The impact of timeliness of care on survival in non-small cell lung cancer patients

Wstęp: Nie jest w pełni ustalonym, na ile opóźnienie diagnostyki i leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) ma wpływ na przeżycie chorych. Celem badania było ustalenie wpływu opóźnienia zależnego od chorego i zależnego od lekarza na przeżycie chorych na NDRP w niewyselekcjonowanej populacji. Materiał i metody: W okresie od 1995 do 1998 roku 8705 chorych na raka płaskonabłonkowego i 1881 chorych na raka gruczołowego płuca było zarejestrowanych w Rejestrze Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc. Wyniki: Mediana czasu pomiędzy wystąpieniem pierwszych objawów a rozpoczęciem leczenia wynosiła 92 dni (śr. 138,5 dnia). Mediana czasu pomiędzy wystąpieniem pierwszych objawów a zgłoszeniem się do lekarza opieki podstawowej wynosiła 30 dni (śr. 57 dni), a mediana czasu pomiędzy zgłoszeniem się do lekarza a wizytą u specjalisty chorób płuc — 17 dni (śr. 41 dni). Rozpoznanie raka płuca ustalone było średnio w ciągu 71dni (mediana 40 dni), Czas w jakim lekarze chorób płuc rozpoznawali raka płuca wynosił średnio 51 dni (mediana 28 dni). Analiza wieloczynnikowa wykazała, że stan sprawności 2 w skali ECOG (HR = 1,4), 3+4 (HR = 2,23), stopień zaawansowania klinicznego nowotworu II (HR = 1,32), III (HR = 1,41), IV (HR = 1,82) są niezależnymi czynnikami wpływającymi na przeżycie. Brak leczenia chirurgicznego był niezależnym negatywnym czynnikiem rokowniczym (HR = 3,03). Brak opóźnienia ze strony chorego wpływał pozytywnie na rokowanie (HR = 0,88), szczególnie u chorych w stanie sprawności 0+1 w skali ECOG (HR = 0,9) oraz 3+4 (HR = 0,9). Brak opóźnienia zależnego od lekarza znacząco negatywnie korelował z przeżyciem chorych (HR = 1,14). Szczególnie dotyczyło to chorych w stanie sprawności 2 (HR = 1,28). Wnioski: Brak opóźnienia ze strony chorego wpływa pozytywnie na przeżywalność chorych na NDRP. Natomiast nie obserwowano tego typu zależności dla opóźnienia zawiązanego z procesem diagnostycznym, a wręcz przeciwnie chorzy dłużej diagnozowani charakteryzowali się lepszą przeżywalnością.Introduction: It is uncertain whether timeliness improves clinical outcomes in lung cancer patients. The goal of the study was to analyse the influence of patient’s and doctor’s delays on survival of unselected population of NSCLC patients. Material and methods: From 1995 to 1998, 8705 squamous cell lung cancer patient’s and 1881 adenocarcinoma patient’s were registered in Pulmonary Outpatients Clinics in all parts of Poland and subsequently in National Tuberculosis and Lung Diseases Research Institute Register (NTLDRIR). Results: The median time from first symptom(s) to the beginning of a treatment was 92 days (mean —138.5 days).The median waiting time between first symptom(s) and first visit to a doctor’s was 30 days (mean 57 days) and from first visit to a doctor’s to referral to a chest physician — was 17 days (mean 41days). Diagnosis of the NSCLC was established in a mean time of 71 days (median 40 days), but chest physician diagnosed patients in a mean time of 51days (median 28 days). The multivariate analysis revealed that ECOG performance status (PS) 2 (HR = 1.4) and 3+4 (HR = 2.23), clinical stage of the disease II (HR = 1.32), III (HR = 1.41), and IV (HR = 1.82) were independent negative predictors of survival. Non-surgically treated patients had worse prognosis than patients treated surgically (HR = 3.03). Lack of patient’s delay had a significant positive impact on survival (HR = 0.88), particularly for patients in PS 0+1 (HR = 0.9) and 3+4 (HR = 0.9). Lack of doctor’s delay was a negative predictive factor of survival (HR = 1.14). It was observed particularly in patients in performance status 2 (HR = 1.28). Conclusions: The patient’s delay and lack of doctor’s delay had a negative impact on survival of NSCLC patients

