Ocena skuteczności leczenia ablacyjnego ^{131}I po późnej radykalizacji chirurgicznej u chorych operowanych pierwotnie niedoszczętnie z powodu zróżnicowanego raka tarczycy

Background: There are three main methods of treatment in patients with differentiated thyroid cancer: surgery, 131I ablative therapy, and suppressive doses of thyroxine. The results depend on pathologic findings, clinical stage, and the extent of surgical resection. There is an inverse correlation between the volume of thyroid remnants and the effectiveness of radioiodine ablative treatment. The aim of the study was to estimate the effectiveness of 131I ablative treatment after late surgical radicalization in differentiated thyroid cancer patients who primarily had undergone non-total thyroidectomy. Material/Methods: An analysis was performed on 24 patients with nodular goiter who had primarily undergone less than total thyroidectomy and in whom post-surgical pathologic examination revealed differentiated thyroid cancer (19 patients with papillary and 5 with follicular thyroid cancer). Surgical excision was assessed as insufficient after ultrasonographic and scintigraphic thyroid remnant volume estimation. All patients were referred for surgical radicalization 6-10 weeks after primary surgery. An antero-posterior neck scintigraphy was always placed above the patient's head during surgery. Thirty-four thyroid remnants were removed and their real volumes (determined by immersing surgically removed thyroid remnants into a measuring cylinder filled with 0.9% NaCl solution) were compared with the volumes measured by ultrasonography and by scintigraphy. After 4-6 weeks from second surgery, the patients received 131I ablative therapy under endogenous TSH stimulation (58.7-99.1 ^IU/ml). The administered activity amounted to 2590-2812 MBq (70-76 mCi). Results: After incomplete primary surgery there was no significant difference in the volumes of thyroid remnants estimated by ultrasonography, scintigraphy, and the real volume read out from the measuring cylinder. 131I ablative therapy was effective in 95.8% of patients. During 3- to 8-year observation there was cancer recurrence in none of the patients. Conclusions: The values of ultrasound and planar 131I scintigraphy are similar with respect to the accuracy of volume estimation of thyroid remnants left after primary non-total thyroidectomy in differentiated thyroid cancer patients. Anterior-view planar 131I scintigraphy is essential for a precise location of thyroid remnants during surgical radicalization in patients with differentiated thyroid cancer. Late surgical radicalization effectively removes or significantly reduces thyroid remnant volume. After surgical radicalization, a very high efficacy of thyroid remnant ablation and a 3-8 year cancer recurrence-free period were achieved

Positron emission tomography (18FDG-PET) in the detection of medullary thyroid carcinoma metastases

