Assessment of nasal and oral flow of amniotic fluid in 46 non-anomalous fetuses with sonographic and echocardiographic examination

Objectives: The aim of the paper was to assess nasal and oral amniotic fluid flows, with the use of color ultrasound and spectral Doppler, in normal fetuses. Material and methods: Forty-six fetuses of singleton gestations were studied prospectively. Spectrum imaging and maximal nasal fluid flow velocities were described. Episodes of regurgitation (external flow from the mouth), swallowing (internal flow at the level of oropharynx and then entrance to the esophagus) were evaluated in two groups: Fetuses < 27 weeks of gestation and 27 weeks of gestation and older. Statistical analysis was done using Fischer exact test and t-test at p = 0.05. Results: Twenty-one fetuses were < 27 weeks of gestational age and presented mean maximal both inspiratory and expiratory nasal fluid flow velocities significantly lower than twenty-five fetuses who were ≥ 27 weeks of gestational age (p = 0.035 and p = 0.031 respectively, t-test). Episodes of regurgitation were observed more frequently in group of “younger” fetuses (p = 0.006, Fischer exact test). There was no statistically significant relationship between irregular nasal flow spectrum by color Doppler and gestational age group (p = 0.264, Fischer exact test). Conclusions: Episodes of regurgitation occurred in normal fetuses < 27th week of gestation. Fast amniotic nasal fluid flows without episodes of regurgitation were observed more frequently in fetuses ≥ 27 weeks and it could be interpreted as an additional sonographic feature of prenatal maturation

Malformacje twarzoczaszki w prenatalnej ocenie ultrasonograficznej. Przegląd piśmiennictwa

Fetal face is the key anatomical location, both psychologically and clinically, for the mother and the clinician. Ultrasound prenatal examination of the maxillofacial region allows to evaluate the fetal face in the first weeks of gestation. In ambulatory intravaginal ultrasound, sensitivity of the facial defect detection is 20-30% in cases without the risk of TORCH and fetal abnormalities, which may arouse suspicion of the presence of facial malformation. Facial defects form a wide group of pathologies. Unfortunately, challenges connected with 2D and 3D ultrasound imaging cause frequent misdiagnoses in early gestation. Maxillofacial abnormalities can be solitary or they can coexist with other abnormalities or syndromes. In case of detecting a facial defect, a precise and thorough ultrasound of whole fetal body is necessary, whereas in case of detecting any fetal body abnormality a precise and thorough ultrasound examination of the fetal face is obligatory. Unfortunately, most contemporary prenatal ultrasound standards propose only the overall “face and orbits” evaluation of the fetal face. The evaluation is difficult at 23 and 24 weeks of gestation and seems to be rather challenging in the third trimester of gestation. Not only facial malformations but also facial dimorphic features may lead to the suspicion of genetic syndrome and they may be extremely important in making correct diagnosis. Attempts at standardization in fetal face ultrasound evaluation have proved to be extremely difficult. Advantages of 2D ultrasound over 3D ultrasound and 3D ultrasound over 2D ultrasound in fetal face evaluation have been a topic of much debate. Most typically, fetal face is examined with 2D ultrasound in a few basic planes: coronary, sagittal, frontal and oblique. The planes preferred in the evaluation of facial structures are discussed in details in the paper. Fetal facial defects evaluated in the ultrasound examination may be divided into a few main groups: examination of the orbit and eyeball defects, examination of the external nose and nasal cavity defects, examination of the cleft defects involving the lip, hard and soft palate which may be unilateral or bilateral, examination of external ear defects, examination of mandibular defects and detection of fetal tumors. 3D ultrasound evaluation of the fetal face is extremely useful in visualization of the face, thus presenting a problem to parents and clinicians. Prenatal ultrasound examination provides necessary and extremely useful data concerning fetal facial abnormalities, which allows to plan care and further treatment including interventions in pediatric ENT, pediatric surgery and plastic surgery areas. Cooperation of ultrasound diagnostician and clinicians taking care of a child in the future is therefore necessary when designing treatment scheme in cases of fetal facial defects.Twarz płodu stanowi kluczową lokalizację anatomiczną dla matki i lekarza zarówno z psychologicznego jak i klinicznego punktu widzenia. Ocena ultrasonograficzna pozwala na ocenę twarzy płodu już od pierwszych tygodni ciąży. W typowym badaniu przezpochwowym u ciężarnych bez ryzyka TORCH i innych wad płodu, które mogą nasuwać podejrzenie wady twarzoczaszki, czułość wykrycia wady wynosi od 20 do 40%. Wady twarzoczaszki obejmują szeroki zakres nieprawidłowości. Trudności z oceną obrazów dwuwymiarowych oraz rekonstrukcją w trzech wymiarach sprawiają, że są one dość rzadko wykrywane. Wady twarzoczaszki mogą być izolowane, mogą być połączone z innym wadami płodu lub stanowić z nimi zespoły wad. W przypadku wykrycia wady twarzoczaszki konieczna jest ultrasonograficzna ocena całego płodu, przy podejrzeniu dowolnej wady płodu konieczna jest dokładna ocena twarzoczaszki. Obok typowych malformacji twarzy także cechy dyzmorficzne mogą nasuwać podejrzenie zespołów genetycznych i być niezwykle ważne w postawieniu prawidłowego rozpoznania. Próby standaryzacji oceny twarzy płodu są niezwykle trudne. Przewaga ultrasonografii trójwymiarowej nad dwuwymiarową jest dyskutowana. Najczęściej twarzoczaszka oceniana jest w klasycznej ultrasonografii dwuwymiarowej w płaszczyznach: wieńcowej, strzałkowej, czołowej i skośnej. Ultrasonografia 3D ma szczególne znaczenie w prezentacji wady rodzicom oraz innym lekarzom. Prenatalne badania ultrasonograficzne dostarczają niezbędnych informacji dotyczących wad twarzoczaszki, co pozwala zaplanować opiekę okołoporodową i następne zabiegi operacyjne z zakresu otolaryngologii dziecięcej, chirurgii dziecięcej i plastycznej u dziecka. Nadaje to wyjątkowe znaczenie współpracy diagnostów oceniających w badaniu ultrasonograficznym twarz płodu i lekarzy zajmujących się dzieckiem w przyszłości

