Equatorial adjusment in the Eastern Atlantic

Observations suggest that the annual upwelling event in the Gulf of Guinea is not associated with changes in the local winds. A possible explanation is that a strong upwelling signal, generated by increased westward wind stress in the Western Atlantic as an equatorially trapped Kelvin wave. This explanation is analogous to current theories of El Nino in the Pacific Ocean. (Résumé d'auteur

Skuteczność i bezpieczeństwo leczenia toksyną botulinową typu A (abobotulinum toxin A) pacjentów ze spastycznością kończyny dolnej. Randomizowane badanie kliniczne

Cel: Wykazanie skuteczności jednorazowego wstrzyknięcia toksy­ny botulinowej typu A (abobotulinum toxin A [Dysport]) podawanej do mięśni kończyny dolnej w porównaniu z placebo u dorosłych z przewlekłym niedowładem połowiczym. Ocena długotrwałego bezpieczeństwa i skuteczności wielokrotnych wstrzyknięć. Metody: W wieloośrodkowym badaniu klinicznym prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, z randomizacją, kontrolą placebo i pojedynczym cyklem leczenia dorośli uczestnicy po co najmniej 6 miesiącach od udaru/uszkodzenia mózgu otrzymali pojedynczą iniekcję badanego leku (abobotulinum toxin A 1000 j., 1500 j., placebo) do mięśni kończyny dolnej. Po badaniu zasadniczym badanie przedłużono o rok w fazie otwartej, w trakcie której uczestnicy otrzymywali nie więcej niż 4 cykle leczenia (1000 j., 1500 j.) podawane w co najmniej 12-tygodniowych odstępach. Skuteczność leczenia oceniano według zmodyfikowanej skali Ashwortha (MAS, Modified Ashworth Scale) dla kompleksu mięśnia trójgłowego łydki (GSC, gastrocnemius-soleus complex; pierwszorzędowy punkt końcowy badania metodą podwójnie śle­pej próby). W badaniu określono również odpowiedź na leczenie w łącznej ocenie lekarzy (PGA, physician global assessment), a także szybkość swobodnego chodu boso. Bezpieczeństwo leczenia stanowiło pierwszorzędowy punkt końcowy badania prowadzonego metodą próby otwartej. Wyniki: Średnia zmiana (95-proc. przedział ufności) wartości MAS GSC w okresie od początku do 4. tygodnia (faza leczenia metodą podwójnie ślepej próby, n = 381) po jednokrotnym podaniu leku wyniosła: –0,5 (od –0,7 do –0,4) (placebo, n = 128), –0,6 (od –0,8 do –0,5) (toksyna botulinowa typu A 1000 j., n = 125; p = = 0,28 wobec placebo) i –0,8 (od –0,9 do –0,7) (toksyna abobotu­linowa typu A 1500 j., n = 128; p = 0,009 wobec placebo). Średnie wartości oceny PGA w 4. tygodniu były następujące: 0,7 (0,5–0,9) (placebo), 0,9 (0,7–1,1) (1000 j.; p = 0,067 wobec placebo) i 0,9 (0,7–1,1) (1500 j.; p = 0,067). Szybkość chodu nie poprawiła się statystycznie znamiennie w porównaniu z placebo. W 4. tygodniu 4. cyklu leczenia (faza otwarta) średnia zmiana oceny MAS GSC wyniosła –1,0. W cyklach badania w fazie otwartej odnotowano stopniową poprawę oceny PGA i szybkości chodu. W 4. tygodniu 4. cyklu leczenia średnia ocena PGA wyniosła 1,9, a szybkość chodu wzrosła o 25,3% (17,5–33,2), przy czym 16% uczestni­ków badania osiągnęło szybkość ponad 0,8 m/s (odpowiadającą chodowi samodzielnemu; 0% na początku badania). Tolerancja leczenia była dobra i zgodna ze znanym profilem bezpieczeństwa toksyny abobotulinowej typu A. Wnioski: Wśród pacjentów z przewlekłym niedowładem po­łowiczym jednokrotne podanie toksyny abobotulinowej typu A (Dysport, Ipsen) spowodowało obniżenie napięcia mięśniowego. Wielokrotne podanie leku w fazie rocznego przedłużenia badania zasadniczego było dobrze tolerowane oraz przyczyniło się do zwiększenia szybkości chodu i prawdopodobieństwa osiągnięcia chodu samodzielnego. Numery identyfikacyjne na portalu Clinicaltrial.gov: NCT01249404, NCT01251367. Klasyfikacja dowodu naukowego: z fazy badania prowadzonej metodą podwójnie ślepej próby uzyskano dane naukowe klasy I, na podstawie których stwierdza się, że jednokrotne wstrzyknięcie toksyny botulinowej typu A u dorosłych z przewlekłym niedowładem spastycznym zmniejsza napięcie mięśniowe w kończynie dolnej. Neurology® 2017; 89: 2245–225

