Evaluation of variability and correlation between length and spike density and some qualitative characters in the collection of spring rye

Materiał badawczy stanowiło 20 form żyta jarego. Doświadczenia polowe zakładano metodą losowanych bloków w czterech powtórzeniach, w dwóch miejscowościach w 1997 roku. Określono długość kłosa, liczbę pięterek, zbitość kłosa, zawartość lizyny, włókna oraz białka w ziarnie. Obliczono fenotypowe współczynniki zmienności oraz współczynniki korelacji między analizowanymi cechami. Analiza wariancji wykazała istotną interakcję genotypowo-środowiskową dla liczby pięterek, zbitości kłosa oraz zawartości lizyny w ziarnie. Stwierdzono istotne zróżnicowanie badanych genotypów żyta jarego pod względem wszystkich badanych cech. Na podstawie współczynników korelacji stwierdzono istotną dodatnią zależność między zawartością lizyny i białka w ziarnie, natomiast ujemną zależność między: zawartością białka i lizyny w ziarnie, a liczbą pięterek i zbitością kłosa.The plant material consisted of 20 spring rye cultivars. Field experiments were carried out at two locations in 1997 using a randomized complete block design with four replications. Spike length, number of fleurs, spike density, lysine, fiber and protein contents per grain were evaluated. Phenotypic coefficients of variability and correlation coefficients between the characters were computed. The results of variance analysis showed that there were significant genotypic x environmental interactions for the number of fleur, spike density and lysine content in grain. Significant differences among the cultivars for all characteristics were observed. Significant and positive associations were found between lysine and protein content in grains, while protein and lysine content in grain were negatively correlated with the number of fleurs and spike density

Evaluation of spring rye forms similarity on the basis of selected technological traits

Celem pracy była ocena podobieństwa 20 kolekcyjnych form żyta jarego pochodzących z różnych stref klimatycznych na podstawie kilku cech technologicznych z wykorzystaniem analizy skupień Warda. Doświadczenia polowe zakładano metodą losowanych bloków w czterech powtórzeniach w dwóch miejscowościach przez trzy lata. Analizowano masę 1000 ziaren (g), masę hektolitra (kg) oraz zawartość białka ogólnego (%), lizyny (mg·g⁻¹ ziarniaków) i włókna (mg·g⁻¹ ziarniaków). Analiza wariancji wykazała istotne zróżnicowanie środowisk dla wszystkich badanych cech. Stwierdzono również istotne zróżnicowanie badanych genotypów żyta jarego dla wszystkich badanych cech, za wyjątkiem zawartości włókna w ziarnie. Dla analizowanych cech technologicznych ziarna, oprócz zawartości włókna w ziarnie, wystąpiła również istotna interakcja genotypowo-środowiskowa. Wykreślony dendrogram według metody najdalszego sąsiedztwa Warda pozwolił na podział badanych obiektów na grupy i określenie odległości między nimi. Otrzymano jedenaście grup jednorodnych, z czego aż osiem (SMH-01, 'Gotav', 'Sorom', 'Petka', 'Żyto jare P Grandosa', 'Zenit', 'Wrens Abruzzi', Tiroler') stanowią pojedyncze genotypy. Najbardziej podobne do siebie, pod względem badanych cech jakościowych, okazało się 7 populacji żyta jarego: DL 67/176, DL 67/190, Tiroler Smolicki', Tosevschi', 'Priaborschi', 'Gazelle', 'Bred Bosch'. Następne 2 oddzielne grupy utworzyły również: 'Somro', 'Strzekęcińskie' i SMH-02 oraz 'Ludowe' i 'Karlshulder'.The aim of study was to evaluate the similarity of 20 spring rye forms originating from different climatic zones for several technological characters with the use of Ward's cluster analysis. Field experiments were conducted for three years using a randomised complete block design with four replications at two sites. 1000 grain weight, a hectolitre weight, protein, lysine and fiber contents in grain were analysed. Variance analyses showed significant differentiation of environments for investigated traits. Significant differentiation of genotypes and genotype × environment interaction for all traits, except of the fiber content, followed the cluster analysis to divide the genotypes into groups and to determine distances between them. Out of eleven homogeneous groups, eight were of single geno types (SMH-01, 'Gotav', 'Sorom', 'Petka', 'Żyto jare P. Grandosa', 'Zenit', 'Wrens Abruzzi', Tiroler'). Very similar to each other were 7 populations of spring rye: DL 67/176, DL 67/190, 'Tiroler Smolicki', Tosevschi', 'Priaborschi', 'Gazelle', 'Bred Bosch'. The populations 'Somro', 'Strzekęcińskie', SMH-02, 'Ludowe' and 'Karlshulder' formed another 2 separate groups