Wstęp: Rak rdzeniasty tarczycy zwykle jest rozpoznawany w stadium bardziej zaawansowanego guza niż raki zróżnicowane i często z przerzutami. Leczeniem z wyboru jest całkowite wycięcie tarczycy i regionalnych węzłów chłonnych. Skuteczność tych zabiegów bywa ograniczona, co wiąże się z agresywnością choroby i jej zaawansowaniem w momencie operacji. Utrzymujące się lub ponownie podwyższone stężenia kalcytoniny (CT) i antygenu rakowo-płodowego (CEA) wskazują na obecność resztkowej choroby lub wznowę procesu. Jednak nie zawsze rutynowo wykonywane badania obrazowe (USG, TK, MRI, scyntygrafia MIBI) prowadzą do znalezienia źródła kalcytoniny. Większą czułość wykazuje scyntygrafia DMSA, receptorów somatostatynowych i pozytonowa tomografia emisyjna (PET). Celem niniejszej pracy była ocena przydatności badania PET w celu zlokalizowania ognisk wznowy i/lub przerzutów raka rdzeniastego u chorych z podwyższonymi stężeniami kalcytoniny po leczeniu operacyjnym, u których rutynowymi metodami nie znaleziono ogniska nowotworu. Materiał i metody: Badanie PET z wykorzystaniem 18F-fluoro-2-deoksy-D-glukozy, połączone z tomografi komputerową (18FDG-PET/CT), przeprowadzono w Zakładzie Medycyny Nuklearnej Centrum Onkologii w Bydgoszczy między styczniem a październikiem 2004 roku. Badanie to wykonano u 5 chorych, u których obserwowano podwyższone pooperacyjne stężenia kalcytoniny (164,0 - > 2000,0 ng/l; norma < 10,0 ng/l), a rutynowe badania obrazowe nie lokalizowały podejrzanych ognisk.Wyniki: U 4 spośród 5 chorych wykazano w tym badaniu obecność ognisk o zwiększonym metabolizmie 18FDG, które wskazywały na umiejscowienie zmiany nowotworowej. W jednym przypadku nie stwierdzono wyraźnego ogniska wzmożonego metabolizmu znacznika, mimo wysokich stężeń kalcytoniny. Rozpoznane ogniska zlokalizowane były w dwóch przypadkach na szyi i w śródpiersiu, w jednym w płucu i lewym nadnerczu, a w jednym na szyi i w wątrobie. W wyniku przeprowadzonych powtórnych operacji, u wszystkich chorych potwierdzono histopatologicznie prawidłowość rozpoznania, a w 3 przypadkach stwierdzono obniżenie stężeń kalcytoniny i CEA, co świadczy o skuteczności leczenia chirurgicznego opartego na obrazach z badania PET/CT. Wnioski: Pozytonowa tomografia emisyjna stanowi cenną metodę diagnostyki obrazowej w poszukiwaniu przerzutów raka rdzeniastego tarczycy o trudnej do ustalenia lokalizacji.Introduction: Medullary thyroid carcinoma (MTC) is usually more advanced at presentation than differentiated thyroid cancers and often has distant metastases. The primary treatment of MTC is total thyroidectomy and regional lymph node dissection. The efficacy of these procedures has been limited by the aggressiveness of the disease and metastatic spread at the time of surgery. Persistently elevated levels of calcitonin (CT) and carcinoembryonic antigen (CEA) or their increase postoperatively are indicative for residual or recurrent disease. Conventional imaging methods such as ultrasonography, computed tomography, magnetic resonance imaging and MIBI scintigraphy usually fail to find the source of calcitonin. Better imaging properties have been shown by DMSA scintigraphy, somatostatin receptor scintigraphy or by positron emission tomography (PET). The aim of the study was to evaluate the diagnostic accuracy of PET for the localisation of occult MTC in patients after surgery with increased concentrations of CT, in whom conventional imaging procedures have not been successful. Material and methods: The PET investigation using 18F-fluoro- 2-deoxy-D-glucose combined with computed tomography (18FDG-PET/CT) was performed at the Department of Nuclear Medicine (Oncology Centre in Bydgoszcz) between January and October 2004. In five patients with postoperative calcitonin ranging from 164 to > 2000 ng/l (normal < 10 ng/l) no tumour lesions were found using other imaging methods. Results: In four of five cases, responsible lesions with a higher metabolism of FDG, indicating MTC tissue (remnants or metastases), were localised. In one patient no focus of FDG accumulation was found despite high CT concentration. PET detected tumour manifestations in the neck and the mediastinum in two patients, in the lung and the left adrenal gland in one case and in the neck and the liver in another patient. As a result of surgery for the removal of a residual tumour or metastases the accuracy of diagnosis was confirmed by histopathology in all four cases and a decrease in CT and CEA levels was observed in 3/4 cases. The metabolic imaging findings by PET/CT ensured that the surgery on these patients was successful. Conclusions: For the detection of occult residual or metastatic MTC lesions, 18FDG-PET is a valuable procedure in imaging diagnostics

Badanie metodą jednostopniowej amplifikacji kwasu nukleinowego węzłów chłonnych w raku brodawkowatym tarczycy — porównanie z badaniem histopatologicznym i badaniem PCR w czasie rzeczywistym

