Crimes of desertion and self moving away in Union of Soviet Socialist Republics and Polish People's Republic

Przestępstwa dezercji oraz samowolnego oddalenia się stanowiły problem odkąd tylko istnieją siły zbrojne. W dawnych czasach przestępstwo dezercji z reguły karane było śmiercią, a w sytuacji bojowej dowódcy zazwyczaj byli uprawnieni do pozbawienia życia dezertera bez jakiegokolwiek postępowania karnego czy choćby dyscyplinarnego. W późniejszych czasach, wraz z postępującą humanitaryzacją przepisy dotyczące omawianych czynów zabronionych stopniowo ulegały liberalizacji na całym świecie. Omawiane czyny oprócz tego, że źle wpływają na morale armii, a w konsekwencji na jej wartość bojową, mogą również wywrzeć negatywny wpływ na społeczeństwo. Ponadto, istotna jest również kwestia dostosowania dotkliwości sankcji za popełnienie wyżej wspomnianych czynów przestępnych zarówno w czasie trwania pokoju jak i w trakcie wojny oraz sytuacji bojowej. Ważną kwestią są także zmiany w sankcjach karnych, jakie następowały na przestrzeni lat w ustawodawstwach obydwu państw socjalistycznych za te przestępstwa. W niniejszej pracy wskazano również fakt, iż czyny przestępne samowolnego oddalenia się oraz dezercji należą do przestępstw tego samego rodzaju, przytoczono na czym polega różnica między nimi, a także wykazano, iż czyn dezercji był bardziej szkodliwy i surowiej karany niż samowolne oddalenie się. Celem artykułu jest wykazanie materialnoprawnych podstaw odpowiedzialności karnej za czyny zabronione dezercji oraz samowolnego oddalenia się w Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich i Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.Crimes of desertion and self moving away has been a problem since armed forces have been existing. In the past, crime of desertion mostly had been punishable by the death penalty and in combat situations, combat officers could even kill a deserter without any criminal trial or disciplinary proceedings. When progressive humanitarianization was in progress, penalties for discussed crimes were gradually liberalized in the entire world. Those acts have negative influence not only on the morale of the army and its strength as a consequence, but it can also be bad for society. On the other hand, the very important thing is the severity of the sanction for those prohibited acts in time of peace, in warpath and in combat situations. The next important thing is changes of criminal sanction in legislations of those two socialist countries for previously mentioned acts. In this article it was indicated, that both crimes of desertion and self moving away were similar, the difference between them was indicated and there is notice that act of desertion is more harmful and punished more severely than self moving away. The goal of this article is to show material and legal basis of penal responsibility for crimes of desertion and self moving away in USSR and Polish Peoples [email protected] Pomorska w SłupskuKonstitutsija (Osnownoj Zakon) Sojuza Sowetskich Socialisticzeskich Respublik (utwerżdena postanowlenijem Czrezwyczajnowo VIII Zjezda Sowetow Sojuza Sowetskich Socjalisticzeskich Respublik ot 5 dekabra 1936 goda).Dogowor ob Obrazowanii soiuza sowietskich socjalistyczeskich republik, data sozdania; 30 dekabra 1922 goda.Centralnyj Ispiolitielnyj Komitet SSSR, Postanowlienie ot 31 oktjabra 1924 goda, Polożenie o Woiskich Priestuplieniach.Prezidium Pierchownowo Sowieta SSSR, Ukaz ot 6 iiulia 1940 goda Ob. Izmienienii punktow „a” – „g” ct. 193 Ugołownowo Kodeksa RSFSR.Zakon SSSR ot 25 dekabra 1958 goda Ob Ugołownych Otwietstwiennosti za Woinskie Prestuplienia.Postanowlenie WCIK o Perechode k Wseobszczej Mobilizacji Roboczych i Bedniejszych Krestian w Rabocze-Krestianskuju Krasnuju Armiju iz dnia 29 maja 1918 g.Postanowlenie Soveta Truda i Oborony RSFSR ot 3 marta 1919 goda O Mierach Borby s Desertirstwom.Postanowleniye Soveta Truda i Oborony RSFSR ot 3 junia 1919 goda O Merach k Iskoreneniu Dezertirstwa.Dekret Wserosyjskowo Centralnowo Ispolitielnowo Komiteta, Połozenie o Rewolucjonnych Wojennych Tribunałach, ot 29 nojabra 1919 g.Wsjerosijskij Cientralnyj Ispolitielnyj Komitet, Postanowlienie ot 1 junia 1922 g., O Wwiedenii w Diejstwie Ugołownowo Kodeksa R.S.F.S.R.Postanowlienie Wsjerosijskij Cientralnyj Ispolitielnyj Komitet ot 21.11.1926 g. „O Wwedenii i Dejstwie Ugołownowo Kodeksa R.S.F.S.R. redakcji 1926 goda (wmeste s „Ugołownym Kodeksom R.S.F.S.R.).Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 21 października 1932 r., Kodeks karny wojskowy (Dz.U. 1932 nr 91, poz. 765).Zakon RSFSR ot 27.10.1960 Ob Utwierżdenii Ugołownowo Kodeksa RSFSR (Wmeste s „Ugołownom Kodeksom RSFSR”).Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 23 września 1944 r. Kodeks Karny Wojska Polskiego (Dz.U. 1944 nr 6, poz. 27).Dekret Rady Państwa z dnia 13 maja 1953 r. o zmianie niektórych przepisów Kodeksu Karnego Wojska Polskiego (Dz.U. 1953 nr 27, poz. 104).Dekret Rady państwa z dnia 31 grudnia 1956 r. o zmianie niektórych przepisów Kodeksu Karnego Wojska Polskiego (Dz.U. 1957 nr 1, poz. 2).Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 23 września 1944 r. Kodeks Karny Wojska Polskiego (Dz.U. 1957 nr 22, poz. 107).Ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. Kodeks karny (Dz.U. 1969 nr 13, poz. 94).Kodeks Wojskowy Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, Wydawnictwo I Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR 1943.Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 czerwca 2001 r., WKN 13/01 LEX nr 76250 (dostęp: 05.07.2020 r.).Czchikwadze W., Radzieckie prawo karne wojskowe. Część ogólna, Warszawa 1952.Czchikwadze W., Radzieckie prawo karne wojskowe. Część szczególna, Warszawa 1952.Flemming M., Kodeks karny. Część wojskowa. Komentarz, Warszawa 2000.Lityński A., Historia prawa Polski Ludowej, Warszawa 2013.Lityński A., O prawie i sądach początków Polski Ludowej, Białystok 1999.Lityński A., Początki prawa komunistycznego w Polsce. Prawo karne wojskowe przed wrześniem 1944 r., Pamięć i Sprawiedliwość, [w:] Biuletyn Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Instytutu Pamięci Narodowej, t. 39. Warszawa 1996.Lityński A., Początki służby sprawiedliwości w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR (1943 r.), [w:] Dawne Prawo i Myśl Prawnicza, red. J. Malec, W. Uruszczak, Kraków 1995.Lityński A., Prawo karne w okresie PKWN. Wahania i decyzje, „Roczniki Administracji i Prawa” 2015, nr XV (1).Lityński A., Prawo Rosji i ZSRR 1917-1991, czyli historia wszechzwiązkowego komunistycznego prawa (bolszewików). Krótki kurs, Warszawa 2010.Lityński A., Rok 1943 w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR: Tworzenie wojskowego prawa sądowego, [w:] Historia Prawa - Historia Kultury. Liber Memorialis Vitoldo Maisel dedicatus, red. E. Borkowska-Bagieńska, H. Olszewski, Poznań 1994.Lityński A., Z problematyki legalności aktów prawnych Polski Ludowej. W związku z orzeczeniem Izby Wojskowej Sądu Najwyższego z 19 czerwca 2001 r., „Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego” 2006, t. IX, cz.2.Mieńszagin W., Wyszyńska Z., Radzieckie Prawo Karne, Warszawa 1953.Muszyński J., Encyklopedia prawa, część V. Wojskowe prawo karne materialne, Warszawa 1969.Muszyński J., Prawo karne wojskowe państw socjalistycznych, Warszawa 1967.Szczemielinow P., Ustawodawstwo karne ZSRR i nowy kodeks karny RSFRR. Muzeum Historii Polski 1961, http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Palestra/Palestra-r1961-t5-n5(41)/Palestra-r1961-t5-n5(41)-s102-109/Palestra-r1961-t5-n5(41)-s102-109.pdf (dostęp: 05.07.2020).Zakamołdin R.W., Stanowlenije otieczestwiennowo wojenno-ugolownowo zakonodatatielstwa w sowietskij period (1918-1991), https://cyberleninka.ru/article/n/stanovlenie-otechestvennogo-voenno-ugolovnogo-zakonodatelstva-v-sovetskiy-period-19181991-gg?fbclid=IwAR31KbA-Ga3wOasDef9MNoQSdJ0KheDl68fDs5O2nuFbLSmnxl_vi1Z7neg (dostęp: 05.07.2020).19229731