Evaluation of some morphological characters and phenological phases in chosen Lupinus species

Łubiny jako grupa wysokobiałkowych roślin uprawnych, ciągle nie są w pełni wykorzystane pomimo wielowiekowej historii uprawy. Trwają prace nad udomowieniem kolejnych dzikich gatunków, które mogą stanowić cenną pulę genową w hodowli łubinów. Celem podjętych badań była ocena faz fenologicznych oraz wybranych cech morfologicznych w warunkach Dolnego Śląska dzikich gatunków z rodzaju Lupinus, otrzymanych z kolekcji Washington State University - Regional Plant Introduction Station oraz będących w posiadaniu Katedry Hodowli Roślin i Nasiennictwa AR we Wrocławiu. Materiał badawczy stanowiło 11 gatunków dzikich oraz 1 odmiana L. albus i 3 odmiany L. angustifolius. Doświadczenie w 2001 roku założono metodą losowanych bloków w czterech powtórzeniach w RZD zlokalizowanym na Swojcu. Oceniono takie cechy morfologiczne jak: wysokość pędu głównego (cm), wysokość całej rośliny (cm), liczbę rozgałęzień bocznych I rzędu (sztuki), długość kwiatostanu (cm), liczbę okółków (sztuki), liczbę kwiatków (sztuki). U badanych populacji przeanalizowano przebieg wzrostu i rozwoju. Określono po ilu dniach nastąpiły wschody, pąkowanie, kwitnienie, początek zawiązywania strąków na pędzie głównym oraz dojrzałość żniwna. Stwierdzono istotne zróżnicowanie badanych obiektów pod względem badanych cech morfologicznych i faz fenologicznych. Najkrótszym okresem wegetacji i osiągnięciem pełnej dojrzałości żniwnej z pędu głównego i pędów bocznych charakteryzowały się populacje L. atlanticus (100-108 dni) i odmiana 'Butan' L. albus (110 dni). Długość faz rozwojowych u badanych genotypów była zróżnicowana i wyraźnie uwidocznił się odmienny rytm wzrostu porównywanych form.Lupines as a group of plants with high protein content are still not fully used in spite of their cultivation over many hundred years. New wild lupine species are being searched, to be subjected to domestication in the regions of moderate climate. Because of many desirable properties, the wild lupine species could be used in breeding of new varieties. The aim of present work was to evaluate, under conditions of Lower Silesia, the phenological phases and morphological characters of wild lupine species, obtained from the Collection of Washington State University - Regional Plant Introduction Station, and those maintained at the Plant Breeding Institute. The analysed material consisted of 11 wild Lupinus species, 1 variety of L. albus and 3 varieties of L. angustifolius. The experiment was conducted in 2001 in a randomised complete block design with four replications. In investigated populations the rates of growth and development were evaluated. The numbers of days to emergence, budding, flowering, beginning of pod formation on main stem, and harvest maturity were determined. Following morphological characters were analysed: height of main stem (cm), plant height (cm), number of branches of I-st order, length of inflorescence (cm), number of whorls, number of florets, 1000 seed weight (g). The populations of wild species differed significantly in respect of analysed phenological phases and morphological characters. Duration of development phases in analysed populations was diversified and distinctly different rhythm of growth in the compared forms was observed. The shortest period of vegetation, and full harvest maturity of main stem and branch stems, showed the plants of L. atlanticus (100-108 days) and variety 'Butan' of L. albus - (110 days)

