Scoping Review: Digital mental health interventions for children and adolescents affected by war

Objective Over 200 million children and adolescents live in countries affected by violent conflict, are likely to have complex mental health needs, and struggle to access traditional mental health services. Digital mental health interventions have the potential to overcome some of the barriers in accessing mental health support. We performed a scoping review to map existing digital mental health interventions relevant for children and adolescents affected by war, examine the strength of the evidence base, and inform the development of future interventions. Method Based on a pre-registered strategy, we systematically searched MEDLINE, Embase, Global Health, APA PsychInfo, and Google Scholar from the creation of each database to 30th September 2022, identifying k=6,843 studies. Our systematic search was complemented by extensive consultation with experts from the GROW Network. Results The systematic search identified 6 relevant studies: one evaluating digital mental health interventions for children and adolescents affected by war and five for those affected by disasters. Experts identified 35 interventions of possible relevance. The interventions spanned from universal prevention to specialist-guided treatment. Most interventions directly targeted young people and parents/carers and were self-guided. A quarter of the interventions were tested through randomized controlled trials. Because most interventions were not culturally or linguistically adapted to relevant contexts, their implementation potential was unclear. Conclusion There is very limited evidence for the use of digital mental health interventions for children and adolescents affected by war at present. The review provides a framework to inform the development of new interventions

Chyba już czas na zmiany?

W pracy omówiono organizację opieki psychologicznej i psychiatrycznej nad dziećmi i młodzieżą z uwzględnieniem proponowanych zmian. Obszary, które wymagają szczególnej uwagi, to profilaktyka uniwersalna i selektywna, skuteczny skrining, ukierunkowany na wczesne wykrywanie zaburzeń psychicznych, i sprawnie funkcjonujący system opieki specjalistycznej. Profilaktyka uniwersalna odnosi się do całej populacji, jednak mimo szeregu podejmowanych działań brakuje rozwiązań systemowych. Podobna trudność dotyczy skriningu. Do efektywnych działań z zakresu profilaktyki i/lub wczesnej interwencji konieczne jest stworzenie możliwości uzyskania przez dziecko szybkiego wsparcia psychologicznego. Mowa tu zarówno o dzieciach z populacji ogólnej, jak i tych z grup ryzyka, m.in. o wychowankach młodzieżowych ośrodków socjoterapeutycznych i wychowawczych czy też placówek opieki zastępczej. Kolejnym poziomem jest opieka specjalistyczna. Obecnie uważa się, że wsparcie i leczenie powinny być prowadzone przede wszystkim w środowisku pacjenta. Proponowane elementy systemu opieki specjalistycznej to zatem środowiskowe centra opieki psychologicznej, środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży oraz specjalistyczne centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży. Te ostatnie powinny przez całą dobę zapewniać możliwość pilnej konsultacji psychiatrycznej i opiekę szpitalną. Obecny system opieki psychiatrycznej i psychologicznej jest w stanie pomóc jedynie niewielkiemu odsetkowi potrzebujących dzieci i nastolatków. Zmiany są niezbędne, więc grupa ekspertów wspólnie z Ministerstwem Zdrowia rozpoczęła prace nad stworzeniem skuteczniejszych rozwiązań

High time for changes?