Success rate and safety of catheter ablation in preexcitation syndrome: A comparison between adult and pediatric patients

Background: In contrast to adults, in whom cardiac rhythm disorders are mainly conditioned by coronary artery disease, in children, arrhythmias are most often associated with inherited heart disorders. Catheter ablation (CA) has an important role in the management of cardiac arrhythmias, in adults and children. The aim of the study was to assess and compare the efficacy and safety of CA in children and adults with preexcitation syndrome. Methods: The study population comprised 43 adults and 43 children diagnosed with a Wolff-Parkinson-White syndrome (WPW). The mean age of the study population was 41 ± 15 years for adults and 14 ± 2.5 years for children. In all patients, an electrophysiological study and CA were performed. Analysis with respect to the procedure duration, fluoroscopy exposure time, location of accessory pathways (AP), immediate success rate and complications were performed. Results: Electrophysiological study revealed the most frequent presence of left-sided AP (56% in children and 70% in adults). The mean procedure duration was 96 ± 36 min and 106 ± 51 min in children and adults, respectively (p = NS). The mean fluoroscopy duration was 8.5 ± 4.3 min and 5.9 ± 5.8 min in children and adults, respectively p < 0.05. The CA procedure was successful in 40 out of 43 (93%) adults and in 36 out of 43 (83.7%) children (p = NS). In 2 (4%) children minor complications occurred. Conclusions: Ablation in children and adults are equally effective with respect to short-term clinical observation

Electrocardiograms in school-aged healthy Polish children — an observational study

Background: Electrocardiographic (ECG) examination has long been used to assess cardiovascular function in clinical practice. Age-related ECG changes are observed as the cardiovascular system matures from the neonatal period to adolescence.  Aim: This study aimed to evaluate the effects of sex and age on ECG parameters in healthy schoolchildren. Methods: The study included 336 healthy participants aged 5–12 years from Masovian voivodeship. Children were divided into age groups of 5–8 and 9–12 years. Values for heart rate (HR), time intervals and amplitudes of P and QRS waves, and QRS axis for pediatric ECGs were estimated. Results: Significant differences between boys and girls aged 5–8 years old were discovered for such parameters as PR interval, R-wave, and S-wave, R/S ratio. Age-related decline in HR, Q-wave in V5, and V6, R-wave in V1–V4, and increase in QRS duration were noted. Girls presented higher HR and shorter QRS than boys. HR, QRS axis, P wave amplitude in the II lead, and amplitude of R and S in the precordial leads were different in our population than previously reported. Conclusions: Pediatric ECG tracings were estimated for the first time for school-aged Polish healthy children. Sex-related differences in selected ECG parameters in the younger age group were noticed. Several parameters differed from those previously reported in other ethnic populations. These findings are clinically significant and suggest that diagnostic criteria for pediatric ECG should be revised to establish if they are justifiable for the entire population

Study design and rationale for biomedical shirt-based electrocardiography monitoring in relevant clinical situations: ECG-shirt study

  Background: Today, the main challenge for researchers is to develop new technologies which may help to improve the diagnoses of cardiovascular disease (CVD), thereby reducing healthcare costs and improving the quality of life for patients. This study aims to show the utility of biomedical shirt-based electrocardiography (ECG) monitoring of patients with CVD in different clinical situations using the Nuubo® ECG (nECG) system. Methods: An investigator-initiated, multicenter, prospective observational study was carried out in a cardiology (adult and pediatric) and cardiac rehabilitation wards. ECG monitoring was used with the biomedical shirt in the following four independent groups of patients: 1) 30 patients after pulmonary vein isolation (PVI), 2) 30 cardiac resynchronization therapy (CRT) recipients, 3) 120 patients during cardiac rehabilitation after myocardial infarction, and 4) 40 pediatric patients with supraventricular tachycardia (SVT) before electrophysiology study. Approval for all study groups was obtained from the institutional review board. The biomedical shirt captures the electrocardiographic signal via textile electrodes integrated into a garment. The software allows the visualization and analysis of data such as ECG, heart rate, arrhythmia detecting algorithm and relative position of the body is captured by an electronic device. Discussion: The major advantages of the nECG system are continuous ECG monitoring during daily activities, high quality of ECG recordings, as well as assurance of a proper adherence due to adequate comfort while wearing the shirt. There are only a few studies that have examined wearable systems, especially in pediatric populations. Trial registration: This study is registered in ClinicalTrials.gov: Identifier NCT03068169. (Cardiol J 2018; 25, 1: 52–59

