The impact of ex-post legislative evaluations in healthcare:A mixed methods realist evaluation study protocol for conducting case studies

Background:Recent studies on the impact of ex-post legislative evaluations show that there are different types of impact and different factors that can influence it. These include the context of a legislative evaluation, research quality, and interactions between researchers and other actors within the evaluation process. However, thorough empirical research in this area is lacking. This warrants empirical research into the factors that influence the impact of ex-post legislative evaluations, so these insights can be used to increase the likelihood of ex-post legislative evaluations having an impact.Methods and analysis:In this protocol, we report on the realist evaluation methodology that will be used to evaluate the impact of three ex-post legislative evaluations in the Dutch healthcare sector. The mixed methods realist evaluation approach will facilitate this theory-driven, qualitative research. The study will consist of the following three steps: (1) Initial programme theory development, (2) theory validation, and (3) theory refinement. Knowledge from two scoping reviews conducted previously, and two subsequent expert meetings will form the basis for developing the initial programme theory. During this study, three case studies will be conducted, in which three individual ex-post legislative evaluations will be examined. Specific methods for data collection will include: documentary review, observation, structured questionnaires and focus group discussions with purposefully identified key stakeholders. Using the framework approach, the data will be analysed thematically in a within-case analysis followed by across-case analysis. Discussion:This protocol provides insight into how the study will be conducted. As this study uses multiple qualitative research methods to answer one question, this protocol supports refining data collection procedures. Careful consideration of the approach beforehand can minimise pitfalls, reduce publication bias and improve reproducibility. The protocol therefore specifies how the research question will be answered in detail, and this provides solid guidance for the research process

Medical dispute committees in the Netherlands:A qualitative study of patient expectations and experiences

BACKGROUND: Health care incidents, such as medical errors, cause tragedies all over the world. Recent legislation in the Netherlands has established medical dispute committees to provide for an appeals procedure offering an alternative to civil litigation and to meet the needs of clients. Dispute committees incorporate a hybrid procedure where one can file a complaint and a claim for damages resulting in a verdict without going to court. The procedure is at the crossroads of complaints law and civil litigation. This study seeks to analyze to what extent patients and family members' expectations and experiences with dispute committees match the goals of the new legislation. METHODS: This qualitative, retrospective research includes in-depth, semi-structured, face-to-face interviews with patients or family members who filed a complaint with a dispute committee in the Netherlands. The researchers conducted an inductive, thematic analysis of the qualitative data. RESULTS: A total of 26 interviews were held with 30 patients and family members. The results showed that participants particularly felt the need to be heard and to make a positive impact on health care. Some wished to be financially compensated, for others money was the last thing on their mind. The results demonstrated the existence of unequal power relationships between participants and both the defendant and dispute committee members. Participants reported the added value of (legal) support and expressed the need for dialogue at the hearing. Participants sometimes experienced closure after the proceedings, but often did not feel heard or felt a lack of a practical outcome and a tangible improvement. CONCLUSIONS: This study shows that participants' expectations and experiences were not always met by the current set up of the dispute committee proceedings. Participants did not feel heard, while they did value the potential for monetary compensation. In addition, some participants did not experience an empowered position but rather a feeling of a power misbalance. The feeling of a power misbalance and not being heard might be explained by existing epistemic injustice, which is a concept that should be carefully considered in processes after health care incidents

Toezicht in onzekere situaties: op zoek naar een passend toezichtkader in een veranderende gezondheidszorg

In de dagelijks praktijk van de Inspectie voor de Gezondheidzorg (IGZ) is vaak helder of sprake is van een ongewenste situatie en wie hierop aangesproken dient te worden, maar er zijn ook situaties waarin dat niet het geval is. Door veranderingen in de samenleving en de gezondheidszorg kan er fundamentele onzekerheid ontstaan over risico’s voor gezondheid, de normen die daar bij horen en de instanties die daar op aangesproken kunnen worden. De IGZ staat dan voor de opgave om ook toezicht te houden in situaties van onzekerheid. Het werk van de inspectie voldoet idealiter aan drie voorwaarden. Ten eerste, risico’s moeten kenbaar zijn en feitelijk zichtbaar worden gemaakt. Ten tweede wordt het handelen beoordeeld aan de hand van een duidelijke __norm__, zoals een professionele richtlijn. Ten derde is het toezicht gericht op een rechtspersoon of __adressant__ die aanspreekbaar is op de norm. Helderheid omtrent het risico, de norm en de adressant zijn drie belangrijke voorwaarden voor effectief toezicht. Het rapport beschrijft de voorwaarden-driehoek voor effectief toezicht en benoemt de bedreigingen voor de toezichtspraktijk, waardoor er onzekere, minder goed beheersbare situaties kunnen ontstaan. Het ligt voor de hand om te proberen onzekere situaties op te heffen, door bijvoorbeeld het risico alsnog kenbaar te maken, de norm te verhelderen en vast te leggen of de adressant alsnog aanspreekbaar of grijpbaar te maken. Onzekerheid maakt een toezichthouder immers in principe kwetsbaar voor de publieke opinie, kwetsbaar voor het verwijt niet krachtdadig te zijn opgetreden. Dergelijke pogingen zijn niet altijd effectief, doordat het risico uiteindelijk niet goed vast te stellen, de norm lastig te operationaliseren of de adressant niet zichtbaar te maken is. Op de klassieke weg voortgaan in de toezichtspraktijk is dan niet effectief. Er zijn dan andere repertoires nodig. Het rapport presenteert een denkmodel om aanvullende toezichtrepertoires te positioneren en hun werking te duiden. Daarbij is gebruik gemaakt van voorbeelden uit andere projecten van de Academische Werkplaats Toezicht, waarmee zichtbaar wordt dat de IGZ een deel van deze repertoires al hanteert. De aanvullende repertoires behelzen een aanpak die wel inspeelt op onzekerheid maar kan deze niet volledig wegnemen. Daarvoor is het nodig om op drie niveaus te doordenken wat een aanvullend repertoire zou kunnen zijn: re-framing (wat is het probleem en voor wie is het een probleem), governance (de rol van de IGZ in het spel van actoren) en toezichtspraktijk (werkwijzen, instrumenten en arrangementen). Bij __re-framing__ gaat het om veranderende culturele percepties van risico en veiligheid, waardoor er nieuwe oplossingen in beeld kunnen komen. Nieuwe frames (bijvoorbeeld veerkracht en rechtvaardige cultuur) stellen dat er veel t

