MikroRNA w chorobach układu sercowo-naczyniowego

MikroRNA to endogenne, małe, niekodujące cząsteczki RNA, które odgrywają kluczową rolę w regulacji ekspre- sji genów. MikroRNA biorą udział w wielu procesach bio- logicznych, takich jak proliferacja, różnicowanie komó- rek, angiogeneza czy apoptoza. Doniesienia naukowe wskazują, że mikroRNA znamiennie determinują fizjolo- gię i patofizjologię serca; mogą również mieć znaczenie diagnostyczne jako nowe biomarkery użyteczne w roz- poznawaniu i przebiegu na przykład zawału serca. Choroby Serca i Naczyń 2011, 8 (3), 158–16

MicroRNAs in cardiovascular diseases

MikroRNA to endogenne, małe, niekodujące cząsteczki RNA, które odgrywają kluczową rolę w regulacji ekspresji genów. MikroRNA biorą udział w wielu procesach biologicznych, takich jak proliferacja, różnicowanie komórek, angiogeneza czy apoptoza. Doniesienia naukowe wskazują, że mikroRNA znamiennie determinują fizjologię i patofizjologię serca; mogą również mieć znaczenie diagnostyczne jako nowe biomarkery użyteczne w rozpoznawaniu i przebiegu na przykład zawału serca.MicroRNAs are endogenous small non-codig RNA, that they play crucial roles in the regulation of gene expression. MicroRNAs participate in many essential biological process, such as cell proliferation, differentiation, angiogenesis and apoptosis. Emerging evidence has indicated that microRNAs are involved in cardiac physiology and pathophysiology, including the regulation of cardiac physiological function and participation in the genesis of cardiac diseases. MikroRNAs are also recognized as a new diagnostic biomarkers of myocardial injury