Right ventricular function assessment using tissue Doppler imaging and speckle tracking echocardiography

Modern echocardiographic techniques, i.e. tissue Doppler imaging and speckle tracking echocardiography, allow for an assessment of global and regional right ventricular function. The right ventricular myocardial performance index and tricuspid annulus motion are used in the assessment of global right ventricular function, whereas duration of the cardiac cycle phases and myocardial velocities are used in the assessment of regional function. Strain and strain rate allow for an evaluation of both regional and global myocardial function. Literature reports provide data on the usefulness of these methods in patients with pressure and volume overload as well as with direct myocardial damage involving the right ventricle. In pulmonary hypertension, S’ wave assessment may be used for therapeutic efficacy evaluation. Longitudinal strain reduction indicates an increased risk of vascular events, while an increased value of myocardial performance index is a predictor for a survival in pulmonary hypertension. A decreased S’ wave velocity is associated with limited pulmonary vascular flow in patients with pulmonary embolism. In patients after atrial baffle repair for transposition of the great arteries, decreased longitudinal strain was an independent predictor for heart failure. A statistically significant decrease in both the S’ wave as well as acceleration during isovolumic contraction were observed in arrhythmogenic right ventricular cardiomyopathy. S’ wave and global right ventricular longitudinal strain values were lower in patients in the acute phase of myocardial infarction involving the right ventricle compared to the corresponding parameters in healthy individuals. In the case of tetralogy of Fallot correction, the evaluation of S’ wave velocity may prove useful in identifying patients with reduced cardiac systolic reserve; a good correlation was also found between the global right ventricular longitudinal strain and right ventricular ejection fraction in MRI.Nowoczesne techniki obrazowania echokardiograficznego – tkankowa echokardiografia dopplerowska i metoda śledzenia markerów akustycznych – umożliwiają ocenę globalnej i regionalnej funkcji mięśnia prawej komory serca. Do oceny globalnej funkcji prawej komory serca wykorzystuje się: wskaźnik funkcji prawej komory oraz ruch pierścienia zastawki trójdzielnej, a do oceny funkcji regionalnej: pomiary czasów trwania faz cyklu pracy serca i prędkości miokardialnych. Określenie odkształcenia i szybkości odkształcenia umożliwia ocenę zarówno czynności regionalnej, jak i globalnej miokardium. W piśmiennictwie istnieją doniesienia o przydatności tych metod u pacjentów z przeciążeniem ciśnieniowym i objętościowym, jak i bezpośrednim uszkodzeniem miokardium prawej komory serca. W nadciśnieniu płucnym ocena fali S’ może służyć monitorowaniu skuteczności terapii. Obniżenie odkształcenia podłużnego wskazuje na zwiększone ryzyko zdarzeń naczyniowych, natomiast wzrost wartości wskaźnika funkcji prawej komory jest czynnikiem predykcyjnym przeżywalności w nadciśnieniu płucnym. U pacjentów z zatorowością płucną spadek prędkości fali S’ ma związek z ograniczeniem przepływu przez łożysko płucne. W przypadku osób po chirurgicznej korekcji czynnościowej przełożenia wielkich pni tętniczych obniżenie odkształcenia podłużnego było niezależnym czynnikiem rokowniczym wystąpienia niewydolności serca. W arytmogennej kardiomiopatii prawej komory stwierdzano statystycznie istotne zmniejszenie wartości fali S’ i przyspieszenia w fazie izowolumetrycznego skurczu. W okresie ostrym zawału obejmującego prawą komorę wartości fali S’ i globalnej wielkości odkształcenia podłużnego prawej komory były niższe w porównaniu do analogicznych parametrów u osób zdrowych. Po operacji tetralogii Fallota ocena prędkości fali S’ może być przydatna w identyfikacji pacjentów z obniżoną rezerwą skurczową; stwierdzono też dobrą korelację pomiędzy globalną wielkością odkształcenia podłużnego prawej komory serca a jej frakcją wyrzutową ocenianą rezonansem magnetycznym

Ocena elektrokardiogramu u dzieci po korekcji zespołu Fallota z różnym stopniem niedomykalności zastawki płucnej

