Ćwiczenia zespolenia tętniczo-żylnego do hemodializ

Przewlekła choroba nerek (PChN) jest schorzeniem, które rozwija się w wyniku utraty nefronów i ma zazwyczaj charakter postępujący, prowadzący do niewydolności nerek. Obecnie stopień wydolności nerek określa się na podstawie filtracji kłębuszkowej (GFR), wyrażanej w ml/min/1,73 m2. W zależności od wielkości GFR, PChN dzieli się na 5 stadiów. Przy GFR mniejszym niż 15 ml/min/1,73 m2 pacjenci wymagają leczenia nerkozstępczego. Jedną z metod leczenia nerkozastępczego są powtarzane zabiegi hemodializy. Skorzystanie z tej formy leczenia wymaga wytworzenia dostępu naczyniowego w postaci zespolenia tętnicy z żyłą, aby zapewnić dostateczny napływ krwi do dializatora. Czas pomiędzy wytworzonym zespoleniem a rozpoczęciem zabiegów hemodializy często określa się okresem dojrzewania zespolenia i powinien być wykorzystany do ćwiczeń, aby jak najlepiej przygotować zespolenie do nakłuwania przed zabiegami hemodializy. Obecnie nie spotyka się zbyt dużo publikacji dotyczących ćwiczeń zespolenia tętniczo-żylnego (AV), a jeżeli się pojawiają, to są one ogólnikowe, dlatego podjęto próbę oceny wpływu ćwiczeń zespolenia AV na niektóre parametry na podstawie opracowanego schematu. Analizie poddano 16 pacjentów z wytworzonym zespoleniem AV. Wykonano ultrasonograficzne badanie zespolenia metodą Dopplera przed 3-tygodniowym cyklem i po nim, w którym oceniano szerokość części żylnej zespolenia oraz szybkość przepływu krwi. Poddano także ocenie związek pomiędzy liczbą wykonanych ćwiczeń a szerokością naczynia, szybkością przepływu krwi w naczyniu, objętością krwi dopływającej do dializatora oraz eliminacją mocznika podczas zabiegu hemodializy. W analizie wyników stwierdzono, że odsetek wykonania zaleconych ćwiczeń ma wpływ na szybkość przepływu krwi w naczyniu, objętość krwi napływającej do dializatora oraz na wskaźnik redukcji mocznika (URR). Ponadto wykazano, że mimo zaleceń medycznych oraz oczywistej potrzeby wykonywania ćwiczeń zespolenia zaangażowanie ze strony pacjentów nie osiągnęło zadowalającego odsetka, w związku z tym istnieje ciągła potrzeba edukacji pacjentów z PChN kwalifikowanych do leczenia hemodializami

Konsensus dotyczący zastosowania leków hamujących wydzielanie kwasu solnego w żołądku w najczęstszych chorobach górnego odcinka przewodu pokarmowego w praktyce lekarza podstawowej opieki zdrowotnej

Niniejszy artykuł ma charakter konsensusu i dotyczy zastosowania leków antysekrecyjnych w leczeniu najczęstszych chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego w praktyce lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Dwadzieścia sześć stwierdzeń, które stanowią podsumowanie obecnego stanu wiedzy na ten temat, zostało poddanych głosowaniu przez członków Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii (ZG PTG-E). Celem głosowania była ocena stopnia akceptacji poszczególnych stwierdzeń i gotowości do ich zalecania w polskich warunkach. Dwadzieścia jeden z 26 stwierdzeń zostało zaakceptowanych w całości lub jedynie z pewnym zastrzeżeniem (stopień poparcia A lub B) przez co najmniej 85% głosujących, a kolejne 3 uzyskały poparcie wynoszące co najmniej 74%. Wysoki stopień poparcia większości stwierdzeń zawartych w konsensusie przez członków ZG PTG-E upoważnia do stwierdzenia, że przedstawione w nim zasady wykorzystania leków antysekrecyjnych mogą być rekomendowane w praktyce lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej w Polsce. Gastroenterologia Kliniczna 2009, tom 1, nr 1, 1-

