Immunotherapy or targeted therapy as first-line treatment of patients with advanced/metastatic melanoma with the BRAF mutation — a single-center analysis

Introduction. One of the most important achievements of contemporary oncology is the discovery of new therapeutic possibilities: targeted therapy and immunotherapy associated with checkpoint inhibitors. It has not been unequivocally determined so far which therapy should be used as first-line treatment in patients with advanced/metastatic melanoma with the BRAF mutation. Material and methods. 137 patients with advanced/metastatic melanoma with the BRAF mutation were analyzed. They received anti-PD1-1 therapy (IT) or molecularly targeted therapy iBRAF ± iMEK (TT) as first-line treatment in the scope of the national drug program. IT and TT therapies used as first-line treatment were compared. Results. Median OS and PFS in the group were 14.0 and 7.3 months. Unfavorable prognostic factors for OS and PFS were metastases to the central nervous system, increased LDH levels and performance status > 1. Metastatic sites in > 2 locations were only unfavorable prognostic factors for OS. A statistically significant difference was found between TT and IT for OS (p = 0.0011; median for TT was 12.6 months and was not reached for IT). It should be noted that the group treated with TT was characterized by a worse prognostic factors. No differences in PFS were observed (p = 0.292, medians 7.2 and 9.0 months, respectively). Conclusion. In patients with advanced/metastatic melanoma with a BRAF mutation without rapid progression, IT should be considered as first-line therapy.Introduction. One of the most important achievements of contemporary oncology is the discovery of new therapeutic possibilities: targeted therapy and immunotherapy associated with checkpoint inhibitors. It has not been unequivocally determined so far which therapy should be used as first-line treatment in patients with advanced/metastatic melanoma with the BRAF mutation. Material and methods. 137 patients with advanced/metastatic melanoma with the BRAF mutation were analyzed. They received anti-PD1-1 therapy (IT) or molecularly targeted therapy iBRAF ± iMEK (TT) as first-line treatment in the scope of the national drug program. IT and TT therapies used as first-line treatment were compared. Results. Median OS and PFS in the group were 14.0 and 7.3 months. Unfavorable prognostic factors for OS and PFS were metastases to the central nervous system, increased LDH levels and performance status > 1. Metastatic sites in > 2 locations were only unfavorable prognostic factors for OS. A statistically significant difference was found between TT and IT for OS (p = 0.0011; median for TT was 12.6 months and was not reached for IT). It should be noted that the group treated with TT was characterized by a worse prognostic factors. No differences in PFS were observed (p = 0.292, medians 7.2 and 9.0 months, respectively). Conclusion. In patients with advanced/metastatic melanoma with a BRAF mutation without rapid progression, IT should be considered as first-line therapy

Using thermal imaging to assess the effect of classical massage on selected physiological parameters of upper limbs

Study aim: the aim of this study was to assess the relationship between classical sport massage of the hand and the forearm and the surface temperature of upper limb muscles, and between hand grip strength and the range of motion in the radiocarpal joint

Immunoterapia czy terapia celowana w pierwszej linii leczenia chorych na zaawansowane/rozsiane czerniaki z obecnością mutacji BRAF — analiza jednoośrodkowa

Wstęp. Jednym z najważniejszych osiągnięć współczesnej onkologii jest odkrycie nowych możliwości terapeutycznych: terapii celowanej oraz immunoterapii związanej z inhibitorami punktów kontrolnych. Dotychczas nie ustalono jednoznacznie, która terapia powinna być zastosowana jako leczenie pierwszej linii u chorych na zaawansowane/rozsiane czerniaki z obecnością mutacji BRAF.Materiał i metody. Analizą objęto 137 chorych na zaawansowane/przerzutowe czerniaki z obecną mutacją BRAF, otrzymujących w ramach programów lekowych immunoterapię anty-PD-1 (IT) lub terapię ukierunkowaną molekularnie iBRAF ± iMEK (TT) jako leczenie pierwszej linii. Porównano terapie IT i TT stosowane jako leczenie pierwszej linii.Wyniki. Mediany czasu przeżycia całkowitego (OS) i czasu wolnego od progresji choroby (PFS) w całej badanej grupie wyniosły odpowiednio 14,0 i 7,3 miesiąca. Niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi w zakresie OS i PFS były przerzuty do ośrodkowego układu nerwowego, podwyższona aktywność dehydrogenazy mleczanowej oraz stan sprawności > 1. Obecność przerzutów w > 2 lokalizacjach była niekorzystnym czynnikiem rokowniczym tylko w zakresie OS. Wykazano znamiennie statystyczną różnicę pomiędzy terapiami TT i IT w zakresie OS (p = 0,0011; mediana dla TT wyniosła 12,6 miesiąca, nie osiągnięto mediany dla IT). Należy jednak zaznaczyć, że grupa leczona TT charakteryzowała się gorszymi czynnikami prognostycznymi. Nie wykazano różnicy w zakresie PFS (p = 0,292; mediana dla TT 7,2 miesiąca, mediana dla IT 9,0 miesięcy).Wnioski. U chorych na zaawansowane/przerzutowe czerniaki z obecną mutacją BRAF bez gwałtownej progresji IT powinna być rozważana jako leczenie pierwszej linii

