Impact of nebivolol on levels of serum nitric oxide, plasma von Willebrand factor and exercise stress testing parameters in hypertensive and ischemic heart disease patients

Background: The dysfunction of vascular endothelium precedes the development of atherosclerosis in patients with arterial hypertension. Nebivolol is a very specific beta-blocker, which can be characterized by a strong endothelial vasodilatative effect. The aim of the study was the assessment of changes in concentrations of serum nitric oxide (NO), plasma von Willebrand factor (vWf) and selected parameters of electrocardiographic exercise tests after 4-week nebivolol treatment. Methods: Twenty-one patients were included in the study, aged from 34 to 82 years with primary arterial hypertension or primary arterial hypertension and ischemic heart disease. Blood samples were taken for measurements of serum NO and plasma vWf. Electrocardiographic stress tests were also performed. Subsequently, nebivolol was administered for four weeks and the aforementioned measurements were repeated. Results: A significant increase in serum NO concentration was found in all the investigated patients after nebivolol treatment. A prolongation of exercise time, increase in metabolic equivalent and decrease in double product were also noted in patients after nebivolol treatment. Conclusions: Nebivolol treatment improves parameters of electrocardiographic exercise test in patients with arterial hypertension. The improvement of the parameters of the exercise test was not observed in those patients who showed no significant increase in serum NO concentration following nebivolol treatment. (Cardiol J 2008; 15: 162-168

Heart rate turbulence in patients with essential hypertension and different patterns of left ventricular geometry and hypertrophy

Wstęp Analiza parametrów turbulencji rytmu serca (HRT) jest nieinwazyjną metodą umożliwiającą ocenę zagrożenia nagłym zgonem sercowym. Celem obecnej pracy jest ocena parametrów turbulencji rytmu serca u chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym w zależności od typu geometrii i przerostu lewej komory serca. Materiał i metody Badania wykonano u 44 chorych, w tym u 24 kobiet (średni wiek 54,2 &#177; 10,7 roku) i u 20 mężczyzn (średni wiek 51,9 &#177; 9,5 roku) chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Na podstawie wskaźnika masy lewej komory (LVMI) i względnej grubości ściany (RWT) chorych podzielono na cztery grupy: z prawidłową geometrią (n = 11), przebudową koncentryczną (n = 10), przerostem koncentrycznym (n = 15) oraz przerostem ekscentrycznym (n = 8). U wszystkich badanych wykonano 24-godzinną rejestrację EKG metodą Holtera, a następnie dokonano analizy parametrów HRT: TO - początek turbulencji wyrażony w % oraz TS - nachylenie turbulencji wyrażone w ms/odstęp RR. Wyniki W grupie chorych na nadciśnienie tętnicze z przerostem ekscentrycznym parametr TO był istotnie wyższy (-0,65 &#177; 0,17% vs. &#8211;1,44 &#177; 0,31%; p < 0,01), a parametr TS znamiennie niższy (4,40 &#177; 1,91 ms/odstęp RR vs. 9,21 &#177; 2,58 ms/odstęp RR; p < 0,001) niż w grupie chorych na nadciśnienie tętnicze z prawidłową geometrią lewej komory serca. Wnioski U chorych na pierwotne nadciśnienie tętnicze z nieprawidłową geometrią i przerostem lewej komory HRT jest zmniejszona w porównaniu z chorymi na nadciśnienie tętnicze z prawidłową geometrią lewej komory serca. Najbardziej obniżona HRT w grupie osób z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym powikłanym przerostem ekscentrycznym wskazuje, że jest to grupa chorych szczególnie narażonych na wystąpienie niekorzystnych incydentów sercowo-naczyniowych.Background Heart rate turbulence analysis is a non-invasive method enabling to estimate sudden cardiac death risk. The aim of the study was to estimate heart rate turbulence parameters in patients with essential hypertension with regard to different geometry and types of left ventricular hypertrophy. Material and methods Studies were performed in a group of 44 people: 24 women (54.2 &#177; 10.7 years old) and in 20 men (51.9 &#177; 9.5 years old) with essential hypertension. All patients were divided according to left ventricular mass index (LVMI) and relative wall thickness (RWT) measured by echocardiography into four groups: normal geometry (n = 11), concentric remodelling (n = 10), concentric hypertrophy (n = 15) and eccentric hypertrophy (n = 8). In each patient 24-hour ECG Holter recording was performed and then turbulence onset (TO) expressed in % and turbulence slope (TS) expressed in ms/RR interval were estimated. Results In the group of patients with eccentric hypertrophy parameter TO was significantly higher (&#8211;0.65 &#177; 0.17% vs. &#8211;1.44 &#177; 0.31%; p < 0.01) and parameter TS was significantly lower (4.40 &#177; 1.91 ms/RR vs. 9.21 &#177; 2.58 ms/RR; p < 0.001) in comparison to subjects with normal geometry of left ventricular. Conclusions Heart rate turbulence is decreased in people suffering from essential hypertension with abnormal geometry and left ventricular hypertrophy. The highest decrease in heart rate turbulence in patients with essential hypertension complicated by eccentric hypertrophy may show that this group of patients is specially predisposed to cardiovascular complications

