Inguinal hernia surgery in the Netherlands: are patients treated according to the guidelines?

Purpose In 2003, a dedicated Dutch committee developed vidence-based guidelines for the treatment of nguinal hernia (IH) in children and adults. The aim of this tudy was to describe trends in hernia care before and after he publication of the guidelines on IH surgery in the etherlands. ethods Originally, a retrospective baseline analysis of H surgery in 90 Dutch hospitals was performed among atients treated for IH in 2001. The results of this baseline nalysis were compared with a recently performed second nalysis of patients treated for IH in 2005. esults In children\\4 years of age, the study showed a ignificant decrease of contralateral explorations. In adults, he study showed that significantly more patients were reated with a mesh-based repair in 2005 (95.9 vs. 78.8%, <0.01eover, there was an increase of patients ith bilateral hernia treated with an endoscopic technique 41.5 vs. 22.3%, P<0.01) and more patients were treated n day surgery (53.5 vs. 38.6%, P<0.01). Lastly, a decline n operations performed for recurrent IH in adults was bserved (10.9 vs. 13.3%, P<0.01). onclusion This study showed that most patients with IH n the Netherlands were treated according to the main ecommendations of the Dutch evidence-based guidelines

Skuteczność wykorzystania osłon kamery endoskopowej w transporcie wstawek

Wprowadzenie: Przywrócenie ciągłości przewodu pokarmowego w zabiegach substytucji przełyku wymaga przeprowadzenia transponowanej tkanki z jamy brzusznej do szyi. Istnieją doniesienia wskazujące na możliwość wykorzystania w tym celu plastikowych osłon kamer endoskopowych. Niniejsze badanie ma na celu zbadanie praktyczności tego podejścia w zabiegach wykonywanych za pomocą technik laparoskopowych. Metody: Skuteczność wykorzystania osłony kamery endoskopowej w transpozycji odcinków przewodu pokarmowego oceniano w prospektywnym badaniu na przestrzeni 2 lat. Ocenie poddawano następujące parametry: powodzenie/niepowodzenie, czas trwania zabiegu, utrata krwi, dostateczna długość wstawki dostarczonej do odcinka szyjnego, orientacja wstawki, łatwość wykonania zabiegu z różnych podejść, uszkodzenia wstawki, powikłania pozabiegowe i wady metody. Wyniki: Technikę zastosowano u 25 kolejnych pacjentów. Dokonano transpozycji 2 wstawek krętniczo-okrężniczych, 13 wstawek żołądkowych i 10 wstawek okrężniczych. Zastosowane podejścia obejmowały podejście tylne śródpiersiowe, zamostkowe i przedmostkowe odpowiednio w 15, 8 i 2 przypadkach. Nie stwierdzono przypadków niepowodzenia zabiegów. Technika była łatwa do przyswojenia. Wydłużała czas zabiegu o mniej niż 10 minut i nie powodowała dodatkowej utraty krwi. Technika umożliwiała bezurazową transpozycję wstawek o właściwej długości. Orientacja wstawek była zachowana bez problemów. Choć z użyciem osłon per se nie wiązały się żadne powikłania, w dwóch przypadkach doszło do przetransponowania do odcinka szyjnego wstawki o nadmiernej długości, co wiązało się z koniecznością jej docięcia/dopasowania. W jednym przypadku doszło do oderwania szwu służącego do przeciągania wstawki w połowie tunelu. Problem ten można było z łatwością rozwiązać, transportując wstawkę poprzez wyciągnięcie osłony przez otwór szyjny

Efficacy of camera sleeve in conveyance of conduits

Background: Esophageal substitutes need conveyance from the abdomen into the neck for restoration of alimentary continuity. Reports suggest that the use of plastic camera sleeve may prove advantageous in restoring conveyance. This study aims to evaluate the practicability of this approach, specifically, in laparoscopy-assisted surgeries. Methods: The efficacy of camera sleeve in conduit transposition was prospectively evaluated over 2 years. The following parameters were assessed: success/failure; time taken; blood loss; adequacy of length of the conduit delivered into the neck; conduit orientation; ease of procedure through different routes; conduit damage; complications; and drawbacks. Results: The technique was used in 25 consecutive patients. Two ileo-colonic, 13 gastric, and 10 colonic conduits were transposed. Posterior mediastinal, retro-sternal, and ante-sternal routes were used in 15, 8, and 2 cases, respectively. There were no failures. The technique was easy to adopt. It added < 10 minutes to the procedure. It entailed no additional blood loss. Adequate length of the conduit was transposed into the neck, atraumatically. Conduits maintained their orientation without effort. Although no complications per se were associated with its use, extra conduit length became transposed into the neck, twice, necessitating its trimming/adjustment. In one case, traction suture became avulsed from the conduit, midway in the tunnel. This could easily be rectified by pulling out the sleeve from the neck, which brought up the conduit along with it, as desired. Conclusions: Use of camera sleeve proves efficacious in interposition of esophageal substitutes