Comparative analysis of inflammatory biomarkers values - erythrocyte sedimentation rate (ESR) and C-reactive protein (CRP) in hospitalized patients with inflammation

Introduction: Erythrocyte sedimentation rate (ESR, in Poland known as OB) and C-reactive protein (CRP) are biomarkers most often used to diagnose and monitor systemic inflammation. However, they are independent markers and have different properties. The aim of this study was to compare the values of specific markers of systemic inflammation such as ESR and CRP in patients hospitalized in the internal wards and suspected of suffering from systemic inflammation. Material and methods: The study group included 187 patients (99 women and 88 men, aged from 20 to 97 years) hospitalized in the internal medicine clinics of the Military Medical Academy University Teaching Hospital - Central Veterans' Hospital in Lodz. Each marker of inflammation, ESR and CRP, were measured in patients’ peripheral blood (ESR) and serum (CRP). Results: For the diagnosis of inflammation there was no significant correlation between CRP and ESR in groups of patients both with mild (CRP > 6.1 – 40 mg/L) and severe (CRP ≥ 40.1) inflammation. However, in persons with highly developed inflammation (ESR ≥ 31 mm/h and CRP ≥ 40.1 mg/L) there was a strong correlation between the mentioned biomarkers (r = 0.9973). Conclusions: The results indicate that CRP and ESR biomarkers are independent parameters that are clinically useful for the diagnosis and monitoring of inflammations. For the diagnosis of acute inflammation the designation of serum CRP is clinically more useful than the measurement of ESR.Wstęp: Odczyn opadania krwinek czerwonych (ESR, w Polsce znany pod nazwą odczyn Biernackiego - OB) i stężenie białka C-reaktywnego (CRP) są najczęściej wykorzystywanymi przez lekarzy biomarkerami do rozpoznawania i monitorowania stanu zapalnego ustroju. Jednak są one wskaźnikami niezależnymi i cechują się różnymi własnościami. Celem niniejszej pracy była analiza porównawcza wyników oznaczeń dwóch laboratoryjnych biomarkerów zapalenia: ESR i CRP u pacjentów leczonych na oddziałach internistycznych, u których podejrzewano narastający lub istniejący proces zapalny. Materiał i metody: Badaniem objęto 187 chorych (99 kobiet i 88 mężczyzn, w wieku od 20 do 97 lat) hospitalizowanych w klinikach chorób wewnętrznych Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Wojskowej Akademii Medycznej – Centralnego Szpitala Weteranów w Łodzi. U każdego pacjenta w tym samym czasie wykonano oznaczenie dwóch wskaźników stanu zapalnego: ESR i CRP. Wyniki: Dla rozpoznawania narastającego zapalenia nie wykazano istotnej korelacji między CRP i ESR w grupach pacjentów zarówno o małym (CRP > 6,1 – 40 mg/L), jak i dużym (CRP ≥ 40,1) nasileniu zapalenia. Z drugiej strony, u ludzi z silnie już rozwiniętym zapaleniem (ESR ≥ 31 mm/h i CRP ≥ 40,1 mg/L) zaznaczyła się wysoka korelacja pomiędzy tymi biomarkerami (r = 0,9973). Wnioski: Wyniki wskazują, że analizowane biomarkery CRP i ESR są parametrami niezależnymi i są klinicznie użyteczne w rozpoznawaniu i obserwacji stanów zapalnych. W rozpoznawaniu zapalenia o ostrym przebiegu bardziej użytecznym klinicznie biomarkerem jest stężenie CRP w surowicy niż wartość ESR

Polish adaptation and validation of the hip disability and osteoarthritis outcome score (HOOS) in osteoarthritis patients undergoing total hip replacement