Evaluation of species variation of genus lupinus in regard to yielding

Celem przeprowadzonych badań była wstępna ocena zmienności pod względem cech struktury plonu gatunków z rodzaju Lupinus pochodzących z kolekcji Washington State University - Regional Plant Itroduction Station oraz zgromadzonych w Katedrze Hodowli Roślin i Nasiennictwa - Akademii Rolniczej we Wrocławiu w warunkach Dolnego Śląska. Materiał stanowiło 15 populacji należących do siedmiu gatunków z sekcji: Albus, Angustifolius, Luteus, Pilosus, Atlanticus. Doświadczenie założono metodą losowanych bloków w czterech powtórzeniach. Stwierdzono zróżnicowanie analizowanych obiektów pod względem cech struktury plonu. Najkorzystniejszym indeksem płodności charakteryzowały się wszystkie populacje z sekcji Atlanticus (70%), następnie odmiany Graf i Emir L. angustifolius (64%) oraz rośliny L. palaestinus (40%). Pozostałe obiekty zawiązały strąki od 22 do 35% w stosunku do wykształconych kwiatków. Rośliny z sekcji Atlanticus średnio zawiązywały najwięcej strąków na pędzie głównym, bo od 8 do 11. Największą liczbę odgałęzień pierwszego rzędu wytworzyły rośliny L. hispanicus subsp. hispanicus - 8 sztuk oraz odmiany uprawne L. angustifolius 5-6 sztuk. W pozostałych materiałach nie stwierdzono zróżnicowania pod względem tej cechy, a liczba bocznych rozgałęzień wynosiła od 3 do 4 sztuk. Najwyższą masą tysiąca nasion wyróżniły się gatunki z sekcji Pilosus od 794 do 583 g, podczas gdy w sekcji Atlanticus otrzymano dla masy tysiąca nasion wartości od 190 do 297 g. Odmiany uprawne L. angustifolius miały zbliżone wartości średnich dla masy tysiąca nasion (112-133 g). Masa tysiąca nasion dla L. albus odmiany Butan wyniosła 223 g. Uzyskane wyniki pozwoliły na wytypowanie interesujących materiałów do dalszych badań, wytypowanie form rodzicielskich do programu krzyżowań, mającego na celu określenie możliwości uzyskania mieszańców.The main purpose of the study was preliminary evaluation of variation of wild and cultivated species of genus Lupinus in the Lower Silesia conditions in respect of yield structure. The studied material (originated from the Department of Plant Breeding and Seed Production of the University of Wroclaw and obtained from the collection of Washington State University - Regional Plant Introduction Station) consisted of 15 populations and lines belonging to seven species of the following sections: Albus, Angustifolius, Luteus, Pilosus and Atlanticus. The experiment was established by the random block method in 4 replication. The investigated material differed with regard to the analyzed traits of yield structure. The best index of fertility was obtained in the populations of Atlanticus section (70%) and Graf and Emir cultivar of L. angustifolius (64%) and L. palaestinus (40%). The remaining forms set pods in 22-35% as compared to the normally developed flowers. Plants from Atlanticus section yielded the highest number of pods from the main stem (8-11). The highest number of lateral branches of the 1st order was observed in L. hispanicus subsp. hispanicus (8 branches) and in the cultivars of L. angustifolius (5-6). The other plants differed insignificantly in the number of lateral- branches which ranged up to 3-4. Plants representing Pilosus section (794-583 g) showed the highest weight of 1000 seeds. Atlanticus section was characterized by much smaller 1000 seed weight (190-297 g). The cultivars of L. angustifolius were similar in respect to 1000 seed weight (range 113-133 g). Butan cultivar of L. albus was characterized by 1000 grain weight of 233 g. The obtained results allow to select the interesting lines for further studies and to use the best ones as parental forms for crossing programmes to evaluate the possibility of hybridization

