Czy, co i kiedy badać w bólach głowy?

Badania diagnostyczne w bólach głowy, którym towarzyszą odchylenia od normy w przedmiotowym badaniu neurologicznym, nie są zagadnieniem kontrowersyjnym i zasady postępowania są ogólnie znane - wynikają bardziej z istoty objawów w tym badaniu niż z samych bólów głowy. Dyskusyjne jest natomiast prowadzenie diagnostyki za pomocą badań dodatkowych u pacjentów z bólami głowy bez odchyleń w przedmiotowym badaniu neurologicznym, najczęściej z bólami głowy o charakterze migreny, napięciowego bólu głowy, trójdzielno- autonomicznych bólów głowy lub innych, rzadziej spotykanych, podobnych dolegliwości bólowych. Celem niniejszego artykułu jest uporządkowanie wiedzy na ten temat i podanie wskazówek, które mogą być przydatne w codziennej pracy neurologa. Omówiono różne badania dodatkowe, które mogą być pomocne w diagnostyce bólów głowy, kładąc nacisk na techniki neuroobrazowe oraz na uwarunkowania, którymi lekarz powinien się kierować przy ich zalecaniu. Poruszono również zagadnienie innych technik przydatnych do tego celu, ale także badań, które były i nadal są zlecane "zwyczajowo", a których przeprowadzanie nie ma żadnego uzasadnienia

Leczenie migreny przewlekłej — zalecenia opracowane przez Grupę Ekspertów Polskiego Towarzystwa Bólów Głowy i Sekcji Badania Bólu Polskiego Towarzystwa Neurologicznego na podstawie międzynarodowych zaleceń i najnowszej literatury

Migrena przewlekła jest chorobą, w której ból głowy występuje przez co najmniej 15 dni w miesiącu, z których co najmniej 8 jest dniami, kiedy ból głowy spełnia kryteria rozpoznania migreny i występuje co najmniej przez kolejne 3 miesiące. W praktyce chorzy cierpią na migrenę przewlekłą wiele miesięcy i lat, a częstość tej choroby wynosi około 3% populacji ogólnej. Wiąże się z tym znaczący wzrost absencji w pracy i szkole, a w przypadku wykonywania pracy lub uczestniczenia w zajęciach dydaktycznych — słaba wydajność w tych czynnościach. Jakość życia znacząco spada. Konsekwencje długofalowe mają implikacje ekonomiczne i socjalne. Pacjenci cierpiący na migrenę przewlekłą także znacznie częściej niż cierpiący na migrenę epizodyczną poszukują pomocy lekarskiej i konsultacji specjalistów. Ponadto liczba przyjmowanych, a więc także i kupowanych leków przeciwmigrenowych i ogólnie przeciwbólowych, zarówno doraźnych jak i profilaktycznych, jest wyraźnie ponadprzeciętna. Migrena przewlekła stanowi więc znaczne obciążenie w rozumieniu zarówno medycznym, jak i ekonomicznym, zarówno dla chorych, jak i dla społeczeństwa, a równocześnie nie jest prawidłowo leczona. W niniejszym opracowaniu przedstawiono stanowisko i zalecenia ekspertów Polskiego Towarzystwa Bólów Głowy w sprawie postępowania w migrenie przewlekłej oparte na międzynarodowych rekomendacjach

Leczenie migreny przewlekłej — zalecenia opracowane przez Grupę Ekspertów Polskiego Towarzystwa Bólów Głowy i Sekcji Badania Bólu Polskiego Towarzystwa Neurologicznego na podstawie międzynarodowych zaleceń i najnowszej literatury

Migrena przewlekła jest chorobą, w której ból głowy występuje przez co najmniej 15 dni w miesiącu, z których co najmniej 8 jest dniami, kiedy ból głowy spełnia kryteria rozpoznania migreny i występuje co najmniej przez kolejne 3 miesiące. W praktyce chorzy cierpią na migrenę przewlekłą wiele miesięcy i lat, a czę­stość tej choroby wynosi około 3% populacji ogólnej. Wiąże się z tym znaczący wzrost absencji w pracy i szkole, a w przypadku wykonywania pracy lub uczestniczenia w zajęciach dydaktycznych — słaba wydajność w tych czynnościach. Jakość życia znacząco spada. Konsekwencje długofalowe mają implikacje ekonomiczne i socjalne. Pacjenci cierpiący na migrenę przewlekłą także znacznie częściej niż cierpiący na migrenę epizodyczną poszukują pomocy lekarskiej i konsultacji specjalistów. Ponadto liczba przyjmowa­nych, a więc także i kupowanych leków przeciwmigrenowych i ogólnie przeciwbólowych, zarówno doraźnych jak i profilaktycz­nych, jest wyraźnie ponadprzeciętna. Migrena przewlekła stanowi więc znaczne obciążenie w rozumieniu zarówno medycznym, jak i ekonomicznym, zarówno dla chorych, jak i dla społeczeństwa, a równocześnie nie jest prawidłowo leczona. W niniejszym opraco­waniu przedstawiono stanowisko i zalecenia ekspertów Polskiego Towarzystwa Bólów Głowy w sprawie postępowania w migrenie przewlekłej oparte na międzynarodowych rekomendacjach