Background: The Hip disability and Osteoarthritis Outcome Score (HOOS) is a frequently used patient-reported outcome measure (PROM) for assessment of hip disorders and treatment effects following hip surgery. The objective of the study was to translate and adapt the Hip disability and Osteoarthritis Outcome Score (HOOS) into Polish and to investigate the psychometric properties of the HOOS in patients with osteoarthritis undergoing total hip replacement (THR). Materials and methods: The Polish version of the HOOS was developed according to current guidelines. Patients completed the HOOS, Short Form 36 Health Survey (SF-36), the visual analogue scale (VAS) for pain and the global perceived effect (GPE) scale. Psychometric properties including interpretability (floor/ceiling effects), internal consistency (Cronbach's alpha), test-retest reliability (intra-class correlation coefficient, ICC), convergent construct validity (a priori hypothesized Spearman's correlations between the HOOS subscales, the generic SF-36 measure and the VAS for pain) and responsiveness (effect size, association between the HOOS and GPE scores) were analyzed. Results: The study included 157 patients (mean age 66.8years, 54% women). Floor effects were found prior to THR for the HOOS subscales Sports and Recreation and Quality of Life. The Cronbach's alpha was over 0.7 for all subscales indicating satisfactory internal consistency. The test-retest reliability was good for the HOOS subscale Pain (0.82) and excellent for all other subscales with ICCs ranging from 0.91 to 0.96. The minimal detectable change ranged from 12.0 to 26.2 on an individual level and from 1.4 to 3.0 on a group level. Seven out of eight a priori hypotheses were confirmed indicating good construct validity. Responsiveness was high since the expected pattern of effect sizes in all subscales was found. Conclusions: The Polish version of the HOOS demonstrated good reliability, validity and responsiveness for use in patient groups having THR

Short-term patient-reported outcomes following total hip replacement : Is the success picture overrated?

Objectives: Our objective was report short-term results of total hip replacement (THR) and to identify patients with functional recovery and with treatment failure. We also aimed to investigate whether there are any potential predicting factors for functional recovery or treatment failure. Design: Prospective cohort study. Clinical examination was performed and data were collected from patients before THR and at three follow-up assessments within subsequent year. The primary endpoint was the change between assessments in the average score on four subscales of the Hip disability and Osteoarthritis Outcome Score (HOOS4) covering pain, symptoms, activity of daily living, and quality of life. Secondary endpoints included results on all five HOOS subscales, and the SF–36. Functional Recovery and Treatment Failure were defined basing on the published reference population values. Results: We assessed 179 patients (98 women and 81 men, mean age at THR 67 years, range 31–90 years). The mean HOOS4 scores continued to improve up to 12 months after THR. Functional Recovery was identified in 32% while Treatment Failure in 16% of the patients. We found an association between high (>30.3) preoperative SF–36 Physical Component Summary scores and Functional Recovery, as well as low preoperative SF–36 Physical (<30.3) and Mental (<35.9) Component Summary scores and Treatment Failure. Conclusions: Knowing that only one third of subjects undergoing THR achieved Functional Recovery and one sixths had Treatment Failure, gives us a better perspective to discuss feasibility of expectations and, consequently, to prevent patient dissatisfaction following THR