The paper discusses the organisation of psychological and psychiatric care for children and adolescents, and proposes certain changes. Areas requiring particular attention include: universal and selective prevention, effective screening for early detection of mental disorders as well as efficient specialist healthcare system. Universal prevention refers to the entire population but despite a range of undertaken actions, there are no systemic solutions. A similar difficulty is associated with screening. Rapid psychological assistance for children is essential for effective prevention and/or early intervention. This concerns both children from the general population and from risk groups, such as wards of juvenile sociotherapeutic and educational centres or foster care facilities. Specialist care is yet another level. It is currently believed that support and treatment should be delivered mainly in the patient’s community. The proposed elements of specialist healthcare system include community centres for psychological assistance, community psychiatric centres for children and adolescents as well as specialist mental health centres for children and adolescents. The last mentioned centres should be open for emergency psychiatric consultation and inpatient treatment all day and night. The current system of psychiatric and psychological healthcare is capable of helping only a slight percentage of children and adolescents. Changes are essential, and therefore a panel of experts and the Ministry of Health have initiated works to develop more effective solutions.W pracy omówiono organizację opieki psychologicznej i psychiatrycznej nad dziećmi i młodzieżą z uwzględnieniem proponowanych zmian. Obszary, które wymagają szczególnej uwagi, to profilaktyka uniwersalna i selektywna, skuteczny skrining, ukierunkowany na wczesne wykrywanie zaburzeń psychicznych, i sprawnie funkcjonujący system opieki specjalistycznej. Profilaktyka uniwersalna odnosi się do całej populacji, jednak mimo szeregu podejmowanych działań brakuje rozwiązań systemowych. Podobna trudność dotyczy skriningu. Do efektywnych działań z zakresu profilaktyki i/lub wczesnej interwencji konieczne jest stworzenie możliwości uzyskania przez dziecko szybkiego wsparcia psychologicznego. Mowa tu zarówno o dzieciach z populacji ogólnej, jak i tych z grup ryzyka, m.in. o wychowankach młodzieżowych ośrodków socjoterapeutycznych i wychowawczych czy też placówek opieki zastępczej. Kolejnym poziomem jest opieka specjalistyczna. Obecnie uważa się, że wsparcie i leczenie powinny być prowadzone przede wszystkim w środowisku pacjenta. Proponowane elementy systemu opieki specjalistycznej to zatem środowiskowe centra opieki psychologicznej, środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży oraz specjalistyczne centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży. Te ostatnie powinny przez całą dobę zapewniać możliwość pilnej konsultacji psychiatrycznej i opiekę szpitalną. Obecny system opieki psychiatrycznej i psychologicznej jest w stanie pomóc jedynie niewielkiemu odsetkowi potrzebujących dzieci i nastolatków. Zmiany są niezbędne, więc grupa ekspertów wspólnie z Ministerstwem Zdrowia rozpoczęła prace nad stworzeniem skuteczniejszych rozwiązań

The opinion of experts with respect to dealing with patients suffering from severe anorexia nervosa who do not consent to treatment

Anorexia nervosa is a disorder which, in the absence of treatment or in an unfavourable course, can lead to the death of the patient. Frequently, reduced criticism is the element of the psychopathological picture which can result in lack of consent to the proposed treatment. The Mental Health Act specifies the situations in which the treatment without the person’s consent is acceptable. Ameeting of the team of experts appointed by the National Consultant in the field of Child and Adolescent Psychiatry was devoted to this issue. In the course of the discussion, the following opinion was formulated: there is a group of patients whose symptoms of anorexia nervosa meet the criteria for thought and perceptual disorders corresponding to the concept of mental illness within the meaning of article 23 and 29 of the Mental Health Act, while their physical condition and persistence in pursuing life-threatening behaviours pose danger to life. The symptoms meeting the criteria for thought and perceptual disorders corresponding to the concept of mental illness most often concern the assessment of reality (cause-and-effect relationships, assessment of one’s own health condition, perception of one’s own body). These beliefs are pathological in nature and are patently false (such as the conviction of one’s own obesity in an extremely emaciated person), despite being experienced as obvious. They are not subject to reflection or correction in the course of discussion, even in the face of clear evidence of exceedingly poor physical condition provided by additional tests. The character and severity of the symptoms correspond in such situations to the thought and perceptual disorders present in psychosis. There is, therefore, a group of patients with anorexia nervosa in whose case the disease can be considered a mental disorder within the meaning of the Mental Health Act and with respect to whom the fulfilment of the requirements stated in Art 23 or 29 of the Act can be established.Jadłowstręt psychiczny to zaburzenie, które w przypadku braku leczenia lub niekorzystnego przebiegu może doprowadzić do zgonu chorego. Elementem obrazu psychopatologicznego często jest obniżony krytycyzm, mogący skutkować brakiem zgody pacjenta na proponowane leczenie. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego określa sytuacje, w których dopuszczalne jest leczenie osoby chorej bez jej zgody. Zagadnieniu temu poświęcone było posiedzenie zespołu ekspertów powołanego przez konsultanta krajowego w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży. W toku dyskusji sformułowano następującą opinię: istnieje grupa pacjentów, u których objawy jadłowstrętu psychicznego (anorexia nervosa) spełniają kryteria zaburzeń myślenia i spostrzegania odpowiadające pojęciu choroby psychicznej w rozumieniu art. 23 i 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, a stan fizyczny i uporczywe kontynuowanie zagrażających zachowań stwarzają zagrożenie życia. Objawy spełniające kryteria zaburzeń myślenia i spostrzegania odpowiadające pojęciu choroby psychicznej najczęściej dotyczą oceny rzeczywistości (związków przyczynowo-skutkowych, oceny własnego stanu zdrowia, postrzegania swojego ciała). Przekonania te występują w kontekście chorobowym i są ewidentnie fałszywe (jak przekonanie o własnej tuszy u osoby skrajnie wyniszczonej), lecz odczuwane jako oczywiste. Nie podlegają refleksji ani też korekcji w przebiegu dyskusji, nawet wobec ewidentnych dowodów skrajnie złego stanu fizycznego w badaniach dodatkowych. Charakter i nasilenie objawów odpowiadają wówczas zaburzeniom treści myślenia i spostrzegania w postaci psychotycznej. Istnieje zatem grupa pacjentów z jadłowstrętem psychicznym, w których przypadku choroba może być uznana za chorobę psychiczną w rozumieniu ustawy o ochronie zdrowia psychicznego i można stwierdzić spełnienie przesłanek art. 23 lub 29 tejże ustawy

