Związek między grubością błony wewnętrznej i środkowej (IMT) tętnicy szyjnej a powikłaniami w układzie sercowo-naczyniowym

Early signs of target organ damage are one of the main topics of recent research in hypertension. These include endothelial dysfunction, microalbuminuria, increased renal resistance index and increased thickness of intima-media complex (IMT). Results of IMT measurements performed with Doppler ultrasonography correlates very well with those from necropsy studies. Moreover, IMT assessment is relatively easy, noninvasive, does not require very sophisticated equipment and correlates with cardiovascular risk factors and clinical outcome. Therefore it is feasible to use IMT as an endpoint in large scale population based studies as well as a tool in potential screening projects. The aim of our review is to discuss the methodology, results of clinical trials and the role of IMT measurements in current clinical practice.Na przestrzeni ostatnich lat wiele uwagi - zwłaszcza w badaniach klinicznych - poświęca się ocenie wczesnych powikłań narządowych rozwijających się w przebiegu nadciśnienia tętniczego. Obok dysfunkcji śródbłonka, mikroalbuminurii oraz podwyższonego oporu w naczyniach wewnątrznerkowych (RRI), do wczesnych zmian zalicza się również podwyższoną grubość kompleksu błony wewnętrznej i środkowej tętnicy szyjnej (IMT). Metodą służącą do nieinwazyjnej oceny IMT jest ultrasonografia doplerowska, a wyniki pomiarów IMT uzyskane na podstawie badania ultrasonograficznego wykazują korelację z badaniami określającymi zmiany strukturalne w obrębie naczyń. Należy podkreślić, że ocena IMT jest stosunkowo mało skomplikowana, a niezbędna aparatura stosunkowo powszechnie dostępna, co pozwala na wykonywanie tego badania w ramach szeroko zakrojonych badań populacyjnych lub przesiewowych. W niniejszym opracowaniu omówiono związek między IMT a częstością występowania incydentów w układzie sercowo-naczyniowym

Relationship between renal resistive index and target organ damage in patiens with treated primary hypertension

Wstęp Celem pracy była ocena związku między wskaźnikiem oporu wewnątrznerkowego (RI) a wartościami ciśnienia tętniczego uzyskanymi w trakcie automatycznej całodobowej rejestracji ciśnienia i powikłaniami narządowymi u pacjentów z leczonym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 220 osób: 125 chorych z leczonym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym oraz 95 zdrowych osób z prawidłowym ciśnieniem - grupa kontrolna. U każdego pacjenta wykonano badania biochemiczne, całodobowy ambulatoryjny pomiar ciśnienia tętniczego oraz badanie dopplerowskie tętnic szyjnych i tętnic nerkowych i badanie echokardiograficzne. Wyniki Wartości RI w grupie nadciśnienia tętniczego były znamiennie wyższe w porównaniu z wartościami RI w grupie kontrolnej (0,63 &#177; 0,07 vs. 0,59 &#177; 0,05; p < 0,01); powyższa różnica była również znamienna po uwzględnieniu podziału pod względem płci. Również wartości wskaźnika pulsacji (PI) były istotnie wyższe w grupie nadciśnienia tętniczego w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej (1,16 &#177; 0,26 vs. 1,05 &#177; 0,19; p < 0,01). W grupie nadciśnienia tętniczego w jednoczynnikowej liniowej analizie korelacji wykazano istotny związek między RI a wiekiem, wysokością ciśnienia tętna i ambulatoryjnego wskaźnika sztywności tętnic (AASI) oraz średnią wartością rozkurczowego ciśnienia z okresu doby, GFR, IMT, wskaźnikiem E/E&#8217; i RWT. W analizie wieloczynnikowej tylko korelacja między RI a IMT była niezależna statystycznie od innych zmiennych uwzględnionych w modelu. Wnioski Wyniki pracy wskazują na istnienie dodatniej korelacji RI z wczesnymi powikłaniami narządowymi nadciśnienia tętniczego, a zwłaszcza z IMT tętnicy szyjnej. Wykazano ponadto, że wartości RI są większe u pacjentów z leczonym hipotensyjnie nadciśnieniem tętniczym w porównaniu z grupą osób z prawidłowym ciśnieniem tętniczym.Background The objective of the study was to evaluate renal resistive index (RI) value in patients with treated hypertension in relation to ABPM values and target organ damage. Material and methods The study included two groups. Group 1 consisted of 125 patients aged 51.2 &#177; 12.2 with treated essential hypertension (EH), group 2 consisted of 95 normotensive, healthy subjects aged 37.9 &#177; 10.4. In both groups biochemical evaluations, ABPM, echocardiography, carotid and renal arteries ultrasound and Doppler studies were performed. Results RI values in patients with treated EH were significantly higher as compared to RI values in the normotensive, control group (0.63 &#177; 0,07 vs. 0.59 &#177; 0.05; p < 0.01). This difference was still significant after dividing according to the sex. PI values in EH group were also significantly higher as compared with control group. In an univariate analysis, in the hypertensive group, RI values correlated with age, PP and AASI values, mean 24-h diastolic blood pressure values, GFR, carotid IMT and with echocardiographic parameters: E/E&#8217; ratio and RWT. In the multivariate analysis, RI values correlated independently only with carotid IMT. Conclusions In our study renal resistive values were positively correlated with early target organ damage. The resistive index was higher in those with a long-standing treated hypertension as compared to normotensive subjects

Evaluation of plasma adiponectine concentration in relation to selected cardiovascular risk factors in patients with essential hypertension