Resting heart rate and its change induced by physical training in patients with ischemic heart disease at various ages treated with beta-blockers

Background: The present study was aimed at possible modifications of resting HR induced by systematic physical training in patients of different age populations with ischemic heart disease (IHD) subjected to chronic therapeutic beta-blockade. Methods: The goal was the assessment of initial resting heart rate (HR) and its change after 6 months of physical training in two groups of patients with IHD at various ages (A: 55.5 &plusmn; &plusmn; 4.6 years; B: 72.5 &plusmn; 4.37 years) treated with beta-blockers, the dosage of which was not modified during the observation. Results: Comparison between the groups A and B concerned the initial rHR (min-1): 79.3 &plusmn; &plusmn; 8.3 vs. 73.6 &plusmn; 8.3 (p < 0.01), the after-training rHR: 70.9 &plusmn; 7.9 vs. 67.7 &plusmn; 8.4 (NS), and the delta of rHR: -8.4 &plusmn; 4.8 vs. -5.9 &plusmn; 2.8 (p < 0.01). Statistically significant correlation coefficients both between the patients&#8217; ages and the initial rHR (r = -0.377) and the delta of rHR (r = 0.347) were noted. Conclusions: The reduction of rHR after 6-months of training was less in the older IHD patients because of their lower initial rHR compared with the younger patients, which was probably determined more by physiological vagotonia than therapeutic beta-blockade. (Cardiol J 2007; 14: 493-496

Serce sportowca w obrazie echokardiograficznym

Wstęp: Wyniki pomiarów echokardiograficznych u zawodników wyczynowo uprawiających sport porównano z wynikami osób aktywnych fizycznie. Materiał i metody: Badaniem objęto 96 sportowców wyczynowych. Uwzględniając uprawianą dyscyplinę, podzielono ich na wykonujących wysiłki statyczne (S), dynamiczne (D) oraz mieszane (SD). Oceniając osiągane wyniki, zawodników podzielono na mistrzów świata (MŚ), mistrzów Europy (ME) i mistrzów Polski (MP). Grupę kontrolną (K) stanowiło 30 studentów AWF nietrenujących wyczynowo. U wszystkich osób wykonano badania echokardiograficzne i oceniono wymiary serca, kurczliwość i czynność rozkurczową lewej komory. Wyniki: Uwzględniając rodzaj wykonywanego wysiłku, w grupie S obserwowano mniejszy wymiar skurczowy lewej komory w stosunku do grup D i DS (odpowiednio 28,9 mm vs. 32,2 mm i 32,7 mm), natomiast masa lewej komory była większa w grupie D w stosunku do grupy K (273 g vs. 219 g). Czas relaksacji izowolumetrycznej (IVRT) we wszystkich grupach badanych był dłuższy w stosunku do grupy K (82&#8211;83 ms vs. 74 ms). Średnie ciśnienie w tętnicy płucnej (MPAP) w grupie S i DS było niższe w stosunku do grup D i K (odpowiednio 11,8 i 11,1 vs. 15,5 i 17,4 mm Hg). Uwzględniając podział sportowców według osiąganych wyników, masa lewej komory była większa w grupie MŚ w stosunku do grupy K (261 g vs. 219 g), IVRT był dłuższy w grupie MP w stosunku do grupy K (83 ms vs. 74 ms), a MPAP było niższe w grupach MP i ME w stosunku do grupy K (odpowiednio 11,4 i 13,1 vs. 17,4 mm Hg). Wnioski: Stwierdzono odrębności serca sportowca w obrazie echokardiograficznym w porównaniu z osobami aktywnymi fizycznie, zwłaszcza oceniając IVRT oraz MPAP. (Folia Cardiol. 2002; 9: 529&#8211;536

