Progressive bradycardia with increasing doses of dobutamine leading to stress echo interruption

Dobutamine stress testing is an important non-invasive method for evaluating patients with known or suspected coronary artery disease who are unable to adequately exercise. We present a case of a paradoxical, progressive bradycardia occurring with increasing doses of dobutamine that resulted in stress test interruption. (Cardiol J 2012; 19, 1: 79–80

Improvement of physical capacity in patients undergoing transcatheter closure of atrial septal defects

Introduction: Atrial septal defect (ASD) is the most common congenital cardiac anomaly diagnosed in adults. It often remains asymptomatic until the fourth or fifth decade of life. Significant left-to-right interatrial shunting is associated with the risk of heart failure, pulmonary hypertension and atrial fibrillation. Percutaneous ASD closure is a recognized method of treatment. Aim: To evaluate the clinical outcomes and physical capacity in patients undergoing transcatheter closure of ostium secundum ASD. Material and methods: One hundred and twenty adult patients (75 females and 45 males) with a mean age of 43.1 ±13.3 (17–78) years who underwent transcatheter device closure of ostium secundum ASD were analyzed. Clinical evaluation and transthoracic color Doppler echocardiographic study were repeated in all patients before as well as 1 and 24 months after the procedure. To assess the physical capacity symptom-limited treadmill exercise tests with respiratory gas-exchange analysis were performed in all patients before the procedure and after 24 months of follow-up. Results: The devices were successfully implanted in all patients. During 24 months of follow-up all patients showed significant clinical and spiroergometric improvement of exercise capacity, and a significant decrease of right heart chamber overload features on echocardiography. Conclusions: Transcatheter closure of ASD in patients with significant shunt resulted in significant clinical and hemodynamic improvement regardless of the baseline functional class

Alkohol w prewencji chorób układu sercowo-naczyniowego - fakty i mity

W licznych badaniach epidemiologicznych wykazano, że relacja pomiędzy konsumpcją alkoholu a ryzykiem ogólnej śmiertelności przyjmuje obraz krzywej U, a dla niektórych populacji i niektórych grup wiekowych obraz krzywej J. Zmniejszenie ryzyka wiąże się przede wszystkim ze zmniejszonym ryzykiem wystąpienia choroby niedokrwiennej serca, niedokrwiennego udaru mózgu i objawowej miażdżycy naczyń obwodowych u osób spożywających umiarkowane dawki alkoholu (1-2 drinki/dobę). Przy nadużywaniu alkoholu - powyżej 3-4 drinków/dobę - występuje zwiększone ryzyko nadciśnienia tętniczego, zaburzeń rytmu, udaru krwotocznego (60 g alkoholu/dobę), a także kardiomiopatia alkoholowa. Znane są różnorodne mechanizmy fizjologiczne odpowiedzialne za zmniejszanie ryzyka sercowo-naczyniowego przy umiarkowanym spożyciu alkoholu. Główne z nich to: zmiana profilu lipidowego (wzrost HDL), wpływ na układ krzepnięcia (fibrynoliza), modyfikacja procesu zapalnego (obniżenie CRP), poprawa insulinowrażliwości. Nie dysponujemy dziś precyzyjnie sformułowanymi zaleceniami dotyczącymi spożywania alkoholu opracowywanymi przez towarzystwa naukowe, tak jak to jest w zakresie innych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Nie może dziwić ta ostrożność, bowiem ryzyko może przewyższać korzyści. W powstających wytycznych podkreśla się fakt, że istnieje wiele różnych sposobów i strategii pozwalających zmniejszyć ryzyko chorób przewlekłych, rozpoczynanie lub intensyfikacja picia alkoholu dla realizacji tych celów jest wobec tego niewskazana

Ischaemic aetiology predicts exercise dyssynchrony in patients with heart failure with reduced ejection fraction

Background: Left ventricular (LV) dyssynchrony is common in patients with heart failure with reduced ejection fraction (HFREF). However, various conditions including exercise may alter its presence. LV dyssynchrony at exercise (ExDYS) has been associated with lower cardiac performance and exercise capacity but with higher cardiac resynchronization therapy (CRT) response. Therefore, understanding mechanisms underlying ExDYS may improve patient selection for CRT. Aims: To investigate for predictors of ExDYS among patients with HFREF and prolonged QRS duration. Methods: Consecutive patients with stable, chronic HF, LVEF<35%, sinus rhythm and QRS≥120ms were eligible. 2D echocardiography and tissue-Doppler were performed at rest and peak cyclo-ergometer exercise to assess LV systolic (LVEF) and diastolic function [mitral E-to-e’-wave velocities (E/e’)] and dyssynchrony. Dyssynchrony was defined as a maximal difference between time-to-peak systolic velocities of≥65ms from opposing basal segments. Results: We included 48 patients (aged 63.7±12.2, 81.3% male). Ischaemic aetiology (ICM) was present in 23 (47.9%). Dyssynchrony at rest (rDYS) was present in 32 (66.6%) patients, while ExDYS in 23 (47.9%). ExDYS correlated with ICM, lower LVEF and higher E/e’ ratio. ICM remained significant predictor of ExDYS in multiple regression model (OR:4.3, 95%CI:1.2–15.7, p=003). On exercise, 19 (39.5%) patients changed the rDYS status. While, exercise-induced dyssynchronization was observed only in ICM patients, exercise-induced resynchronization was more likely in patients with lower rest E/e’ ratio (OR:0.85, 95%CI:0.75–0.97, p=0.02). Conclusions: Ischaemic aetiology of HFREF is an important predictor of ExDYS. Restoration of LV synchronicity during exercise is more likely in patients with less advanced LV diastolic dysfunction