23 research outputs found

    Factors influencing asthma course and the degree of control in the patients assessed with own questionnaire and Asthma Control Test (ACT)

    Get PDF
    Wstęp: Celem leczenia astmy jest osiągnięcie i podtrzymanie pełnej kontroli objawów choroby. Według raportu ekspertów Global Initiative for Asthma (GINA) stopień kontroli określa ciężkość astmy. Celem pracy było ustalenie jak chorzy oceniają stopień kontroli swojej choroby i czy ta ocena jest zgodna wynikiem Asthma Control Test (ACT). Analizie poddano czynniki, które mogą wpływać na kontrolę choroby, takie jak: wiek chorych, wskaźnik masy ciała, czas i stopień leczenia astmy, choroby współistniejące, aktywność fizyczną, narażenie na dym tytoniowy, potrzebę edukacji i samokontrolę. Materiał i metody: Do badań zakwalifikowano 53 osoby (37 kobiet i 16 mężczyzn), w wieku 24&#8211;80 lat (mediana 54 lata). Chorzy zostali wybrani losowo spośród pacjentów zgłaszających się do polikliniki. Opracowano własny kwestionariusz składający się z 36 pytań dotyczących ostatnich dwóch lat leczenia astmy. Po wypełnieniu kwestionariusza chorzy udzielali odpowiedzi na pytania zawarte w teście ACT. Na podstawie wyniku testu ACT pacjentów podzielono na trzy grupy: grupa 1. (25 pkt.) &#8212; chorzy z pełną kontrolą astmy, grupa 2. (24&#8211;20 pkt.) &#8212; chorzy z zadowalającą kontrolą i grupa 3. (< 20 pkt.) &#8212; chorzy ze złą kontrolą astmy. Analizę różnic w rozkładzie poszczególnych parametrów przeprowadzono za pomocą testów Kruskala-Wallisa i chi-kwadrat. Korelacje pomiędzy zmiennymi oceniono testem Pearsona. Wyniki: Dwudziestu siedmiu spośród 53 ankietowanych (51%) leczonych było niską dawką glikokortykosteroidów wziewnie i długodziałającym b2-mimetykiem (zgodnie z 3. stopniem leczenia wg GINA). W ciągu ostatnich 2 lat u 37 chorych (70%) konieczna była intensyfikacja leczenia z powodu zaostrzeń, u 19 chorych (36%) konieczna była hospitalizacja. W odpowiedzi na pytanie dotyczące stopnia kontroli choroby, zawarte w kwestionariuszu, 36 chorych (68%) uznało, że ich astma jest w pełni kontrolowana. Po uwzględnieniu wyników testu ACT, pełną kontrolę można było potwierdzić tylko u 5/53 chorych (9%), w 18/53 przypadków (34%) stwierdzono częściową kontrolę choroby, w 30/53 (57%) &#8212; brak kontroli choroby. Według danych uzyskanych z kwestionariusza, starszy wiek (p < 0,05) oraz dłuższy czas trwania choroby (p < 0,01) stwierdzano istotnie częściej u chorych ze złą kontrolą astmy niż u pozostałych. Otyłość oraz współistniejące schorzenia (głównie choroba wieńcowa, cukrzyca i refluks żołądkowo-przełykowy) były również związane z tendencją do gorszej kontroli astmy w badanej grupie chorych. Lepszą kontrolę astmy uzyskano u chorych, którzy byli szczepieni przeciwko grypie (p = 0,05). Wnioski: W badanej grupie chorych stwierdzono rozbieżność pomiędzy subiektywną oceną kontroli astmy a wynikiem ACT. Częstość zaostrzeń infekcyjnych i hospitalizacji, podawane przez chorych w ankiecie, lepiej korelowały z wynikiem ACT niż samoocena. Złą kontrolę astmy ocenianą testem ACT stwierdzano istotnie częściej u chorych w bardziej zaawansowanym wieku, z dłuższym czasem trwania choroby, lepszą kontrolę &#8212; u chorych szczepionych przeciwko grypie.Introduction: Asthma treatment requires control and monitoring. According to Global Initiative For Asthma (GINA) asthma severity is described by degree of control. The aim of the present study was to compare self-patients opinions about asthma control with Asthma Control Test (ACT) scores. Furthermore factors associated with asthma control were analyzed in the examined group of patients. Age, BMI, the length and the degree of asthma treatment, concomitant diseases, physical activity, exposition to the tobacco smoke, needs for education and self-control were assessed. Material and methods: The study was based on a 36-point questionnaire that evaluated last two years of asthma duration, the reference data were obtained by objective evaluation with ACT. Fifty three patients, 37 women and 16 men, median age 54 years (2480 years), from outpatients clinic were enrolled into the study. According to ACT score the patients (pts) were divided into 3 groups: 25 points well controlled asthma (group 1), 2024 points partially controlled asthma (group 2) and less than 20 points lack of asthma control (group 3). Kruskal-Wallis test and Chi-square test were used to compare the characteristics of subjects in different ACT groups. Pearsons test was used for assessment of correlation between different parameters. Results: Twenty seven of 53 pts (51%) were treated with low dose of inhaled steroids and long acting beta-agonists (third degree of treatment according to GINA). During last two years the treatment was intensified in 37 pts (70%) due to exacerbation, and 19 of them (36%) were hospitalized in the course of exacerbation. Although 36 out of 53 pts (68%) claimed their asthma was fully controlled, ACT showed full control only in 5/53 (9%) of cases, partial control in 18/53 (34%), lack of control in 30/53 (57%). Older age (p < 0.05) and longer duration of the disease (p < 0.01) were the factors significantly influencing lack of asthma control. A tendency towards worse asthma control was combined also with overweight and greater number of concomitant diseases (mainly coronary artery disease, diabetes and gastro-esophageal reflux). The presence of influenza vaccinations in medical history was associated with better asthma control (p = 0.05). Conclusions: A discrepancy between subjective assessment of asthma control and ACT score was observed in the examined group of patients. The frequency of asthma exacerbations (according to questionnaire) was describing the degree of asthma control more precisely than self-assessment. Older age and longer disease duration were combined with significantly worse asthma control. Better asthma control was combined with the presence of influenza vaccinations in medical history