Wpływ nebiwololu na stężenia tlenku azotu w surowicy krwi i osoczowego czynnika von Willebranda oraz parametry próby wysiłkowej u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i chorobą niedokrwienną serca

Wstęp: Zaburzenia funkcji śródbłonka naczyniowego poprzedzają rozwój miażdżycy u pacjent ów z nadciśnieniem tętniczym. Nebiwolol jest bardzo szczególnym, oddziałującym na śródbłonek beta-adrenolitykiem, wywołującym silny efekt wazodylatacyjny. Celem badania było określenie zmian stężenia w surowicy krwi tlenku azotu (NO), czynnika von Willebranda (vWf) w osoczu i wybranych parametrów zapisu elektrokardiograficznego próby wysiłkowej po 4-tygodniowym leczeniu nebiwololem. Metody: Badaniem objęto 21 pacjentów w wieku 34-82 lat z rozpoznaniem pierwotnego nadciśnienia tętniczego lub pierwotnego nadciśnienia tętniczego i choroby niedokrwiennej serca. W próbkach krwi pobranych od chorych wykonywano oznaczenia NO w surowicy krwi i vWf w osoczu. Przeprowadzano tak&#191;e elektrokardiograficzny test wysiłkowy. Następnie przez 4 tygodnie podawano nebiwolol i powtarzano wymienione pomiary. Wyniki: U wszystkich badanych pacjentów zaobserwowano istotny wzrost stężenia NO w surowicy po leczeniu nebiwololem. Po zakończeniu terapii nebiwololem odnotowano także wydłużenie czasu trwania próby wysiłkowej, wzrost metabolicznego równoważnika i spadek wartości produktu podwójnego. Wnioski: Stosowanie nebiwololu poprawia parametry elektrokardiograficznego testu wysiłkowego u pacjentów z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym. Poprawy parametrów próby wysiłkowej nie zanotowano u tych osób, u których po leczeniu nebiwololem nie wykazano istotnego wzrostu stężenia NO w surowicy krwi

Wpływ wysiłku dynamicznego na dopplerowskie parametry czynności rozkurczowej lewej komory serca u pacjentów z jednonaczyniową chorobą wieńcową oraz u osób zdrowych

Wstęp: Celem pracy było porównanie wpływu wysiłku dynamicznego na ergometrze rowerowym na wybrane dopplerowskie parametry globalnej czynności rozkurczowej lewej komory serca u pacjentów z chorobą wieńcową jednonaczyniową oraz osób zdrowych. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 135 osób. U 84 badanych na podstawie koronarografii stwierdzono jednonaczyniową chorobę wieńcową. U 51 osób, skierowanych na diagnostykę inwazyjną serca z powodu podejrzenia choroby wieńcowej, obraz naczyń wieńcowych był prawidłowy. Osoby te stanowiły grupę kontrolną. U wszystkich badanych dokonano echokardiograficznego pomiaru wybranych dopplerowskich parametrów globalnej czynności rozkurczowej lewej komory serca w spoczynku, a następnie po obciążeniu wysiłkiem na ergometrze rowerowym. Wyniki: Stwierdzono istotną statystycznie różnicę pomiędzy wartościami niektórych parametrów globalnej funkcji rozkurczowej lewej komory serca mierzonych w spoczynku u pacjentów z chorobą jednonaczyniową oraz osób zdrowych. Wartość wskaźnika E/A była istotnie mniejsza, a czas deceleracji fali E (tdecE) i czas relaksacji izowolumetrycznej (IVRT) znamiennie dłuższe u pacjentów z chorobą jednonaczyniową niż u osób zdrowych (p < 0,05). U pacjentów z chorobą jednonaczyniową nie obserwowano istotnych zmian wartości parametrów czynności rozkurczowej pod wpływem wysiłku w porównaniu z wartościami wyjściowymi. U osób zdrowych wysiłek spowodował istotny wzrost wartości fali E, skrócenie tdecE oraz IVRT w stosunku do wartości stwierdzanych w spoczynku. Wnioski: W grupie chorych z potwierdzoną angiograficznie jednonaczyniową chorobą wieńcową nie obserwowano istotnych statystycznie zmian badanych parametrów czynności rozkurczowej pod wpływem obciążenia. (Folia Cardiol. 2004; 11: 101&#8211;109

