Chemioterapia metronomiczna w interdyscyplinarnym leczeniu pacjentki ze skórnym rozsiewem raka piersi

Chemioterapia metronomiczna jest opcją terapeutyczną polegającą na długotrwałym eksponowaniu nowotworu na stosunkowo małe dawki leków cytotoksycznych. Taki rodzaj frakcjonowania leczenia wykorzystuje potencjalnie inne niż klasyczne mechanizmy działania leków przeciwnowotworowych, będąc przy tym atrakcyjnym z punktu widzenia profilu toksyczności i zachowania jakości życia. W pracy opisano przypadek wieloletniego interdyscyplinarnego leczenia kobiety ze skórnym rozsiewem raka piersi, podczas którego opierano się na wielu liniach chemioterapii metronomicznej w połączniu z interwencjami miejscowymi, takimi jak elektrochemioterapia

Niwolumab w leczeniu raka nerkowokomórkowego w praktyce klinicznej

W ciągu ostatniej dekady nastąpił intensywny rozwój badań nad niwolumabem, jak i nad pozostałymi inhibitorami punktu kontrolnego. Jednym z nowotworów, w przypadku których istnieje najwięcej doświadczeń z niwolumabem, jest rak nerki. Wraz z coraz lepszym zrozumieniem mechanizmów działania komórkowej odpowiedzi immunologicznej, coraz lepiej rozumiemy, jakie jest miejsce niwolumabu wśród dostępnych w tym rozpoznaniu opcji terapeutycznych. W ostatnich kilku latach wyraźniej rysują się kierunki badań nad zwiększeniem skuteczności terapii inhibitorami punktu kontrolnego, toteż rozwijane są nowe skojarzenia leków immunokompetentnych. Niniejszy artykuł ma na celu przystępne przybliżenie onkologom praktykom kluczowych aspektów leczenia raka jasnokomórkowego nerki niwolumabem

BRAF — nowy cel terapeutyczny w raku jelita grubego

Mutacja BRAF V600E, o ugruntowanej już roli w leczeniu przerzutowego czerniaka, w ostatnich latach była intensywnie badana u chorych na przerzutowego raka jelita grubego. Występuje w około 10% przypadków tego nowotworu. Dowiedziono, iż jest negatywnym czynnikiem rokowniczym, chociaż nowsze prace wskazują na złożoną zależność tego efektu od stanu genów odpowiedzialnych za naprawę uszkodzeń DNA typu „mismatch”. Niezależnie od faktu, iż znaczenie predykcyjne mutacji BRAF V600E dla chemioterapii oraz leczenia celowanego pozostaje przedmiotem kontrowersji, konieczność odmiennego podejścia do leczenia systemowego pacjentów z tej grupy jest podnoszona w wytycznych międzynarodowych towarzystw naukowych. Badane są liczne opcje terapii: od intensyfikacji klasycznych schematów chemioterapii podawanych w pierwszej linii, po innowacyjne kombinacje leków celowanych mające na celu zniesienie efektu mutacji BRAF V600E na aktywację osiowych, dla karcynogenezy, szlaków transdukcji sygnału. Niniejsza praca przeglądowa ma na celu przybliżenie tego złożonego tematu onkologom zajmującym się na co dzień leczeniem nowotworów przewodu pokarmowego