Atypical image of pulmonary alveolar proteinosis — a case report

Pulmonary alveolar proteinosis is a very rare interstitial lung disease caused by abnormal intra-alveolar surfactant accumulation. Usually, it appears as a „crazy-paving” pattern on high-resolution computed tomography. The image is so typical, that together with the characteristic bronchoalveolar lavage examination with presence of Periodic Acid Schiff positive substance is sufficient for establishing diagnosis, without histological confirmation. We present the case of the young woman with severe dyspnoea suspected of acute hypersensitivity pneumonia. The computed tomography showed numerous intralobular nodules uniformly distributed troughout the lungs. Treatment by corticosteroids had no clinical effect and next computed tomography showed progression. Despite the high risk of complications (patient had a respiratory failure), a surgical lung biopsy was performed and the histopathological diagnosis of pulmonary alveolar proteinosis was made. The whole lung lavage procedure performed twice caused regression of radiological lesions and respiratory failure.Pulmonary alveolar proteinosis is a very rare interstitial lung disease caused by abnormal intra-alveolar surfactant accumulation. Usually, it appears as a „crazy-paving” pattern on high-resolution computed tomography. The image is so typical, that together with the characteristic bronchoalveolar lavage examination with presence of Periodic Acid Schiff positive substance is sufficient for establishing diagnosis, without histological confirmation. We present the case of the young woman with severe dyspnoea suspected of acute hypersensitivity pneumonia. The computed tomography showed numerous intralobular nodules uniformly distributed troughout the lungs. Treatment by corticosteroids had no clinical effect and next computed tomography showed progression. Despite the high risk of complications (patient had a respiratory failure), a surgical lung biopsy was performed and the histopathological diagnosis of pulmonary alveolar proteinosis was made. The whole lung lavage procedure performed twice caused regression of radiological lesions and respiratory failure

Extrauterine mislocated IUD

Abstract Intrauterine contraceptive device (IUD) is a safe and effective method of contraception, widely used all over the world. The most common IUD complications include heavy bleeding, painful cramps, expulsion, complete or partial uterine perforation, infertility caused by pelvic inflammatory disease (PID), and an increased risk for septic and spontaneous abortion in cases of pregnancy with an IUD in situ. A potentially serious complication is the perforation of the uterus, with reported incidence of 0,5-1/1000 insertions. After perforation, devices have been found in various locations in the pelvis and abdomen. Between 2000 and 2008 there were five cases with mislocated intrauterine devices in our clinic. All patients were operated by laparoscopy and there was one conversion into laparotomy. Three patients were breast-feeding at the time. An average time between insertion and recognizing expulsion was 19,2 months. Missing strings during gynaecologic examination are the first sign of an expulsion. Transvaginal sonography, combined with abdominal X-ray, is necessary to reach a definitive diagnosis. Laparoscopic treatment may be appropriate in most cases. IUD is a safe and effective method of contraceptive but its insertion may be connected with serious complications

Assessment of recurrence of non-small cell lung cancer after therapy using CT and Integrated PET/CT