Introduction: The significance of lymph node metastases and the optimal extent of lymphadenectomy remain matters of controversy in papillary thyroid cancer. This study was designed to assess the feasibility and reliability of OSNA and real-time PCR for CK19 and TG mRNA in papillary thyroid cancer lymph nodes evaluation compared to standard histopathology.Material and methods: Each of 92 randomised lymph nodes from 32 papillary thyroid cancer patients were divided into representative parts and assessed using the three studied methods.Results: Eighteen (19.6%) lymph nodes from ten (31.3%) patients were positive according to histopathology. When the cut-off value distinguishing metastatic from non-metastatic lymph nodes in the OSNA assay was set at 250 copies per microlitre, the results were positive in 16 (17.4%) lymph nodes from 11 (34.4%) patients. Twenty three (25%) lymph nodes were tested positive in real-time PCR for TG mRNA. Real-time PCR for CK19 mRNA was positive in 18 (19.6%) lymph nodes from 13 (40.6%) patients. No statistically significant differences were noted between the diagnostic accuracy of either molecular method compared to the histopathological examination (p = 0.81). Overall, 20 positive molecular biology results were noted in patients with negative histopathology results. Conversely, in 18 lymph nodes, despite a metastasis finding in histopathology, at least one molecular test yielded a negative result.Conclusions: It was revealed that OSNA is a reliable technique for the evaluation of lymph node metastases in papillary thyroid cancer. This method was shown to have equivalent accuracy to histopathology and real-time PCR. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 422–430)Wstęp: Znaczenie przerzutów do węzłów chłonnych oraz optymalny zakres limfadenektomii w raku brodawkowatym tarczycy pozostaje przedmiotem kontrowersji. Celem pracy była ocena wykonalności oraz zgodności wyników jednostopniowej amplifikacji kwasu nukleinowego oraz PCR w czasie rzeczywistym dla CK19 i TG mRNA w badaniu węzłów chłonnych w raku brodawkowatym tarczycy w porównaniu z rutynowym badaniem histopatologicznym.Materiał i metody: Każdy z 92 węzłów chłonnych pochodzących od 32 pacjentów z rakiem brodawkowatym tarczycy został podzielony na reprezentatywne części i zbadany trzema metodami.Wyniki: Osiemnaście (19,6%) węzłów chłonnych od 10 (31,3%) pacjentów miało dodatni wynik badania histopatologicznego. Przyjmując wartość odcięcia 250 kopii w mikrolitrze, różnicującej węzły chłonne zmienione przerzutowo od niezmienionych, w badaniu jednoetapowej amplifikacji kwasu nukleinowego, stwierdzono dodatni wynik badania w 16 (17,4%) węzłach chłonnych od 11 (34,4%) pacjentów. Uzyskano dodatni wynik badania PCR w czasie rzeczywistym dla TG mRNA w 23(25%) węzłach chłonnych, natomiast dla CK19 mRNA w 18 (19,6%) od 13 (40,6%) pacjentów. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy pomiędzy zgodnością wyników obu metod molekularnych z wynikiem badania histopatologicznego (p = 0,81). Ogólnie stwierdzono 20 dodatnich wyników badania molekularnego z węzłów chłonnych, przy ujemnym wyniku badania histopatologicznego. Natomiast w 18 węzłach, pomimo znalezienia przerzutów w badaniu histopatologicznym, uzyskano ujemny wynik w przynajmniej jednym badaniu molekularnym.Wnioski: Badanie jednostopniową amplifikacją kwasu nukleinowego jest właściwą metodą oceny obecności przerzutów w węzłach chłonnych w raku brodawkowatym tarczycy. Technika ta ma zbliżona wiarygodność do badania histopatologicznego i badania PCR w czasie rzeczywistym. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 422–430

Analiza patogenów i ich lekowrażliwości u pacjentów z zespołem stopy cukrzycowej leczonych chirurgicznie

 Wstęp. Cukrzyca jako jedna z najczęstszych chorób cywilizacyjnych wywiera znaczący wpływ nie tylko na poszczególne jednostki, lecz także na całe społe­czeństwo. Nieprawidłowy metabolizm cukrów może prowadzić do szeregu powikłań dotykających cały organizm. Z chirurgicznego punktu widzenia leczenie powikłań cukrzycy, poza optymalizacją leczenia hi­perglikemii, sprowadza się do leczenia zespołu stopy cukrzycowej. Zespół ten rozwija się na podłożu mikro­neuroangiopatii i doprowadza do powstania zmian martwiczych będących doskonałym miejscem rozwoju dla szeregu bakterii. Odpowiednia antybiotykoterapia stanowi jeden z ważniejszych elementów całego po­stępowania interdyscyplinarnego w leczeniu zespołu stopy cukrzycowej. Materiał i metody. W niniejszej pracy, w celu określe­nia optymalnej antybiotykoterapii, oceniano wyniki wykonanych posiewów pobranych ze zmian ropno­-martwiczych (ocena dotyczy tylko pierwszego wyho­dowanego izolatu od danego pacjenta). Wyniki. U wszystkich 61 chorych stwierdzano naciek zapalny skóry i tkanek miękkich, któremu w większości towarzyszyły rany stóp/podudzi gojące się po drobnych interwencjach chirurgicznych. U prawie połowy cho­rych wyhodowano jeden patogen, a u pojedynczego chorego — aż osiem patogenów chorobotwórczych. Najczęściej identyfikowanymi były: Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis, Staphylococcus koa­gulazonegatywny (inny niż S. Cohni, S. epidermidis, S. werneri, S. haemoliticus). Wnioski. Zakażenie tkanek miękkich w zespole stopy cukrzycowej jest zwykle powodowane przez kilka rodzajów bakterii, z których najczęściej hodowany to Staphylococcus aureus. Na podstawie uzyskanych wyników wydaje się, że optymalnym początkiem an­tybiotykoterapii byłoby zastosowanie amoksycyliny z kwasem klawulanowym

Can procalcitonin be useful for medullary thyroid cancer?

