Małopłytkowość wywołana przez heparynę (HIT) z perspektywy nefrologa. Zasady rozpoznawania i leczenia

Małopłytkowość wywołana przez heparynę jest jednym z częstszych powikłań polekowych o podłożu immunologicznym. Za powstanie HIT są odpowiedzialne przeciwciała klasy IgG, skierowane przeciwko kompleksowi heparyna/czynnik płytkowy 4 (PF4). Wielkocząsteczkowy kompleks (przeciwciała typu HIT/heparyna/ PF4) powoduje aktywację płytek, komórek śródbłonka i monocytów, co zwiększa generację trombiny. Małopłytkowość wywołana heparyną prowadzi do powikłań zakrzepowo-zatorowych, zwiększa ryzyko sercowo-naczyniowe i ryzyko zgonu, zwłaszcza jeśli nie jest odpowiednio wcześnie rozpoznana i leczona. Pacjenci dializowani, regularnie otrzymujący heparynę, są w grupie zwiększonego ryzyka HIT. Częste wykrzepianie krwi w krążeniu pozaustrojowym w czasie hemodializy i zakrzepica żył centralnych zostały wielokrotnie opisane u dializowanych chorych z obecnością przeciwciał typu HIT. Ostra reakcja ogólnoustrojowa po podaniu bolusa heparyny na początku dializy również jest typowa dla zespołu HIT. Omówiono podłoże molekularne, obraz kliniczny i sposoby leczenia tego zespołu. Postępowanie w HIT obejmuje nie tylko natychmiastowe zaprzestanie podawania heparyn w każdej formie (również heparyn drobnocząsteczkowych), ale także rozpoczęcie leczenia alternatywnymi lekami przeciwkrzepliwymi. Lekami wskazanymi w leczeniu HIT są bezpośrednie inhibitory trombiny i inhibitory czynnika Xa. Antagonistów witaminy K można stosować dopiero, gdy liczba płytek krwi wróci do normy. Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 4, 295–30

Metody leczenia nerkozastępczego a wyniki przeszczepiania nerek

Obecnie dysponujemy trzema formami leczenia nerkozastępczego: dializa otrzewnowa (DO), hemodializa (HD) i transplantacja nerki. Ta ostatnia metoda jest uznawana za terapię z wyboru, przewyższającą dializoterapię pod względem jakości życia i zmniejszającą ryzyko zgonu pacjenta. Zwykle czas oczekiwania na narząd od dawcy zmarłego jest na tyle długi, że większość potencjalnych biorców wymaga dializoterapii przed przeszczepieniem. Oczywistym staje się więc pytanie, czy rodzaj stosowanej wcześniej techniki dializacyjnej może mieć wpływ na wczesne i odległe wyniki transplantacji. Badania oceniające wpływ określonej metody dializoterapii dają niejednoznaczne wyniki. We wczesnym okresie po przeszczepieniu niektóre opracowania wskazują na częstsze występowanie opóźnionej funkcji graftu u pacjentów hemodializowanych. Inni sugerują zwiększone ryzyko zakrzepicy naczyń nerki przeszczepionej u pacjentów dializowanych otrzewnowo. W części analiz większa częstość epizodów ostrego odrzucania wiązała się również z dializą otrzewnową, inne wykazywały takie samo ryzyko tego powikłania u pacjentów z grupy DO i HD. Kilka badań wykazało więcej zakażeń w przypadku dializy otrzewnowej, w innych częstość infekcji była porównywalna, a nawet mniejsza niż u chorych hemodializowanych. W ocenie długoterminowej wyników przeszczepiania większość analiz nie wykazuje żadnych różnic między obiema technikami leczenia nerkozastępczego. Rodzaj leczenia nerkozastępczego przed przeszczepieniem wydaje się nie mieć większego wpływu na wyniki transplantacji, mierzone czasem przeżycia pacjenta i narządu. Natomiast dłuższy czas dializowania niezależnie od techniki pogarsza wyniki przeszczepiania nerek. Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 1, 26–3

Małopłytkowość wywołana przez heparynę u pacjentki rozpoczynającej leczenie hemodializami — opis przypadku