WSTĘP: Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP) jest wiodącą przyczyną zgonów spowodowanych chorobami nowotworowymi w Polsce. Kontrola pacjentów po leczeniu raka płuca ma na celu wczesne wykrycie wznowy miejscowej, rozsiewu procesu nowotworowego, powikłań po leczeniu. Istotne jest też wczesne wykrycie kolejnego nowotworu.W pracy badano przydatność metody PET-CT w ocenie nawrotu NDRP po leczeniu.MATERIAŁ I METODY: Do badania włączono retrospektywnie 72 pacjentów (19 kobiet, 56 mężczyzn) z NDRP w stopniu zaawansowania I–IV poddanych leczeniu operacyjnemu i/lub radioterapii. Niektórzy z nich byli poddani chemioterapii. Radiogram klatki piersiowej i/lub badanie TK lokalizowały zmiany podejrzane o wznowę przed badaniem PET-CT. Wszyscy pacjenci mieli wykonane badanie TK i PET-CT pomiędzy styczniem 2008 roku a styczniem 2012 roku. Badania PET-CT interpretowano w zestawieniu z badaniami TK. Następnie wyniki zestawiono z badaniem histopatologicznym.WYNIKI: Wśród badanych pacjentów u 45 potwierdzono nawrót raka płuca, u 3 obecność drugiego raka płuca. Wznowa występowała częściej u mężczyzn niż u kobiet oraz u chorych, u których stwierdzono zatory z komórek nowotworowych w naczyniach guza. U 4 chorych rozpoznanie wznowy na podstawie PET-CT nie zostało potwierdzone podczas dalszej diagnostyki. Dotyczyło to przede wszystkim chorych, u których ostatecznie rozpoznano zmiany o etiologii zapalnej. Dokładność badania PET-CT u pacjentów badanych pod kątem nawrotu raka płuca wyniosła 94,4% (95% CI 91; 100).WNIOSKI: FDG PET-CT pozwoliło u większości pacjentów odróżnić zmiany nowotworowe od zmian zapalnych po przebytym leczeniu. W pracy wykazano, że PET-CT jest bardziej dokładne od metody TK w ocenie nawrotu raka płuca. Badanie PET-CT ma istotne znaczenie w postępowaniu klinicznym i planowaniu leczenia.INTRODUCTION: Non-small cell lung cancer (NSCLC) has become the leading cause of cancer-related deaths in Poland. Follow-up of patients with NSCLC is aimed at early detection of local recurrence, metastatic process, treatment-related complications or second primary lung cancer. We investigated the diagnostic accuracy of FDG-PET-CT in the detection of recurrence of NSCLC after treatment.MATERIAL AND METHODS: Seventy-two NSCLC patients (19 females, 56 males), stage I to IV, who had undergone surgery and/ /or radiation therapy, occasionally associated with chemotherapy, were retrospectively included in our study. Chest radiographs and thoracic computed tomography (CT) were performed to localize the abnormality prior to PET-CT. All the patients underwent CT and PET-CT in the period from January 2008 until January 2012. All PET images were interpreted in conjunction with thoracic CT. PET-CT and CT diagnoses were correlated with pathological diagnoses.RESULTS: Forty-five patients had recurrent tumour. Tumour recurrence was observed more often in men than in women and also in case of neoplastic cell emboli in lymphatic or blood vessels. In three patients second primary lung cancer was diagnosed. False positive diagnosis of relapse based on PET-CT was obtained in 4 patients, mainly due to inflammatory lesions. The accuracy of PET-CT for diagnosis of recurrence was 94.4% (95% CI 91; 100).CONCLUSIONS: FDG PET-CT was the best method to differentiate recurrent bronchogenic carcinoma from inflammatory lesions, especially at post-therapeutic sites. It has been shown that PET-CT is more accurate method than CT in recurrent NSCLC. PET-CT results had a further impact on the clinical management and treatment planning

Accuracy of FDG PET/CT in the evaluation of solitary pulmonary lesions — own experience