Serce sportowca w obrazie echokardiograficznym

Wstęp: Wyniki pomiarów echokardiograficznych u zawodników wyczynowo uprawiających sport porównano z wynikami osób aktywnych fizycznie. Materiał i metody: Badaniem objęto 96 sportowców wyczynowych. Uwzględniając uprawianą dyscyplinę, podzielono ich na wykonujących wysiłki statyczne (S), dynamiczne (D) oraz mieszane (SD). Oceniając osiągane wyniki, zawodników podzielono na mistrzów świata (MŚ), mistrzów Europy (ME) i mistrzów Polski (MP). Grupę kontrolną (K) stanowiło 30 studentów AWF nietrenujących wyczynowo. U wszystkich osób wykonano badania echokardiograficzne i oceniono wymiary serca, kurczliwość i czynność rozkurczową lewej komory. Wyniki: Uwzględniając rodzaj wykonywanego wysiłku, w grupie S obserwowano mniejszy wymiar skurczowy lewej komory w stosunku do grup D i DS (odpowiednio 28,9 mm vs. 32,2 mm i 32,7 mm), natomiast masa lewej komory była większa w grupie D w stosunku do grupy K (273 g vs. 219 g). Czas relaksacji izowolumetrycznej (IVRT) we wszystkich grupach badanych był dłuższy w stosunku do grupy K (82&#8211;83 ms vs. 74 ms). Średnie ciśnienie w tętnicy płucnej (MPAP) w grupie S i DS było niższe w stosunku do grup D i K (odpowiednio 11,8 i 11,1 vs. 15,5 i 17,4 mm Hg). Uwzględniając podział sportowców według osiąganych wyników, masa lewej komory była większa w grupie MŚ w stosunku do grupy K (261 g vs. 219 g), IVRT był dłuższy w grupie MP w stosunku do grupy K (83 ms vs. 74 ms), a MPAP było niższe w grupach MP i ME w stosunku do grupy K (odpowiednio 11,4 i 13,1 vs. 17,4 mm Hg). Wnioski: Stwierdzono odrębności serca sportowca w obrazie echokardiograficznym w porównaniu z osobami aktywnymi fizycznie, zwłaszcza oceniając IVRT oraz MPAP. (Folia Cardiol. 2002; 9: 529&#8211;536

Wpływ wysiłku dynamicznego na dopplerowskie parametry czynności rozkurczowej lewej komory serca u pacjentów z jednonaczyniową chorobą wieńcową oraz u osób zdrowych