Leczenie przyczynowe (reperfuzyjne) wostrej fazie niedokrwiennego udaru mózgu – od pierwszych prób do dziś

W artykule przedstawiono, jak w ostatnich 20 latach rozwijały się metody przyczynowego – a więc rekanalizującego – leczenia w ostrej fazie niedokrwiennego udaru mózgu. Najwcześniejsze sposoby reperfuzji mózgu, wciąż stosowane, opierają się na dożylnym podaniu środka trombolitycznego; dzięki dopracowaniu protokołów leczenia udało  się poszerzyć okno terapeutyczne dla tej metody z 3 godzin do 4,5 godziny (standardowo), a w niektórych przypadkach – nawet do 6 godzin. Kolejnym etapem rozwoju metod reperfuzji mózgu było lokalne, dotętnicze podawanie leku trombolitycznego. Wreszcie pojawiły się mechaniczne procedury wewnątrznaczyniowe, pozwalające poszerzyć okno terapeutyczne do 8 godzin. Najbardziej zaawansowane podejścia, łączące dwie lub trzy metody, umożliwiają bezpieczne i skuteczne leczenie chorych nawet w ciągu 12 godzin od wystąpienia objawów udaru mózgu. Stwarza to nowe perspektywy rozwoju neurologii naczyniowej i radiologii neurointerwencyjnej. W przyszłości pacjenci doznający niedokrwiennego udaru mózgu będą zatem mieć znacznie większe szanse na przeżycie i sprawne funkcjonowanie niż jeszcze bardzo niedawno

Causative (reperfusion) treatment in acute ischaemic stroke – from the first attempts until today

The review presents the development of causative treatment in the acute phase of ischaemic stroke over the past 20 years. The earliest methods of brain reperfusion, still in use today, are based on intravenous administration of a thrombolytic agent, but as the protocols improved, it was possible to extend the therapeutic time window for this method from initial 3 hours up to 4.5 hours (as standard), and even up to 6 hours in selected patients. The next step of brain reperfusion evolution was local, intra-arterial administration of a thrombolytic drug, and finally mechanical intravascular procedures were developed, which allowed the therapeutic window to be extended to 8 hours. The most advanced approaches, which combine 2 or 3 methods, enable safe and efficacious treatment of the acute phase of ischaemic stroke even up to 12 hours from its onset. This creates new perspectives for a development of vascular neurology and neurointerventional radiology, which in the future will give patients suffering from acute ischaemic stroke much more chances for survival and functional recovery than it has been very recently.W artykule przedstawiono, jak w ostatnich 20 latach rozwijały się metody przyczynowego – a więc rekanalizującego – leczenia w ostrej fazie niedokrwiennego udaru mózgu. Najwcześniejsze sposoby reperfuzji mózgu, wciąż stosowane, opierają się na dożylnym podaniu środka trombolitycznego; dzięki dopracowaniu protokołów leczenia udało się poszerzyć okno terapeutyczne dla tej metody z 3 godzin do 4,5 godziny (standardowo), a w niektórych przypadkach – nawet do 6 godzin. Kolejnym etapem rozwoju metod reperfuzji mózgu było lokalne, dotętnicze podawanie leku trombolitycznego. Wreszcie pojawiły się mechaniczne procedury wewnątrznaczyniowe, pozwalające poszerzyć okno terapeutyczne do 8 godzin. Najbardziej zaawansowane podejścia, łączące dwie lub trzy metody, umożliwiają bezpieczne i skuteczne leczenie chorych nawet w ciągu 12 godzin od wystąpienia objawów udaru mózgu. Stwarza to nowe perspektywy rozwoju neurologii naczyniowej i radiologii neurointerwencyjnej. W przyszłości pacjenci doznający niedokrwiennego udaru mózgu będą zatem mieć znacznie większe szanse na przeżycie i sprawne funkcjonowanie niż jeszcze bardzo niedawno

Risk of Migraine in Europeans with Low Melanin Levels—A Population Based Case-Control Study

Populations with a relatively low concentration of melanin, e.g., inhabitants of Europe, North America, and Australia, are the most vulnerable to the harmful effects of UV radiation. Individuals with fair phototype are at greatest risk of developing skin cancer. Several neurological studies present that light skin may modify the risk of Alzheimer’s and Parkinson’s diseases. However, the relationship between migraine and skin pigmentation has not been investigated yet. The objective of this study is to provide evidence of the relationship between skin pigmentation and migraine prevalence in adults. We examined a group of 148 adults (33 men, 115 women) with migraine and a control group of 107 adults (43 men, 64 women). Parameters of skin pigmentation (melanin index, erythema index, CIElab, and RGB scales) were measured using a DSM II Cortex Technology dermospectrophotometer. Risk of migraine in lightly pigmented adults was elevated. Individuals with a low melanin index had over 3-fold increased risk of migraine (women: OR 3.53, men: OR 3.73). Fair phototype, which results from lightly pigmented skin, was associated with migraine prevalence. Migraineurs should take extra care to protect their skin from the negative effects of solar radiation