Wstęp: W ostatnich latach w diagnostyce raka płuca coraz szersze zastosowanie znajduje pozytonowa tomografia emisyjna (PET). W odróżnieniu od klasycznych metod obrazowania PET-CT daje możliwość uwidocznienia nie tylko morfologii, ale także metabolizmu podejrzanego ogniska. Celem pracy była ocena przydatności metody PET-CT w ocenie charakteru zmiany ogniskowej w płucu.Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 82 pacjentów diagnozowanych w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc pod kątem oceny charakteru zmiany ogniskowej w płucu w okresie od stycznia 2008 roku do maja 2011 roku. U wszystkich chorych wykonywano badania CT i PET-CT. Testem referencyjnym było badanie histologiczne lub cytologiczne materiału uzyskanego z bronchoskopii, mediastinoskopii oraz śródoperacyjnie.Wyniki: Obecność raka płuca potwierdzono u 40 pacjentów (48,8%). Wśród zmian złośliwych 12 miało charakter raka płaskonabłonkowego, 18 odpowiadało gruczolakorakowi, jedna zmiana okazała się rakowiakiem, a 9 z nich miało charakter raka niedrobnokomórkowego bez określenia podtypu. Wszystkie guzki, poza jednym miały charakter lity. U 38 chorych w tej grupie wartości SUVmax przekraczały 2,5 (wyniki prawdziwie pozytywne). Średnia wartość SUVmax wynosiła 9,1 (1–26,8). Zmiany łagodne potwierdzono u 42 pacjentów (51,2%). U 37 chorych SUVmax był niższy lub równy 2,5. Średnia spośród podanych wartości SUVmax dla zmian łagodnych wynosiła 1,9 (0,5–8,6). Wartość diagnostyczna SUVmax powyżej 2,5 w PET-CT dla oceny nowotworowego charakteru zmiany ogniskowej w badanej grupie chorych była następująca: czułość testu — 95% (95% CI 84–99%), swoistość — 88%, (95% CI 75–95%), dokładność — 91,5% (95% CI 83–96%). Wartość predykcyjna wyniku dodatniego (PPV) wynosiła 88,4% (95% CI 76–95%), wartość predykcyjna wyniku ujemnego (NPV) — 94,8% (95% CI 83–99%). U dwóch chorych z ostatecznym rozpoznaniem: rakowiaka oraz gruczolakoraka wykazano fałszywie ujemny wynik badania PET-CT ( SUVmax < 2,5). U pięciu chorych z guzkami o etiologii zapalnej stwierdzono fałszywie dodatni wynik PET-CT.Wnioski: W badanym materiale stwierdzono wysoką czułość (95%) i nieco niższą swoistość (88%) badania PET-CT w prognozowaniu nowotworowego charakteru pojedynczych zmian ogniskowych w płucu. Ogólna wartość diagnostyczna PET-CT w różnicowaniu zmian ogniskowych w płucach była wysoka: wartość predykcyjna wyniku dodatniego (PPV) wynosiła 88,4%, wartość predykcyjna wyniku ujemnego (NPV) — 94,8%. W opinii autorów, szczególnie istotne jest, aby przy analizie badania PET-CT brać pod uwagę w ocenie zmiany również dane kliniczne i wyniki różnych badań obrazowych (wraz z ich oceną retrospektywną). Introduction: In recent years, positron emission tomography (PET) has been increasingly applied in the diagnosis of neoplastic lung diseases. In contrast to conventional imaging studies, PET-CT enables the visualisation of not only the morphology of the suspicious lesion, but also its metabolism. The aim of the present study was to investigate the role of PET-CT in the initial assessment of patients with indeterminate solitary pulmonary lesions. Material and methods: The study was conducted on a group of 82 patients with indeterminate lung nodule diagnosed at the National Institute of Tuberculosis and Lung Diseases in the period from January 2008 to May 2011. CT and PET-CT were performed in all of the patients. Histological or cytological examination of the biopsy specimens obtained from bronchoscopy, mediastinoscopy and intraoperatively were the reference tests.Results: Malignancy was documented in 40 patients (48.8%). Histopathological analysis of all tumours revealed 12 cases of squamous cell carcinoma, 18 cases of adenocarcinoma and 1 case of carcinoid, whereas in 9 patients the diagnosis of “non-small cell cancer not otherwise specified” was made. All lesions except one were of solid character on chest CT. SUVmax values exceeding 2.5 were found in 38 cancer patients (true positives, TP). The mean value of SUVmax was 9.1 (1–26.8). Forty-two lesions were documented as benign (51.2%). SUVmax values equal to or less than 2.5 were found in 37 patients (true negatives, TN). The mean value of SUVmax in this group was 1.9 (0.5–8.6). The diagnostic value of PET-CT SUVmax exceeding 2.5 in the prediction of neoplastic origin of solitary pulmonary lesions was: sensitivity — 95% (95% CI 84–99%), specificity — 88% (95% CI 75–95%) and accuracy — 91.5% (95% CI 83–96%). Positive predictive value (PPV) was 88.4% (95% CI 76–95%), and negative predictive value (NPV) was 94.8% (95% CI 83–99%). False negative results concerned two patients, with final diagnosis of carcinoid and adenocarcinoma; false positive results were obtained in 5 patients with various inflammatory lesions.Conclusions: In the present study, PET-CT appeared to have high sensitivity (95%), but lower specificity (88%) for predicting the malignant character of solitary pulmonary lesions. Overall diagnostic value of PET-CT SUVmax > 2.5 was high — PPV was 88.4%, NPV was 94.8%. In the authors’ opinion, the PET-CT value may increase when clinical data as well as other radiological documentation (with retrospective assessment) are taken into consideration.

