237. Nowe kompleksowe spojrzenie na wartość prognostyczną receptorów estrogenów (ER), progesteronu (PR) i czynnika wzrostu nabłonków (EGFR) zawartych w tkankach pierwotnego raka piersi

Obecność lub brak ER, PR i EGFR w pierwotnym raku piersi odzwierciedla aktualny stan receptorowy tego nowotworu. Celem naszej pracy było określenie zależności między stanem receptorowym pierwotnych raków piersi a przeżyciem chorych kobiet. Receptory w nowotworze oznaczono metodami radiokompetycyjnymi. Bezobjawowy pooperacyjny okres przeżycia chorych (DFS) i całkowite przeżycie chorych (OS) oceniono wielowariantową analizą proporcjonalnego hazardu wg Cox’a. Analizowano 8 możliwych wariantów jednoczesnej obecności lub braku ER, PR i EGFR w nowotworze oraz wybrane kliniczno-morfologiczne parametry chorych takie jak wiek, wielkość guza i stan węzłów chłonnych. Wykazano, e 4 grupy chorych o następującym stanie receptorowym: ER+PR+EGFR+; ER+PR+EGFR-; ER-PR+EGFR- i ER-PR-EGFR-miały lepsze parametry przeżycia dla DFS i OS. Względne ryzyka nawrotu choroby lub śmierci wymienionych grup chorych mieściły się w granicach 0,45–1,16. Natomiast chore ze stanami receptorowymi: ER+PR-EGFR-, ER-PR-EGFR+ i ER+PR-EGFR+ miały bardziej agresywny przebieg choroby. Względne ryzyka nawrotu choroby lub śmierci mieściły się w granicach 1,46–3,95. Wykazaliśmy, że zarówno DFS jak i OS chorych na raka piersi zależą od określonego stanu receptorowego w pierwotnym guzie. Mniej agresywny przebieg choroby wydaje się być zależny głównie od obecności PR w guzie. Obecność samego EGFR lub jego współistnienie z ER lub wyłączna obecność ER w guzie wiążą się z gorszymi parametrami przeżycia. Średnie względne ryzyka nawrotu choroby mieściły się w przedziale: 2,14–3,31. Natomiast ryzyka śmierci znajdowały się w przedziale: 2,32–3,95. Obecność EGFR w tkance raka piersi nie zawsze jest negatywnym czynnikiem prognostycznym. Łączna obecność EGFR, ER i PR wiązała się z najlepszymi parametrami przeżycia (RR = 0,45 dla DFS i RR = 0,22 dla OS). Ponadto wykazano, że wielkość guza, stan węzłów chłonnych i wiek chorych są niezależnymi wskażnikami prognostycznymi dla DFS i OS chorych

Interparticle Potential up to Next-to-leading Order for Gravitational, Electrical, and Dilatonic Forces

Long-range forces up to next-to-leading order are computed in the framework of the Einstein-Maxwell-dilaton system by means of a semiclassical approach to gravity. As has been recently shown, this approach is effective if one of the masses under consideration is significantly greater than all the energies involved in the system. Further, we obtain the condition for the equilibrium of charged masses in the system.Comment: 19 pages, 19 figures, RevTeX4.1. Revised version, Title change

Fulvestrant: an oestrogen receptor antagonist with a novel mechanism of action

Due to their favourable tolerability profiles, endocrine therapies have long been considered the treatment of choice for hormone-sensitive metastatic breast cancer. However, the oestrogen agonist effects of the available selective oestrogen receptor modulators, such as tamoxifen, and the development of cross-resistance between endocrine therapies with similar modes of action have led to the need for new treatments that act through different mechanisms. Fulvestrant (‘Faslodex’) is the first of a new type of endocrine treatment – an oestrogen receptor (ER) antagonist that downregulates the ER and has no agonist effects. This article provides an overview of the current understanding of ER signalling and illustrates the unique mode of action of fulvestrant. Preclinical and clinical study data are presented in support of the novel mechanism of action of this new type of ER antagonist

Astrocyte-Neuron Crosstalk Regulates the Expression and Subcellular Localization of Carbohydrate Metabolism Enzymes

Astrocytes releasing glucose- and/or glycogen-derived lactate and glutamine play a crucial role in shaping neuronal function and plasticity. Little is known, however, how metabolic functions of astrocytes, e.g., their ability to degrade glucosyl units, are affected by the presence of neurons. To address this issue we carried out experiments which demonstrated that co-culturing of rat hippocampal astrocytes with neurons significantly elevates the level of mRNA and protein for crucial enzymes of glycolysis (phosphofructokinase, aldolase, and pyruvate kinase), glycogen metabolism (glycogen synthase and glycogen phosphorylase), and glutamine synthetase in astrocytes. Simultaneously, the decrease of the capability of neurons to metabolize glucose and glutamine is observed. We provide evidence that neurons alter the expression of astrocytic enzymes by secretion of as yet unknown molecule(s) into the extracellular fluid. Moreover, our data demonstrate that almost all studied enzymes may localize in astrocytic nuclei and this localization is affected by the co-culturing with neurons which also reduces proliferative activity of astrocytes. Our results provide the first experimental evidence that the astrocyte-neuron crosstalk substantially affects the expression of basal metabolic enzymes in the both types of cells and influences their subcellular localization in astrocytes. GLIA 2015;63:328-34