Patogeneza i leczenie nadciśnienia tętniczego u hemodializowanych chorych z przewlekłą chorobą nerek

Hypertension is frequently diagnosed among patients with chronic kidney disease (CKD) and often remains poorly controlled in end stage kidney disease (ESKD) especially in haemodialysis patients. These patients are characterized by higher blood pressure variability than the general population. Volume overload is a primary factor contributing into the pathogenesis of hypertension in this cohort. In the diagnosis and monitoring of hypertension in haemodialysis patients with chronic kidney disease self-measured of blood pressure at home done during the days between haemodialysis sessions should be considered. Home blood pressure measurements are of greater prognostic value than haemodialysis unit recording. Target-values of blood pressure in haemodialysis patients are still matter of debate. However, self-measured systolic blood pressure values at home between 120 to 130 mmHg are associated with the best prognosis in haemodialysis patients with CKD. Among not pharmacological methods of antihypertensive treatment in haemodialysis patients with CKD reducing volaemia by increasing ultrafiltration during haemodialysis procedures, individualization of sodium concentration in the dialysis fluid and low sodium diet should be listed. While, in the pharmacotherapy b-adrenergic antagonists seem to be the drugs of first choice.U chorych z przewlekłą chorobą nerek (PChN) często występuje nadciśnienie tętnicze. U wielu chorych z PChN leczenie nadciśnienia tętniczego nie jest w pełni skuteczne. Dotyczy to szczegolnie chorych ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializami. Chorzy ci charakteryzują się rownież większą zmiennością ciśnienia tętniczego niż populacja ogolna. Głownym czynnikiem w patogenezie nadciśnienia tętniczego u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializami jest hiperwolemia. W rozpoznawaniu i monitorowaniu nadciśnienia tętniczego u tych chorych należy preferować wykonywanie samodzielnych domowych pomiarow ciśnienia tętniczego w dniach bez zabiegow hemodializy. Domowe pomiary ciśnienia tętniczego mają większą wartość prognostyczną niż pomiary ciśnienia tętniczego wykonywane w stacji dializ. Docelowe wartości ciśnienia tętniczego u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializami są nadal przedmiotem kontrowersji. Wykazano jednak, że najlepszym rokowaniem charakteryzują się chorzy ze skurczowym ciśnieniem tętniczym wynoszącym w samodzielnych domowych pomiarach 120–130 mm Hg. Niefarmakologicznymi metodami leczenia przeciwnadciśnieniowego u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializami są: zmniejszenie wolemii przez zwiększenie ultrafiltracji w trakcie hemodializy, indywidualizacja stężenia sodu w płynie dializacyjnym oraz zmniejszenie zawartości sodu w diecie. W farmakoterapii lekami pierwszego wyboru są antagoniści receptorow b-adrenergicznych

O wolności i wyobraźni w literaturze dziecięcej

Recenzja książki:Wolność i wyobraźnia w literaturze dziecięcej, red. A. Czabanowska-Wróbel, M. Kotkowska, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2017

Microbiologically Pure Cotton Fabrics Treated with Tetrabutylammonium OXONE as Mild Disinfection Agent

The microbiological purity of textiles plays a pivotal role in the use of textiles, especially in hospitals and other medical facilities. Microbiological purity of cotton fabric was achieved by a new disinfection method using tetrabutyloammonium OXONE (TBA-OXONE) before washing. As a result of the disinfection, the cotton fabric became microbiologically pure, despite the markedly decreased washing time with respect to the widely used standard procedure. Shortening of the washing time allowed for significant energy savings. In addition, the effect of the number of disinfection and washing cycles on the tensile properties and tearing force of the fabric was examined. After 120 disinfection and washing cycles the mechanical properties of cotton fabric were only slightly worsened

The Relationship between Initial Tacrolimus Metabolism Rate and Recipients Body Composition in Kidney Transplantation

There are several premises that the body composition of kidney transplant recipients may play a role in tacrolimus metabolism early after transplantation. The present study aimed at analyzing the relationship between the body composition parameters assessed by bioimpedance analysis (BIA) and initial tacrolimus metabolism. Immediately prior to transplantation, BIA using InBody 770 device was performed in 122 subjects. Tacrolimus concentration-to-dose (C/D) ratio was calculated based on the first blood trough level measurement. There was no difference in phase angle, visceral fat area, lean body mass index (LBMI) and the proportion of lean mass as a percentage of total body mass between the subgroups of slow and fast metabolizers. However, subjects with LBMI ≥ median value of 18.7 kg/m2, despite similar initial tacrolimus dose per kg of body weight, were characterized by a significantly lower tacrolimus C/D ratio (median 1.39 vs. 1.67, respectively; p < 0.05) in comparison with the subgroup of lower LBMI. Multivariate regression analysis confirmed that age (rpartial = 0.322; p < 0.001) and LBMI (rpartial = −0.254; p < 0.01) independently influenced the tacrolimus C/D ratio. A LBMI assessed by BIA may influence the tacrolimus metabolism in the early post-transplant period and can be a useful in the optimization of initial tacrolimus dosing