Narodowy Rejestr Chorych na Cukrzycę w Polsce : program pilotażowy

Wstęp. Pilotażowy projekt Rejestru Dorosłych Chorych na Cukrzycę w Polsce został przeprowadzony w latach 2006–2009. Został on sfinansowany z funduszy Ministerstwa Zdrowia. Celem projektu była ocena jakości opieki diabetologicznej w kilka lat po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Materiał i metody. Kwestionariusze dotyczące danych pacjentów z cukrzycą były wypełniane przez lekarzy diabetologów w 39 różnych ośrodkach diabetologicznych w Polsce. Dane zawarte w kwestionariuszach zawierały pytania o: wiek, płeć, BMI, typ i czas trwania cukrzycy, rodzaj leczenia hipoglikemizującego, HbA1c, profile glikemii, lipidogram, ciśnienie tętnicze, powikłania cukrzycy, choroby towarzyszące i ich leczenie oraz inne aspekty opieki. Kwestionariusze były analizowane w centralnym ośrodku. Wyniki. Uzyskano dane 7606 pacjentów: 15,0% z typem 1 cukrzycy (T1DM), 80,9% z typem 2 cukrzycy (T2DM), 1,9% z innymi typami cukrzycy i 2,2% z cukrzycą ciążową. Grupa chorych z T1DM i T2DM charakteryzowała się odpowiednio: liczebnością 1134 (52,4% kobiet) i 6119 (55,5% kobiet), średnim wiekiem 40,9 i 63,8 lat, średnim czasem trwania cukrzycy 14,6 i 9,7 lat. Średni poziom HbA1c wynosił dla T1DM i T2DM odpowiednio 7,69 i 7,25%. Parametry gospodarki lipidowej dla T1DM i T2DM wynosiły: cholesterol całkowity 4,84 i 5,06 mmol/l; LDL-cholesterol 2,73 i 2,90 mmol/l; HDL-cholesterol 1,58 i 1,30 mmol/l; triglicerydy 1,26 i 1,95 mmol/l; ciśnienie tętnicze 127,4/77,7 i 139,8/81,8 mmHg. Odsetek pacjentów spełniających kryteria wyrównania wynosił odpowiednio dla: HbA1c £ 7,0% i £ 6,5%: T1DM 39,4 i 22,6%, T2DM 52,1 i 32,8%; cholesterol całkowity < 4,5 mmol/l: T1DM 40,1%, T2DM 32,6%; triglicerydy < 1,7 mmol/l: T1D 82,1%, T2D 53,2%; ciśnienie tętnicze < 130/80 mm Hg: T1DM 31,9%, T2DM 12,9%. Częstość występowania mikronaczyniowych powikłań cukrzycy wynosił odpowiednio dla chorych z T1DM i T2DM: retinopatia 38,4 i 23,4%; nefropatia 15,2 i 8,5%; neuropatia obwodowa 25.3 i 25.4%; neuropatia autonomiczna 9,6 i 5,4%. Wnioski. Dane uzyskane w Rejestrze obrazują obecny stan opieki diabetologicznej w Polsce, który wykazuje tendencję do poprawy w porównaniu do badania DEPAC przeprowadzonego w krajach Europy środkowo-wschodniej, w tym w Polsce w okresie przystąpienia do Unii Europejskiej (2004). Pomimo tego trendu większość pacjentów wciąż nie spełnia kryteriów wyrównania cukrzycy rekomendowanych przez krajowe i międzynarodowe zalecenia. (Diabet. Klin. 2012; 1, 1: 3–11)Background. Over the years 2006–2009 a pilot project of the Polish Diabetes Registry for Adults financed by the Polish Ministry of Health was performed. The objective was to assess outpatient diabetes care a few years after joining the European Union. Material and methods. Questionnaires for randomly enrolled patients were completed by diabetologists in 39 outpatient diabetes centers in different parts of Poland. Data concerning age, sex, BMI, diabetes type and duration, hypoglycemic treatment, glycated haemoglobin (HbA1c), lipids levels, blood pressure (BP), diabetes complications, concomitant diseases and their treatment, and other aspects of medical care were collected. The questionnaires were analysed centrally. Results. Data on 7606 individuals were available: 15.0% with type 1 diabetes (T1DM); 80.9% with type 2 diabetes (T2DM); 1.9% with other types of diabetes; and 2.2% with gestational diabetes. T1DM and T2DM cohorts consisted of 1134 (52.4% women) and 6119 (55.5% women) patients, mean age 40.9 and 63.8 years, mean diabetes duration 14.6 and 9.7 years, respectively. Mean HbA1c for T1DM and T2DM was 7.69 and 7.25%. Lipid parameters for T1DM and T2DM were as followed: mean total cholesterol (TC) 4.84 and 5.06 mmol/l; mean LDL-cholesterol (LDL) 2.73 and 2.90 mmol/l; mean HDL-cholesterol (HDL) 1.58 and 1.30 mmol/l; mean triglycerides (TG) 1.26 and 1.95 mmol/l; mean blood pressure (BP) 127.4//77.7 and 139.8/81.8 mmHg. The following proportion of the patients within target were recorded: for HbA1c (£ 7.0% and £ 6.5%): T1DM 39.4 and 22.6%, T2DM 52.1 and 32.8%; for TC levels (< 4.5 mmol/l):T1DM 40.1%, T2DM 32.6%; for TG levels (< 1.7 mmol/l):T1DM 82.1%, T2DM 53.2%; for BP (< 130/80 mm Hg):T1DM 31.9%, T2DM 12.9%, respectively. Prevalence of microvascular complications among T1DM and T2DM was as followed: retinopathy 38,4 and 23,4%; nephropathy 15,2 and 8,5%; peripheral neuropathy 25.3 and 25.4%; autonomic neuropathy 9,6 and 5,4%. Conclusions. The data show the current quality of diabetes care in Poland, which seems to show some improvement as compared to the DEPAC survey performed at the accession to EU (2004). Nevertheless, the current Registry also indicates that most patients still do not meet the criteria of diabetes control defined by the local and international guidelines. (Diabet. Klin. 2012; 1, 1: 3–11

Myocardial dysfunction and chronic heart failure in patients with long-lasting type 1 diabetes : a 7-year prospective cohort study

The aim of the study is to evaluate the prevalence and incidence of myocardial dysfunction (MD) and heart failure (HF) in long-lasting (≥10 years) type 1 diabetes without cardiovascular disorders or with hypertension or coronary heart disease (CHD). The study included 1,685 patients with type 1 diabetes (mean baseline age, 51 years; diabetes duration, 36 years). In all patients, echocardiography was performed, NT-proBNP levels were measured, and clinical symptoms were evaluated. A 7-year follow-up was conducted to monitor systolic and diastolic manifestations of MD and HF. At the end of the follow-up period, the prevalence of HF in the entire group was 3.7 %, and the incidence was 0.02 % per year. The prevalence of MD was 14.5 % and the incidence –0.1 % per year. MD and HF were observed only in hypertensive or CHD patients. At baseline, subjects with diastolic HF constituted 85 % of the HF population and those with systolic HF the remaining 15 %. Baseline HF predictors included age, diabetes duration, HbA(1c) levels, CHD, systolic blood pressure >140 mmHg, and GFR <60 mL/min/1.73 m(2). In patients with type 1 diabetes, MD and HF occurred only when diabetes coexisted with cardiovascular disorders affecting myocardial function. The prevalence and incidence of HF in patients with hypertension and CHD were relatively low. While the cause of this observation remains uncertain, it could probably be explained, at least partially, by the cardioprotective effect of concomitant treatment