    Laryngeal Electromyography in the Therapeutic Process of Patients with Vocal Fold Immobility or Dysmobility

    No full text
    (1) Background: Laryngeal electromyography (LEMG) plays a key role in classifying the severity of nerve damage and determining the prognosis of the nerve recovery. LEMG is primarily a qualitative study, without a standardized approach to interpretation. The development of qualitative and quantitative analysis would situate LEMG in the gold standard of modern neurolaryngologic diagnostics. The aim of this study was to quantitatively evaluate laryngeal electromyography recorded in patients with vocal fold immobility or dysmobility. (2) Methods: The electromyographic material comprised 84 thyroarytenoid muscles recordings of 42 patients. (3) Results: In our study, we observed significant differences between EMG characteristics of healthy and paralyzed VF. Our study showed that recording laryngeal muscle activity during successive phases of breathing provides additional valuable information. We noticed that the frequency and amplitude of motor unit potentials correlates with the return of vocal fold functionality. (4) Conclusions: Laryngeal EMG guides the clinician on the best course of treatment for the patient. It is therefore important to develop an effective methodology and consensus on the quantitative interpretation of the record. Amplitude and frequency parameters are valuable in predicting neural recovery and in the return of vocal fold mobility

    Evaluation of the relationship between body weight and circadian rhythm and sleep quality

