Pericarditis or myocarditis : still a clinical problem

Pericarditis and myocarditis are diseases of a similar etiology and clinical image, and they often overlap. Depending on the clinical manifestation, there is pericarditis with simultaneous involvement of the heart muscle (myopericarditis), or myocarditis with pericardial involvement (perimyocarditis). The paper presents a case of a young patient with myopericarditis, with attention to the electrocardiographic image and parameters of myocardial damage

Unattended automated office blood pressure measurement — current evidence and the role in clinical practice

Arterial hypertension is a leading preventable cardiovascular risk factor. The definition and thresholds for the diagnosis of hypertension vary between European and American guidelines. That is mainly due to the widely known SPRINT trial in which unattended automated blood pressure measurements were used. This technique of blood pressure estimation requires a patient to be left alone in an office and then a programmed device measures blood pressure automatically. The absence of a health professional during the measurement helps to reduce or eliminate the “white coat” effect; therefore, values of blood pressure may be lower than in conventional office blood pressure measurements. There are premises that this technique can be a solid substitution for 24-hour ambulatory blood pressure measurements and that it can predict hypertension-mediated organ damage more accurately than standard techniques. However, due to the many methods in which measurement can be carried out, no universal protocol exists. More research is needed to evaluate the usefulness of unattended automated office blood pressure measurements in clinical practice

Erectile Dysfunction in Men with Essential Arterial Hypertension

Wstęp Celem badania była ocena częstości zaburzeń wzwodu (ED) u mężczyzn z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym nadciśnieniem tętniczym i współistniejącymi wybranymi czynnikami ryzyka chorób układu krążenia. Materiał i metody Badaniem objęto 214 kolejno badanych mężczyzn z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym, leczonych ambulatoryjnie (średnia wieku 55,3 &plusmn; 10,8 lat), od których uzyskano dane dotyczące: wartości ciśnienia tętniczego, czasu trwania pierwotnego nadciśnienia tętniczego, stosowanego leczenia przeciwnadciśnieniowego, chorób współistniejących, stężenia cholesterolu całkowitego i stosowanych używek. Spośród badanych 23,4% przyjmowało 1 lek hipotensyjny, 42,1% - 2, a 34,5% - 3. Zaburzenia lipidowe stwierdzano u 56,1% mężczyzn. Spośród nich 65% stosowało aktualnie leczenie hipolipemizujące. W badanej grupie było 83 mężczyzn (38,8%) aktualnie palących tytoń. Oceny występowania oraz nasilenia dysfunkcji wzwodu dokonano na podstawie Kwestionariusza do Oceny Życia Płciowego Mężczyzn (IIEF-5). Wyniki Obecność ED stwierdzono u 85 (39,7%) mężczyzn z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Częstość ED korelowała z wiekiem (r = 0,61; p < 0,01), czasem trwania pierwotnego nadciśnienia tętniczego (r = 0,43; p < 0,01), paleniem tytoniu (r = 0,33; p < 0,01), dyslipidemią (r = 0,31; p < 0,05), wartościami SBP (r = 0,30; p < 0,05) i liczbą stosowanych leków hipotensyjnych (r = 0,27; p < 0,05). Analiza regresji logistycznej dla całej badanej grupy wykazała, że stosowanie b-blokera i diuretyku tiazydowego wiązała się z wyższym ryzykiem ED (odpowiednio RR: 1,13 i 1,21; p < 0,05), a stosowanie długodziałającego blokera kanałów wapniowych i a-blokera oznaczało mniejsze ryzyko wystąpienia ED (odpowiednio RR: 0,89 i 0,95; p < 0,05). Po standaryzacji na wiek i rodzaj leczenia hipotensyjnego, najsilniejszym predyktorem wystąpienia ED u mężczyzn z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym (RR: 2,1; 95% CI: 1,45&#8211;3,1; p < 0,01) było współistnienie palenia tytoniu i dyslipidemii. Wnioski Zaburzenia wzwodu występują u około 40% mężczyzn w średnim wieku z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Palenie tytoniu i zaburzenia lipidowe wiążą się z większą częstością ED, niezależnie od wieku. Zaburzenia wzwodu są częstsze u mężczyzn leczonych trzema lekami hipotensyjnymi, zwłaszcza b-blokerami i diuretykami tiazydowymi.Background The aim of the study was to analyse the frequency of erectile dysfunction (ED) in men with essential arterial hypertension (EAH) taking into account selected cardiovascular risk factors. Material and methods The study population consisted of 214 consecutive men with EAH receiving out-patient treatment (mean age 55.3 &plusmn; 10.8 years) from whom the following information was obtained: blood pressure values, duration of EAH, current antihypertensive treatment, concomitant diseases, total cholesterol level and beverages. Monotherapy was used in 23.4%, two hypotensive agents were given to 42.1% and three to 34.5%. Lipid disorders were found in 56.1% of men. Of them 65% were receiving hypolipemic agents. There were 83 (38.8%) current smokers in the whole population. The presence and intensity of erectile dysfunction were evaluated from the International Index of Erectile Function (IIEF-5). Results ED were found in 85 (39.7%) men with EAH. The percentage of ED men was correlated with age (r = 0.61; p < 0.01), duration of EAH (r = 0.43; p < 0.01), smoking (r = 0.33, p < 0.01), dyslipidemia (r = 0.31, p < 0.05), systolic blood pressure (r = 0.30; p < 0.05) and the number of antihypertensive agents (r = 0.27; p < 0.05). Logistic regression analysis for the whole population revealed that a combination of b-blockers and thiazides was associated with elevated ED risk, RR: 1.13 and 1.21; p < 0.05, whereas a combination of long-acting calcium antagonists and a-blockers with lower risk of ED, RR: 0.89 and 0.95; p < 0.05. After adjustment for age and differences in hypotensive treatment the strongest predictor of ED in men with EAH was smoking combined with dyslipidemia (RR: 2.1; 95% CI: 1.45&#8211;3.1; p < 0.01). Conclusions Erectile dysfunction occurs in about 40% of middle-aged men with EAH. Smoking and dyslipidemia are associated with higher ED frequency irrespective of age. ED is more frequent in men receiving a combination of three antihypertensive agents, especially b-blockers and thiazides