Wstęp: Kalcytonina jest najbardziej znanym i bardzo czułym markerem raka rdzeniastego tarczycy (MTC, medullary thyroid cancer), niemniej, jej oznaczanie nie należy do najłatwiejszych co jest wadą dla niewyspecjalizowanych laboratoriów. Prokalcytonina, prekursor kalcytoniny jest łatwiejsza w oznaczeniu. Celem pracy było porównanie stężeń kalcytoniny i prokalcytoniny u pacjentów z MTC wykazujących aktywną postać choroby lub będących w remisji oraz u pacjentów z wolem guzowatym nietoksycznym (NTNG, non-toxic nodular goiter). Materiał i metody: Czterdzieści trzy próbki surowicy pobrano od 40 pacjentów (6 z aktywną postacią MTC, 23 z MTC w stadium remisji i 11 z NTNG) i zmierzono stężenia obu markerów. U 2 chorych z aktywnym MTC badania wykonano przed i po zabiegu operacyjnym. Jeden z nich był reoperowany z powodu wznowy na szyi, drugi miał przerzuty do wątroby. Wyniki: Stężenia prokalcytoniny i kalcytoniny były znacznie podwyższone u wszystkich chorych z aktywną postacią MTC. U dwóch reoperowanych chorych stężenia obu markerów obniżyły się po operacji, ale utrzymywały się nadal powyżej normy. W grupie pacjentów w stadium remisji MTC 18 miało stężenie obu markerów w granicach normy, u 2 stwierdzono nieznacznie podwyższone stężenie kalcytoniny, a u 3 nieznacznie podwyższone stężenie obu markerów. W grupie chorych z NTNG, wszyscy chorzy z wyjątkiem jednego mieli normalne stężenia prokalcytoniny i kalcytoniny. Analiza statystyczna wykazała znamienną korelację stężeń prokalcytoniny i kalcytoniny (r = 0,7383; p < 0,0001). Wnioski: Prokalcytonina ma podobny rozkład stężeń, co kalcytonina i obserwuje się znamienną korelację stężeń obu markerów. Może być ona wykorzystana do oceny chorych z MTC w sytuacjach kiedy stężenie CT jest niemożliwe do oznaczenia. (Endokrynol Pol 2010; 61 (5): 430-436)Introduction: Calcitonin, the best known marker for medullary thyroid cancer (MTC), has several laboratory limitations which limit its use in the routines of non-specialized laboratories. Procalcitonin, the precursor of calcitonin, is free from these drawbacks. The aim of this study was to compare calcitonin and procalcitonin levels in MTC patients with active disease or in remission, and in patients with non-toxic nodular goiter (NTNG). Material and methods: Forty-three serum samples, obtained from 40 patients (6 MTC active disease patients, 23 MTC patients in remission, and 11 NTNG patients), were tested for calcitonin and procalcitonin levels. The levels of both markers were measured in 2 MTC patients with active disease before and after surgery. One was re-operated due to neck relapse, the other one due to liver metastases. Results: Both procalcitonin and calcitonin levels were considerably higher in all MTC patients with the active disease. In two re-operated patients, the levels of both markers decreased after surgery but remained above the reference range. In the remission group of MTC patients, 18 had both markers within the reference range, 2 had slightly elevated calcitonin, and 3 patients exhibited both markers slightly increased. In the NTNG group, all but one patient had normal procalcitonin and calcitonin levels. Analysis revealed a significant correlation between procalcitonin and calcitonin levels (r = 0.7383; p < 0.0001). Conclusions: Procalcitonin has a similar distribution of values as calcitonin and may be used for evaluation of MTC status in some situations when accurate CT estimation is not achievable. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (5): 430-436

Assessment of vocal fold mobility using dynamic magnetic resonance imaging and ultrasound in healthy volunteers

