Reaktywność płytek krwi we wczesnym okresie po pomostowaniu tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego u pacjentów stosujących małą dawkę kwasu acetylosalicylowego

Introduction. Acetylsalicylic acid (ASA) is the antiplatelet drug most used in the perioperative period in patients undergoing coronary artery bypass grafting (CABG). Off-pump coronary artery bypass grafting (OPCAB) is likely to alter platelet (PLT) function to a lesser extent than CABG with the use of cardiopulmonary bypass and may potentially result in high on-aspirin platelet reactivity (HAPR) in the postoperative period. Materials and methods. The aim of this prospective study was to characterise serum thromboxane B2 (TXB2) variability and ASA-dependent platelet reactivity in patients with stable coronary artery disease undergoing OPCAB treated with a single daily dose of 75 mg of ASA. Blood sampling was performed 2 hours and 24 hours after ASA intake on the day before surgery, and on the 2nd and 7th days after the operation. Results. A PLT counts reduction and a mean platelet volume increase were observed on the 2nd day after OPCAB. A PLT counts increase was found on the 7th postoperative day. A significant increase (p = 0.03) in the percentage of patients with insufficient laboratory ASA efficacy (defined by serum TXB2 ≥ 7.2 ng/mL) was observed on the 7th postoperative day compared to preoperative values (52% vs 20% respectively, p = 0.02). A significant increase in median platelet reactivity and in the percentage of patients with HAPR (defined by VerifyNow® Aspirin test result ≥ 550 ARU) was observed on the 7th postoperative day in comparison with the values before OPCAB (48% vs 12%, p = 0.007). Conclusions. In the group of patients taking a standard daily dose of 75 mg of ASA, a substantial number of patients failed to attain optimal inhibition of serum TXB2 or had HAPR before surgery and on the 7th day after OPCAB. A significant decrease in serum TXB2 levels on the 2nd day after OPCAB did not correlate with PLT reactivity. The optimal dose of ASA is of interest for further studies of efficacy and clinical outcomes after OPCAB.Wstęp. Kwas acetylosalicylowy (ASA) jest podstawowym lekiem przeciwpłytkowym stosowanym w okresie okołooperacyjnym u chorych poddawanych operacjom pomostowania tętnic wieńcowych (CABG). Operacja pomostowania tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego (OPCAB) prawdopodobnie w mniejszym stopniu zaburza funkcję płytek krwi (PLT) niż operacja wykonywana w krążeniu pozaustrojowym i może być przyczyną wysokiej reaktywności płytek mimo leczenia ASA (HAPR) w okresie pooperacyjnym. Materiały i metody. Celem badania była prospektywna analiza zmienności stężenia tromboksanu B2 (TXB2) w surowicy krwi i reaktywności PLT zależnej od ASA u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową, poddanych OPCAB, leczonych standardową, pojedynczą dawką dobową 75 mg ASA. Próbki krwi do analizy pobierano po 2 i 24 h od przyjęcia porannej dawki ASA w dobie poprzedzającej operację, a następnie w 2. i 7. dobie po operacji. Wyniki. W 2. dobie po OPCAB obserwowano istotne zmniejszenie liczby PLT oraz zwiększenie średniej objętości płytekkrwi. W 7. dobie pooperacyjnej stwierdzono zwiększenie liczby PLT wobec wartości przed operacją. W 7. dobie po OPCABobserwowano istotne zwiększenie w odniesieniu do wartości przed operacją odsetka pacjentów z niedostatecznąw analizie laboratoryjnej skutecznością leczenia przeciwpłytkowego ASA (definiowaną jako stężenie TXB2 w surowicy krwi≥ 7,2 ng/ml), odpowiednio 52% w porównaniu z 20%; p = 0,02. W 7. dobie pooperacyjnej stwierdzono znamienny wzrostmediany reaktywności PLT oraz odsetka pacjentów z HAPR (wynik testu VerifyNow® Aspirin ≥ 550 ARU) w porównaniuz wartościami przed OPCAB (odpowiednio 48% v. 12%; p = 0,007). Wnioski. W grupie pacjentów stosujących pojedynczą, dobową dawkę 75 mg ASA u istotnego odsetka badanych(p = 0,03) przed operacją oraz w 7. dobie po OPCAB stwierdzono suboptymalne zahamowanie syntazy TXB2 oraz HAPR.Znamienne obniżenie stężenia TXB2 w surowicy krwi w 2. dobie pooperacyjnej nie korelowało z reaktywnością PLT.W przyszłych badaniach dotyczących efektywności leczenia przeciwpłytkowego oraz wyników klinicznych po OPCABnależy zwrócić szczególną uwagę na optymalizację dawkowania ASA

