Targeting the melanoma

Czerniak należy do najbardziej złośliwych nowotworów człowieka, a liczba zachorowań na ten typ nowotworu wzrasta na świecie w zastraszającym tempie. Komórki czerniaka charakteryzują się wyjątkową opornością na stosowane obecnie metody leczenia. Badania z ostatnich lat przyczyniły się do lepszego poznania i zrozumienia biologii nowotworu i otwarły drogę nowym terapiom celowanym. Obecnie wiele czynników znajduje się we wczesnych fazach badań klinicznych, część z nich osiągnęła już III fazę, a w sierpniu 2011 rokuFDA zaaprobowała nowy lek do walki z czerniakiem - Wemurafenib (PLX4032). Artykuł stanowi przegląd najważniejszych białek, szlaków i sieci sygnalizacyjnych zaangażowanych w rozwój i progresję czerniaka, ze szczególnym uwzględnieniem elementów będących najbardziej obiecującymi celami dla terapii antynowotworowej.Melanoma is one of the most aggressive human cancers. Its cells are inevitably resistant to conventional therapies. In recent years, better understanding of melanoma biology, has led to the development of a number of new potential therapeutic agents. Many of these compounds are being tested in early phase of clinical trials, some have already reach phase III. In August 2011 the FDA approved a new drug - Wemurafenib (PLX4032) to treatment unresectable and/or metastatic melanoma. The current article is an overview of the major proteins, signaling pathways and networks involved in the development and progression of melanoma, with particular emphasis on elements that are the most promising targets for anticancer therapy

Effect of α3β1 and αvβ3 integrin glycosylation on interaction of melanoma cells with vitronectin

The metastatic transformation of melanocytes is associated with altered expression of adhesion molecules, including αvβ3 and α3β1 integrins. Integrin αvβ3 is a primary vitronectin (VN) receptor, while both integrin types take part in adhesion to VN when they are in complex with uPAR. Although their role in melanoma cell interaction with VN is of great interest, the influence of N-oligosaccharides attached to these glycoproteins is still unappreciated. The present study assesses the role of αvβ3 and α3β1 integrins and the influence of their glycosylation status on WM9 and WM239 metastatic melanoma cell interactions with VN. Cell adhesion to and migration on VN were selected as the studied cell behaviour parameters. Functionblocking antibodies and swainsonine (SW) treatment were used in these tests. Both cell lines interacted with VN in an integrin-mediated but cell-line-specific manner. In WM9 cells, migration was not completely inhibited by antibodies against α3β1 or αvβ3 integrins, suggesting the participation of other VN receptors. In both cell lines in coprecipitation test the formation of an integrins/uPAR complex was shown. In the presence of SW formation of the complex did not occur, suggesting the participation of glycosylation in this proccess. Additionally, the adhesion properties of WM9 cells were changed after SW treatment. Our results suggest that in these two metastatic cell lines integrin-linked N-oligosaccharides influence the VN adhesion receptor activity and function

Wpływ wczesnych zakażeń na ekspresję molekuł CD11a, CD11b, CD11c, CD18, CD54 i CD62L na powierzchni neutrofili i monocytów obwodowej krwi żylnej u wcześniaków

INTRODUCTION: Cell adhesion molecules on neutrophils and monocytes play an important role in the immunity of newborns. MATERIAL AND METHODS: Eighty-two premature infants (47 with early-onset infection and 35 without infection, 37 male and 45 female, 40 delivered vaginally and 42 by Caesarean section) between the 3rd and 7th day of life were assessed for the expression rate of CD11a, CD11b, CD11c, CD18 CD54 and CD62L on granulocytes and monocytes using a Becton Dickinson FACS Canto II flow cytometer. Both groups were analysed for sex, body weight, gestational age, type of delivery and infection, and correlations between adhesion molecules were identified. RESULTS: Preterm infants with infection had a significantly higher mean CD62L level than preterm infants without infection. There was also a positive correlation between gestational age and CD11b and CD11c, as well as correlations between CD11b and CD11c, CD11b and CD54, and CD11c and CD54U. In preterm infants without infection, there was a significant correlation between body weight and CD11a level, and correlations between CD11a and CD18, as well as CD11a and CD54. The sex of the preterm infants and type of delivery in both groups had no significant effect on the mean levels of the analysed molecules. There was no significant relationship between the expression of the analysed molecules and the CRP concentration and platelet count in preterm infants with infection. CONCLUSIONS: 1. Early-onset infection in premature infants promotes increased expression of the CD62L molecule, which despite the lack of correlation with the CRP concentration and platelet count may prove useful in the diagnosis of infections. 2. CD11b expression in preterm infants with infections is affected by gestational age, while the expression of CD11a in preterm infants without infections is correlated with body weight. 3. Expression of the analysed molecules in premature neonates does not depend on sex or type of delivery.WSTĘP: Molekuły adhezji komórkowej na neutrofilach i monocytach odgrywają ważną rolę w odporności noworodków. MATERIAŁ I METODY: U 82 wcześniaków (47 z zakażeniem wczesnym i 35 bez zakażeń; 37 płci męskiej i 45 żeńskiej; 40 urodzonych siłami natury i 42 cięciem cesarskim) między 3 a 7 dobą życia dokonano oceny odsetka ekspresji CD11a, CD11b, CD11c, CD18, CD54 i CD62L na granulocytach i monocytach krwi cytometrem przepływowym Becton Dickinson FACS Canto II, z uwzględnieniem płci, masy ciała, wieku płodowego wcześniaków, typu porodu i zakażenia, oraz określono wzajemne korelacje między molekułami. WYNIKI: U wcześniaków z zakażeniem stwierdzono istotne statystycznie zwiększenie średniego odsetka CD62L niż u wcześniaków bez zakażeń, dodatnie korelacje między wiekiem płodowym a CD11b i CD11c oraz wzajemne korelacje między CD11b i CD11c, CD11b i CD54 oraz CD11c i CD54. U wcześniaków bez zakażeń wykazano znamienną zależność między masą ciała a CD11a oraz korelacje między CD11a i CD18 oraz CD11a i CD54. Płeć wcześniaków i typ porodu w obu grupach nie miały istotnego wpływu na średnie wartości badanych molekuł. Wykazano brak istotnych zależności między ekspresją badanych molekuł a stężeniem CRP i liczbą płytek krwi u chorych wcześniaków. WNIOSKI: 1. Wczesne zakażenia u wcześniaków sprzyjają zwiększeniu ekspresji molekuły CD62L, co mimo braku korelacji ze stężeniem CRP i liczbą płytek krwi może dowodzić przydatności oznaczania tej molekuły w diagnostyce zakażeń. 2. Na wartość ekspresji CD11b u wcześniaków z zakażeniem wpływa wiek płodowy, a na CD11a masa ciała u wcześniaków bez zakażeń. 3. Ekspresja badanych molekuł u wcześniaków nie zależy od ich płci i typu porodu