Background and aim: To analyse selected electrocardiographic (ECG) parameters in children after correction of tetralogy of Fallot (TOF). Methods: The study group consisted of 65 patients with surgically corrected TOF aged 6 to 18 years, and the time since surgical correction ranged from 6 to 18 years. The patients were divided into two groups based on the degree of pulmonary regurgitation (PR) in ECHO-2D. Group I consisted of patients with mild/moderate PR, and Group II of patients with severe PR. The QT dispersion in standard resting ECG, QRS complex width and QT interval duration at rest and at the maximal exertion during a treadmill test were compared between the two groups. Results: Group I included 52 patients and Group II included 13 patients. Mean QT dispersion was 67 &#177; 27 ms in Group I vs 91 &#177; 37 ms in Group II (p < 0.05). During the treadmill test, mean QRS duration at rest and at peak exertion in Group I was 128 &#177; 27 ms and 119 &#177; 27 ms, respectively, and 149 &#177; 10 ms and 165 &#177; 11 ms, respectively, in Group II (p < 0.003 and p < 0.001). Differences between QRS complex duration at peak exertion and at rest (&Delta;QRS) in Groups I and II were &#8211;9 &#177; 12 ms and +14 &#177; 7 ms (p < 0.001). During the treadmill test, mean QT interval at rest and at peak exertion in Group I was 392 &#177; &#177; 52 ms and 328 &#177; 63 ms, respectively, and 367 &#177; 25 ms and 370 &#177; 35 ms, respectively, in Group II (NS and p < 0.08). Differences between QT interval at peak exertion and at rest (&#916;QT) in Groups I and II were &#8211;60 &#177; 56 ms and +2 &#177; 21 ms, respectively (p < 0.001). Conclusions: In children with severe PR after TOF correction, no physiological shortening of QRS duration and QT interval during exertion is seen. The QT dispersion in resting ECG is higher in children with severe PR than in children with mild/moderate PR. Kardiol Pol 2012; 70, 1: 38&#8211;43Wstęp i cel: Celem pracy była analiza wybranych parametrów zapisu elektrokardiograficznego (EKG) u dzieci po operacji naprawczej zespołu Fallota z różnym stopniem niedomykalności zastawki tętnicy płucnej. Metody: Grupę badaną stanowiło 65 dzieci w wieku 6&#8211;18 lat, po korekcji zespołu Fallota. Czas od wykonania zabiegu operacyjnego wyniósł 6&#8211;18 lat. Przeprowadzono badanie echokardiograficzne z badaniem przepływów metodą doplerowską konwencjonalną i kodowaną kolorem. Na podstawie stopnia niedomykalności zastawki tętnicy płucnej pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę I stanowili chorzy z niedomykalnością łagodną i umiarkowaną, grupę II &#8212; dzieci z ciężką niedomykalnością. Porównano dyspersję odstępu QT w spoczynkowym badaniu EKG oraz czas trwania zespołu QRS i odstępu QT przed i na szczycie wysiłku podczas próby wysiłkowej między pacjentami z grupy I i II. Wyniki: Do grupy I włączono 52 pacjentów, a do grupy II &#8212; 13 osób. W spoczynkowym EKG dyspersja QT w całej populacji wynosiła średnio 68 &#177; 39 ms, u chorych z grupy I &#8212; średnio 67 &#177; 27 ms, u pacjentów z grupy II &#8212; 91 &#177; 37 ms (test Mann -Whitney, p < 0,05). Podczas próby wysiłkowej u osób z grupy I średni czas trwania zespołu QRS przed i na szczycie wysiłku wyniósł odpowiednio 128 &#177; 27 ms i 119 &#177; 27 ms, natomiast u pacjentów z grupy II odpowiednio 149 &#177; 10 ms i 165 &#177; 11 ms. Różnica czasu trwania zespołu QRS na szczycie wysiłku i w spoczynku (&#916;QRS) w grupie I wyniosła &#8211;9 &#177; 12 ms w grupie II +14 &#177; 7 ms. Średni czas trwania odstępu QT przed i na szczycie wysiłku u chorych z grupy I wyniósł odpowiednio 392 &#177; 52 ms i 328 &#177; 63 ms, a u pacjentów z grupy II &#8212; 367 &#177; 25 ms i 370 &#177; 35 ms. Różnica czasu trwania odstępu QT na szczycie wysiłku i w spoczynku (&#916;QT) w grupie I wyniosła &#8211;60 &#177; 56 ms, a w II grupie &#8212; +2 &#177; 21 ms. Różnice &#916;QRS i &#916;QT między pacjentami z grupy I i grupy II były statystycznie istotne. Wnioski: U chorych z ciężką niedomykalnością zastawki tętnicy płucnej często obserwuje się brak fizjologicznego skracania zespołu QRS i odstępu QT w czasie wysiłku. Dyspersja QT w spoczynkowym EKG jest większa u pacjentów z ciężką niedomykalnością zastawki tętnicy płucnej niż u dzieci z niedomykalnością łagodną i umiarkowaną. Kardiol Pol 2012; 70, 1: 38&#8211;4