Outcome prediction following transcatheter aortic valve implantation: Multiple risk scores comparison

Background: The aim of the study was to compare 7 available risk models in the prediction of 30-day mortality following transcatheter aortic valve implantation (TAVI). Heart team decision supported by different risk score calculations is advisable to estimate the individual procedural risk before TAVI. Methods: One hundred and fifty-six consecutive patients (n = 156, 48% female, mean age 80.03 ± 8.18 years) who underwent TAVI between March 2010 and October 2014 were in­cluded in the study. Thirty-day follow-up was performed and available in each patient. Base­line risk was calculated according to EuroSCORE I, EuroSCORE II, STS, ACEF, Ambler’s, OBSERVANT and SURTAVI scores. Results: In receiver operating characteristics analysis, neither of the investigated scales was able to distinguish between patients with or without an endpoint with areas under the curve (AUC) not exceeding 0.6, as follows: EuroSCORE I, AUC 0.55; 95% confidence intervals (CI) 0.47–0.63, p = 0.59; EuroSCORE II, AUC 0.59; 95% CI 0.51–0.67, p = 0.23; STS, AUC 0.55; 95% CI 0.47–0.63, p = 0.52; ACEF, AUC 0.54; 95% CI 0.46–0.62, p = 0.69; Ambler’s, AUC 0.54; 95% CI 0.46–0.62, p = 0.70; OBSERVANT, AUC 0.597; 95% CI 0.52–0.67, p = 0.21; SURTAVI, AUC 0.535; 95% CI 0.45–0.62, p = 0.65. SURTAVI model was calibrated best in high-risk patients showing coherence between expected and observed mortality (10.8% vs. 9.4%, p = 0.982). ACEF demonstrated best classification accuracy (17.5% vs. 6.9%, p = 0.053, observed mortality in high vs. non-high-risk cohort, respectively). Conclusions: None of the investigated risk scales proved to be optimal in predicting 30-day mortality in unselected, real-life population with aortic stenosis referred to TAVI. This data supports primary role of heart team in decision process of selecting patients for TAVI

OCULUS study: Virtual reality-based education in daily clinical practice

Background: Atrial fibrillation (AF) is associated with high risk of stroke and other thromboembolic complications. The OCULUS study aimed to evaluate the effectiveness of the three-dimensional (3D) movie in teaching patients about the consequences of AF and pharmacological stroke prevention.  Methods: The study was based on a questionnaire and included 100 consecutive patients (38% women, 62% with AF history). Using the oculus glasses and a smartphone, a 3D movie describing the risk of stroke in AF was shown. Similar questions were asked immediately after, 1 week and 1 year after the projection.  Results: Before the projection 22/100 (22.0%) declared stroke a consequence of AF, while immediately after 83/100 (83.0%) (p < 0.0001) patients declared this consequence. Seven days after, stroke as AF consequence was chosen by 74/94 (78.7%) vs. 22/94 (23.4%) when compared to the baseline knowledge; p < 0.0001, a similar trend was also observed in 1-year follow-up (64/90 [71.1%] vs. 21/90 [23.3%]; p < 0.0001). Before the projection 88.3% (83/94) patients responded, that drugs may reduce the risk of stroke, and after 1 week the number of patients increased to (94/94 [100%]; p = 0.001). After 1 year 87/90 (96.7%) answered that drugs may diminish the risk of stroke (p = 0.02 in comparison to the baseline survey 78/90 [86.7%]). Use of oral anticoagulation to reduce the risk of stroke was initially chosen by 66/94 (70.2%), by 90/94 (95.7%; p < 0.0001) 7 days after and by 83/90 (92.2%; p < 0.0001) 1 year after.  Conclusions: 3D movie is an effective tool in transferring knowledge about the consequences of AF and the pivotal role of oral anticoagulation in stroke prevention. Trial registration: ClinicalTrials.gov, NCT03104231. Registered on 28 March 2017

Modern forms of education among patients — would it be a weapon against poor compliance?

