty oraz diuretyki, natomiast blokery kanałów wapniowych i &#946;-blokery zalecano im znacznie rzadziej. Terapię skojarzoną inhibitorami ACE i &#946;-blokerami stosowano niezmiernie rzadko, zwłaszcza w przypadku chorych będących w IV klasie według NYHA. Wnioski: W porównaniu z populacjami z innych państw zarówno inhibitory ACE, jak i &#946;-blokery stosowano nieco częściej, przy czym te ostatnie zaleca się nadal zdecydowanie zbyt rzadko. Wysoki odsetek chorych z HF otrzymujących blokery kanałów wapniowych jest niepokojący, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na popularyzację leczenia &#946;-blokerami oraz ich połączenia z inhibitorami ACE. (Folia Cardiol. 2004; 11: 707-718

The epidemiological study estimating the prevalence of arterial hypertension among patients of outpatient clinics in Poland - PENT study. Part II. The influence of number of outpatient visits on the incidence of arterial hypertension

Wstęp Granice nadciśnienia tętniczego są ustalane arbitralnie. Wzrost ciśnienia tętniczego o kilka mm Hg w granicach uznawanych przez klinicystów za prawidłowe wiąże się ze wzrostem ryzyka globalnego. Prowadząc chorego, należy uwzględnić osobniczą zmienność ciśnienia tętniczego, ewentualną obecność nadciśnienia białego fartucha i ocenić globalne ryzyko, aby działanie nie przyniosło więcej szkody niż korzyści. W pracy oceniono zmienność ciśnienia tętniczego w pomiarach ambulatoryjnych. Materiał i metody Badanie przeprowadzono w przychodniach na terenie całego kraju. W losowo wybranych przychodniach 339 lekarzy włączyło do badania 100 kolejnych pacjentów, bez względu na przyczynę ich zgłoszenia się na wizytę. W sumie przebadano 31 131 osób. Osoby z nowo wykrytym podwyższonym ciśnieniem (SBP &#8805; 140 i/lub DBP &#8805; 90) zapraszano na dwie kolejne wizyty w odstępach 6&#8211;15 dni. Nadciśnienie tętnicze zostało rozpoznane u osób, u których średnia z 2 pomiarów podczas wszystkich 3 wizyt spełniała kryteria nadciśnienia. Wyniki Spośród 13 762 osób z podwyższonym ciśnieniem tętniczym zbadanych podczas pierwszej wizyty, u 3318 (24%) podwyższone wartości ciśnienia stwierdzono po raz pierwszy w życiu. Zwraca uwagę wysoki procent młodych osób z nowo wykrytym nadciśnieniem. Grupa osób z potwierdzonym nowo wykrytym nadciśnieniem różniła się istotnie od grupy osób, u których nadciśnienie wykryto wcześniej, pod względem występowania czynników ryzyka i chorób współistniejących. Wyniki pomiarów ciśnienia tętniczego wykonywanych podczas poszczególnych wizyt różniły się istotnie między sobą, a każdy następny był niższy. Na wszystkie 3 wizyty zgłosiło się 1136 osób (34%). Rozpoznanie nadciśnienia po 3 wizytach potwierdzono u 65% pacjentów. Średnia wieku w grupie osób z potwierdzonym nowo wykrytym nadciśnieniem tętniczym w ciągu 3 wizyt była istotnie wyższa, osoby te charakteryzowały się wyższymi wartościami SBP i DBP niż pacjenci z niepotwierdzonym nadciśnieniem. Wnioski Tylko co trzeci pacjent z nowo wykrytym podwyższonym ciśnieniem tętniczym zgłaszał się na powtórne wizyty w celu diagnostyki nadciśnienia. Nowo wykryte podwyższone ciśnienie tętnicze utrzymywało się podczas 3 wizyt w granicach nadciśnienia u około 65% osób.Background The limits of level of hypertension are being established arbitrarily. The increase in arterial blood pressure by a few mm Hg within values recognized by clinicians as normal is associated with the increase of the global risk. One should take into account in treatment procedure a personal variability of blood pressure, white coat phenomenon, and asses global risk to bring more benefits to patients. In this study the variability of arterial blood pressure in ambulatory measurements was assessed. Material and methods A multicenter screening study took place in outpatient clinics all over the