    No full text
    Wprowadzenie: Centralny zegar biologiczny zlokalizowany w jądrach nadskrzyżowaniowych podwzgórza (SCN) jest odpowiedzialny za kontrolę homeostazy organizmu i utrzymanie odpowiedniej rytmiki procesów biologicznych, co odbywa się dzięki nieustannej transkrypcji genów zegarowych. Desynchronizacja pomiędzy zegarem biologicznym organizmu a środowiskiem zewnętrznym prowadzi do zaburzenia naturalnych rytmów organizmu, co ma swoje implikacje w sygnalizacji głodu i sytości oraz nieprawidłowościach w wydzielaniu hormonów regulujących gospodarkę energetyczną. Cel pracy: Celem pracy była analiza rytmu okołodobowego u zdrowych ochotników w dwóch grupach badawczych: osób z prawidłową masą ciała i osób z nadwagą. Materiał i metody: Badaniem objęto 23 zdrowe osoby o dziennym trybie aktywności. Uczestników podzielono na dwie grupy – osoby z normalną masą ciała i osoby z nadwagą. Wykonano analizę antropometryczną, 24-godzinny pomiar aktygraficzny aktywności ruchowej, badanie ankietowe oceniające jakość snu (Pittsburgh Sleep Quality Scale) oraz wywiad żywieniowy połączony z ankietą FFQ-6 (Food Frequency Questionnaire-6).Wyniki: Wykazano różnice w parametrach oceniających efektywność i jakość snu, ujemną korelację czasu trwania snu z wysokością wskaźnika BMI, niezgodność subiektywnej oceny snu z obiektywną oceną aktygraficzną oraz różnice w regularności posiłków między grupami. W grupie osób z nadwagą parametry efektywności i jakości snu były znamiennie niższe niż w grupie osób o normalnej masie ciała. Nie zaobserwowano różnić w podejmowanych wyborach żywieniowych między badanymi grupami.Wnioski: Niedostateczna ilość i jakość snu działają rozregulowująco na rytm okołodobowy, metabolizm i działanie ośrodka głodu i sytości, przez co wykazuje wpływ na masę ciała.Introduction: The central biological clock located in the suprachiasmatic nuclei in the hypothalamus (SCN) is responsible for sustaining the body's homeostasis and maintaining a relevant rhythm of biological processes, which is accompanied by the constant transcription of clock genes. Desynchronization between the body's intrinsic biological clock and the external environment leads to disruption of the body's natural rhythms, which has consequences in hunger and satiety signaling and abnormalities in the secretion of hormones regulating energy metabolism.Objective: The aim of this study was to analyse circadian rhythms in healthy volunteers in two study groups: normal weight subjects and overweight subjects. Material and methods: The study included 23 healthy subjects with a day-activity routine. The participants were divided into two groups - normal weight and overweight subjects. Anthropometric analysis, 24-hour actigraphic measurement of activity, questionnaire assessing sleep quality (Pittsburgh Sleep Quality Scale) and dietary interview combined with the Food Frequency Questionnaire-6 (FFQ-6) were performed.Results: There were differences in parameters assessing sleep efficiency and sleep quality, a negative correlation of sleep duration with BMI, inconsistency of subjective sleep assessment with objective actigraphic assessment and differences in meal frequency between groups. Sleep efficiency and quality parameters were significantly lower in the overweight group than in the normal weight group. No differences were found in the dietary choices between the examined groups.Conclusions: Insufficient quantity and quality of sleep dysregulates the circadian rhythms, metabolism, hunger and satiety signaling, thus affecting body weight

    Objectification of vocal folds mucosal wave

    No full text
    The work assessed clinical utility of open quotients measured during laryngovideostroboscopy and electroglottography. Values of the parameters were analyzed according to clinical diagnosis. An algorithm based on direct and indirect mucosal wave measurement is presented, which allows for differentiation of voice disorders. The method developed for the objectification of glottal functions in various voice pathologies is characterized by high sensitivity and specificity

    Ocena funkcji głośni przy użyciu parametrów fali śluzówkowej

    No full text
    W pracy oceniono przydatność kliniczną współczynników otwarcia uzyskanych za pomocą wybranych metod bezpośredniej i pośredniej oceny fali śluzówkowej fałdów głosowych. Analizowano wartości parametrów w zależności od rozpoznania klinicznego. Przedstawiono algorytm oparty na bezpośrednich i pośrednich metodach pomiaru fali śluzówkowej, który pozwala na zróżnicowanie zaburzeń głosu o podłożach organicznym i czynnościowym. Opracowana metoda, służąca obiektywizacji funkcji głośni w różnych patologiach głosu, cechowała się wysoką czułością i swoistością

    Clinical and Electromyographic Assessment of Swallowing in Individuals with Functional Dysphonia Associated with Dysphagia Due to Muscle Tension or Atypical Swallowing