Wstęp: W ostatnich latach obserwuje się znaczny rozwój technik multimedialnych, w tym projekcji filmów trójwymiarowych (3D) w wirtualnej rzeczywistości (VR, virtual reality). Badanie OCCULUS zostało zaprojektowane w celu propagowania wiedzy o różnych chorobach wśród pacjentów poprzez film 3D VR. Głównym celem badania była analiza, czy wiedza na temat choroby zaczerpnięta z filmu (3D VR), będzie dla pacjenta zrozumiała i tym samym łatwa do przyswojenia i zapamiętania. Materiał i metody: Do jednoośrodkowego, prospektywnego badania włączono 46 pacjentów (w tym 37% kobiet). Kwestionariusz zawierał pytania dotyczące wywiadu w kierunku migotania przedsionków (AF), wiedzy o migotaniu przedsionków i konsekwencji stosowania leków przeciwkrzepliwych. Następnie za pomocą gogli Occulus i smartfona pokazywano chorym krótki film w technologii 3D. Projekcja odnosiła się do ryzyka udaru w migotaniu przedsionków i możliwości działań profilaktycznych poprzez regularne stosowanie leków przeciwkrzepliwych. Później zadano kolejne pytania odnośnie fabuły i treści filmu. Około tygodnia po projekcji filmu podobne pytania zadano podczas ankiety telefonicznej. Wyniki: Spośród przebadanych pacjentów 72% podało dodatni wywiad w kierunku migotania przedsionków. Na pytanie „Czy stosowanie odpowiedniej farmakoterapii pozwoli zmniejszyć ryzyko udarów niedokrwiennych spowodowanych zatorem w tętnicach mózgowych?” przed obejrzeniem filmu pozytywnie odpowiedziało 80,4% badanych, natychmiast po projekcji 97,8% (p = 0,0152 przy porównaniu do wiedzy przed obejrzeniem filmu), po badaniu telefonicznym tydzień po przeprowadzeniu ankiety — 93,5%, (p = 0,1190 przy porównaniu do wiedzy przed obejrzeniem filmu). Konieczność stosowania leków została potwierdzona przez prawie 93,5% pacjentów przed projekcją w stosunku do 95,7% chorych w ankiecie telefonicznej. Film 3D VR został uznany za ważne narzędzie służące poszerzaniu świadomości chorych odnośnie konsekwencji nieleczonego migotania przedsionków przez 95,7% badanych. Chęć obejrzenia podobnych produkcji dotyczących innych jednostek chorobowych zadeklarowało 45 z 46 chorych. Posiadając wiedzę zaczerpniętą z filmu na temat konsekwencji niestosowania skutecznej terapii 95,7% zadeklarowało stosowanie leków przeciwkrzepliwych. Wnioski: E-medycyna może być odpowiedzią na dzisiejsze oczekiwania chorych. Film 3D VR może być szansą na zmianę tradycyjnej formy informowania i szkolenia pacjenta. Pacjenci odnieśli korzyści z udziału w badaniu i wyrazili chęć nauki na temat innych chorób za pomocą zastosowanej przez autorów metody.Background: OCCULUS study was created to spread knowledge about various diseases among patients by using one of the most interesting interactive tools, which is a three-dimensional (3D) in virtual reality (VR) movie. Due to the improvement in advanced technologies, 3D VR movie stands for a future standard in e-medicine. The idea of the whole study was to examine whether movie-based knowledge transfer is better to remember than traditional information from book or Medical Practitioner. Material and methods: 46 consecutive patients (37% women) were included in the single centre prospective study, which was based on survey, designed by the authors of the study. The questionnaire enclosed questions about previous atrial fibrillation (AF) history, knowledge about AF and the consequences of anticoagulants. Thenceforth, supported by oculus glasses and smartphone the brief 3D movie was being shown. The movie was describing the risk of stroke in AF patients and possibilities of prevention due to the usage of anticoagulants. Subsequently another questions were asked due to the film’s plot. Over a week afterward, comparable questions were asked due to a telephone survey. Results: 72% of examined patients had previously AF history. 80.4% of those asked before watching the movie, 97.8% immediately after projection (p = 0.0152 when compared to knowledge before watching the movie), 93.5% due to telephone survey, week after movie presentation responded that by using specific pharmacological therapy the risk of stroke might be reduced (p = 0.1190, when compared to knowledge before watching the movie). The value of using drugs was confirmed by almost 93.5% patients before projection and 95.7% due to telephone survey. 3d movie was acknowledged as a useful tool to spread awareness of consequences of AF by 95.7% subjects. 45 out of 46 patients declared that they would enjoy watching comparable movies about various diseases. 95.7% declared using prescribed anticoagulants due to the knowledge of the consequences. Conclusions: 21st century requires development in almost every field. E-medicine is a response to modern patient’s’ demands. 3D VR movie used as a tool to teach patients about their illness may change the traditional medical information. Our study shows that subjects took an advantage of the survey and would be keen on learning about other diseases in such form