Ocena zaawansowania niedrobnokomórkowego raka płuca metodą tomografii komputerowej i pozytonowej tomografii emisyjnej skojarzonej z tomografią komputerową

Introduction. Lung cancer is the leading cause of death from cancer in developed countries. Radiological imaging methods are the basic methods in early diagnosis of this disease. TNM classification is a very important tool for optimal treatment in non-small lung cancer (NSCLC). Conventional radiological techniques allow the evaluation of the stage on the basis of anatomical changes only, while PET-CT provides information about the biochemical processes that may precede anatomical changes. The aim of this study was to compare the accuracy and sensitivity of CT and PET-CT in the staging of NSCLC. Material and methods. The study was conducted on a group of 99 patients with NSCLC diagnosed at the Institute of Tuberculosis and Lung Diseases in the period from January 2008 to May 2010. CT and PET-CT were performed in all patients. Histological or cytological examination of the material obtained from biopsy, bronchoscopy, mediastinoscopy, and intraoperatively was the reference test. TNM classification was performed independently after CT and PET-CT. Results and conclusions. It has been shown that PET-CT is a more accurate and sensitive method than CT in the staging process in NSCLC. PET-CT allowed the correct classification of the T, N, M, and total TNM in, respectively, 97%, 95%, 99%, and 89% of cases, while for CT it was, respectively, 95%, 84%, 84%, and 68% (p = 0.0002).Wstęp. Rak płuca jest najczęstszą przyczyną zgonów z powodu nowotworów złośliwych w krajach rozwiniętych. Metody diagnostyki obrazowej stanowią podstawę wczesnego rozpoznania tej choroby. Klasyfikacja TNM jest bardzo ważnym narzędziem pozwalającym na optymalne postępowanie w niedrobnokomórkowym raku płuca (NSCLC). Konwencjonalne techniki radiologiczne pozwalają na ocenę stopnia zaawansowania tylko na podstawie zmian anatomicznych, natomiastpozytonowa tomografia emisyjna skojarzona z tomografią komputerową (PET-CT) dostarcza informacji o procesach biochemicznych, mogących poprzedzać zmiany anatomiczne. Celem pracy było porównanie dokładności i czułości CT i PET-CT w ocenie zaawansowania NSCLC. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w grupie 99 chorych na NSCLC diagnozowanych w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc w okresie od stycznia 2008 rou do maja 2010 roku. U wszystkich chorych wykonywano badania CT i PET-CT. Testem referencyjnym było badanie histologiczne lub cytologiczne materiału uzyskanego z oligobiopsji, bronchoskopii, mediastinoskopii oraz śródoperacyjnie. Klasyfikacji TNM dokonano niezależnie po badaniu CT i PET-CT. Wyniki i wnioski. Wykazano, że badanie PET-CT jest metodą bardziej dokładną i czułą od CT w ocenie stopnia zaawansowania NSCLC. Badanie PET-CT pozwala na właściwą klasyfikację cech T, N, M i łącznie TNM, odpowiednio w: 97%, 95%, 99%, 89% przypadków; natomiast badanie CT odpowiednio w: 95%, 84%, 84%, 68% (p = 0,0002)

Hypersensitivity pneumonitis recognised by open lung biopsy in patients of Institute of Tuberculosis and Lung Diseases

Diagnosis of hypersensitivity pneumonitis (HP) is made on the basis of a combination of clinical features connected with the exposition to organic dusts, radiographic abnormalities, lung function tests and immunological tests. Open lung biopsy (OLB) and histological examination is not necessary and is indicated mainly in chronic and subacute form of HP. In the chronic form of HP symptoms often do not show a temporal relationship with antigen exposure and errors occur especially if specific questions are not asked about exposure to antigen if HP. The aim of this paper was to analyse whether OLB was necessary in all patients in whom HP was recognised just after this procedure. Material included 21 patients in whom microscopic examination suggested HP among 258 pts in whom OLB was performed in the period of 1998-2003 . There were 13 men and 8 women at the age of 18 to 65 years, mediana 42 years. Results: We found 3 groups of pts. Group "+" included 9 exposed pts. They were asked and confirmed contact with birds, hay and 7 of them observed correlation between exposition and symptoms. The second Group "-" included 7 pts who were asked about exposition and who answered in the negative. In all of them HRCT scans suggested HP. Restriction was below 70% of VC in 3 pts. The third Group "0" included 5 pts who were not asked about exposition and correlation with symptoms. Two from them lived in the rural area. Conclusions: Open lung biopsy was not necessary for 6 patients in Group "+", because then had enought symptoms to recognise HP. In 3 patients of Group "+" and in 5 of Group "0" OLB could be not necessary because specificanamnesis and additional examinations were not collected. OLB was necessary method for 7 patients in Group "-"