Lipid profile evaluation in Lodz agglomeration patients treated with statins

Introduction: In more than the half of the population in Europe, including Poland, blood lipid profile is abnormal. These abnormalities are: high total cholesterol (TCh) levels (> 5.0 mmol/L or 190 mg/dL), often accompanied by the increased concentrations of cholesterol (Ch) in the atherogenic LDL (LDL-Ch) and theelevated levels of triglycerides (TG). In some people we also observe thedecrease in the concentration of Ch in antyatherogenic HDL (HDL-Ch, so-called "good cholesterol"). Such abnormalities lead to the progression of atherosclerosis and, consequently, to the increase in the occurrence of cardiovascular diseases (CVD) which are the leading causes of death worldwide. In maintaining proper blood lipid profile a lipid-lowering therapy with the use of statins is recommended, in addition to maintaining a proper diet and increased physical activity. The aim of this study was to compare the lipid profile (TCh, LDL-Ch, HDL-Ch and TG) in two groups of patients of Lodz population: in a group of patients receiving statins vs a group of patients without corresponding treatment. This will also allow to evaluate the impact of statins on improving the lipid profile in subjects. Material and methods: The study involved 91 patients (57 women and 34 men, at the age from 36 to 81 years, mean 62 years) of Primary Health Care of the Military Teaching Hospital of Lodz - Central Veterans Hospital. We created 2 groups: group A (n=52, 35 women and 17 men) taking regularly statins and control group K (n=39, 22 women and 17 men). In all the patients the basic parameters of the lipid profile were assessed: TCh, HDL-Ch, LDL-Ch and TG. Results: There was a statistically relevant lower level of TCh in the whole group A in comparison to group K (4.70 vs. 5.88 mmol/L with a recommended level of 5 mmol/L lub 190 mg/dL) z towarzyszącymi często zwiększonymi stężeniami cholesterolu (Ch) w miażdżycorodnej frakcji LDL (LDL-Ch) oraz triglicerydów (TG). U części osób występuje również obniżenie stężenia Ch w antymiażdżycorodnej frakcji HDL (HDL-Ch, tzw. „dobry cholesterol”). Takie zaburzenia prowadzą do wzmożonego rozwoju miażdżycy i w konsekwencji do wzrostu częstości występowania chorób sercowo-naczyniowych (ChSN), które są główną przyczyną zgonów na świecie. W celu utrzymywania należytego profilu lipidowego krwi zaleca się, poza stosowaniem odpowiedniej diety i zwiększonej aktywności fizycznej, leczenie hipolipemizujące z użyciem leków z grupy statyn. Celem niniejszej pracy była ocena porównawcza profilu lipidowego (TCh, LDL-Ch, HDL-Ch i TG) w dwóch grupach pacjentów populacji łódzkiej: w grupie nieleczonych i w grupie przyjmujących statyny oraz ustalenie czy stosowanie statyn wpływa na poprawę profilu lipidowego. Materiał i metody: Badaniom poddano 91 pacjentów (57 kobiet i 34 mężczyzn w wieku od 36 do 81 lat, średnia 62 lata) Podstawowej Opieki Zdrowotnej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Wojskowej Akademii Medycznej – Centralnego Szpitala Weteranów w Łodzi. Utworzono 2 grupy: grupa badana A (n=52, w tym 35 kobiet i 17 mężczyzn) osoby przyjmujące regularnie lek z grupy statyn oraz grupa porównawcza K (n=39, w tym 22 kobiet i 17 mężczyzn) obejmująca pacjentów nieleczonych statynami. U wszystkich badanych oznaczono podstawowe parametry profilu lipidowego: TCh, HDL-Ch, LDL-Ch oraz TG. Wyniki: Wykazano znamienne niższe wartości stężeń w całej grupie A w porównaniu do całej grupy K dla TCh (4,70 vs 5,88 mmol/L przy stężeniu zalecanym < 5,0 mmol/L) i dla LDL-Ch (2,97 vs 4,14 mmol/L przy stężeniu zalecanym < 3,0 mmol/L). Stwierdzono, że u osób leczonych statynami (gr. A) wartości zalecane dla wszystkich 4 parametrów profilu lipidowego występują u 17 z 52 badanych (32,7%), zaś u ludzi niestosujących statyn tylko u 2 z 39 badanych (5,1%). Wnioski: Profil lipidowy (TCh, LDL-Ch, HDL-Ch i TG) u ludzi poddanych leczeniu statynami jest bardziej zbliżony do wartości zalecanych niż u osób nieleczonych. Dotyczy to szczególnie, w sposób znamienny statystycznie, niższych stężeń TCh i LDL-Ch występujących u osób leczonych. Wyniki badań potwierdzają wcześniejsze dane, że stosowanie terapii lekami hipolipemizującmi istotnie zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych przez utrzymanie prawidłowego profilu lipidowego

Multi-stage treatment for malunion and avascular necrosis of the femoral head following reverse oblique pertrochanteric fracture : A case report and literature review

Femoral reverse oblique intertrochanteric fractures are successfully treated using intramedullary devices. Poor fracture reduction and the use of the inaproppriate implant can lead to implant failure and subsequent malunion or non-union. We present the case of a 21-year-old polytrauma female who, among other injuries, sustained a reverse oblique intertrochanteric fracture that was primarily operated on with the dynamic hip screw. After implant failure the patient developed malunion with bone defect and avascular necrosis of the femoral head. Successful salvage of the bone stock in the inter- and subtrochanteric region was achieved using the two-stage induced membrane technique. The uncemented total hip arthroplasty was performed to address the osteonecrosis of the femoral head