Pacjenci leczeni nerkozastępczo metodą hemodializ znajdują się w grupie ryzyka powstania małopłytkowości wywołanej przez heparynę (HIT). Opisujemy przypadek HIT powikłany zatorowością płucną i zakrzepicą żyły głównej górnej u pacjentki ze schyłkową niewydolnością nerek, rozpoczynającej leczenie hemodializami. Kliniczne rozpoznanie HIT zostało potwierdzone przez wykrycie przeciwciał przeciwko kompleksowi heparyna/PF4. Przerwano podawanie wszelkich preparatów heparyny i włączono alternatywne leczenie przeciwkrzepliwe za pomocą inhibitora czynnika Xa — fondaparynuksu. Nie obserwowaliśmy dalszych powikłań zakrzepowo-zatorowych ani patologicznych krwawień. Praca prezentuje trudności w rozpoznawaniu i leczeniu zespołu HIT. Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 4, 331–33

Campylobacter jejuni dsb gene expression is regulated by iron in a Fur-dependent manner and by a translational coupling mechanism

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Many bacterial extracytoplasmic proteins are stabilized by intramolecular disulfide bridges that are formed post-translationally between their cysteine residues. This protein modification plays an important role in bacterial pathogenesis, and is facilitated by the Dsb (disulfide bond) family of the redox proteins. These proteins function in two parallel pathways in the periplasmic space: an oxidation pathway and an isomerization pathway. The Dsb oxidative pathway in <it>Campylobacter jejuni </it>is more complex than the one in the laboratory <it>E. coli </it>K-12 strain.</p> <p>Results</p> <p>In the <it>C. jejuni </it>81-176 genome, the <it>dsb </it>genes of the oxidative pathway are arranged in three transcriptional units: <it>dsbA2</it>-<it>dsbB</it>-<it>astA, dsbA1 </it>and <it>dba</it>-<it>dsbI</it>. Their transcription responds to an environmental stimulus - iron availability - and is regulated in a Fur-dependent manner. Fur involvement in <it>dsb </it>gene regulation was proven by a reporter gene study in a <it>C. jejuni </it>wild type strain and its isogenic <it>fur </it>mutant. An electrophoretic mobility shift assay (EMSA) confirmed that analyzed genes are members of the Fur regulon but each of them is regulated by a disparate mechanism, and both the iron-free and the iron-complexed Fur are able to bind <it>in vitro </it>to the <it>C. jejuni </it>promoter regions. This study led to identification of a new iron- and Fur-regulated promoter that drives <it>dsbA1 </it>gene expression in an indirect way. Moreover, the present work documents that synthesis of DsbI oxidoreductase is controlled by the mechanism of translational coupling. The importance of a secondary <it>dba-dsbI </it>mRNA structure for <it>dsbI </it>mRNA translation was verified by estimating individual <it>dsbI </it>gene expression from its own promoter.</p> <p>Conclusions</p> <p>The present work shows that iron concentration is a significant factor in <it>dsb </it>gene transcription. These results support the concept that iron concentration - also through its influence on <it>dsb </it>gene expression - might control the abundance of extracytoplasmic proteins during different stages of infection. Our work further shows that synthesis of the DsbI membrane oxidoreductase is controlled by a translational coupling mechanism. The <it>dba </it>expression is not only essential for the translation of the downstream <it>dsbI </it>gene, but also Dba protein that is produced might regulate the activity and/or stability of DsbI.</p

Chicken Anti-Campylobacter Vaccine – Comparison of Various Carriers and Routes of Immunization

