Krzywa uczenia się laparoskopowego wyłączenia żołądkowo-jelitowego na podstawie doświadczenia nowo powstałego ośrodka bariatrycznego

Wstęp: Laparoskopowe wyłączenie żołądkowo-jelitowe (LRYGB) jest jednym z najczęstszych sposobów leczenia chorobliwej otyłości. Krzywa uczenia się tej procedury dla pojedynczego chirurga wynosi około 50–75 przypadków i jest uważana za najważniejszy czynnik zarówno w zmniejszaniu liczby powikłań, jak i śmiertelności. Prezentujemy nasze doświadczenie i krzywą uczenia się LRYGB dla nowo powstałego ośrodka bariatrycznego w Polsce. Materiały i metody: Badanie prowadzono w II Katedrze Chirurgii Ogólnej UJCM w oparciu o prospektywnie gromadzone dane chorych, u których w okresie od 06.2010 do 03.2019 wykonano LRYGB z powodu otyłości olbrzymiej. Pacjentów podzielono na grupy po 30 osób (G1-G10) w kolejności wykonanych zabiegów. W badaniu: (1) analizowano przebieg operacji i hospitalizacji pacjentów oraz (2) ustalono krzywą uczenia dla nowo utworzonego ośrodka bariatrycznego. Wyniki: Czas operacyjny w G1-G3 różnił się istotnie od tego w G4-G10. Punktem stabilizacji była 90. procedura. Powikłania okołooperacyjne zaobserwowano u 36 (12,63%) pacjentów. Zarówno trudności śródoperacyjne i zdarzenia niepożądane, jak i powikłania okołooperacyjne, nie różniły się istotnie pomiędzy grupami. Liberalne wykorzystanie „konwersji operatora” od chirurga do bardziej doświadczonego chirurga zapewnia bezpieczeństwo i zapobiega komplikacjom. Wnioski: Instytucjonalny punkt stabilizacji procesu uczenia się LRYGB w nowo powstałym ośrodku bariatrycznym to około 90 operacji. LRYGB jest bezpiecznym zabiegiem w takcie osiągania krzywej uczenia się. Specjalistyczny trening bariatryczny pod nadzorem doświadczonego chirurga bariatry w bariatrycznym centrum doskonałości może poprawić wyniki i bezpieczeństwo w czasie krzywej uczenia się LRYGB.Introduction: Laparoscopic Roux-en-Y gastric bypass (LRYGB) is one of the most common treatments for morbid obesity. The learning curve for this procedure is 50–75 cases for an independent surgeon, and it is considered the most important factor in decreasing complications and mortality. We present our experience and learning curve with LRYGB for a newly established bariatric center in Poland. Material and methods: A prospectively collected database containing 285 LRYGB procedures performed in the II Department of General Surgery of the Jagiellonian University MC in Krakow between 06.2010 and 03.2019 was retrospectively reviewed. Patients were divided into groups of 30 (G1–G10) in the order of the procedures performed by each surgeon. The study analyzed the course of the operation and patient hospitalization, comparing those groups. Learning curve for the newly created bariatric center was established. Results: Operative time in G1–G3 differed significantly from G4–G10 (P < 0.0001). The stabilization point was the 90th procedure. Perioperative complications were observed in 36 (12.63%) patients. Perioperative complications, intraoperative difficulties and adverse events did not differ importantly among groups. Liberal use of “conversions of the operator” from a surgeon to a senior surgeon provides reasonable safety and prevents complications. Conclusions: The institutional learning process stabilization point for LRYGB in a newly established bariatric center is around the 90th operation. LRYGB can be a safe procedure from the very beginning in newly established bariatric centers. Specific bariatric training with active proctoring by an experienced surgeon in a bariatric centre can improve the laparoscopic gastric bypass outcome during the learning curve

Laparoscopic gastric resections with per oral specimen extraction in the treatment of intramural gastric tumors