The Polish Diabetes Registry for Adults — a pilot study

Background. Over the years 2006–2009 a pilot project of the Polish Diabetes Registry for Adults financed by the Polish Ministry of Health was performed. The objective was to assess outpatient diabetes care a few years after joining the European Union.Material and methods. Questionnaires for randomly enrolled patients were completed by diabetologists in 39 outpatient diabetes centers in different parts of Poland. Data concerning age, sex, BMI, diabetes type and duration, hypoglycemic treatment, glycated haemoglobin (HbA1c), lipids levels, blood pressure (BP), diabetes complications, concomitant diseases and their treatment, and other aspects of medical care were collected. The questionnaires were analysed centrally.Results. Data on 7606 individuals were available: 15.0% with type 1 diabetes (T1DM); 80.9% with type 2 diabetes (T2DM); 1.9% with other types of diabetes; and 2.2% with gestational diabetes. T1DM and T2DMcohorts consisted of 1134 (52.4% women) and 6119 (55.5% women) patients, mean age 40.9 and 63.8 years, mean diabetes duration 14.6 and 9.7 years, respectively. Mean HbA1c for T1DM and T2DM was 7.69 and 7.25%. Lipid parameters for T1DM and T2DM were as followed: mean total cholesterol (TC) 4.84 and 5.06 mmol/l; mean LDL-cholesterol (LDL) 2.73 and 2.90 mmol/l; mean HDL-cholesterol (HDL) 1.58 and 1.30 mmol/l; mean triglycerides (TG) 1.26 and 1.95 mmol/l; mean blood pressure (BP) 127.4//77.7 and 139.8/81.8 mmHg. The following proportionof the patients within target were recorded: for HbA1c (£ 7.0% and £ 6.5%): T1DM 39.4 and 22.6%, T2DM 52.1 and 32.8%; for TC levels (&lt; 4.5 mmol/l):T1DM 40.1%, T2DM 32.6%; for TG levels (&lt; 1.7 mmol/l):T1DM 82.1%, T2DM 53.2%; for BP (&lt; 130/80 mm Hg):T1DM 31.9%, T2DM 12.9%, respectively. Prevalence of microvascular complications among T1DM and T2DM was as followed: retinopathy 38,4 and 23,4%; nephropathy 15,2 and 8,5%; peripheral neuropathy 25.3 and 25.4%; autonomic neuropathy 9,6 and 5,4%.Conclusions. The data show the current quality of diabetes care in Poland, which seems to show some improvement as compared to the DEPAC survey performed at the accession to EU (2004). Nevertheless, the current Registry also indicates that most patients still do not meet the criteria of diabetes control defined by the local and international guidelines. (Diabet. Klin. 2012; 1, 1: 3–11

Ostre niedokrwienie kończyn dolnych w przebiegu aktywnego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego &#8212; opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Thromboembolic events represent one of the most serious complications of ulcerative colitis (UC). Two thirds of cases are accounted for by deep vein thrombosis and/or pulmonary embolism. Complications connected with arterial thrombosis are extremely rare and they mostly affect young adults suffering from severe flare-ups of the disease. We present a case of acute ischaemia of the lower limbs in the course of extensive arterial thrombosis in a 28-year-old woman with newly diagnosed UC. The patient was disqualified from surgical thrombectomy due to peripheral localization of vascular changes. Likewise, undertaking local fibrinolysis was impossible because of recent bleeding in the digestive tract. In view of the lack of improvement after conservative treatment of UC and progression of necrosis, a total proctocolectomy was performed. Over the next 14 months of follow-up, the necrotic foot lesions almost completely healed. Acta Angiol 2011; 17, 4: 277&#8211;285Epizody zakrzepowo-zatorowe stanowią jedno z najpoważniejszych powikłań wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (UC), przy czym za 66% z nich odpowiadają zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna. Zakrzepica tętnicza stanowi bardzo rzadkie powikłanie UC i w większości przypadków rozwija się u młodych osób dorosłych z ciężkim rzutem choroby. W pracy przedstawiono przypadek ostrego niedokrwienia kończyn dolnych w przebiegu rozległego procesu zakrzepowego tętnic u 28-letniej kobiety z niedawno rozpoznanym UC. Obwodowa lokalizacja zmian spowodowała dyskwalifikację z leczenia chirurgicznego, a zastosowanie fibrynolizy miejscowej było niemożliwe z powodu niedawnego epizodu krwawienia z przewodu pokarmowego. Ze względu na brak poprawy po leczeniu zachowawczym oraz progresję zmian martwiczych podjęto decyzję o całkowitym wycięciu jelita grubego. W ciągu 14-miesięcznego okresu obserwacji stwierdzono niemal całkowite wygojenie się zmian w obrębie kończyn dolnych. Acta Angiol 2011; 17, 4: 277&#8211;28