Prenatally diagnosed foramen ovale restriction in fetuses with hypoplastic left heart syndrome may be a predictor of longer hospitalization, but not of a need for an urgent rashkind procedure

Objectives: This prospective study aimed to assess the effectiveness of foramen ovale examination in classifying prenatal hypoplastic left heart syndrome (HLHS) in accordance with the new classification groupings for congenital heart defects. Material and methods: The analysis included 145 fetuses with HLHS, diagnosed and monitored between 2008 and 2015 in Prenatal Cardiology Department at Polish Mother’s Memorial Hospital Research Institute in Lodz. The main criteria for classifying our study population into three sub-groups was was the presence of a foramen ovale restriction, which we diagnosed by evaluating the diameter and blood flow through the foramen ovale. Of the total group, 73.8% (n = 107) were classified as severe planned, 24.1% (n = 35) as severe urgent, and 2.1% (n = 3) as the severest group. Results: Comparing the severe planned and the severe urgent HLHS groups showed: gestational age of delivery 38 vs 38 weeks respectively (p = 0.45); cesarean delivery 62% vs 79.2% (p = 0.15); neonatal birth weight 3110 g vs 2985 g (p = 0.2); Apgar score 9 vs 9 points; survival rate 65.8% vs 61.9% (p = 0.8); and hospitalization 38 vs 46.5 days (p = 0.059). Prenatal qualification for the group of severe urgent HLHS was characterized by 100% sensitivity, 80.6% specificity and a low posi- tive predictive value of 9.5%. Conclusions: 1. Prenatal qualification into the group of severe urgent CHD based on the features of foramen ovale was characterized by high sensitivity, a satisfying specificity and a low positive predictive value. 2. Prenatally diagnosed foramen ovale restriction may be a predictor of longer hospitalization, but not of a need for an urgent Rashkind procedure. 3. New classifications of CHDs allowed clinicians to determine prognoses and to plan optimal multi-specialized care which resulted in similar outcomes between the severe planned and severe urgent HLHS groups.

Fetal ovarian cysts – 420 cases from literature – metaanalysis 1984-2005

Despite an improvement in prenatal ultrasonographic diagnosis, the management of fetal ovarian cysts remains controversial. 420 fetuses with ovarian cyst from Medline data base have been analyzed. In 209 cases (50%), the cysts regressed spontaneously and in 145 cases (35%) cysts were complicated by torsion and intracystic hemorrhage. Surgical treatment was performed in 174 cases (41%) of neonates. Cysts 50mm in 93% resulted in complications (n=14). After the diagnosis of fetal ovarian cysts 50mm cysts, needle aspiration was an option in selected cases (n=28). Spontaneous regression cysts >50mm after needle aspiration was observed in 89% (n=25) of the cases. Prenatal aspiration of ovarian cysts appears effective and safe, however, in the course of the last twenty years it has been performed relatively rarely