Enabling noise engineering methods to model complex geometries

Acoustics'2017 Boston, BOSTON, ETATS-UNIS, 25-/06/2017 - 29/06/2017Many governments use standard engineering methods (e.g., CNOSSOS or Nord2000) to model outdoor noise propagation from cars, trains, and trams. These methods provide efficient approximations of long-term averaged noise levels based on the geometrical divergence, atmospheric absorption, ground effect, refraction, reflection, and diffraction. However, these methods are limited to diffraction around simple, box-shaped geometries; for example, engineering methods cannot model a T-barrier. In addition, reference methods like boundary elements or finite differences are too computationally expensive for many realistic cases. Thus, a hybrid method has been developed to improve the accuracy of the engineering methods for complex geometries and surfaces. This approach interpolates a table of 2.5D boundary element results to estimate the influence of the complex objects. The hybrid method produces more accurate results than the standard engineering methods compared to a fast-multipole boundary element method for a small test case using a T-barrier up to almost 2 kHz. However, significant differences between the hybrid and boundary element methods remain because the boundary element method sums the pressures coherently and the hybrid method sums them incoherently like the engineering methods do for simplicity and efficiency

Assessment of upper limb active movement facilitation and neuromuscular plasticity induced by abobotulinumtoxinA in chronic poststroke: A study protocol

International audienc

Extending standard urban outdoor noise propagation models to complex geometries

A hybrid method that combines a noise engineering method and the 2.5D boundary element method approximates outdoor sound propagation in large domains with complex objects more accurately than noise engineering methods alone and more efficiently than reference methods alone. Noise engineering methods (e.g., ISO 9613-2 or CNOSSOS-EU) efficiently approximate sound levels from roads, railways, and industrial sources in cities for simple, box-shaped geometries by first finding the propagation paths between the source and receiver, then applying attenuations (e.g., geometrical divergence and atmospheric absorption) to each path, and finally incoherently summing all of the path contributions. Standard engineering methods cannot model more complicated geometries but introducing an additional attenuation term quantifies the influence of complex objects. Calculating this extra attenuation term requires reference calculations but performing reference computations for each path is too computationally expensive. Thus, the extra attenuation term is linearly interpolated from a data table containing the corrections for many source/receiver positions and frequencies. The 2.5D boundary element method produces the levels for the real and simplified geometries and subtracting them yields a table of corrections. For a T-shaped barrier with two buildings, this approach reduces the mean error by approximately 2 dBA compared to a standard engineering method

EFFECTS OF DIFFUSE REFLECTION BY BUILDING FAÇADES ON THE SOUND PROPAGATION AND SOUNDSCAPES IN URBAN AREAS

International audienceArchitectural morphology is an important factor for the prediction of soundscapes and noise propagation in urban areas. As in room acoustics, the sound field in a street is characterized by the building façades irregularities, in such a way that two similar streets (in size) can produce two different sound fields for two different building façades. However, most of the existing softwares and models take only the specular reflection into account implying a significant uncertainty in the sound prediction. The main purpose of this paper is, first, to investigate how the sound field and urban soundscape perception are influenced by building façades, and secondly, to characterize several urban façade by typical reflection laws. Then, a coupling morphological and acoustical database will be built up and introduced in an urban acoustics simulation software, in order to be used by town planners and architects in urban projects. This paper is a part of the national land transport research and innovation program (PREDIT) and is supported by the French ministry for ecology and sustainable development