Cel: Celem pracy jest przedstawienie doświadczeń i wczesnych wyników leczenia guzów żołądka z zastosowaniem techniki usunięcia preparatu operacyjnego przez usta (POSE - per oral specimen extraction).. Materiał i Metodyka: Przeprowadzono retrospektywną analizę leczenia chorych, u których wykonano klinową resekcję żołądka techniką laparoskopową z powodu podejrzenia nowotworu podścieliskowego przewodu pokarmowego (GIST). W okresie tym operowano sposobem laparoskopowym 50 chorych z powodu podejrzenia GIST żołądka. U 12 chorych materiał pooperacyjny usunięto przez usta przy pomocy endoskopu (POSE). U pozostałych 38 chorych preparat usunięto przez minilaparotomię. Średni wiek chorych leczonych techniką POSE wyniósł 65,6 lat (48 – 81 lat). W grupie tej znalazło się 9 kobiet oraz 3 mężczyzn. Wyniki: Średni czas zabiegu z użyciem techniki POSE wyniósł 92,5 min (40 – 160). Wielkość usuniętych zmian wahała się od 14 mm do 40 mm (średnio 25 mm). Czas pobytu po zabiegu w oddziale chirurgicznym chorych leczonych techniką POSE wyniósł średnio 3,2 dnia (od 2 do 8 dni). Jeden chory (8,3%) wymagał dłuższego pobytu (hospitalizacja 8-dniowa) ze względu na obecność zbiornika płynowego w okolicy miejsca szycia ściany żołądka. Chorego tego leczono zachowawczo. U jednego chorego (8,3%) stwierdzono infekcję rany pooperacyjnej (rany w pępku po trokarze optycznym). U wszystkich chorych w naszej grupie ocena histopatologiczna potwierdziła radykalność zabiegu (R0). Wnioski: Wydaje się, że technika POSE jest kolejnym etapem rozwoju chirurgii małoinwazyjnej, który może stanowić pośrednie ogniwo w rozwoju technik operacyjnych przez naturalne otwory ciała. Usuwanie preparatu przez usta jest efektowną, skuteczną i bezpieczną metodą, posiadającą jednak wiele ograniczeń.Aim: The goal of this work was to present our experiences and results of treatment of gastric tumors using the per oral specimen extraction (POSE) technique. Material and methods: A retrospective analysis a group of patients treated with laparoscopic stomach wedge resection of gastrointestinal stromal tumor (GIST). During that time 50 patients underwent laparoscopy due to the suspicion of GIST. In 12 patients resected material was removed endoscopically per os (POSE). In the remaining 38 subjects it was evacuated through minilaparotomy. Mean age of patients treated using POSE technique was 65.6 years (48-81 years). There were 9 women and 3 men in this group Results: Mean time of the POSE procedure was 92.5 min (40-160 min). Size of removed tumors ranged from 14 mm to 40 mm (mean: 25 mm). The mean length of hospital stay was 3.2 days (2 to 8 days) for patients treated with POSE. One patient (8.3%) required longer hospitalization (8 days) due to the presence of a fluid collection at the site of gastric suture. This patient was treated conservatively. One patient (8.3%) was diagnosed with surgical site infection (navel wound after an optical trocar). Histopathological examination confirmed radical excision in all of our patients (R0). Conclusions: It seems that the POSE technique is the next stage of development of minimally invasive surgery and may constitute a link in evolution of natural orifice translumenal surgery techniques. Removal of excised material through oral cavity is an attractive, effective, and safe method despite its many limitations

Prediction of technical difficulties in laparoscopic splenectomy and analysis of risk factors for postoperative complications in 468 cases

Prediction of intraoperative difficulties may be helpful in planning surgery; however, few studies explored this issue in laparoscopic splenectomy (LS). We performed retrospective analysis of consecutive 468 patients undergoing LS from 1998 to 2017 (295 women; median age 47 years). The patients were divided into difficult LS and control groups. The inclusion criteria for difficult LS were operative time &#8805;mean + 2SD; intraoperative blood loss &#8805;500 mL, intraoperative adverse events (IAE), conversion. Primary outcomes were risk factors for difficult splenectomy and secondary outcomes for perioperative morbidity. Fifty-six patients were included in the difficult LS group (12%). Spleens &#8805;19 cm and higher participation of younger surgeons in consecutive years were predictive for difficult splenectomy. Age &#8805;53 years and diagnosis other than idiopathic thrombocytopenic purpura (ITP) were independent risk factors of spleen &#8805;19 cm. The perioperative morbidity was 8.33%; its OR was increased only by blood loss and IAEs. Only blood loss significantly increased serious morbidity. Male sex, spleens &#8805;19 cm, and IAEs were independent risk factors for intraoperative hemorrhage. Spleen length &#8805;19 cm was a risk factor for difficult LS and intraoperative hemorrhage. Diagnoses other than ITP in patients aged &#8805;53 years with &#8805;19 cm spleens are predictive for intraoperative difficulties and perioperative complications

Changes in levels of selected incretins and appetite-controlling hormones following surgical treatment for morbid obesity

INTRODUCTION: The hormonal brain-gut axis is a crucial element in appetite control and the response to surgical treatment for super obesity. However, mechanisms underlying the metabolic response to surgical treatment for morbid obesity are still not clearly specified. AIM: To evaluate and compare the effects of surgical treatment for super obesity by laparoscopic sleeve gastrectomy (LSG) and by laparoscopic Roux-en-Y gastric bypass (LRYGB) on selected incretins and appetite-controlling hormones. MATERIAL AND METHODS: Thirty-five patients were enrolled in a prospective study. Laparoscopic sleeve gastrectomy was performed in 45.8% of patients, and LRYGB in the remaining 54.2% of patients. Before the procedure fasting blood serum was collected from patients and preserved, to determine levels of selected incretins and brain-gut hormones: glucagon-like peptide 1 (GLP-1), peptide YY (PYY), leptin, and ghrelin. RESULTS: Twenty-eight patients came to a follow-up visit 12 months after the surgery. In these patients selected parameters were determined again. The percentage weight loss was 58.8%. The ghrelin levels had decreased, and no statistically significant difference was observed between the two procedures. After both surgical procedures a statistically significant reduction in the leptin level was also observed. Peptide YY levels statistically significantly increased in the whole studied group. The GLP-1 level increased after the surgical procedure. However, the observed change was not statistically significant. CONCLUSIONS: Both treatment methods result in modification of secretion patterns for selected gastrointestinal hormones, and this was considered to be a beneficial effect of bariatric treatment. The laparoscopic sleeve gastrectomy, being a procedure resulting in a metabolic response, seems to be an equally effective method for treatment of super obesity and comorbidities as the laparoscopic gastric bypass