Badanie echokardiograficzne płodu przed i po zabiegu aspiracji torbieli jajnika

Abstract The main criteria for establishing fetal ovarian cysts prognosis are their diameter and echogenicity. The choice of management in case of fetal ovarian cyst remains controversial. In the following article we have reported a case of a fetal ovarian cyst with detailed fetal echocardiography before and after prenatal aspiration. The fetus at 35 weeks of gestation presented with an ovarian cyst of 70mm in diameter and normal heart anatomy and size. However, detailed fetal echocardiography revealed functional abnormalities such as: monophasic inflow pattern of tricuspid valve, holosystolic tricuspid regurgitation and pericardial effusion. Two days after prenatal aspiration of the cyst, the functional abnormalities in fetal echocardiography receded. After prenatal aspiration we observed a residual cyst of 15mm in maximal diameter. The delivery was spontaneous at 36th week of pregnancy and the infant was discharged from Neonatology Dept on the sixth day of postnatal life. The cyst regressed spontaneously in the course of the next two months. This is the first report when detailed fetal echocardiography revealed hemodynamic improvement after prenatal aspiration of a fetal ovarian cyst which may mean that huge fetal ovarian cysts might complicate fetal heart function.Streszczenie W rokowaniu u płodów z torbielą jajnika brany jest pod uwagę rozmiar zmiany i jej echogeniczność. Jednak wybór postępowania w przypadku torbieli jajnika jest wciąż kontrowersyjny. Przedstawiliśmy przypadek płodu z torbielą jajnika poddaną prenatalnej aspiracji, u którego przed i po zabiegu wykonano badanie echokardiograficzne. W 35 tygodniu ciąży stwierdzono u płodu torbiel jajnika o średnicy 70mm, natomiast budowa i wielkość serca były prawidłowe. W badaniu echokardiograficznym stwierdzono zaburzenia czynnościowe pod postacią: monofazowego napływu przez zastawkę trójdzielną, niedomykalności zastawki trójdzielnej i wysięku w osierdziu. Dwa dni po prenatalnej aspiracji torbieli zmiany czynnościowe ustąpiły. W wykonanym dwa dni po zabiegu badaniu ultrasonograficznym opisano torbiel o średnicy 15mm. Pacjentka urodziła w 36 tygodniu ciąży, noworodka wypisano do domu w 6 dobie po porodzie. W ciągu następnych dwóch miesięcy torbiel uległa całkowitej regresji. Opisaliśmy po raz pierwszy przypadek, w którym w badaniach echokardiograficznych zarejestrowano poprawę stanu hemodynamicznego po prenatalnej aspiracji torbieli jajnika u płodu co może świadczyć o wpływie obecności dużej torbieli jajnika u płodu na funkcję jego serca

Zmieniające się cechy sonograficzne zespołu Aperta w diagnostyce prenatalnej – opis przypadku i przegląd literatury

Abstract Apert syndrome is characterized by craniosynostosis, midfacial malformations and symmetrical syndactyly of the hands and feet. We report a case of prenatal sonographic diagnosis of Apert syndrome. Mild ventriculomegaly with normal head shape observed at 22 weeks gestation, followed by colpocephaly at 25 weeks gestation and bilateral syndactyly and subsequent craniosynostosis at 28 weeks, led to the prenatal diagnosis of Apert syndrome. The diagnosis was confirmed by physical examination and molecular study after birth. Additionally, the authors present the review of literature on prenatal sonographic diagnosis of Apert syndrome.Streszczenie Zespół Aperta charakteryzuje się występowaniem kraniosynostozy, wad twarzoczaszki oraz symetrycznego palcozrostu u rąk i stóp. W pracy przedstawiono przypadek prenatalnego rozpoznania zespołu Aperta w badaniach ultrasonograficznych. Objawy ultrasonograficzne takie jak: powiększenie komór bocznych mózgu w 22 tygodniu ciąży przy prawidłowym kształcie głowy, następnie kolpocefalia w 25 tygodniu ciąży oraz obustronny palcozrost i kraniosynostoza w 28 tygodniu ciąży, doprowadziły do prenatalnego rozpoznania zespołu Aperta. Rozpoznanie zostało ostatecznie potwierdzone w badaniu molekularnym wykonanym po urodzeniu się dziecka. Ponadto autorzy przedstawili przegląd piśmiennictwa dotyczącego sonograficznej prenatalnej diagnostyki zespołu Aperta

Interventricular septal thickness as a diagnostic marker of fetal macrosomia

Introduction: Serious complications in both mother and child arising as a result of fetal macrosomia indicate the need for early diagnosis and prevention. Unfortunately, current predictors such as fetal biometry, fundal height and amniotic fluid index appear to be insufficient