Small but significant excess mortality compared with the general population for long-term survivors of breast cancer in the Netherlands

Background: Coinciding with the relatively good and improving prognosis for patients with stage I-III breast cancer, late recurrences, new primary tumours and late side-effects of treatment may occur. We gained insight into prognosis for long-term breast cancer survivors. Patients and methods: Data on all 205 827 females aged 15-89 diagnosed with stage I-III breast cancer during 1989-2008 were derived from the Netherlands Cancer Registry. Conditional 5-year relative survival was calculated for every subsequent year from diagnosis up to 15 years. Results: For stage I, conditional 5-year relative survival remained ~95% up to 15 years after diagnosis (a stable 5-year excess mortality rate of 5%). For stage II, excess mortality remained 10% for those aged 15-44 or 45-59 and 15% for those aged 60-74. For stage III, excess mortality decreased from 35% at diagnosis to 10% at 15 years for those aged 15-44 or 45-59, and from ~40% to 30% for those aged ≥60. Conclusions: Patients with stage I or II breast cancer had a (very) good long-term prognosis, albeit exhibiting a small but significant excess mortality at least up to 15 years after diagnosis

Menskrachtontwikkeling in de orthodontie

Item does not contain fulltex

Het streven naar faciale harmonie

Bij de behandeling van patiënten met een orofaciale afwijking spelen functie van het kauwstelsel en esthetische aspecten een rol. Onlangs verscheen het softwareprogramma ‘Facial aesthetics’ dat de weke delen van het aangezicht kan analyseren. Met behulp daarvan is onderzocht in hoeverre 40 patiënten die in verband met een orofaciale afwijking chirurgisch waren behandeld, postoperatief voldeden aan de richtlijnen voor een harmonieus aangezicht. Slechts 65% voldeed aan deze richtlijnen. Vooral bij patiënten die waren behandeld in verband met een mandibulaire deficiëntie met divergerende aangezichtsvorm was geen harmonieus profiel bereikt. Dat was slechts bij 30% gelukt. Met de uitvoering van een aanvullende osteotomie van de kin zou dit percentage zeer waarschijnlijk 85 zijn geweest