Analiza zależności między stężeniem N-końcowego propeptydu natriuretycznego typu B w surowicy a funkcją prawej komory ocenianą metodami doplera tkankowego i śledzenia markerów akustycznych u dzieci po operacji tetralogii Fallota

Background and aim: The relationship between plasma levels of N-terminal B-type natriuretic propeptide (NT-proBNP) and parameters of right ventricular (RV) function was evaluated in patients after surgical repair of tetralogy of Fallot (ToF). Methods: 52 children comprised the study group (SG). The control group (CG) included 32 healthy children. Patient histories, measured NT-proBNP levels and transthoracic echocardiography parameters were analysed. Results: Tissue Doppler imaging (TDI) demonstrated significant differences (p &lt; 0.01) between SG and CG in regard to the following systolic and diastolic function parameters: peak systolic myocardial velocity (S’, 5.9 ± 1.6 cm/s vs. 9.8 ± 2.3 cm/s), peak early diastolic velocity (E’, 6.6 ± 2.9 cm/s vs. 11.6 ± 3.1 cm/s), and peak atrial diastolic velocity (A’, 3.8 ± 1.6 cm/s vs. 6.6 ± 2.8 cm/s). Mean values of peak longitudinal strain (e) were significantly higher (p &lt; 0.01) in SG compared to CG, including basal lateral segment (BL, –32.8 ± 12.1% vs. –51.5 ± 15.5%), medial lateral segment (ML, –23.8 ± 9.5% vs. –40.4 ± 14.9%), and apical lateral segment (AL, –16.9 ± 7.5% vs. –35.8 ± 13.43%). Mean plasma NT-proBNP level also differed significantly (p &lt; 0.01) between SG and CG (286.0 ± 269.2 pg/mL vs. 153.1 ± 170.5 pg/mL, respectively). NT-proBNP levels were significantly higher (p &lt; 0.01) in SG subjects with reduced effort tolerance (639.2 ± 357.1 pg/mL) compared to those with normal effort tolerance (181.8 ± 97.2 pg/mL), and in patients in whom a transannular patch was used for surgical correction (488.9 ± 317.19 pg/mL) compared to those treated without the use of a transannular patch (228.1 ± 217.5 pg/mL). Significant correlations between plasma NT-proBNP level and S’ (r = –0.40, p &lt; 0.01), E’ (r = –0.50, p &lt; 0.01), BL e (r = 0.36, p &lt; 0.05), and AL e (r = 0.35, p &lt; 0.05) were found. Conclusions: 1. Increased plasma NT-proBNP levels in patients after surgical repair of ToF are related to RV systolic dysfunction, as determined by the S’ wave velocity of the tricuspid annulus and longitudinal strain of the RV. 2. Children after surgical repair of ToF showed increased plasma NT-proBNP levels associated with RV diastolic dysfunction as evaluated by TDI. Wstęp i cel: Celem pracy była ocena związku między stężeniem N-końcowego propeptydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP) w surowicy a wybranymi parametrami funkcji prawej komory u dzieci po korekcji zespołu Fallota (ToF). Metody: Badaniem objęto 52 dzieci w wieku 8–18 lat po korekcji ToF (grupa badana). Do grupy kontrolnej włączono 32 dzieci zdrowych. U wszystkich zebrano wywiad i oceniono stężenie NT-proBNP w surowicy oraz wykonano badanie echokardiograficzne. Wyniki: U pacjentów po korekcji ToF i u dzieci zdrowych średnie wartości maksymalnej prędkości miokardialnej fali skurczowej (S’) wynosiły odpowiednio 5,9 ± 1,6 cm/s i 9,8 ± 2,3 cm/s (p &lt; 0,01), wczesnorozkurczowej (E’): 6,6 ± 2,9 cm/s i 11,6 ± 3,1 cm/s (p &lt; 0,01), a późnorozkurczowej (A’) — 3,8 ± 1,6 cm/s i 6,6 ± 2,8 cm/s (p &lt; 0,01). Średnie wartości maksymalnej wielkości odkształcenia podłużnego (e) u dzieci w grupie badanej wynosiły w segmentach ściany bocznej: podstawnym (BL) –32,8 ± 12,1%, środkowym (ML) –23,8 ± 9,5%, koniuszkowym (AL) –16,9 ± 7,5%, a u dzieci zdrowych: BL –51,5 ± 15,5%, ML –40,4 ± 14,9%, AL –35,8 ± 13,3%. Różnice były istotne statystycznie (p &lt; 0,01). Średnie stężenia NT-proBNP w surowicy u dzieci w grupach badanej i kontrolnej wynosiły odpowiednio 286,0 ± 269,2 pg/ml i 153,1 ± 170,5 pg/ml (p &lt; 0,01). Średnie wartości stężenia NT-proBNP były statystycznie istotnie wyższe (p &lt; 0,01) u pacjentów z obniżoną tolerancją wysiłku, w porównaniu ze stężeniem u pacjentów z prawidłową tolerancją wysiłku: 639,2 ± 357,1 vs. 181,8 ± 97,2 pg/ml. U pacjentów, u których podczas korekcji zastosowano łatę przezpierścieniową, stężenie tego peptydu wynosiło 488,9 ± 317,19 pg/ml i było istotnie statystycznie wyższe (p &lt; 0,01) niż u dzieci po korekcji ToF, operowanych bez użycia łaty, u których wynosiło 228,1 ± 217,5 pg/ml. U pacjentów z grupy badanej uzyskano korelacje między stężeniem NT-proBNP a S’ (r = –0,40; p &lt; 0,01), stężeniem NT-proBNP a E’ (r = –0,50; p &lt; 0,01) oraz stężeniem NT-proBNP a e w BL (r = 0,36; p &lt; 0,05) i AL (r = 0,35; p &lt; 0,05). Wnioski: 1. Wyższe wartości stężenia NT-proBNP w surowicy u dzieci po korekcji ToF wiążą się z zaburzeniami funkcji skurczowej prawej komory pod postacią spadku prędkości fali S’ bocznej części pierścienia zastawki trójdzielnej oraz wzrostu wielkości odkształcenia podłużnego w obrębie ściany bocznej prawej komory. 2. Stężenie NT-proBNP wzrasta wraz z nasilaniem się zaburzeń funkcji rozkurczowej ocenianej za pomocą parametrów doplera tkankowego

