The psychometric properties of three self-report screening instruments for identifying frail older people in the community

Background: Frailty is highly prevalent in older people. Its serious adverse consequences, such as disability, are considered to be a public health problem. Therefore, disability prevention in community-dwelling frail older people is considered to be a priority for research and clinical practice in geriatric care. With regard to disability prevention, valid screening instruments are needed to identify frail older people in time. The aim of this study was to evaluate and compare the psychometric properties of three screening instruments: the Groningen Frailty Indicator (GFI), the Tilburg Frailty Indicator (TFI) and the Sherbrooke Postal Questionnaire (SPQ). For validation purposes the Groningen Activity Restriction Scale (GARS) was added. Methods: A questionnaire was sent to 687 community-dwelling older people (>= 70 years). Agreement between instruments, internal consistency, and construct validity of instruments were evaluated and compared. Results: The response rate was 77%. Prevalence estimates of frailty ranged from 40% to 59%. The highest agreement was found between the GFI and the TFI (Cohen's kappa = 0.74). Cronbach's alpha for the GFI, the TFI and the SPQ was 0.73, 0.79 and 0.26, respectively. Scores on the three instruments correlated significantly with each other (GFI - TFI, r = 0.87; GFI - SPQ, r = 0.47; TFI - SPQ, r = 0.42) and with the GARS (GFI - GARS, r = 0.57; TFI - GARS, r = 0.61; SPQ - GARS, r = 0.46). The GFI and the TFI scores were, as expected, significantly related to age, sex, education and income. Conclusions: The GFI and the TFI showed high internal consistency and construct validity in contrast to the SPQ. Based on these findings it is not yet possible to conclude whether the GFI or the TFI should be preferred; data on the predictive values of both instruments are needed. The SPQ seems less appropriate for postal screening of frailty among community-dwelling older peopl

Design Thinking in de ergotherapie

Naast mijn werk als lector bij Zuyd Hogeschool ben ik bij de Universiteit Maastricht en bij ouderenzorgorganisatie Sevagram werkzaam op het thema Innovatiemanagement. Omdat ik ondersteun bij het opzetten van innovatiebeleid woonde ik een cursus Design Thinking bij voor leden van het Innovatieplatform van Sevagram. Design Thinking staat enorm in de belangstelling in de hedendaagse zorg. Ook in het prachtige tv-programma ‘We gaan het maken’ zijn het designers die aan de slag gaan met het ontwerpen van producten voor mensen met een beperking. En ik ben fan

Back to the future?

De (iets) oudere ergotherapeuten weten het misschien nog: zelf slings maken op de naaimachine, of een drempelhulp van hout zagen. Met de komst van commerciële leveranciers van hulpmiddelen werd de ergotherapeut vooral adviseur. Brengt de opkomst van Do It Yourself (DIY) technologie ons weer terug naar de rol van ontwerper

Levensloopbestendig wonen vraagt vooral actie van burgers zelf

Het Nederlandse overheidsbeleid is erop gericht dat burgers met gezondheidsproblemen zo lang mogelijk zelfstandig in de eigen thuissituatie blijven wonen. Volgens ouderenorganisatie ANBO kan dit beleid uitsluitend worden gerealiseerd wanneer er voldoende woningen zijn voor mensen met een beperking. Er is een behoefte aan levensloopbestendige woningen die geschikt zijn of eenvoudig geschikt te maken zijn om een persoon tot op hoge leeftijd, met of zonder beperkingen en al dan niet met zorg, te ondersteunen bij zelfstandig wonen. In Horst aan de Maas bundelden Zuyd Hogeschool en verschillende MKB-bedrijven hun krachten met de ergotherapeut en de gemeente om particuliere woningbezitters te stimuleren deze woning levensloopbestendig te maken

Opkomst innovatienetwerken in de langdurige zorg

Innoveren in de zorg betreft het ontwikkelen en implementeren van nieuwe producten, diensten of werkwijzen die aansluiten op de behoeften van de cliënten, familie en/of medewerkers van de zorgorganisatie. Technologie wordt gezien als één van de oplossingen voor het realiseren van kwalitatief goede, betaalbare en toegankelijke zorg en voor het oplossen van het personeelstekort. Innoveren met technologie is echter complex. Zo sluit technologie nog niet altijd naadloos aan op de wensen en behoeften van eindgebruikers en is acceptatie en adoptie van technologie geen vanzelfsprekendheid. Brede implementatie en opschaling van technologie is een enorme uitdaging. In het licht van de omvang en complexiteit van bovenstaande uitdaging lijkt samenwerking evident. Maar de mate en intensiteit kan behoorlijk verschillen, al naar gelang doelen en ambities

‘Zorginnovatie lukt uitstekend zonder Willie Wortel’

Het zorglandschap in Nederland verandert voortdurend. Voor een zorgorganisatie is het belangrijk om de ontwikkelingen goed te blijven volgen en nieuwe producten en diensten te ontwikkelen die voldoen aan de behoeften van de cliënt en van de medewerker. Zorgorganisatie Sevagram heeft een duidelijke visie op innoveren. De organisatie kent zelfs een eigen Innovatieplatform, dat medewerkers ondersteunt bij het bedenken en ontwikkelen van nieuwe producten en diensten. Lector Zorgtechnologie Ramon Daniëls van Zuyd Hogeschool en programmamanager Innovatie Tim van de Geijn gaan vanuit hun betrokkenheid bij het Innovatieplatform in op de visie van Sevagram op innoveren. Een ding wordt al snel duidelijk: ‘Voor innovatie hebben we geen Willie Wortels in een laboratorium nodig, je moet het vooral samen doen.