Purpose: To verify the value of dynamic magnetic resonance imaging (MRI) sequences, fast field echo (FFE), and balanced gradient echo (true fast imaging with steady-state free precession - TRUFI) in the evaluation of vocal fold mobility in healthy volunteers, against ultrasound examination (US) as the reference test. Material and methods: Vocal fold mobility in 35 healthy volunteers (age 20-59 years, 20 women and 15 men) with no history of laryngeal disorders and neck surgeries was determined by means of US and MRI during normal breathing and phonation of the "hiiii" sound. US images were used to determine the glottic angles. During MRI two dynamic sequences, fast field echo and balanced gradient echo, were applied to determine the minimum and maximum values of the glottic angles, along with the rima glottidis area, separately for the right and left compartments. Due to differences in larynx anatomy, the abovementioned parameters were analysed separately for women and men. Results: No significant differences were observed between the glottic angle values obtained during US and dynamic MRI (FFE and TRUFI sequences). Regardless of the dynamic MRI sequence used, a positive correlation was found between the maximum values of glottic angle and the rima glottidis area. This correlation was strong and statistically significant among men, but not in women. Conclusions: Dynamic MRI of vocal folds using FFE and TRUFI sequence is an accurate method for the objective evaluation of rima glottidis width

Wartość oznaczania stężenia tyreoglobuliny w aspiratach z węzłów chłonnych szyi u chorych ze zróżnicowanym rakiem tarczycy

Introduction: Recurrent differentiated thyroid cancer generally occurs first in the neck. Ultrasound is sensitive in detecting enlarged cervical lymph nodes but is not specific enough. Ultrasound-guided fine-needle biopsy increases the specificity but still may fail to detect a recurrence of the disease in the cystic metastatic lymph nodes. The aim of the study was to estimate the value of Tg concentration in the needle washout after fine-needle aspiration of suspicious lymph nodes. Material and methods: The 105 patients studied had presented one or more enlarged suspicious cervical lymph nodes. All had undergone total thyroidectomy and 131I ablative therapy. Serum thyroglobulin (Tg) concentration was within the 0.15-711.5 ng/ml range (mean 22.24 ng/ml) and Tg recovery range 94-100%. The positive Tg washout concentration cut-off value was established as equal to the mean plus two standard deviations of the Tg washout concentration of patients with negative cytology. Results: Lymph node involvement was diagnosed by cytology in 15 patients and in 28 lymph nodes. Positive Tg washout concentration was found in 22 patients and in 48 lymph nodes. All the lymph nodes which turned out to have positive cytology had a positive Tg washout concentration. All lymph nodes with positive cytology were positive in pathology. Seven patients and 20 lymph nodes with negative cytology were positive in the Tg washout concentration test. All but one patients and all but two lymph nodes with a positive Tg washout concentration had positive pathology. Conclusions: 1. Ultrasound-guided fine-needle biopsy is not sensitive enough to detect all metastatic lymph nodes. 2. The Tg washout concentration test is 100% sensitive in the detection of metastatic lymph nodes. 3. Cytology in ultrasound- guided fine-needle biopsy is 100% specific. 4. The Tg washout concentration test carries a risk of false-positive results. 5. Both methods should be used for early detection of metastatic lymph nodes in patients with differentiated thyroid cancer.Wstęp: Przerzuty zróżnicowanego raka tarczycy (DTC, differentiated thyroid cancer) występują najczęściej w węzłach chłonnych szyi. Badanie ultrasonograficzne (USG) jest czułą metodą w wykrywaniu powiększonych węzłów chłonnych szyi, ale nie jest wystarczająco swoiste. Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa celowana (BACC) ma większą swoistość, ale nie jest wystarczająco czuła. Celem pracy była ocena wartości diagnostycznej stężenia tyreoglobuliny (Tg) w aspiratach z węzłów chłonnych szyi u chorych z DTC. Materiał i metoda: Badaniem objęto 105 chorych po całkowitej tyreoidektomii i po leczeniu ablacyjnym 131I. Wszyscy chorzy wykazywali brak jodochwytności w obrębie szyi, prawidłową scyntygrafię całego ciała [u większości - w warunkach endogennej stymulacji hormonem tyreotropowym (TSH, thyroid-stimulating hormone)] oraz powiększone w badaniu USG węzły chłonne szyi. U wszystkich pacjentów objętych badaniem oznaczono stężenie i odzysk Tg w surowicy, wykonano BACC (2-3 aspiraty z każdego węzła chłonnego szyi), a następnie przepłukano igłę 125 &micro;l 0,9-procentowym NaCl i oznaczono stężenie Tg w popłuczynach, używając zestawu do oznaczania Tg w surowicy. Za podwyższone stężenie Tg w popłuczynach przyjęto wartość równą średniej plus 2 odchylenia standardowe dla chorych z ujemnym wynikiem BACC (bez obecności komórek nowotworowych). Wszystkich chorych z dodatnim wynikiem BACC (z obecnością komórek nowotworowych) lub podwyższonym stężeniem Tg w popłuczynach operowano. Wyniki: Dodatni wynik BACC stwierdzono u 15 chorych (w 28 węzłach chłonnych), a podwyższone stężenie Tg w popłuczynach u 22 chorych (w 48 węzłach chłonnych). We wszystkich węzłach chłonnych z dodatnim wynikiem BACC stwierdzono podwyższone stężenie Tg w popłuczynach. U 7 chorych (w 20 węzłach chłonnych) z ujemnym wynikiem BACC wykazano podwyższone stężenie Tg w popłuczynach. U wszystkich chorych z wyjątkiem 1 osoby (we wszystkich węzłach chłonnych z wyjątkiem 2 węzłów) z podwyższonym stężeniem Tg w popłuczynach stwierdzono wynik histopatologiczny wskazujący na przerzut DTC. Wnioski: 1. BACC nie jest wystarczająco czuła do wykrywania obecności przerzutów DTC do węzłów chłonnych szyi. 2. Oznaczanie stężenia Tg w popłuczynach igły biopsyjnej jest metodą 100-procentowo czułą. 3. BACC charakteryzuje się 100-procentową swoistością w wykrywaniu obecności przerzutów DTC do węzłów chłonnych szyi. 4. Oznaczanie stężenia Tg w popłuczynach igły biopsyjnej może być fałszywie dodatnie. 5. Obie metody powinny być stosowane do wczesnego wykrywania przerzutów DTC do węzłów chłonnych szyi