Podaż węglowodanów w diecie i kontrola glikemii u pacjentów leczonych za pomocą mieszanek insuliny ludzkiej

Wstęp. Leczenie mieszankami insuliny ludzkiej (PMHI, pre-mixed human insulin) jest na całym świecie jednym z najpopularniejszych modeli insulinoterapii. Jednak osiągnięcie dobrej kontroli glikemii u osób stosujących PMHI może być trudne, głównie ze względu na zmienne spożycie węglowodanów i podaż kalorii. Badanie przeprowadzono w celu oceny wpływu modyfikacji diety na stężenia glukozy u chorych na cukrzycę typu 2 (T2DM, type 2 diabetes mellitus) stosujących PMHI. Materiał i metody. Do tego prospektywnego badania przeprowadzonego w układzie naprzemiennym włączono 8 chorych na T2DM leczonych PMHI (średnie stężenie HbA1c 8,4%). U chorych zastosowano 2 diety, obie cechujące się stałą zawartością kalorii/węglowodanów: dieta A - 50% kalorii pochodzi z węglowodanów, 30% - z tłuszczów, 20% - z białek; dieta B - 40% kalorii pochodzi z węglowodanów, 30% - z tłuszczów i 30% - z protein. Badanie prowadzono w warunkach domowych, dostarczano chorym wszystkie posiłki. Każdy chory stosował dietę A przez 9 dni, a następnie po 7-dniowym okresie wypłukiwania przez 9 dni stosował dietę B. Profile glukozy oceniano przy użyciu systemu ciągłego monitorowania glikemii (CGMS, continuous glucose monitoring system, iPro, Medtronic, USA). Wyniki. Zmiana z diety A na dietę B spowodowała zmniejszenie średnich stężeń glukozy (dane z system CGMS) ze 145 mg/dl do 133 mg/dl (p = 0,0001), redukcję SD z 51 do 42 mg/dl (p = 0,0429) oraz skrócenie czasu, w którym glikemia utrzymywała się powyżej progowej wartości 180 mg/dl z 18% do 11% (p = 0,0006). Wnioski. W badaniu wykazano, że zapewnienie odpowiedniej i powtarzalnej podaży węglowodanów i kalorii z umiarkowanym ograniczeniem węglowodanów umożliwia poprawę kontroli glikemii u chorych na cukrzycę typu 2.Introduction. The treatment with pre-mixed human insulins (PMHI) is globally one of the most popular models of insulin therapy. Achieving good glycaemic control on PMHI may, however, be difficult, mostly due to inconsistent calorie and carbohydrate intake. The aim of the study was to examine the impact of dietary modification on glucose levels in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM) treated with PMHI. Materials and methods. In this prospective cross-over analysis we studied 8 T2DM PMHI treated individuals (mean HbA1c 8.4%). We exposed patients to 2 diets, both based on steady calorie/carbohydrate content: "A" - 50% calories from carbohydrates, 30% from fat, 20% from protein, "B" - 40% from carbohydrates, 30% from fat and 30% from protein. The study was performed in home settings, all the meals were delivered to the patients. Each patient was exposed to diet A for 9 days, than after 7 days of wash-out to 9 days of diet B. Glucose patterns were assessed with continuous glucose monitoring system (CGMS, iPro, Medtronic, USA). Results. Switching from diet A to diet B resulted in a decrease in mean glucose levels (CGMS data) from 145 mg/dL to 133 mg/dL (p = 0.0001), SD reduction from 51 to 42 mg/dL (p = 0.0429), and a decrease in time spent above the target of 180 mg/dL from 18% to 11% (p = 0.0006). Conclusions. The study demonstrates that consistent and repeatable carbohydrate (CH) and calorie intake with moderate restriction of CHs helps to improve glycaemic control in this group of patients