Pleidooi voor een Wet toezicht kwaliteit zorgsector

__Abstract__ De afgelopen jaren zijn verschillende malen voorstellen gedaan om een algemene Toezichtwet op het terrein van de zorg te maken. Deze voorstellen behelsden vaak niet meer dan een globaal idee. Tot nu toe is nimmer onderzoek verricht naar de mogelijke opzet en meerwaarde van een dergelijke Toezichtwet. In het kader van de onlangs door ons afgeronde thematische wetsevaluatie bestuursrechtelijk toezicht op de kwaliteit van zorg1 kwam dit onderwerp nadrukkelijk bovendrijven. Een van de conclusies van deze evaluatie is dat er goede gronden zijn voor de realisatie van een integrale Toezichtwet. Daarbij gaat het in het bijzonder over de positie van de ‘leidende’ toezichthouder op het gebied van de kwaliteit van zorg, de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). In deze bijdrage werken wij dit nader uit. In de eerste plaats gaan wij in op de lacunes in de huidige toezichtwetgeving op het gebied van de kwaliteit van zorg. Daarna besteden wij aandacht aan eerdere discussies met betrekking tot een Toezichtwet in de zorg. Vervolgens maken wij een uitstapje naar een integrale toezichtwet in een andere maatschappelijke sector, namelijk het onderwijs. Dit alles mondt uit in een pleidooi voor een nieuwe Wet toezicht kwaliteit zorgsector en in een hoofdlijnenschets van deze wet

Achievement of weight loss in patients with overweight during dietetic treatment in primary health care

INTRODUCTION:Dietitians are the preferred primary health care professionals for nutritional care in overweight patients. Guidelines for dietitians recommend a weight reduction of ≥ 5% of initial body weight after one year of treatment. The purpose of this study was to evaluate weight change in patients with overweight who were treated by dietitians in Dutch primary health care, and to identify patient characteristics that were associated with it. MATERIALS AND METHODS:This observational study data was based on real life practice data of patients with overweight during the period 2013-2017, derived from dietetic practices that participated in the Nivel Primary Care Database. Multilevel linear regression analyses were performed to investigate weight change after dietetic treatment and to explore associations with patient characteristics. RESULTS:In total, data were evaluated from 56 dietetic practices and 4722 patients with a body mass index (BMI) ≥ 25 kg/m2. The mean treatment time was 3 hours within an average timeframe of 5 months. Overall, patients had a mean weight change of -3.5% (95% CI: -3.8; -3.1) of their initial body weight, and a quarter of the patients reached a weight loss of 5% or more, despite the fact that most patients did not meet the recommended treatment duration of at least one year. The mean BMI change was -1.1 kg/m2 (95% CI: -1.2; -1.0). Higher weight reductions were shown for patients with a higher initial BMI and for patients with a longer treatment time. Sex and age were not associated with weight change, and patients with other dietetic diagnoses, such as diabetes, hypertension, and hypercholesterolemia, had lower weight reductions. CONCLUSIONS:This study showed that dietetic treatment in primary health care coincided with modest weight reduction in patients with overweight. The weight loss goals were not reached for most patients, which was possibly due to a low treatment adherence

The public's voice about healthcare quality regulation policies. A population-based survey

Background: In the wake of various high-profile incidents in a number of countries, regulators of healthcare quality have been criticised for their 'soft' approach. In politics, concerns were expressed about public confidence. It was claimed that there are discrepancies between public opinions related to values and the values guiding regulation policies. Although the general public are final clients of regulators' work, their opinion has only been discussed in research to a limited extent. The aim of this study is to explore possible discrepancies between public values and opinions and current healthcare quality regulation policies. Methods: A questionnaire was submitted to 1500 members of the Dutch Healthcare Consumer Panel. Questions were developed around central ideas underlying healthcare quality regulation policies. Results: The response rate was 58.3 %. The regulator was seen as being more responsible for quality of care than care providers. Patients were rated as having the least responsibility. Similar patterns were observed for the food service industry and the education sector. Complaints by patients' associations were seen as an important source of information for quality regulation, while fewer respondents trusted information delivered by care providers. However, respondents supported the regulator's imposition of lighter measures firstly. Conclusions: There are discrepancies and similarities between public opinion and regulation policies. The discrepancies correspond to fundamental concepts; decentralisation of responsibilities is not what the public wants. There is little confidence in the regulator's use of information obtained by care providers' internal monitoring, while a larger role is seen for complaints of patient organisations. This discrepancy seems not to exist regarding the regulator's approach of imposing measures. A gradual, and often soft approach, is favoured by the majority of the public in spite of the criticism that is voiced in the media regarding this approach. Our study contributes to the limited knowledge of public opinion on government regulation policies. This knowledge is needed in order to effectively assess different approaches to involve the public in regulation policies