Lymph node metastases of papillary thyroid cancer in immuno-histochemical and molecular examination - preliminary report

Wstęp: Całkowita tyreoidektomia z limfadenektomią jest najczęściej wykonywaną operacją w przypadku RBT. Zakres resekcji węzłów chłonnych jest sprawą dyskusyjną. Według niektórych publikacji, przerzuty w węzłach chłonnych nie wpływają na przeżycia odległe, w związku z tym selektywna resekcja węzłów chłonnych jest wystarczającą operacją. Inni autorzy podkreślają, że wznowa miejscowa, najgorszy czynnik prognostyczny, pojawia się najczęściej w węzłach chłonnych, sugerując bardziej radykalny zabieg operacyjny. Aby rozwiązać ten problem próbujemy znaleźć, czulsze od histopatologii, metody oceny zajęcia węzłów chłonnych. Cel pracy: Porównanie wyników wykrywania przerzutów RBT w węzłach chłonnych za pomocą badania immuno-histochemicznego i badania RT-PCR mRNA dla tyreo-globuliny. Materiał i metodyka: Każdy ze 184 węzłów chłonnych uzyskanych od 24 pacjentów operowanych przez jednego chirurga, z powodu RBT, podzielono na 2 części: jedną z nich zbadano za pomocą badania histopatologicznego i immunohistochemicznego, w drugiej poszukiwano mRNA dla tyreoglobuliny. W badaniu immunohisto-chemicznym wykorzystano specyficzne przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie. Wyniki: W rutynowym badaniu histopatologicznym usuniętych w czasie operacji węzłów chłonnych stwierdzono obecność przerzutów RBT u 8 (33,3%) z 24 pacjentów. Zaobserwowano 100% zgodność wyników pomiędzy badaniem immunohistochemicznym i histo-patologicznym. Dla immunohistochemii i RT-PCR odmienne wyniki uzyskano dla 6 (25%) osób. U 4 (16,7%) pacjentów badanie RT-PCR było bardziej czułe w wykrywaniu przerzutów, a u 2 (8,3%) pacjentów ujawniło ono mniej zajętych węzłów chłonnych niż immunohistochemia. U pozostałych 18 pacjentów nie obserwowano różnic w wynikach. Czternastu (58,3%) z nich nie miało przerzutów w węzłach chłonnych, 4 (16,7%) miało zajęte te same węzły chłonne we wszystkich badaniach. Ostatecznie na podstawie RT-PCR uznano, że dodatnie węzły chłonne ma 10 (41,7%) pacjentów. Wniosek RT-PCR dla Tg mRNA jest czułą metodą wykrywania komórek raka tarczycy i może pomóc w określeniu obecności przerzutów raka brodawkowatego tarczycy w regionalnych węzłach chłonnych.Background: Total thyroidectomy with lymphadenectomy is the most typical operation in a case of papillary thyroid cancer. Range of lymph node resection still remains a matter of controversy. In some publications treatment of lymph node metastases doesn&#8217;t affect survival, so only selective lymph node resection is the extended enough operation. The others remark that, local relapse - the worst prognostic factor, appears the most often in the lymph nodes, so they suggest more aggressive treatment. To solve that problem we try to find more sensitive methods to examine lymph nodes. Aim: To compare the results of detection lymph node metastases of papillary thyroid cancer by immunohistochemistry with the results of RT-PCR for thyroglobulin (Tg) mRNA. Material and methods: Each of one hundred eighty four cervical lymph nodes obtained from 24 patients, operated in our Department was divided into 2 halves: one was used for conventional histopathology and immunohistochemistry, the other part was investigated by RT-PCR for Tg mRNA. Immunohistochemical staining for Tg was performed on formalin-fixed, paraffin-embedded sections with anti-Tg antibodies. Results: According to routine, histopathological examination 8 (33.5%) patients had involved lymph nodes. One hundred correspondence of the results of immunohistochemistry and histopathology was observed. We obtained different results of examination of the lymph nodes in 6 (25%) patients. In four patients (16.7%) RT-PCR was more sensitive in detection of positive lymph nodes, in two patients (8.3%) it revealed less metastasized lymph nodes than immunohistochemistry. The remaining 18 patients didn´t have any differences, fourteen (58.3%) of them had the negative lymph nodes and four (16.7%) had positive, the same lymph nodes in all examinations. Finally, according to RT-PCR 10 (41.7%) of the patients had metastasized lymph nodes. Conclusion: Tg RT-PCR is a sensitive method of detection of papillary thyroid cancer cells and may help to detect the metastases of papillary thyroid cancer in regional lymph nodes

