Foreign accent syndrome: A typological overview

Foreign Accent Syndrome (FAS) is a motor speech disorder which causes patients to speak their native language with an accent different from speakers belonging to the same language community: the patient lacks the ability to make the phonemic and phonetic contrasts of his/her native language and demonstrates suprasegmental alterations which cause listeners to perceive the accent as distinctly ‘foreign’. In 1982, Whitaker proposed 4 diagnostic criteria for FAS: 1) the accent is considered by the patient, acquaintances and investigators as foreign, 2) it is unlike the patient’s accent before the insult, 3) the accent is clearly related to central nervous system damage, 4) there is no evidence in the patient’s background of him/her being a speaker of a foreign language (pp. 197- 198). Although FAS of “acquired neurogenic origin” is the most common variant of the disorder, there exists a “developmental”, “psychogenic” and “mixed variant” as well (Verhoeven and Mariën, 2010). In FAS of neurogenic origin the foreign accent is incited by a lesion affecting the central nervous system, often a stroke or brain trauma. However, FAS has also been attested in relation to MS (Villaverde-Gonzalez et al., 2003), tumor (Masao et al., 2011; Tomasino et al., 2013; Abel et al., 2009), as well as other pathologies affecting the CNS. Developmental FAS can be regarded as a subtype of neurogenic FAS; only here it is developmental in nature, affecting speech as it develops. In the psychogenic variant, a psychological/psychiatric disorder incites FAS, whereas the mixed variant is originally neurogenic in nature, but the accent change has such a profound effect on the patient’s psychological status that he/she internalizes it by further developing the accent in order ‘to create a more “believable” personality’ (Verhoeven and Mariën 2010, p. 600

Afasiediagnostiek bij tweetaligheid: Een vertaling en bewerking van de AAT en de ANTAT voor het Fries

Veel Friese afasiepatiënten beheersen het Fries beter dan het Nederlands. Tot nu toe waren er geen Friestalige instrumenten om de taal- en communicatieproblemen van deze afasiepatiënten te diagnosticeren. In een samenwerkingsproject van de Rijksuniversiteit Groningen en Revalidatie Friesland zijn de Akense Afasietest en Amsterdam-Nijmegen Test voor Alledaagse Taalvaardigheid bewerkt voor het Fries. De Nederlandse- en Friestalige versies zijn afgenomen bij een groot aantal gezonde en afatische tweetalige sprekers. Het blijkt dat op de productieve onderdelen verschillen bestaan in het functioneren van de tweetalige proefpersonen: hun prestaties op de Friestalige versies zijn significant beter dan op de Nederlandstalige

Effect muziekbehandeling taal- en spraakstoornissen:een systematische review

Het doel van deze literatuurstudie is om het effect van muziek in de behandeling van neurologische taal- en spraakstoornissen te onderzoeken. Daarnaast is onderzocht welke werkingsmechanismen mogelijk ten grondslag liggen aan het herstel. Op basis van de vraagstellingen zijn zoektermen geformuleerd. Met deze zoektermen is in databestanden gezocht naar artikelen. Vervolgens zijn inclusiecriteria opgesteld en zijn artikelen die hieraan voldeden beschreven op patiëntkarakteristieken en interventie en de methodologische kwaliteit beoordeeld. Uit de databestanden kwamen 1250 artikelen naar voren waarvan vijftien artikelen zijn beschreven en beoordeeld. De MIT is het best bestudeerde programma. Melodie en ritme zijn de muziektherapeutische interventies die het meest zijn toegepast. In drie studies is ook onderzoek gedaan naar werkingsmechanismen van gevonden verbetering; deze studies richten zich op waarneembare hersenactiviteit in beide hemisferen. Meetbare verbetering wordt gerapporteerd in alle beoordeelde studies waarbij muziek wordt ingezet in de behandeling van neurologische taal- en spraakstoornissen. De methodologische kwaliteit van de studies is echter laag waardoor geen conclusies kunnen worden getrokken met betrekking tot het effect van muziek in de behandeling van neurologische taal- en spraakstoornissen. Gegevens over werkingsmechanismen zijn tegenstrijdi