Porównanie pośrednie wyników leczenia chorych na zaawansowane/przerzutowe czerniaki za pomocą niwolumabu lub pembrolizumabu — analiza wieloośrodkowa

Wstęp. Rozwój nowej klasy leków — inhibitorów punktów kontrolnych — zmienił rokowanie u chorych na nowotwory. Szczególną klasę leków stanowią przeciwciała przeciwko receptorowi programowanej śmierci komórki typu 1/ligandowi programowanej śmierci komórki typu 1 (niwolumab i pembrolizumab). Nie ma jednak badań z losowym doborem chorych, które porównywałyby bezpośrednio niwolumab i pembrolizumab. Ze względu na rozwój immunoterapii i wiele nowych rejestracji dla anty-PD-1 wskazane jest określenie, czy istnieją różnice w zakresie skuteczności i bezpieczeństwa w stosowaniu niwolumabu i pembrolizumabu. Materiał i metoda. Do badania włączono 499 chorych na nieoperacyjnego lub przerzutowego czerniaka, leczonych w latach 2016–2019 w pięciu referencyjnych ośrodkach onkologicznych w Polsce (Kraków, Gliwice, Lublin, Poznań, Wrocław). Kryterium włączenia do badania było leczenie w pierwszej linii za pomocą przeciwciał anty-PD-1 (niwolumab lub pembrolizumab). Wyniki. Mediany czasu przeżycia całkowitego (OS) i czasu przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS) w całej badanej grupie wyniosły odpowiednio 19,9 i 7,9 miesiąca. Estymowane mediany OS i PFS wyniosły dla niwolumabu i pembrolizumabu odpowiednio 20,1 i 18,1 miesiąca oraz 8,5 i 6,0 miesięcy. Nie wykazano znamiennie statystycznej różnicy w zakresie median OS i PFS w grupach chorych otrzymujących niwolumab i pembrolizumab [odpowiednio p = 0,6291 (HR = 1,06; Cl 95% 0,8–1,4) i p = 0,0956 (HR = 1,20; Cl 95% 0,97–1,48)]. Odsetek działań niepożądanych związanych z układem immunologicznym (irAEs) w stopniu G3 i/lub G4 był podobny w grupach leczonych niwolumabem lub pembrolizumabem (odpowiednio 5,8 i 5,2%). Wnioski. Nie znaleziono różnic w zakresie OS, PFS oraz wskaźników obiektywnej odpowiedzi na leczenie (ORR) pomiędzy terapią niwolumabem a pembrolizumabem u wcześniej nieleczonych chorych na zaawansowanego/ rozsianego czerniaka. Nie wykazano różnic w zakresie częstości irAEs w stopniu G3 lub G4. Wybór leczenia określonym preparatem powinien się opierać na preferencjach chorego oraz klinicysty

Porównanie pośrednie wyników leczenia chorych na zaawansowane/przerzutowe czerniaki za pomocą niwolumabu lub pembrolizumabu – analiza wieloośrodkowa