Estimation of sodium/iodide symporter gene expression (NIS) in thyroid cancer by RT-PCR technique (preliminary study)

Gen NIS zlokalizowany na chromosomie 19 koduje białko złożone z 643 aminokwasów. Białko to należy do rodziny białek błonowych tzw. zależnych od Na+ symporterów glukozowych. W prawidłowej tarczycy jest zlokalizowane w błonie podstawnej tyreocytu. Fizjologiczna rola białka NIS polega na współudziale w biosyntezie hormonów tarczycy, umożliwia bowiem nagromadzanie w znacznym stężeniu jonów I- w tyreocycie. Z doniesień literaturowych wynika, że w nowotworach złośliwych tarczycy (głównie pęcherzykowych i brodawkowatych) ekspresja genu NIS może wpływać na skuteczność rutynowo stosowanej terapii jodem radioaktywnym. Celem pracy było określenie ekspresji genu NIS w rakach tarczycy, a także poszukiwanie zależności pomiędzy ekspresją badanego genu a stopniem zaawansowania klinicznego nowotworu oraz odpowiedzią na zastosowaną radioterapię. Materiał do badań stanowiły mrożone skrawki tkankowe pochodzące z raków tarczycy. Metoda którą wykorzystano do badań była oparta na reakcji odwrotnej transkrypcji (RT) wyizolowanego RNA, po której następowała reakcja PCR wykorzystująca startery swoiste dla genu NIS. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że ekspresja genu NIS pojawia się w różnych typach histologicznych raków tarczycy, głównie rakach brodawkowatych. Nie stwierdzono istotnych statystycznie zależności pomiędzy obecnością ekspresji genu NIS, a stopniem zaawansowania klinicznego zbadanych nowotworów wg klasyfikacji TNM. Nie znaleziono istotnych statystycznie zależności pomiędzy ekspresją badanego genu, a płcią i wiekiem pacjenta. Na bazie dotychczasowych wyników nie ustalono związku pomiędzy ekspresją genu NIS, a jodochwytnością zbadanych przypadków. Ustalenie zależności między ekspresją badanego genu, a skutecznością jodoterapii wymaga dalszych badań, z wykorzystaniem metody ilościowej.NIS gene is located on chromosome 19 and encodes 643 amino acid protein. It belongs to membrane Na+ dependent glucose symporter proteins family. In normal thyroid is located in basolateral membrane of thyreocyte. It plays a main role in concentrating of iodine in thyreocyte and thus in thyroid hormones synthesis. It was proved that NIS expression influences effectiveness of radioactive iodine therapy in well-differentiated thyroid cancers. The aim of this study was to estimate the NIS expression and its dependence with gender, age and stage in thyroid papillary and follicular cancers. The frozen sections of tissue were used as a source of tumor RNA. RT-PCR technique was employed for NIS expression analysis. We did not find dependence between the presence of NIS expression in investigated thyroid cancers and stage of disease estimated according to TNM classification. We also did not find dependence between NIS expression and gender or sex of the patients. Our results suggest that there is no dependence between NIS expression and iodine uptake