Wskaźnik zmienności objętości płytek krwi pozwala przewidzieć dysfunkcję lewej komory u pacjentów poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej

Background: The role of platelets in the pathophysiology of acute coronary syndromes (ACS) is undeniable, but precise relationships between platelet activity and treatment outcomes are a matter of continuant investigation. Among platelet indices, mean platelet volume (MPV) has proven to be a valuable predicting factor in cardiac patients. However, platelet distribution width (PDW) is reported to be a more specific marker of platelet reactivity. Thus, application of PDW in risk stratification of ACS treatment is an up-to-date subject of research. PDW values in the assessment of left ventricular (LV) function have not been previously studied.   Aim: The aim of the study was to evaluate whether admission PDW can predict LV systolic function in patients with ACS treated with stent implantation.   Methods: On-admission PDW was measured in 278 consecutive patients with diagnosis of ACS, who underwent stent(s) implantation. Echocardiogram with LV ejection fraction (LVEF) estimation was performed within 24 h of percutaneous coronary intervention. Additionally, patients were under one-year follow-up, and one-year all-cause mortality was assessed.   Results: According to receiver-operating characteristics (ROC) analysis, a PDW value greater than 12.8 fL could predict LVEF ≤ 35% with sensitivity of 81% and specificity of 39% (AUC 0.614; p = 0.0177). Only a trend was noted in ROC for PDW and one-year mortality (AUC 0.608; p = 0.0815). Multivariate logistic regression analysis has shown that the PDW parameter correlates independently with both systolic heart failure with LVEF ≤ 35% (PDW cut-off: 12.8 fL, OR 2.8107, CI 1.1401–6.9293, p = 0.0248) and one-year mortality (PDW cut-off: 16 fL, OR 2.6750, CI 1.0190–7.0225, p = 0.0457).   Conclusions: Admission PDW may serve as a simple and widely available predictor of impaired LV function in patients with ACS. Association between PDW and mortality needs to be confirmed in larger studies.   Wstęp: Płytki krwi odgrywają istotną rolę w patofizjologii ostrego zespołu wieńcowego (ACS), dlatego też wiele badań poświęcono możliwości zastosowania wskaźników płytkowych w przewidywaniu wyników jego leczenia. Stwierdzono, że średnia objętość płytek krwi (MPV) jest niezależnym czynnikiem ryzyka zawału serca. Ponadto udowodniono, że wartości MPV mogą posłużyć do przewidywania niekorzystnych wyników przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI), w tym upośledzonej reperfuzji miokardium. Wskaźnik zmienności objętości płytek krwi (PDW), podobnie jak MPV, odzwierciedla reaktywność płytek krwi. PDW jest jednak uważany za bardziej miarodajny parametr pozwalający na identyfikowanie frakcji płytkowych o większej objętości, które są aktywniejsze zarówno enzymatycznie, jak i metabolicznie. Dotychczasowe wyniki badań wykazały wartość prognostyczną PDW u pacjentów z zawałem serca oraz korelację ze stopniem zaawansowania choroby wieńcowej. Wskaźniki płytkowe okazują się więc być tanim i ogólnodostępnym narzędziem w stratyfikacji ryzyka u pacjentów z ACS. Jednak mimo dużego zainteresowania nimi użyteczność PDW w ocenie funkcji lewej komory (LV) dotychczas nie została zbadana.   