    No full text
    Introduction: Over the past few years, attention has been paid to the coexistence of dysphonia with dysphagia, in the context of functional disorders. The aim of this work was to objectify logopaedic examination of dysphonic patients with coexisting swallowing difficulties by surface electromyography. Methods: The material of the work included 58 patients with muscle tension dysphonia (MTD). Each patient underwent otolaryngologic, phoniatric and logopaedic examination. We collected information about medical history and asked patients to fill out Reflux Symptom Index (RSI), Eating Assessment Tool (EAT-10), Dysphagia Handicap Index (DHI) and Swallowing Disorder Scale (SDS). The algorithm of dysphagia diagnostics in our clinic assumes parallel surface electromyography (SEMG) during Functional Endoscopic Evaluation of Swallowing. Results: In comparison to patients suffering from atypical swallowing, patients with muscle tension dysphagia (MTDg) obtained higher values from almost all questionnaires. Logopaedic evaluation revealed abnormalities in the structure and efficiency of the articulatory organs and in the assessment of primary functions. Patients with more abnormalities in logopaedic examination had significantly higher infrahyoid muscle activity during swallowing observed in EMG. Patients with non-normative swallowing pattern had significantly greater asymmetry of the average and maximum amplitude of masseters, as well as submental muscles. Patients with higher percent of muscles asymmetry gained higher scores in questionnaires. Conclusions: Surface electromyography objectifies logopaedic examination of patients with swallowing difficulties. The results of this work showed that, apart from longer swallows, patients with MTDg differ from patients with non-normative swallowing patterns in the muscle activity measured by SEMG, abnormalities in logopaedic evaluation and the severity of complaints reported by patients

    Wykorzystanie badań neurofizjologicznych w otolaryngologii – opis trudności diagnostycznych anartrii.

    No full text
    Badania neurofizjologiczne dają możliwość dokładnej analizy czynności badanych nerwów i mięśni a także prześledzenie szlaków przewodzenia. Według algorytmów postępowania europejskiego towarzystwa laryngologicznego są zalecane jako badania uzupełniające szczególnie wtedy, gdy standardowo stosowane procedury nie przynoszą rozstrzygnięcia. Celem pracy było przedstawienie trudności diagnostycznych u pacjentki z trwającą od roku anartrią po 2-krotnym naświetlaniu promieniami gamma z powodu lekoopornej neuralgii prawego nerwu trójdzielnego, u której badania neurofizjologiczne pozwoliły na odszukanie przyczyn dolegliwości i ustalenie planu terapeutycznego

    Anartria jako powikłanie radiochirurgicznego leczenia nerwobólu nerwu trójdzielnego — opis przypadku

    Get PDF
    Badania neurofizjologiczne umożliwiają dokładną analizę czynności badanych nerwów i mięśni, a także prześledzenie dróg przewodzenia. Według algorytmów postępowania Europejskiego Towarzystwa Laryngologicznego są zalecane jako badania uzupełniające szczególnie wtedy, gdy standardowo stosowane procedury nie przynoszą rozstrzygnięcia. Celem pracy było przedstawienie trudności diagnostycznych u pacjentki z trwającą od roku anartrią po 2-krotnym naświetlaniu promieniami gamma z powodu lekoopornego nerwobólu prawego nerwu trójdzielnego, u której badania neurofizjologiczne pozwoliły na ustalenie przyczyn dolegliwości oraz zaplanowanie terapii