Porównanie skuteczności elastografii w diagnostyce zmian pęcherzykowych tarczycy i ognisk z jednoznacznym wynikiem BAC

Introduction: The aim was to assess the usefulness of strain elastography (SEG) in the diagnostics of two groups of thyroid nodules (TNs): follicular lesions (FL) with low malignancy risk (< 20.0%) and low percentage of papillary carcinomas (PTCs) among cancers as well as TNs with unequivocal cytology (UC) and high percentage of PTCs among cancers. Material and methods: 168 TNs were analysed and eventually surgically treated: 100 UC (50 benign and 50 malignant — 90.0% PTCs) and 68 FL (60 benign, 8 malignant — 50.0% PTCs). Elasticity score (ES) and strain ratio (SR) were evaluated, and their effectiveness was compared with the evaluation of the number of ultrasound malignancy risk features (NoUMRFs). Results: In the UC group the evaluation of mean values of SR and ES in both sections (meanSR, meanES) was more efficient than NoUMRFs analysis (AUC: 0.903 and 0.869 vs. 0.754, p 0.7, and only the set of features: tSR ≥ 1.7 and NoUMRFs ≥ 1 increased the malignancy risk in nodules (OR: 12.0; SEN: 75.0%, SPC: 75.0%). Conclusions: SEG is more reliable than conventional US in the diagnostics of TNs. The efficacy of SEG decreases with lowering percentage of PTCs among cancers. But in FL nodules SEG may support the selection of nodules for surgical treatment.  Wstęp: Celem pracy była ocena przydatności elastografii uciskowej (SEG) w diagnostyce 2 grup guzków tarczycy (TNs): zmian pęcherzy­kowych (FL) z niskim ryzykiem złośliwości (&lt; 20,0%) i niskim odsetkiem raków brodawkowatych (PTCs) wśród nowotworów złośliwych oraz TNs z jednoznaczną cytologią (UC) i wysokim odsetkiem PTCs wśród nowotworów złośliwych. Materiał i metody: Analizowano 168 TNs, wszystkie ostatecznie były leczone operacyjnie, 100 UC: 50 łagodnych i 50 złośliwych (90,0% PTCs) i 68 FL: 60 łagodnych i 8 złośliwych (50,0% PTCs). Oceniano klasę elastogramu (ES) i wskaźnik odkształenia (SR) oraz porównywano ich skuteczność z oceną liczby ultrasonograficznych cech ryzyka złośliwości (NoUMRFs). Wyniki: W grupie UC ocena średnich wartości SR i ES (meanSR i meanES) z obu przekrojów była bardziej skuteczna niż ocena No­UMRFs (AUC: 0,903 i 0,869 v. 0,754, &lt; 0,05). Przekroczenie progów: meanSR ≥ 2,01, meanES ≥ 2,5, NoUMRFs ≥ 2 powodowało istotny wzrost ryzyka złośliwości zmiany (odpowiednio OR: 45,0; 23,2; 5,4), ale tylko meanSR ≥ 2,01 był niezależnym czynnikiem ryzyka złośliwości (OR: 20,3; SEN: 86,0%, SPC: 88,0%). W grupie FL tylko dla tSR (SR analizowane na przekroju poprzecznym) stwierdzono wartość AUC &gt; 0,7. Jednoczesne występowanie tSR ≥ 1,7 i NoUMRFs ≥ 1 istotnie zwiększało ryzyko złośliwości zmiany (OR: 12,0; SEN: 75,0%, SPC: 75,0%). Wnioski: SEG jest bardziej wiarygodna niż klasyczna ultrasonografia w diagnostyce TNs. Skuteczność SEG spada z obniżaniem się odsetka PTCs wśród nowotworów złośliwych. Ale także w grupie FL SEG może pomóc wyodrębnianiu TNs, które powinny być leczone chirurgicznie.