Wstęp W dostępnym piśmiennictwie istnieje niewielka liczba doniesień, w których oceniano stężenie adiponektyny w osoczu u chorych z łagodnym nadciśnieniem pierwotnym, bez współistniejących powikłań narządowych, zaburzeń metabolicznych oraz chorób układu sercowo-naczyniowego. Celem pracy była ocena stężenia adiponektyny w osoczu u chorych z nowo wykrytym niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym w odniesieniu do wybranych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Materiał i metody Do badania włączono 54 chorych w wieku 20-50 lat (śr. wieku 38 &#177; 8,5 roku), z nowo wykrytym, dotychczas nieleczonym hipotensyjnie nadciśnieniem tętniczym. Z badania wykluczono chorych z otyłością, zespołem metabolicznym, powikłaniami narządowymi nadciśnienia tętniczego oraz współistniejącymi chorobami, między innymi układu sercowo-naczyniowego. Grupę kontrolną stanowiły 53 zdrowe osoby w wieku 20&#8211;50 lat (śr. wieku 38 &#177; 9,5 roku), dobrane pod względem płci, wieku, wskaźnika masy ciała i zawartości tkanki tłuszczowej z prawidłowym ciśnieniem tętniczym. U wszystkich chorych włączonych do badania wykonywano kliniczne pomiary ciśnienia tętniczego, ABPM, badania biochemiczne (w tym oznaczenie stężenia adiponektyny), badanie echokardiograficzne oraz badanie Doppler duplex tętnic nerkowych. Wyniki Porównywane grupy nie różniły się istotnie pod względem wieku, płci, ocenianych parametrów biochemicznych oraz pod względem wskaźnika masy ciała, procentowej zawartości tkanki tłuszczowej oraz obwodu talii. Nie stwierdzono statystycznie znamiennych różnic w stężeniu adiponektyny w osoczu między chorymi z nadciśnieniem pierwotnym a grupą kontrolną (6,70 &#177; 3,79 &#181;g/ml vs. 5,70 &#177; 2,95 &#181;g/ml, NS). Stężenie adiponektyny w osoczu było istotnie wyższe u kobiet niż u mężczyzn, zarówno u chorych z nadciśnieniem tętniczym, jak i w grupie kontrolnej. W grupie chorych z nadciśnieniem pierwotnym oraz u osób z prawidłowym ciśnieniem tętniczym nie wykazano korelacji pomiędzy stężeniem adiponektyny w osoczu a wartościami ciśnienia skurczowego oraz rozkurczowego, ocenianymi w ABPM w ciągu całej doby, w czasie dnia oraz w godzinach nocnych. W całej grupie badanej, u chorych z nadciśnieniem pierwotnym oraz w grupie kontrolnej wykazano istnienie odwrotnej zależności między stężeniem adiponektyny w osoczu a obwodem talii (odpowiednio: r = -0,52, p < 0,0001, r = -0,61, p < 0,001 i r = -0,46, p < 0,0001). Wykazano również zależność między stężeniem adiponektyny w osoczu a stężeniem cholesterolu frakcji HDL i triglicerydów. Obserwowano ujemną korelację między stężeniem adiponektyny w osoczu a masą lewej komory. Nie stwierdzono korelacji między stężeniem adiponektyny w osoczu a wskaźnikiem masy lewej komory serca. Wnioski Uzyskane wyniki nie wskazują na istnienie prostej zależności między stężeniem adiponektyny w osoczu a wysokością ciśnienia skurczowego i rozkurczowego. Uzyskane wyniki mogą wskazywać na związek między stężeniem adiponektyny i rozwojem zaburzeń metabolicznych u chorych z nadciśnieniem tętniczym bez uchwytnych klinicznie zmian narządowych oraz bez zespołu metabolicznego i chorób współistniejących.Background Clinical trials have shown that adiponectin levels were significantly decreased in patients with severe hypertension, insulin resistance and other cardiovascular disorders eg coronary artery disease. The objective of our study was to evaluate the role of adiponectin in mild and moderate hypertension, and to estimate its relationship with metabolic risk factors in hypertensive patients. Material and methods The study included 2 groups. Group 1 consisted of 54 untreated persons aged 38 &#177; 8.5, with mild to moderate essential hypertension; group 2 - 53 healthy subjects aged 38 &#177; 9.5 with normal blood pressure. Patients with obesity, severe hypertension, organ damage due to hypertension and with other cardiovascular disorders were not included. In both groups antropometric (BMI, body mass index, waist circumference) and biochemical parametres including plasma adiponectin concentration were evaluated. ABPM, echocardiography and renal arteries ultrasound examination were also performed. Results There was no significant difference in concentration of adiponectin in plasma beetwen hypertensive patients (6.7 &#177; 3.79 &#181;g/ml) and control group (5.7 &#177; 2.95 &#181;g/ml). Both hypertensive and normotensive women were characterized by higher plasma adiponectin concentration as compared with respectively hypertensive and normotensive men. In both groups positive correlation between adiponectine and concentration of HDL-cholesterol (p < 0.0001; r = 0.56) was found. In both groups negative correlations between adiponectine plasma concentration and BMI, waist circumference, creatinine and triglicerides concentrations were also found. Conclusions In our study there was no significant difference between plasma adiponectin concentration. These data may suggest relationship between plasma adiponectin concentration and the development of metabolic abnormalities in patients with mild to moderate hypertension without organ damage or concomitant cardiovascular diseases and metabolic syndrome

Altered monocytic phenotypes are linked to hypertension form - a clinical observational study

No abstract available