Erectile dysfunction in men with essential arterial hypertension

Wstęp Celem badania była ocena częstości zaburzeń wzwodu (ED) u mężczyzn z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym nadciśnieniem tętniczym i współistniejącymi wybranymi czynnikami ryzyka chorób układu krążenia. Materiał i metody Badaniem objęto 214 kolejno badanych mężczyzn z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym, leczonych ambulatoryjnie (średnia wieku 55,3 ± 10,8 lat), od których uzyskano dane dotyczące: wartości ciśnienia tętniczego, czasu trwania pierwotnego nadciśnienia tętniczego, stosowanego leczenia przeciwnadciśnieniowego, chorób współistniejących, stężenia cholesterolu całkowitego i stosowanych używek. Spośród badanych 23,4% przyjmowało 1 lek hipotensyjny, 42,1% — 2, a 34,5% — 3. Zaburzenia lipidowe stwierdzano u 56,1% mężczyzn. Spośród nich 65% stosowało aktualnie leczenie hipolipemizujące. W badanej grupie było 83 mężczyzn (38,8%) aktualnie palących tytoń. Oceny występowania oraz nasilenia dysfunkcji wzwodu dokonano na podstawie Kwestionariusza do Oceny Życia Płciowego Mężczyzn (IIEF-5). Wyniki Obecność ED stwierdzono u 85 (39,7%) mężczyzn z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Częstość ED korelowała z wiekiem (r = 0,61; p < 0,01), czasem trwania pierwotnego nadciśnienia tętniczego (r = 0,43; p < 0,01), paleniem tytoniu (r = 0,33; p < 0,01), dyslipidemią (r = 0,31; p < 0,05), wartościami SBP (r = 0,30; p < 0,05) i liczbą stosowanych leków hipotensyjnych (r = 0,27; p < 0,05). Analiza regresji logistycznej dla całej badanej grupy wykazała, że stosowanie b-blokera i diuretyku tiazydowego wiązała się z wyższym ryzykiem ED (odpowiednio RR: 1,13 i 1,21; p < 0,05), a stosowanie długodziałającego blokera kanałów wapniowych i a-blokera oznaczało mniejsze ryzyko wystąpienia ED (odpowiednio RR: 0,89 i 0,95; p < 0,05). Po standaryzacji na wiek i rodzaj leczenia hipotensyjnego, najsilniejszym predyktorem wystąpienia ED u mężczyzn z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym (RR: 2,1; 95% CI: 1,45–3,1; p < 0,01) było współistnienie palenia tytoniu i dyslipidemii. Wnioski Zaburzenia wzwodu występują u około 40% mężczyzn w średnim wieku z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Palenie tytoniu i zaburzenia lipidowe wiążą się z większą częstością ED, niezależnie od wieku. Zaburzenia wzwodu są częstsze u mężczyzn leczonych trzema lekami hipotensyjnymi, zwłaszcza b-blokerami i diuretykami tiazydowymi.Background The aim of the study was to analyse the frequency of erectile dysfunction (ED) in men with essential arterial hypertension (EAH) taking into account selected cardiovascular risk factors. Material and methods The study population consisted of 214 consecutive men with EAH receiving out-patient treatment (mean age 55.3 ± 10.8 years) from whom the following information was obtained: blood pressure values, duration of EAH, current antihypertensive treatment, concomitant diseases, total cholesterol level and beverages. Monotherapy was used in 23.4%, two hypotensive agents were given to 42.1% and three to 34.5%. Lipid disorders were found in 56.1% of men. Of them 65% were receiving hypolipemic agents. There were 83 (38.8%) current smokers in the whole population. The presence and intensity of erectile dysfunction were evaluated from the International Index of Erectile Function (IIEF-5). Results ED were found in 85 (39.7%) men with EAH. The percentage of ED men was correlated with age (r = 0.61; p < 0.01), duration of EAH (r = 0.43; p < 0.01), smoking (r = 0.33, p < 0.01), dyslipidemia (r = 0.31, p < 0.05), systolic blood pressure (r = 0.30; p < 0.05) and the number of antihypertensive agents (r = 0.27; p < 0.05). Logistic regression analysis for the whole population revealed that a combination of b-blockers and thiazides was associated with elevated ED risk, RR: 1.13 and 1.21; p < 0.05, whereas a combination of long-acting calcium antagonists and a-blockers with lower risk of ED, RR: 0.89 and 0.95; p < 0.05. After adjustment for age and differences in hypotensive treatment the strongest predictor of ED in men with EAH was smoking combined with dyslipidemia (RR: 2.1; 95% CI: 1.45–3.1; p < 0.01). Conclusions Erectile dysfunction occurs in about 40% of middle-aged men with EAH. Smoking and dyslipidemia are associated with higher ED frequency irrespective of age. ED is more frequent in men receiving a combination of three antihypertensive agents, especially b-blockers and thiazides