Evaluation of seedling tolerance to toxic concentration of aluminium ions in breeding material of Triticale

Badano wpływ jonów glinu w koncentacjach 0 (kontrola), 10, 20, 60 ppm, w środowisku zakwaszonym (pH 4,2) na kiełkowanie nasion i wzrost korzeni siewek 19 mieszańców F₄ i F₅ otrzymanych przez krzyżowanie Triticum durum (LGR 1359/18, odmiana Helidur, odmiana Orjaune) z Triticale (odmiany: Wanad, Kargo, Migo), Triticum aestivum (odmiany: Banti, Helia) z Triticale (odmiany: Wanad, Kargo, Migo) i Secale cereale (odmiany: Abago, Bajtos). Nasiona kiełkowano na bibule, w szalkach Petriego uzupełnionych roztworem wodnym glinu. Określono procent skiełkowanych nasion oraz długość systemu korzeniowego, koleoptyli i liści. Na tej podstawie obliczono indeks tolerancji glinu (IT) według zmodyfikowanego testu Wilkinsa (1978). Najmniej tolerancyjne na glin były: pszenica jara odmiana Jasna i pszenżyto odmiany Kargo. Najwyższą tolerancyjnością charakteryzowały się siewki mieszańców: (Wanad x Helidur) x Wanad, (Kargo x Oijaune) x Wanad, (Kargo x Helidur) x Wanad, (Banti x Bajtos) x Migo, (Banti x Bajtos) x Wanad, (Migo x Helia) x Wanad oraz (Wanad x Helia) x Wanad.The effect of A1 ions of 0 (control), 10, 20, 40 and 60 ppm, in acid environment (pH 4.2), on seed germination and seedling root, coleoptyle and leaf growth was analyzed for F₄ and F₅ 19 hybrids (single and threeway) obtained by crossing Triticum durum (LGR 1359/18, Helidur cv., Oijaune cv.) with Triticale (Wanad, Kargo, Migo cvs), Triticum aestivum (Banti, Helia cvs) with Triticale (Wanad, Kargo, Migo cvs) and Secale cereale (Abago, Bajtos cvs). Samples of seeds were germinated on filter paper, in Petri dishes moistened with water solution with A1 ions. Percentage of germinated seeds and maximal length of roots, coleoptyles and leaves was determined. Index of tolerance was calculated by means of modified Wilkin’s test. A1 ions did not influence seed germination. The most susceptible to this metal were spring wheat Jasna cv. and Triticale Kargo cv. The hybrid seedlings of (Wanad x Helidur) x Wanad, (Kargo x Orjaune) x Wanad, (Kargo x Helidur) x Wanad, (Banti x Bajtos) x Migo, (Banti x Bajtos) x Wanad, (Migo x Helia) x Wanad, and (Wanad x Helia) x Wanad showed the highest tolerance to aluminium ions

Analysis of xenia in F1 seeds of yellow-grain winter-rye lines.

The object of research were F1 hybrid grains of winter rye resulting from the topcross of 90 yellow-seed inbred lines with the green-seed tester SMH-108. The degree of crossing ability and the effect of xenia on 1000-grain weight were confirmed. In the present investigation quantitative xenia was analysed with regard to the green colour of grain. In the collection of 90 inbred lines of yellow grain differences in% of crossing were ascertained and in 26.7% of the analysed lines a significant quantitative xenia (1000-grain weight) was found. Among the 90 lines as much as 28.9% gave, in conditions of open pollination, from 66 to 85% of hybrid grain. Four lines were selected, which gave a quantitative xenia in 38, 25, 20 and 12% and crossing of 57, 84, 58 and 74%. These lines may be of practical use in producing heterosis hybrids