    Diagnosis in Muscle Tension Dysphagia

    No full text
    Introduction: Patient-reported outcome measures have been used within the otorhinolaryngologic disorders’ field for many years to compare patient’s perception of the severity of symptoms and the effectiveness of a therapeutic approach. Questionnaires that evaluate dysphagia are relatively complex instruments aimed mostly at patients with neurological or malignant diseases. The ICD-10 classification specifies only one broad term – dysphagia (R13). Introduction of Muscle Tension Dysphagia (MTDg) in 2016 by Kang completed the spectrum of the nomenclature. This dysphagia type is defined as a type of laryngeal muscle tension disorder manifesting primarily as swallowing difficulty with or without any accompanying organic cause, laryngeal hyperresponsiveness and/or nonspecific laryngeal inflammation. Aim: Since there were no clear diagnostic and therapeutic perspectives on the group of patients with MTDg, the aim of this work was to analyse selected diagnostic tools used for the evaluation of swallowing disorders in the context of finding the most suitable tools for patients with Muscle Tension Dysphagia. Material and method: The material of the work included 61 patients. Each patient underwent otolaryngologic, phoniatric and speech therapist’s examination, Functional Endoscopic Evaluation of Swallowing (FEES) and filled out questionnaires concerning dysphonia and dysphagia symptoms. Results: The results of the work showed that patients with MTDg were characterised by correct results of FEES examination, prolonged swallowing, features of inappropriate mucous and oropharyngeal muscle function. Conclusions: The Swallowing Disorder Scale (SDS), developed by the authors, correlated best with the cause of dysphagia. The questionnaire corresponded well with the degree of severity. In the diagnostic process of MTDg one of the key tasks is the differentiation with patients with non-normative swallowing patterns. Apart from specialistic consultations with otolaryngologist and speech therapist, while diagnosing MTDg we recommend using objective (FEES, videofluroscopy, SEMG) and subjective (SDS, DHI, EAT-10 surveys) assessment tools. In our opinion, the inclusion of questionnaires to detect reflux syndromes is also important in the causal treatment of ailments

    Diagnostyka czynnościowych zaburzeń połykania

    No full text
    Wstęp: Samoocena dolegliwości w schorzeniach otolaryngologicznych od lat wykorzystywana jest do porównania postrzegania nasilenia objawów przez pacjenta i skuteczności leczenia. Kwestionariusze dotyczące dysfagii są stosunkowo złożonymi narzędziami ukierunkowanymi na pacjentów z chorobami neurologicznymi lub nowotworowymi. W klasyfikacji ICD-10 uwzględniono jedynie szerokie rozpoznanie dysfagii (R13). Wprowadzenie pojęcia czynnościowych zaburzeń połykania (ang. muscle tension dysphagia; MTDg) przez Kang w 2016 r. uzupełniło stosowaną nomenklaturę. Ten rodzaj dysfagii został zdefiniowany jako: zaburzenia napięcia mięśni krtani, manifestujące się głównie pod postacią zaburzeń połykania, któremu mogą, lecz nie muszą, towarzyszyć: przyczyny organiczne, nadreaktywność krtani i/lub niespecyficzne zapalenie krtani. Cel: Z uwagi na to, że nie istnieją jednoznaczne kryteria diagnostyczne oraz schematy leczenia w grupie pacjentów z MTDg, celem niniejszej pracy była analiza wybranych narzędzi diagnostycznych wykorzystywanych w ocenie zaburzeń połykania w kontekście znalezienia najbardziej przydatnych narzędzi w przypadku pacjentów z czynnościowymi zaburzeniami połykania. Materiał i metody: Materiał pracy obejmował 61 pacjentów. U każdego z nich wykonano: badanie otolaryngologiczne, foniatryczne i logopedyczne, ocenę endoskopową połykania (FEES) oraz ocenę w skalach klinicznych dotyczących objawów dysfonii i dysfagii. Wyniki: Wyniki badania pokazują, że pacjenci z MTDg charakteryzowali się: prawidłowym wynikiem FEES, wydłużonym czasem połykania oraz cechami dysfunkcji błony śluzowej i mięśni jamy ustnej i gardła. Wnioski: Opracowana przez autorów Skala Zaburzeń Połykania (ang. Swallowing Disorder Scale; SDS) najsilniej korelowała z przyczyną dysfagii. Wyniki w skali odpowiadały stopniowi nasilenia objawów. W procesie diagnostycznym MTDg jednym z kluczowych zadań jest odróżnienie pacjentów z nieprawidłowym wzorcem połykania. Poza konsultacją specjalistyczną otolaryngologa i logopedy, w diagnostyce MTDg zalecamy wykorzystanie obiektywnych (FEES, wideofluoroskopia, SEMG) i subiektywnych narzędzi diagnostycznych (skale: SDS, DHI, EAT-10). Naszym zdaniem, uwzględnienie kwestionariuszy diagnostycznych w kierunku choroby refluksowej jest również istotne dla leczenia przyczynowego
    corecore