Artykuł oryginalnyOcena przydatności NT-proBNP do oceny funkcji prawej komory serca u dzieci po korekcji chirurgicznej tetralogii Fallota &#8211; doniesienie wstępne

Background: Although surgical treatment for tetralogy of Fallot (TOF) has been used with considerable success, right ventricular function may remain altered after repair. The NT-proBNP assessment has been shown to be a reliable parameter for the heart failure assessment. Aim: To determine NT-proBNP values in assessment of right ventricular function in children after TOF correction. Methods: In 20 patients after TOF correction aged from 10 to 17 years (follow-up period ranged from 7 to 16 years) NT-proBNP level at rest and after exertion, treadmill test and echocardiography were performed. In the control healthy children NT-proBNP level at rest was assessed. Results: The mean values of NT-proBNP level in the TOF patients were significantly higher than in controls (11.0 &plusmn; 12.0 fmol/l and 5.4 &plusmn; 7.5 fmol/l, p < 0.05). In patients repaired with a transannular patch the mean value of NT-proBNP level was higher than in children operated on without a transannular patch (18.3 &plusmn; 16.5 vs. 6.8 &plusmn; 7.9 fmol/l, p < 0.05). In children in whom physiological shortening of QRS complex during treadmill test was observed, NT-proBNP level was lower (mean values at rest 5.0 &plusmn; 4.8 fmol/l and after exertion 7.3 &plusmn; 6.3 fmol/l) compared to patients with prolongation of QRS duration (mean values at rest 17.7 &plusmn; 15.6 fmol/l and after exertion 20.3 &plusmn; 17.8 fmol/l) (p < 0.05). Significant differences in NT-proBNP levels between children with severe pulmonary regurgitation and mild/moderate pulmonary regurgitation were detected (mean values at rest 18.6 &plusmn; 15.0 vs. 4.2 &plusmn; 3.9 fmol/l and after exertion 20.0 &plusmn; 18.6 vs. 5.7 &plusmn; 4.6 fmol/l) (p < 0.05). The NT-proBNP levels were also higher in children with severe tricuspid valve insufficiency compared to children with mild/moderate tricuspid valve regurgitation (mean values at rest 19.5 &plusmn; 15.0 vs. 4.9 &plusmn; 3.7 fmol/l and after exertion 22.5 &plusmn; 17.1 vs. 7.0 &plusmn; 4.6 fmol/l). Conclusions: The NT-proBNP level in patients after TOF correction is higher than in healthy children. The NT-proBNP level is higher and exertion tolerance is lower in children repaired with rather than without transannular patch. In patients with severe pulmonary regurgitation and/or severe tricuspid valve insufficiency NT-proBNP level is higher than in patients without right ventricular volume overload. The measurement of NT-proBNP level might be helpful in order to separate those patients after TOF correction who are at increased risk of heart failure and arrhythmia.Wstęp: W ostatnim czasie pojawiają się doniesienia o dużej przydatności N-końcowego