Wartości SUVmax mierzone za pomocą 18F FDG PET/CT w guzie pierwotnym a cechy kliniczno-patologiczne endometrioidalnego raka endometrium

The aim: The aim of the study was to determine the value of SUVmax by PET/CT measured before surgery with special focus on FIGO stage, myometrial invasion, grading and risk stratification. Methods: A total of 90 women, aged 37-84 (mean 65.1± 9.5) with endometrial cancer (FIGO I and II) underwent 18F FDG PET/CT imaging before surgery. SUVmax of the primary tumor was assessed and compared with histological prognostic factors (FIGO stage, grading, myometrial invasion, risk group). Results: The mean SUVmax in the study group was 13.95 ± 5.49. SUVmax was significantly higher with high FIGO stage (p=0,0009), deep myometrial invasion (p=0.0005), high grade (p=0.0331) and high risk tumors (0.0007). Patients with the poor prognosis had significantly higher SUVmax values. Conclusions: The preoperative SUVmax measurements of the primary tumor of endometrial cancer may give additional clinical and prognostic information about risk factors and poor prognosis. High value of SUVmax might be useful in making noninvasive diagnoses and deciding the appropriate therapeutic strategy for patients with endometrial cancer. However, there is not enough evidence that it could in fact replace surgical staging.Nowe techniki obrazowania stwarzają możliwości przedoperacyjnej oceny rozległości procesu nowotworowego. Pozytonowa emisyjna tomografia z zastosowaniem 18F-FDG zrewolucjonizowała obrazowanie onkologiczne w ostatnich latach, odgrywając kluczową rolę w diagnostyce wielu typów nowotworów. SUVmax (maximum standardized uptake valve) mierzony za pomocą 18F-FDG PET/CT jest półilościowym parametrem specyficznym dla PET, który związany jest z agresywnym zachowaniem się nowotworu. Cel pracy: Celem pracy była ocena przydatności SUVmax określanego za pomocą PET/CT w guzie pierwotnym, który w powiązaniu z cechami klinicznymi pacjentek z rakiem endometrium mógłby mieć istotne znaczenie w ustaleniu rokowania i indywidualnego planu leczenia, dostosowanego do potrzeb poszczególnych pacjentek. Materiał i metodyka: Badaniami objęto 90 pacjentek z endometrioidalnym rakiem błony śluzowej trzonu macicy, w I i II stopniu zaawansowania klinicznego, leczonych za pomocą radykalnej operacji w Klinice Ginekologii Onkologicznej Collegium Medicum w Bydgoszczy w latach 2007–2008. Średnia wieku chorych wynosiła 65,1± 9,5 lat (37 – 84). Na podstawie cech histopatologicznych ustalono ryzyko nawrotu choroby. U wszystkich chorych przed planowaną operacją wykonano badanie PET/CT oraz określono wartości SUVmax. Wyniki: Średnia wartość SUVmax w badanej grupie wynosiła 13,95 ± 5,49. Stwierdzono wysoce istotną (p=0,0009) różnicę wyników SUVmax w zależności od stopnia zaawansowania według FIGO. Wyniki w grupie IA były niższe niż w grupach IB i II. Ponadto stwierdzono istotną (p=0,0331) różnicę wyników SUVmax w zależności od stopnia złośliwości histologicznej. Wyniki w grupie G1 były istotnie statystycznie niższe niż w grupie G3 a grupa G2 charakteryzowała się wynikami pośrednimi. Stwierdzono wysoce istotną (p=0,0005) różnicę wartości SUVmax w zależności od występowania nacieku mięśnia macicy powyżej 50%. Wnioski: Badanie PET/CT dostarcza ważnych informacji dotyczących guza pierwotnego u pacjentek z rakiem endometrium i powinno być wykonywane u chorych obciążonych, z wysokim ryzykiem powikłań okołooperacyjnych. Chociaż wysokie wartości SUVmax związane są z wysokim ryzykiem wznowy procesu, dotychczas brak jest dowodów, aby ta metoda obrazowania mogła zastąpić staging chirurgiczny w postępowaniu z pacjentkami z rakiem błony śluzowej trzonu macicy