Dementievriendelijke gemeenschappen: Onderzoek naar succesfactoren van dementievriendelijke initiatieven en -gemeenschappen

Dementievriendelijkheid, wat verstaan we daaronder? Een mooi woord voor de inclusie van mensen met dementie en mantelzorgers in de maatschappij. Op dit moment zijn er in Nederland al 280.000 mensen die leven met dementie. In 2040 is dit aantal naar verwachting verdubbeld naar meer dan een half miljoen. Grote kans dat we er allemaal in meer of mindere mate in onze eigen omgeving mee te maken krijgen. Tijdens het werk, in de familie- of vriendenkring, maar ook in de eigen buurt of de eigen straat

Samenwerkende Academische Netwerken Ouderenzorg (SANO) Academische Werkplaats Ouderenzorg Zuid-Limburg

De druk op de langdurige ouderenzorg neemt toe. Mede door de forse vergrijzing, het tekort aan personeel én de voortdurende implementatie van innovaties, ligt er een enorme uitdaging om de langdurige ouderenzorg toekomstbestendig te maken. Digitale en technologische ontwikkelingen spelen hierbij een relevante rol, mede omdat ze tot enorme hoeveelheden data leiden die worden verzameld. Al deze data, die veelal worden verzameld tijdens dagelijkse werkzaamheden, kunnen worden benut met het oog op het inzichtelijk maken en verbeteren van kwaliteit van zorg, kwaliteit van leven en kwaliteit van werken in de langdurige zorg. Mede door de inzet van vooruitstrevende analysemethoden, zijn er nieuwe mogelijkheden om kennis, en daarmee waarde, uit data te halen. Maar welke mogelijkheden bieden data eigenlijk en hoe zetten we dergelijke data om in kennis

Factors contributing to innovation readiness in health care organizations:a scoping review

BACKGROUND: Increasing innovation readiness of healthcare organizations is necessary to meet upcoming challenges, including population aging, staff shortages and reduced funding. Health care organizations differ in the extent to which they are innovation ready. This review aims to clarify the concept of innovation readiness and identify which factors contribute to innovation readiness in health care organizations. METHODS: A scoping review was conducted based on the framework from Arksey and O’Malley. PubMed/MEDLINE, CINAHL and Web of Science were searched for studies that (a) aimed to contribute to scientific knowledge about innovation readiness of health care organizations, (b) were peer-reviewed, (c) reported empirical data and (d) were written in English, Dutch or German. Factors researched in the included studies were bundled into 4 overarching main factors and 10 sub-factors. RESULTS: Of the 6,208 studies identified, 44 were included. The majority (n = 36) of the studies had been conducted since 2011 and almost half of the studies (n = 19) were performed in hospitals. Of the 44 studies, 21 researched factors contributing to innovation readiness in the implementation stage of the innovation process. The authors used a variety of words and descriptions addressing innovation readiness, with hardly any theoretical frameworks for innovation readiness presented. Four main factors and 10 sub-factors contributing to the innovation readiness of health care organizations were summarized: strategic course for innovation, climate for innovation, leadership for innovation and commitment to innovation. Climate for innovation (n = 16) was studied the most and individual commitment to innovation (n = 6) was the least studied. CONCLUSION: Our study identified four main factors contributing to the innovation readiness of health care organizations. Research into innovation readiness of health care organizations is a rather new field. Future research could be directed towards defining the concept of innovation readiness and the development of a framework for innovation readiness. More understanding of the interplay of factors contributing to innovation readiness in all stages of the innovation process and in diverse health care settings can support health care managers to structurally embed innovation. This review contributes to the first stage of theory building on factors contributing to innovation readiness of health care organizations. SUPPLEMENTARY INFORMATION: The online version contains supplementary material available at 10.1186/s12913-022-08185-x

“They Are Talking About Me, but Not with Me”: A Focus Group Study to Explore the Patient Perspective on Interprofessional Team Meetings in Primary Care

Background: The number of people with multiple chronic conditions receiving primary care services is growing. To deal with their increasingly complex health care demands, professionals from different disciplines need to collaborate. Interprofessional team (IPT) meetings are becoming more popular. Several studies describe important factors related to conducting IPT meetings, mostly from a professional perspective. However, in the light of patient-centeredness, it is valuable to also explore the patients’ perspective. Objective: The aim was to explore the patients’ perspectives regarding IPT meetings in primary care. Methods: A qualitative study with a focus group design was conducted in the Netherlands. Two focus group meetings took place, for which the same patients were invited. The participants, chronically ill patients with experience on interprofessional collaboration, were recruited through the regional patient association. Participants discussed viewpoints, expectations, and concerns regarding IPT meetings in two rounds, using a focus group protocol and selected video-taped vignettes of team meetings. The first meeting focused on conceptualization and identification of themes related to IPT meetings that are important to patients. The second meeting aimed to gain more in-depth knowledge and understanding of the priorities. Discussions were audio-taped and transcribed verbatim, and analyzed by means of content analysis. Results: The focus group meetings included seven patients. Findings were divided into six key categories, capturing the factors that patients found important regarding IPT meetings: (1) putting the patient at the center, (2) opportunities for patients to participate, (3) appropriate team composition, (4) structured approach, (5) respectful communication, and (6) informing the patient about meeting outcomes. Conclusions: Patients identified different elements regarding IPT meetings that are important from their perspective. They emphasized the right of patients or their representatives to take part in IPT meetings. Results of this study can be used to develop tools and programs to improve interprofessional collaboration