Campylobacter spp, especially the species Campylobacter jejuni, are important human enteropathogens responsible for millions of cases of gastro-intestinal disease worldwide every year. C. jejuni is a zoonotic pathogen, and poultry meat that has been contaminated by microorganisms is recognized as a key source of human infections. Although numerous strategies have been developed and experimentally checked to generate chicken vaccines, the results have so far had limited success. In this study, we explored the potential use of non-live carriers of Campylobacter antigen to combat Campylobacter in poultry. First, we assessed the effectiveness of immunization with orally or subcutaneously delivered GEM (Gram-positive Enhancer Matrix) particles carrying two Campylobacter antigens: CjaA and CjaD. These two immunization routes using GEMs as the vector did not protect against Campylobacter colonization. Thus, we next assessed the efficacy of in ovo immunization using various delivery systems: GEM particles and liposomes. The hybrid protein CjaAD, which is CjaA presenting CjaD epitopes on its surface, was employed as a model antigen. We found that CjaAD administered in ovo at embryonic development day 18 by both delivery systems resulted in significant levels of protection after challenge with a heterologous Campylobacter jejuni strain. In practice, in ovo chicken vaccination is used by the poultry industry to protect birds against several viral diseases. Our work showed that this means of delivery is also efficacious with respect to commensal bacteria such as Campylobacter. In this study, we evaluated the protection after one dose of vaccine given in ovo. We speculate that the level of protection may be increased by a post-hatch booster of orally delivered antigens

Functional and bioinformatics analysis of two Campylobacter jejuni homologs of the thiol-disulfide oxidoreductase, DsbA.

BACKGROUND: Bacterial Dsb enzymes are involved in the oxidative folding of many proteins, through the formation of disulfide bonds between their cysteine residues. The Dsb protein network has been well characterized in cells of the model microorganism Escherichia coli. To gain insight into the functioning of the Dsb system in epsilon-Proteobacteria, where it plays an important role in the colonization process, we studied two homologs of the main Escherichia coli Dsb oxidase (EcDsbA) that are present in the cells of the enteric pathogen Campylobacter jejuni, the most frequently reported bacterial cause of human enteritis in the world. METHODS AND RESULTS: Phylogenetic analysis suggests the horizontal transfer of the epsilon-Proteobacterial DsbAs from a common ancestor to gamma-Proteobacteria, which then gave rise to the DsbL lineage. Phenotype and enzymatic assays suggest that the two C. jejuni DsbAs play different roles in bacterial cells and have divergent substrate spectra. CjDsbA1 is essential for the motility and autoagglutination phenotypes, while CjDsbA2 has no impact on those processes. CjDsbA1 plays a critical role in the oxidative folding that ensures the activity of alkaline phosphatase CjPhoX, whereas CjDsbA2 is crucial for the activity of arylsulfotransferase CjAstA, encoded within the dsbA2-dsbB-astA operon. CONCLUSIONS: Our results show that CjDsbA1 is the primary thiol-oxidoreductase affecting life processes associated with bacterial spread and host colonization, as well as ensuring the oxidative folding of particular protein substrates. In contrast, CjDsbA2 activity does not affect the same processes and so far its oxidative folding activity has been demonstrated for one substrate, arylsulfotransferase CjAstA. The results suggest the cooperation between CjDsbA2 and CjDsbB. In the case of the CjDsbA1, this cooperation is not exclusive and there is probably another protein to be identified in C. jejuni cells that acts to re-oxidize CjDsbA1. Altogether the data presented here constitute the considerable insight to the Epsilonproteobacterial Dsb systems, which have been poorly understood so far

The physicochemical and antimicrobial properties of honey from the region of Podlasie

Przeprowadzono jakościową ocenę 11 wybranych odmian miodów pszczelich pochodzących z terenów Podlasia, określając: wartość pH, kwasowość, liczbę diastazową (LD) oraz zawartość 5-hydroksyfurfuralu (HMF). Zbadano również wpływ poszczególnych miodów na bakterie chorobotwórcze Escherichia coli oraz Staphylococcus aureus. Wprawdzie wszystkie miody spełniały wymagane normy jakościowe, jednak najaktywniejsze enzymatycznie okazały się miody ciemne: gryczany, wrzosowy, miód ze spadzi iglastej oraz leśny. Odmiany te wyróżniały się także największą aktywnością przeciwdrobnoustrojową.A qualitative evaluation of 11 selected varieties of honeys originating from the areas of Podlasie was conducted. It was based on examination of the following factors: pH, acidity, diastase number (LD) and level of 5-hydroxymethylofurfural (HMF). Examined was also individual influence of honeys towards pathogenic bacteria Escherichia coli and Staphylococcus aureus. All honeys fulfill the required quality standards, however it proved that dark honeys: buckwheat, heather, honeydew with fir trees and forestry honey were the most active enzymatically. These varieties stand out also the most active antimicrobials