Cel: Celem pracy było zbadanie, czy wartość PDW oznaczanego podczas przyjęcia do szpitala może zostać wykorzystana jako predyktor dysfunkcji skurczowej LV u pacjentów poddawanych implantacji stentu z powodu ACS.   Metody: Analizą retrospektywną objęto 278 pacjentów (214 mężczyzn, 64 kobiety) poddawanych wszczepieniu stentu (metalowego lub uwalniającego lek) z powodu ACS (STEMI u 156 osób). Średnia wieku wynosiła 65 ± 12 lat, zgon w ciągu jednego roku odnotowano w sumie u 24 (8,6%) osób. Badana grupa była również włączona w rejestr BleeMACS. Pacjentom pobierano krew żylną do probówki z kwasem wersenowym (EDTA) podczas przyjęcia do szpitala, a następnie w ciągu 30 min oznaczano wartości PDW przy użyciu systemu SYSMEX XN-2000. Echokardiogram z oceną frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF) wykonywał w ciągu 24 h od PCI doświadczony echokardiografista nieświadomy wartości PDW u badanego pacjenta. Na podstawie szpitalnej bazy danych oraz informacji uzyskanych drogą telefoniczną od pacjentów lub ich rodziny okres obserwacji wynosił 1 rok. Pierwszorzędowym punktem końcowym była wartość LVEF, w szczególności LVEF ≤ 35% rozumiana jako dysfunkcja skurczowa LV. Jednoroczna śmiertelność stanowiła drugorzędowy punkt końcowy. Zgon w okresie wewnątrzszpitalnym i trombocytopenia (liczba płytek we krwi < 100 000/μl) były kryteriami wykluczającymi.   Wyniki: Analiza krzywej ROC (receiver-operating characteristics) wykazała, że optymalny punkt odcięcia dla PDW wynoszący 12,8% charakteryzuje się 81% czułością i 39% specyficznością (pole pod krzywą 0,614; p = 0,0177) w prognozowaniu LVEF ≤ 35%. Analiza jednoczynnikowa dowiodła, że wartość PDW koreluje niezależnie z LVEF ≤ 35% i śmiertelnością jednoroczną. Wielomianowa regresja logistyczna potwierdziła hipotezę, że wartości PDW korelują niezależnie zarówno z upośledzeniem skurczowej funkcji serca wyrażonej wartością LVEF ≤ 35% (punkt odcięcia PDW: 12,8%; OR 2,8107; CI 1,1401–6,9293; p = 0,0248), jak i śmiertelnością jednoroczną (punkt odcięcia PDW: 16%; OR 2,6750; CI 1,0190–7,0225; p = 0,0457).   Wnioski: Wartość PDW mierzonego podczas przyjęcia do szpitala jest ogólnodostępnym i tanim współczynnikiem pozwalającym przewidzieć dysfunkcję skurczową LV w grupie pacjentów leczonych PCI z implantacją stentu z powodu ACS. Ponadto powyższa korelacja sugeruje niekorzystny wpływ zwiększonej aktywności płytek krwi na przebudowę mięśnia sercowego po przebytym zawale, który może wynikać z upośledzenia mikrokrążenia serca spowodowanego zakrzepami tworzonymi przez frakcje płytkowe o większej reaktywności. Zaobserwowany związek między wartością PDW a śmiertelnością wymaga potwierdzenia w badaniu obejmującym większą grupę pacjentów.  