produktu rozpadu prekursora mózgowego peptydu natriuretycznego (NT-proBNP) w ocenie i prognozowaniu ryzyka wystąpienia niewydolności serca u chorych z zaburzeniami funkcji prawej komory serca, u których stwierdza się podwyższone stężenie tego neurohormonu w surowicy w spoczynku, a także nadmierny jego wzrost w czasie wysiłku w porównaniu z populacją ogólną. Cel: : Ocena przydatności N-końcowego produktu rozpadu prekursora mózgowego peptydu natriuretycznego (NT-proBNP) do oceny funkcji prawej komory serca u dzieci w okresie odległym po korekcji tetralogii Fallota (ang. tetralogy of Fallot, TOF). Metody: : Badaniem objęto 20 chorych w wieku od 10&#8211;17 lat. Czas obserwacji po korekcji wyniósł 7&#8211;16 lat. Grupę kontrolną stanowiło 20 zdrowych dzieci w wieku 10&#8211;17 lat. Wykonano następujące badania: ocena spoczynkowego stężenia NT-proBNP w grupie badanej i kontrolnej, test wysiłkowy z pomiarem stężenia NT-proBNP bezpośrednio po wysiłku oraz badanie echokardiograficzne w grupie badanej. Wyniki: : Średnie stężenie NT-proBNP w spoczynku w grupie badanej wyniosło 11,0 &plusmn; 12,0 fmol/l, natomiast w grupie kontrolnej 5,4 &plusmn; 7,5 fmol/l (p < 0,05). Stwierdzono wyższe wartości stężenia NT-proBNP u chorych operowanych z użyciem łaty przezpierścieniowej w porównaniu z chorymi operowanymi bez jej użycia (odpowiednio: 18,3 &plusmn; 16,5 i 6,8 &plusmn; 7,9 fmol/l, p < 0,05). U 10 dzieci z grupy badanej obserwowano fizjologiczne skracanie czasu trwania zespołu QRS w czasie wysiłku. Stężenie NT-proBNP wyniosło u nich w spoczynku średnio 5,0 &plusmn; 4,8 fmol/l, a po wysiłku 7,3 &plusmn; 6,3 fmol/l. U 10 pozostałych chorych w grupie badanej zaobserwowano nieprawidłową reakcję QRS na wysiłek w postaci wydłużania czasu jego trwania. Wśród tych dzieci stężenie NT-proBNP w spoczynku wyniosło średnio 17,7 &plusmn; 15,6 fmol/l, natomiast po wysiłku 20,3 &plusmn; 17,8 fmol/l (p < 0,05). Ciężka niedomykalność zastawki tętnicy płucnej wiązała się z wyższym stężeniem NT-proBNP w porównaniu z wartościami uzyskanymi u pozostałych chorych z grupy badanej (średnie wartości w spoczynku odpowiednio: 18,6 &plusmn; 15,0 i 4,2 &plusmn; 3,9 fmol/l, a po wysiłku: 20,0 &plusmn; 18,6 i 5,7 &plusmn; 4,6 fmol/l, p < 0,05). Wnioski: Stężenie NT-proBNP u dzieci po korekcji TOF jest wyższe w porównaniu z dziećmi zdrowymi. Chorzy operowani z użyciem łaty przezpierścieniowej cechują się gorszą tolerancją wysiłku oraz wyższym stężeniem NT-proBNP w porównaniu z chorymi, u których nie zastosowano tej techniki operacyjnej. U osób z ciężką niedomykalnością zastawki tętnicy płucnej i trójdzielnej stężenie NT-proBNP jest wyższe niż u chorych bez przeciążenia objętościowego prawej komory. Ocena stężenia NT-proBNP może mieć znaczenie pomocnicze dla wyodrębnienia osób po operacji TOF zagrożonych niewydolnością serca i arytmią