Wstęp: Celem pracy było porównanie wpływu wysiłku dynamicznego na ergometrze rowerowym na wybrane dopplerowskie parametry globalnej czynności rozkurczowej lewej komory serca u pacjentów z chorobą wieńcową jednonaczyniową oraz osób zdrowych. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 135 osób. U 84 badanych na podstawie koronarografii stwierdzono jednonaczyniową chorobę wieńcową. U 51 osób, skierowanych na diagnostykę inwazyjną serca z powodu podejrzenia choroby wieńcowej, obraz naczyń wieńcowych był prawidłowy. Osoby te stanowiły grupę kontrolną. U wszystkich badanych dokonano echokardiograficznego pomiaru wybranych dopplerowskich parametrów globalnej czynności rozkurczowej lewej komory serca w spoczynku, a następnie po obciążeniu wysiłkiem na ergometrze rowerowym. Wyniki: Stwierdzono istotną statystycznie różnicę pomiędzy wartościami niektórych parametrów globalnej funkcji rozkurczowej lewej komory serca mierzonych w spoczynku u pacjentów z chorobą jednonaczyniową oraz osób zdrowych. Wartość wskaźnika E/A była istotnie mniejsza, a czas deceleracji fali E (tdecE) i czas relaksacji izowolumetrycznej (IVRT) znamiennie dłuższe u pacjentów z chorobą jednonaczyniową niż u osób zdrowych (p < 0,05). U pacjentów z chorobą jednonaczyniową nie obserwowano istotnych zmian wartości parametrów czynności rozkurczowej pod wpływem wysiłku w porównaniu z wartościami wyjściowymi. U osób zdrowych wysiłek spowodował istotny wzrost wartości fali E, skrócenie tdecE oraz IVRT w stosunku do wartości stwierdzanych w spoczynku. Wnioski: W grupie chorych z potwierdzoną angiograficznie jednonaczyniową chorobą wieńcową nie obserwowano istotnych statystycznie zmian badanych parametrów czynności rozkurczowej pod wpływem obciążenia. (Folia Cardiol. 2004; 11: 101&#8211;109

Znaczenie pomiaru prędkości ruchu pierścienia mitralnego za pomocą tkankowej echokardiografii dopplerowskiej w monitorowaniu czynności serca po zabiegach kardiochirurgicznych

Wstęp: Celem pracy było porównanie wartości nieinwazyjnej oceny ciśnienia zaklinowania w tętnicy płucnej za pomocą fali pulsacyjnej tkankowej echokardiografii dopplerowskiej z inwazyjnymi pomiarami warunków napełniania lewej komory oraz wybranymi innymi parametrami hemodynamicznymi czynności serca (pojemność minutowa, wskaźnik sercowy, objętość wyrzutowa, obwodowy i płucny opór naczyniowy, skurczowe, rozkurczowe i średnie ciśnienie w tętnicy płucnej) jeden dzień po zabiegu kardiochirurgicznym. Materiał i metody: Badaniem objęto 30 chorych (20 mężczyzn, 10 kobiet) w wieku 60,5 &plusmn; 7,2 roku zakwalifikowanych do zabiegu kardiochirurgicznego (29 chorych - CABG, 1 chory - CABG i aneuryzmektomia lewej komory). U wszystkich badanych wykonano echokardiograficzną ocenę prędkości fali E, E&#8217;, wskaźnika E/E&#8217; oraz ciśnienia zaklinowania w tętnicy płucnej (PCWP), a następnie porównano uzyskane wartości z inwazyjnymi pomiarami warunków napełniania lewej komory oraz wybranymi parametrami hemodynamicznymi czynności serca. Wyniki: Prędkość fali E, E&#8217;, wartość wskaźnika E/E&#8217; oraz PCWP w badaniu echokardiograficznym istotnie korelowały z inwazyjnymi pomiarami ciśnienia zaklinowania w tętnicy płucnej oraz z objętością wyrzutową lewej komory. Wnioski: Uzyskane wyniki badań potwierdziły istotność oceny parametrów hemodynamicznych lewej komory za pomocą fali pulsacyjnej tkankowej echokardiografii dopplerowskiej w celu monitorowania czynności serca wkrótce po zabiegu kardiochirurgicznym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 669-675

Chorzy trudni nietypowi Tętniak rzekomy lewej komory u 42-letniego chorego z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby i przebytym w przeszłości infekcyjnym zapaleniem wsierdzia

A case of a 42-year-old male patient with symptoms of chronic heart failure, history of infective endocarditis and drug abuse is presented. Echocardiography revealed the presence of pseudoaneurysm of the left ventricle, probably of post-inflammatory origin. Further course of the disease was complicated by multiorgan dysfunction, inflammatory and intravascular coagulation process, which led finally to acute circulatory and respiratory failure and death soon before planned cardiac surgery. Autopsy confirmed the diagnosis of left ventricular pseudoaneurysm