Arterial Compliance in Arterial Hypertension. From Pathophysiology to Clinical Relevance

Termin &#8222;podatność tętnic&#8221; funkcjonuje jako pojęcie w patofizjologii układu krążenia od początku XVII wieku. Przez długie lata jej znaczenie pozostawało niedoceniane ze względu na panujący pogląd, że podstawową rolę w rozwoju nadciśnienia tętniczego odgrywa opór systemowy, a będąca jego odbiciem wysokość ciśnienia rozkurczowego jest główną determinantą wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych. Pogląd ten uległ radykalnej zmianie w ciągu ostatnich 10 lat w związku z opublikowaniem wyników dużych randomizowanych badań osób z izolowanym nadciśnieniem skurczowym. W grupie wiekowej powyżej 55 rż. najsilniejszym wyznacznikiem ryzyka okazało się ciśnienie tętna, będące pośrednim wskaźnikiem sztywności tętnic. Przeniosło to zainteresowanie badaczy z oporu naczyniowego na własności sprężyste tętnic. W artykule przedstawiono podstawy morfologiczne i patofizjologiczne procesów związanych ze zmianami własności sprężystych tętnic (sztywnienie). Zdefiniowano podstawowe wskaźniki wyrażające podatność tętnic i opisujący je aparat matematyczny. Szczególną uwagę poświęcono następstwom wzrostu sztywności tętnic dla patologii serca oraz klinicznemu znaczeniu badania jej parametrów. Przedstawiono bieżący stan wiedzy na temat związków między podatnością tętnic a istotniejszymi czynnikami, takimi jak: płeć, starzenie się, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia regulacji wewnątrzwydzielniczej i metabolizmu oraz możliwości ingerencji terapeutycznej w podatność tętnic.Arterial compliance as a term has been known in the pathophysiology of the cardiovascular system since the beginning of the 17th century. For many years it has been underrated because of the predominant view that the development of arterial hypertension is determined by the systemic resistance, which is reflected in diastolic blood pressure level, the main factor for cardiovascular complications. This view has been modified in the recent decade after the publication of the results of large randomized trials in patients with isolated systolic hypertension. In patients over 55 years of age blood pressure, an indirect marker of arterial stiffness has been found to be the strongest risk factor. For this reason the focus of interest has been shifted from vascular resistance to elastic properties of the arteries. The present paper discusses the basics of morphology and pathophysiology of changes in the elastic properties of the arteries (stiffening), defines basic indices of arterial compliance and mathematical background. A chapter will be devoted to the effects of increased arterial stiffness on heart pathology and clinical implications of measuring this parameter. A state-of-the-art section will describe the relationship between arterial compliance and several physiological and pathological factors (sex, ageing, arterial hypertension, endocrine and metabolic dysfunction) as well as therapeutic interference with arterial compliance

Dylematy czasu pandemii COVID-19 — ostry zespół wieńcowy, wirusowe zapalenie mięśnia sercowego czy jedno i drugie?