country. Three hundred and fourty general practitioners included 100 consecutive patients each. A total of 31 131 patients were examined. Patients in whom the hypertension was not detected earlier and whose blood pressure was &#8805; 140/90 mm Hg at the first visit were invited to the next two visits within 6&#8211;15 days. The patients whose mean value of 2 measurements of blood pressure at all 3 visits was within the range of hypertensive values were classified to the group with hypertension. Results From 13 762 patients with elevated blood pressure 3318 (24%) were diagnosed for the first time. In this group of patients there was high percentage of young persons with newly diagnosed hypertension. The group of patients with newly diagnosed elevated blood pressure differed in terms of risk factors and commorbid disorders from the group of patients with known hypertension. Blood pressure measurements at 3 consecutive visits differed significantly. Each of consecutive measurements was lower than the preceding one. Blood pressure measurement was considered valid at all the 3 visits in 1136 patients. The hypertension was confirmed in 65% patients after 3 visits. The group of patients with confirmed hypertension at all the 3 visits was significantly older and had higher diastolic and systolic pressure than the group with non-confirmed hypertension. Conclusions Only one third of patients with newly diagnosed elevated blood pressure came for the second and the third visit. Newly diagnosed elevated blood pressure values were within the hypertensive limits during 3 visits in 65% of persons

The Epidemiologic Study Estimating the Prevalence of Arterial Hypertension in Adult Population in Poland - PENT Study. Part I. The Characteristics of the Prevalence and Control of the Arterial Hypertension

Wstęp Nadciśnienie tętnicze jest jedną z najczęstszych chorób przewlekłych występujących w Polsce. Niekontrolowane nadciśnienie tętnicze niesie ze sobą poważne konsekwencje bezpośrednie i odległe. Rzadko występuje ono jako choroba izolowana, dlatego ważna jest ocena ryzyka ogólnego i odpowiednie postępowanie w celu jego obniżenia, a nie tylko sama redukcja wartości ciśnienia tętniczego. Celem pracy jest ocena częstości nadciśnienia i kontroli ciśnienia tętniczego w Polsce. Materiał i metody Jest to wieloośrodkowe badanie przesiewowe, przeprowadzone w przychodniach na terenie całego kraju. Wylosowano 430 lekarzy pierwszego kontaktu - każdy z nich miał włączyć do badania 100 kolejnych dorosłych pacjentów, którzy odwiedzili jego gabinet, niezależnie od powodu wizyty. Badanie obejmowało trzy wizyty. Podczas pierwszej lekarz wypełniał kwestionariusz dotyczący czynników ryzyka sercowo-naczyniowego i chorób układu krążenia oraz dokonywał 5 pomiarów ciśnienia tętniczego (4 w pozycji siedzącej i 1 w pozycji stojącej). Pacjenci, u których średnia z pomiarów trzeciego i czwartego w pozycji siedzącej pozostawała w granicach nadciśnienia tętniczego (ciśnienie skurczowe - SBP ł 140 mm Hg i/lub ciśnienie rozkurczowe - DBP ł 90 mm Hg), otrzymywali wskazówki dotyczące zmiany trybu życia i leczenia. U pacjentów, u których po raz pierwszy stwierdzono podwyższone wartości ciśnienia tętniczego, nie wdrażano leczenia aż do czasu potwierdzenia rozpoznania nadciśnienia w czasie 2 kolejnych wizyt. Wizyta druga i trzecia dotyczyła osób, u których do tej pory nie rozpoznano nadciśnienia tętniczego, a odnotowane wartości ciśnienia wynosiły: SBP ł 140 mm Hg i/lub DBP ł 90 mm Hg. Aby potwierdzić rozpoznanie nadciśnienia tętniczego, w czasie tych wizyt wykonywano 3 pomiary ciśnienia - 2 w pozycji siedzącej i 1 w pozycji stojącej. Pacjenci, u których podczas 3 wizyt rozpoznano nadciśnienie tętnicze, pozostawali pod opieką lekarza prowadzącego. Wyniki W badaniu wzięło udział 339 lekarzy z całej Polski, z których każdy zbadał przynajmniej 25 pacjentów. Ogółem zbadano 31 131 pacjentów w wieku powyżej 18 lat. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 44,2% badanych. Częstość nadciśnienia wzrastała z wiekiem. Wśród chorych u 24% nie rozpoznano uprzednio nadciśnienia, u 6% rozpoznano je, ale nie podjęto leczenia, u 51% rozpoznano i leczono, ale bez należytego efektu, definiowanego jako SBP < 140 mm Hg i DBP < 90 mm Hg. Zaledwie u 19% chorych na nadciśnienie odnotowano prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego. U osób z nadciśnieniem stwierdzono istotnie wyższy odsetek nadwagi, hipercholesterolemii, cukrzycy typu 2 i współistniejących chorób układu krążenia. Stwierdzono u nich także wyższą średnią wieku oraz wyższą średnią wartość ciśnienia tętna. Ponad 60% z nich otrzymywało od swych lekarzy zalecenia dotyczące postępowania niefarmakologicznego. Wnioski Nadciśnienie tętnicze jest częstą chorobą w Polsce. Występuje u prawie 50% pacjentów zgłaszających się do lekarza podstawowej opieki medycznej. Połowa z nich jest leczona, ale tylko u co piątego chorego uzyskuje się normalizację ciśnienia tętniczego.Background Hypertension is one of the most often chronic diseases in Poland. When uncontrolled, it causes serious direct and distant consequences. Hypertension rarely occurs as isolated disease; therefore important are: estimation of global risk and correct activity to reduce the blood pressure and global risk. The object of this study is to estimate the prevalence and control of hypertension in Poland. Material and methods It was a multicenter screening study, which took place in out-patient clinics all-over country. 430 general practitioners were randomly selected. Each of them had to include 100 consecutive patients into study. The study consisted of three visits. During the first visit each doctor filled in a questionnaire dealing with coronary risk factors, coexisting cardiovascular diseases and took 5 blood pressure measurements (4 in sitting posture and 1 in standing posture). The patients, whose mean of the third and fourth measurement in sitting position was within the range of hypertension received the hypotensive nonpharmacological treatment and suggestions to change his/her lifestyle. The patients with hypertension detected for the first time were not treated until hypertension was confirmed during the next two visits. The second and the third visit concerned patients in whom the hypertension was not detected earlier and who had a blood pressure ł 140/90 mm Hg at the first visit. During the visits 3 blood pressure measurements were taken - two in sitting position and one in standing position. The patients in whom hypertension was confirmed stayed under physician control. Results 339 general practitioners from all over Poland took part in the study. Each of them examined at least 25 persons. 31 131 patients aged above 18 were examined. Hypertension was found in 44,2% persons. The prevalence of hypertension increased with age. Among hypertensives - 24% were not diagnosed earlier, 6% were diagnosed, but not treated and 51% were diagnosed, but the treatment was not effective. Only in 19% hypertensives the control of blood pressure was effective. Patients with hypertension had significantly higher prevalence of overweight, hypercholesterolemia, diabetes mellitus and cardiovascular diseases. Also the mean age and mean pulse pressure was higher in those patients. In more than 60% of hypertensives nonfarmacologic treatment was recommended. Conclusions Hypertension is a frequent disease in Polish population. Almost half of patients coming to the general practitioners have hypertension. At the same time a half of them was treated, but only one of fifth was effectively treated