miR-1, miR-21 i galektyna-3 u pacjentów z niewydolnością serca oraz nadciśnieniem powikłanym przerostem lewej komory

Wprowadzenie Ostatnie badania wskazują, iż miR-1 ma wpływ na przerost mięśnia sercowego oraz liczbę kardiomiocytów. miR-21 i galektyna-3 są związane z procesem włóknienia, zapaleniem i nieodpowiednią przebudową serca. Dotychczas nie wyjaśniono synergistycznej roli tych cząsteczek w przeroście lewej komory (LVH). Indeks masy lewej komory (LVMI) jest znany jako ważny marker prognostyczny w skurczowej niewydolności serca. Celem niniejszego badania była ocena ekspresji miR-1, miR-21 i stężenia gal-3 u pacjentów z objawową HF w przebiegu nadciśnienia tętniczego oraz LVH, ujawnionym w echokardiografii. Metody Do badania zostało zakwalifikowanych 41 pacjentów z zaostrzoną niewydolnością serca (frakcja wyrzutowa 33.9±13.9%), z LVH w przebiegu nadciśnienia tętniczego (LVMI>115(mężczyzni)/95(kobiety) g/m2). Ekspresję miR-1 i miR-21 określano ilościowo stosując łańcuchową reakcję polimerazy w czasie rzeczywistym (qRT-PCR). Stężenia gal-3 i NT-proBNP w surowicy oznaczano odpowiednio: metodą immunoenzymofluorescencyjną oraz z wykorzystaniem techniki chemiluminescencji. U wszystkich pacjentów wykonano standardowe badania echokardiograficzne. Wyniki U 59 chorych z zaostrzeniem niewydolności serca z ciężką LVH (n=27, w wieku 69.3±12.7 lat, EF=27.6±10.6%) z LVMI>149(męźczyzni)/122(kobiety) g/m2 wystąpiła istotna ujemna korelacja pomiędzy średnicą przestrzeni międzykomorowej (Rs= -0.533, p=0.004) oraz między rozkurczową grubością tylnej ściany a poziomem miR-1 (Rs= -0.404, p=0.037). Stwierdzono dodatnią zależność pomiędzy IVSD vs. gal-3 (Rs= 0.383, p=0.049), NT-proBNP vs. gal-3 (Rs= 0.369, p=0.019) oraz stężeniami miR-1 i miR-21 (Rs= 0.520, p=0.005) w tej grupie. Nie stwierdzono różnic w wieku, płci, klasie NYHA, etiologii niewydolności serca oraz ekspresji miR-1, miR-21 i stężenia gal-3 w surowicy krwi w grupie chorych z ciężkim vs. łagodnego do umiarkowanego LVH (n=14, w wieku 70.9±10.5 lat, EF=43.9±17.0%). Warto zauważyć, że wśród pacjentów z IVSD> 12 mm (n=14) stężenie gal-3 w surowicy było znacząco wyższe niż u pacjentów z IVSD≤12 mm (n=27): 18 (15.4-25.6) pg/mL w porównaniu do 16.9 (10.8-21.4) pg/mL (p=0.028), a jego stężenie korelowało z LVEDD i stężeniem NT-proBNP w surowicy (Rs= 0.600, p=0.023 and Rs= 0.660, p=0.010). W tej grupie zaobserwowano znaczne obniżenie poziomu miR-21 przy wzroście LVEDD (Rs= -0.612, p=0.020) oraz obniżenie poziomu miR-1 wraz ze wzrostem stężenia NT-proBNP (Rs= 0.746, p=0.002). Wnioski Wyniki tego badania ukazały, że w objawowej pozawałowej niewydolności serca u pacjentów z LVH stężenia galektyny-3 oraz ekspresja krążących miR-1 korelują ze zmianami anatomicznymi lewej komory serca.