In December 2019, a new virus was identified – SARS-CoV-2 (Severe acute respiratory syndrome coronavirus 2), which quickly became the cause of a global pandemic. Due to the high infectivity of this virus, it was necessary to develop specific patterns of management for patients with acute cardiac problems dangerous to their health and life, associated with this pathogen. We present a middle-aged female infected with SARS-CoV-2, where acute coronary syndrome (ACS) was suspected due to reported chest pain, elevated cardiac markers and the presence of risk factors for ischemic heart disease. However, the coronary angiography did not show any atherosclerotic changes and, therefore, myocardial infarction with non-obstructive coronary arteries (MINOCA) was diagnosed. Myocarditis secondary to SARS-CoV-2 infection could be a possible cause of ACS during COVID-19 pandemic.In December 2019, a new virus was identified – SARS-CoV-2 (Severe acute respiratory syndrome coronavirus 2), which quickly became the cause of a global pandemic. Due to the high infectivity of this virus, it was necessary to develop specific patterns of management for patients with acute cardiac problems dangerous to their health and life, associated with this pathogen. We present a middle-aged female infected with SARS-CoV-2, where acute coronary syndrome (ACS) was suspected due to reported chest pain, elevated cardiac markers and the presence of risk factors for ischemic heart disease. However, the coronary angiography did not show any atherosclerotic changes and, therefore, myocardial infarction with non-obstructive coronary arteries (MINOCA) was diagnosed. Myocarditis secondary to SARS-CoV-2 infection could be a possible cause of ACS during COVID-19 pandemic

Changes in quality of life in hypertensive patients during home blood pressure telemonitoring

Wstęp Ocena zmian jakości życia (HRQoL) chorych na nadciśnienie tętnicze zachodzących w czasie leczenia, których ciśnienie tętnicze monitorowano metodą teletransmisji domowych pomiarów ciśnienia lub tradycyjnych pomiarów domowych. Materiał i metody Do badania włączono 80 pacjentów, w wieku od 18–65 lat, z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym 1. lub 2. stopnia. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do grupy stosującej system telemonitorowania ciśnienia tętniczego TensioCare® (TELE — 40 osób) lub do grupy wykonującej pomiary domowe ciśnienia tętniczego aparatem OMRON M5-I (SDOM — 40 osób). Schemat leczenia farmakologicznego nadciśnienia był jednakowy dla obydwu grup. Na kolejnych wizytach (wyjściowo, po 1, 4, 7, 10 miesiącach) wykonywano 24-godzinną nieinwazyjną automatyczną rejestrację ciśnienia tętniczego (ABPM) oraz modyfikowano leczenie, aby osiągnąć cel terapii (ciśnienie tętnicze 0,05). Również po 9 miesiącach farmakoterapii nie obserwowano różnicy w HRQoL między grupami TELE i SDOM (95,6 ± 13,7 pkt v. 90,7 ± 14,5 pkt, p > 0,05). Jednak u wszystkich leczonych (80 osób), zarówno monitorowanych przy zastosowaniu systemu teletransmisji pomiarów domowych, jak i tradycyjnych pomiarów domowych ciśnienia tętniczego, po 9 miesiącach farmakoterapii stwierdzono wzrost indeksu ogólnego PGWB, z wyjściowo 88,8 ± 15,5 punktu do 93,1 ± 14,2 punktu (p 130/ 85 mm Hg. Treatment was initiated 1 month after randomization and lasted 9 months. At baseline and after 9 months of pharmacotherapy an assessment of quality of life by standardized questionnaire — the Psychological General Well-being index (PGWB) — was performed. Results At baseline, the TELE and the SDOM groups did not differ in relation to age, gender, BMI, prevalence of diabetes, dyslipidemia, smoking, family history of hypertension and cholesterol, as well as to office BP and ABPM values. During treatment a gradual decrease in BP was observed in both groups: in the office (p 0.05). After the treatment period, at 9 month, no differences in quality of life between two groups were found (TELE: 95.6 ± 13.7 points v. SDOM: 90.7 ± 14.5 points, p > 0.05). However in all patients analyzed together (80 subjects), despite of the method of home BP monitoring, a significant improvement in quality of life score was observed, from 88.8 ± 15.5 points at baseline to 93.1 ± 14.2 points at 9 month, respectively (p < 0.01). Analysis of regression showed that only 2 factors were significantly associated with improvement of HRQoL at the end of observation, i.e. lower SBP and DBP values (p < 0.05). Conclusions Method of home BP monitoring does not influence the quality of life of patients undergoing pharmacotherapy due to hypertension. The improvement in quality of life observed in all patients was an effect of better BP control obtained during treatment