Stanowisko ekspertów w kwestii postępowania w przypadku pacjentów z jadłowstrętem psychicznym o ciężkim przebiegu, którzy nie wyrażają zgody na leczenie

Jadłowstręt psychiczny to zaburzenie, które wprzypadku braku leczenia lub niekorzystnego przebiegu może doprowadzić do zgonu chorego. Elementem obrazu psychopatologicznego często jest obniżony krytycyzm, mogący skutkować brakiem zgody pacjenta na proponowane leczenie. Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego określa sytuacje, wktórych dopuszczalne jest leczenie osoby chorej bez jej zgody. Zagadnieniu temu poświęcone było posiedzenie zespołu ekspertów powołanego przez konsultanta krajowego wdziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży. W toku dyskusji sformułowano następującą opinię: istnieje grupa pacjentów, u których objawy jadłowstrętu psychicznego (anorexia nervosa) spełniają kryteria zaburzeń myślenia ispostrzegania odpowiadające pojęciu choroby psychicznej wrozumieniu art. 23 i 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, a stan fizyczny i uporczywe kontynuowanie zagrażających zachowań stwarzają zagrożenie życia. Objawy spełniające kryteria zaburzeń myślenia ispostrzegania odpowiadające pojęciu choroby psychicznej najczęściej dotyczą oceny rzeczywistości (związków przyczynowo-skutkowych, oceny własnego stanu zdrowia, postrzegania swojego ciała). Przekonania te występują wkontekście chorobowym isą ewidentnie fałszywe (jak przekonanie owłasnej tuszy u osoby skrajnie wyniszczonej), lecz odczuwane jako oczywiste. Nie podlegają refleksji ani też korekcji wprzebiegu dyskusji, nawet wobec ewidentnych dowodów skrajnie złego stanu fizycznego w badaniach dodatkowych. Charakter i nasilenie objawów odpowiadają wówczas zaburzeniom treści myślenia i spostrzegania w postaci psychotycznej. Istnieje zatem grupa pacjentów z jadłowstrętem psychicznym, w których przypadku choroba może być uznana za chorobę psychiczną w rozumieniu ustawy o ochronie zdrowia psychicznego i można stwierdzić spełnienie przesłanek art. 23 lub 29 tejże ustawy

Psychiatria wieku rozwojowego – badanie ankietowe uczestników I Kongresu Zdrowia Psychicznego

Dyskusja na temat organizacji opieki medycznej i wsparcia pozamedycznego dla osób z zaburzeniami psychicznymi trwa od wielu lat. W toku rozmów o godności i prawach pacjenta nie można zapominać, że podstawowym prawem chorego jest prawo do leczenia. I Kongres Zdrowia Psychicznego, który odbył się 8 maja 2017 roku w Warszawie, został zorganizowany ze względu na dramatyczny stan opieki psychiatrycznej w Polsce. Problemom psychiatrii dzieci i młodzieży poświęcona była osobna sesja; wśród 120 jej uczestników zostało przeprowadzone anonimowe badanie ankietowe. Otrzymano 54 wypełnione ankiety. Blisko 90% respondentów stanowili ludzie zawodowo zajmujący się opieką nad osobami w wieku rozwojowym. Pytania dotyczyły poglądów na temat sytuacji psychiatrii dzieci i młodzieży w Polsce, a także refleksji związanych z wystąpieniami prezentowanymi w trakcie sesji. Większość ankietowanych oceniła dane na temat rozpowszechnienia zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży jako alarmujące. Badani zwracali uwagę na brak realnego dostępu do pomocy psychologicznej i psychiatrycznej oraz podkreślali, że system psychiatrycznej opieki zdrowotnej wymaga radykalnych działań naprawczych. Według respondentów konieczne są zmiany systemowe. Kolejnym często poruszanym zagadnieniem była kluczowa rola oddziaływań profilaktycznych. W profilaktyce należy uwzględnić pracę z rodziną. Ważna jest też współpraca z innymi resortami, zwłaszcza z resortem edukacji. Za pozytywne zjawisko ankietowani uznali podjęcie wspólnych działań przez przedstawicieli różnych środowisk