BRAF — nowy cel terapeutyczny w raku jelita grubego

Mutacja BRAF V600E, o ugruntowanej już roli w leczeniu przerzutowego czerniaka, w ostatnich latach była intensywnie badana u chorych na przerzutowego raka jelita grubego. Występuje w około 10% przypadków tego nowotworu. Dowiedziono, iż jest negatywnym czynnikiem rokowniczym, chociaż nowsze prace wskazują na złożoną zależność tego efektu od stanu genów odpowiedzialnych za naprawę uszkodzeń DNA typu „mismatch”. Niezależnie od faktu, iż znaczenie predykcyjne mutacji BRAF V600E dla chemioterapii oraz leczenia celowanego pozostaje przedmiotem kontrowersji, konieczność odmiennego podejścia do leczenia systemowego pacjentów z tej grupy jest podnoszona w wytycznych międzynarodowych towarzystw naukowych. Badane są liczne opcje terapii: od intensyfikacji klasycznych schematów chemioterapii podawanych w pierwszej linii, po innowacyjne kombinacje leków celowanych mające na celu zniesienie efektu mutacji BRAF V600E na aktywację osiowych, dla karcynogenezy, szlaków transdukcji sygnału. Niniejsza praca przeglądowa ma na celu przybliżenie tego złożonego tematu onkologom zajmującym się na co dzień leczeniem nowotworów przewodu pokarmowego

Anthracycline-induced cardiotoxicity prevention with angiotensin-converting enzyme inhibitor ramipril in women with low-risk breast cancer : results of a prospective randomized study

Background: Anthracycline‑induced cardiotoxicity (AIC) remains the main long‑term irreversible side effect in malignancy survivors. Cardiotoxicity prevention is one of the most reasonable approaches. Aims: In this prospective randomized open‑label study, we aimed to verify whether ramipril protects from early‑onset AIC in women with breast cancer (BC). Methods: We analyzed data from 96 women (median age, 47 years) with BC after breast surgery, without significant cardiovascular diseases, who were eligible for adjuvant anthracyclines. They were randomized to a ramipril or control arm. Cardiotoxicity was estimated with repeat echocardiography and themeasurement of troponin I and N‑terminal fragment of the prohormone brain natriuretic peptide (NT‑proBNP) levels over 1‑year follow‑up. Anthracycline‑induced cardiotoxicity was defined as a decrease in left ventricular ejection fraction (LVEF), elevated biomarker levels, and/or occurrence of heart failure (HF) or cardiac death. Results: A decrease in LVEF above 10‑percent points occurred in 6.3% of ramipril patients and 18.5% ofcontrols (P = 0.15). No cases of HF, cardiac death, or LVEF decline below 50% were reported. The percentage of patients with elevated NT‑proBNP levels increased with time in controls (P = 0.003) and remained unchanged in the ramipril arm. At the end of follow‑up, an increase in NT‑proBNP levels was more common and decline was less common in the control than ramipril arm (P = 0.01). No significant differences in troponin levels were found between the study arms. Ramipril was well tolerated in normotensive women. Conclusions: In relatively young women with BC without serious comorbidities, who received anthracyclines, 1‑year treatment with ramipril exerts potentially protective effects on cardiotoxicity assessed with NT‑proBNP levels

Do solitary pancreatic metastases of renal-cell carcinoma indicate an indolent disease with a strong indication for aggressive local treatment? A case report with literature review

Renal-cell carcinoma (RCC) most often metastasizes to the lungs, liver, and brain. Metastases of RCC to the pancreas are very rare. In the last decade, only a few cases of metachronous metastasis of kidney cancer to the pancreas have been reported in the literature. This article presents a case report of a 75-year-old female patient with a 16-year history of treatment of clear-cell carcinoma of the kidney, in whom pancreatic metastases were detected twice. Renal-cell carcinoma may have an indolent course with late relapse or may show dissemination. It is important to establish new recommendations for long-term follow-up in patients after radical treatment

Challenges in the diagnosis and treatment of peritoneal mesothelioma: a case study and review of the literature

Peritoneal mesothelioma is a rare neoplasm that is associated with multiple diagnostic and therapeutic challenges. Therapeutic guidelines are scarce and based on extrapolative data. Histopathological diagnosis is difficult as neither the morphological finding nor the immunohistochemical stains are specific. The mainstay treatment for resectable disease is cytoreductive surgery with intraperitoneal chemotherapy being a valuable addition. Treatment of non-resectable cases includes platinum-based chemotherapy, immune checkpoint inhibitors, and bevacizumab. We present a case of a 49-year-old woman suffering from inoperable peritoneal mesothelioma, which was initially diagnosed as ovarian cancer and treated accordingly