Introduction. The development of a new class of drug — checkpoint inhibitors has changed the prognosis of cancer patients. A particular class of drugs are antibodies against the programmed cell death type 1 receptor/ligand of the programmed cell death type 1 receptor (nivolumab and pembrolizumab). There are, however, no trials with a random selection of the patients which directly compare nivolumab and pembrolizumab. Because of the development of immunotherapy and many new drugs registered as anti-PD-1, it is important to determine whether there are differences in respect to effectiveness and safety in using nivolumab and pembrolizumab. Material and method. 499 patients with non-resectable or metastatic melanoma treated in the years 2016–2019 in five oncological reference centers in Poland (Cracow, Gliwice, Lublin, Poznań, Wrocław) were included in the analysis. The criterion for inclusion in the analysis was first-line treatment with anti-PD-1 (nivolumab or pembrolizumab). Results. Median OS and PFS in the whole analyzed group were 19.9 and 7.9 months, respectively. Estimated median OS and PFS were 20.1 and 18.1 months and 8.5 and 6.0 months for nivolumab and pembrolizumab, respectively. No statistically significant difference was observed in median OS and PFS in the group of patients receiving nivolumab and pembrolizumab (respectively P = 0.6291 [HR = 1.06; Cl 95% 0.8–1.4] and P = 0.0956 [HR = 1.20; Cl 95% 0.97–1.48]). The percentage of grade G3 or/and G4 irAEs was similar in both groups treated with nivolumab or pembrolizumab, 5.8 and 5.2%, respectively. Conclusions. No differences in the range of OS, PFS and ORR was observed between therapy with nivolumab and pembrolizumab in previously untreated patients with advanced/metastatic melanoma. No differences were found in the frequency of irAEs of grade G3 or G4. The treatment with a specific preparation should be based on the preferences of the patient and the clinician.Wstęp: Rozwój nowej klasy leków - inhibitorów punktów kontrolnych zmienił rokowanie u chorych na nowotwory. Szczególną klasa leków są przeciwciał przeciwko receptorowi programowanej śmierci komórki typu 1/ligandowi programowanej śmierci komórki typu 1 ( niwolumab i pembrolizumab). Nie ma jednak badań z losowym doborem chorych, które porównywałyby bezpośrednio niwolumab i pembrolizumab. Z uwagi na rozwój immunoterapii i wiele nowych rejestracji dla anty-PD-1 wskazane jest określenie czy istnieją różnice w zakresie skuteczności i bezpieczeństwa w stosowaniu niwolumabu i pembrolizumab. Materiał  i metoda: Do badania włączono 499 chorych na nieoperacyjnego lub przerzutowego czerniaka leczonych w latach 2016-2019 w pięciu referencyjnych ośrodkach onkologicznych w Polsce (Kraków, Gliwice, Lublin, Poznań, Wrocław). Kryterium włączenia do badania było leczenie w pierwszej linii za pomocą przeciwciał anty-PD-1 (niwolumab lub pembrolizumab). Wyniki: Mediana OS i PFS w całej badanej grupie wyniosła odpowiednio 19.9 i 7.9 miesiąca. Estymowana mediana OS i PFS wyniosła odpowiednio dla niwolumabu i pembrolizumabu  20,1 i 18,1 miesiąca oraz 8,5 i 6,0  miesiąca. Nie wykazano znamiennie statystycznej różnicy w zakresie median OS i PFS  w grupie chorych otrzymujących niwolumab i pembrolizumab (odpowiednio p=0,6291 [HR=1,06; Cl 95% 0,8-1,4] i p= 0,0956 [HR=1,20; Cl 95% 0,97-1,48]). Odsetek irAEs w stopniu G3 lub/i G4 był podobny w obu grupach leczonych niwolumabem lub pembrolizumabem, odpowiednio 5,8 i 5,2%. Wnioski: Nie znaleziono różnic w zakresie OS, PFS oraz ORR pomiędzy terapią niwolumabem a pembrolizumabem u wcześniej nieleczonych chorych z powodu zaawansowanego/rozsianego czerniaka. Nie wykazano różnic w zakresie częstości irAEs w stopniu G3 lub G4. Wybór leczenia określonym preparatem powinien opierać się na preferencjach chorego oraz klinicysty

Development of immunity-related adverse events correlates with baseline clinical factors, survival and response to anti-PD-1 treatment in patients with inoperable or metastatic melanoma

Background The relationship between immune related adverse events (irAEs) and efficacy is not definitively proven, and data on the relationship between irAE and treatment efficacy are contradictory. Material and methods Five hundred ninety-three consecutive patients with unresectable or metastatic melanoma treated in the first line with anti-PD-1 (nivolumab or pembrolizumab) between January 2016 and December 2019 were enrolled in the study. Results Statistically significant differences were demonstrated between the group of patients without and with irAE in median OS and PFS (p < .0001 both) and also in OS between the group of patients without irAE and patients with irAE within 3, 6, and 9 months from the start of anti-PD-1 therapy (p = .0121, p = .0014, p < .0001; respectively) and PFS (p = .0369, p = .0052, p = .0001; respectively). A statistically significant relationship was demonstrated between the occurrence of irAE and the location of the primary tumor (skin vs. mucosa vs. unknown; p = .0183), brain metastasis (present vs. absent; p = .0032), other locations (present vs. absent, p = .0032), LDH (normal vs. elevated; p = .0046) and stage according to TNM (p = .0093). Conclusion The occurrence of irAE was associated with longer OS, PFS, and more frequent response to treatment. IrAE occurred statistically significantly more often in patients with mucosa primary tumor, with normal LDH levels, without brain metastases, stages III, M1a, and M1b

Long Term Results and Prognostic Biomarkers for Anti-PD1 Immunotherapy Used after BRAFi/MEKi Combination in Advanced Cutaneous Melanoma Patients

(1) Background: BRAFi/MEKi are usually offered as a first line treatment for patients requiring rapid response; with elevated lactate dehydrogenase (LDH) activity, large tumor burden, and with brain metastases. The efficacy of second line therapies after BRAFi/MEKI failure is now well defined. (2) Methods: Patients treated with first line target BRAFi/MEKi therapy (vemurafenib plus cobimetinib, dabrafenib plus trametinib or encorafenib plus binimetinib); and for the second line treatment immunotherapy with programmed cell death 1 (PD-1) checkpoint inhibitors (nivolumab or pembrolizumab) with at least one cycle of second line were analyzed for survival and prognostic biomarkers. (3) Results: There were no statistically significant differences in ORR between the treatment groups with nivolumab and pembrolizumab, as well as median progression free-survival (PSF) and overall survival (OS) since the initiation of second line therapy; on nivolumab OS was 6.6 months, and on pembrolizumab 5.0 months. The greatest clinical benefit with second line immunotherapy was observed in patients with LDH ≤ ULN and 6 months in first line (slow progression). (4) Conclusions: Second line anti-PD1 immunotherapy is effective in BRAF-mutated melanoma patients after BRAFi/MEKi therapy failure